Sygnatura akt I C 1561/12
Dnia, 29 stycznia 2013r.
Sąd Rejonowy w Oleśnicy, Wydział I Cywilny w składzie:
Przewodniczący SSR Ryszard Jaworski
Protokolant Katarzyna Czerniawska
po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2013r. w Oleśnicy sprawy
przy udziale stron:
powód Miasto S. W. Zarząd (...) w W.
pozwany M. D.
o zapłatę
powództwo oddala
Z.
- kal. 21 dni
29 stycznia 2013r.
I C 1561/12
Strona powodowa, Miasto S. W., działające przez Zarząd (...), wniosła o zasądzenie od pozwanego M. D. kwoty 367,20zł z tytułu dwukrotnego przejazdu środkami komunikacji miejskiej bez ważnego dokumentu przewozu.
Na dochodzoną kwotę składa się opłata dodatkowa w wysokości 180zł oraz należność przewozowa w kwocie 3,60 – za każdy przejazd bezbiletowy.
Powództwo to zostało uwzględnione w całości nakazem zapłaty wydanym
w postępowaniu upominawczym i od tego nakazu pozwany złożył sprzeciw, który spowodował utratę mocy nakazu (art. 505 kpc).
Pozwany nie kwestionując twierdzeń faktycznych pozwu podniósł zarzut przedawnienia roszczeń – wskazując, że termin przedawnienia wynosi w tego rodzaju sprawach 1 rok.
Strona powodowa w piśmie odnoszącym się do przedstawionego zarzutu wskazała, że zarzut ten nie powinien odnieść zamierzonego przez powoda skutku, bowiem pozew został złożony przed upływem terminu 1 roku.
W toku postępowania ustalono następujący stan faktyczny:
Niesporne między stronami jest, że pozwany w dniu 27.09.2011r.
i 28.09.2011r. korzystał z usług komunikacji publicznej strony powodowej. Podczas kontroli pozwany nie przedstawił dokumentu uprawniającego do przejazdu, co spowodowało wystawienie dokumentu zawierającego wezwanie do zapłaty na kwotę 183,60zł za jeden przejazd i 183,60zł za drugi. Pozwany podpisał otrzymane wezwanie – jednak wskazanej w tym wezwaniu należności nie uiścił.
Pozew został złożony w sądzie 05.10.2012r. przy czym przesłany został za pośrednictwem poczty, a przesyłka została nadana 02.10.2012r.
Dowód:
prezentata sądu k. 1
koperta k. 6
X X X
W świetle stanowisk stron ustalenia faktyczne dotyczące stwierdzenia przejazdu bezbiletowego, daty tych zdarzeń i wysokości przysługującej
z tego tytułu przewoźnikowi należności – były bezsporne. Nie wymagają zatem one szerszego omawiania tym bardziej, że znajdują potwierdzenie
w dołączonych do pozwu dokumentach.
Skoro zatem podczas kontroli w dniach 27.09.2011r. i 28.09.2011r. pozwany nie legitymował się odpowiednim i ważnym dokumentem przewozu
– po stronie powodowej powstało roszczenie o zapłatę należności wskazanej
w żądaniu pozwu.
W tej sytuacji należało zatem rozważyć kwestię podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia. Zgodnie bowiem z art. 117 §2 kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko któremu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z tego zarzutu. Pozwany nie zrzekł się swego prawa i zarzut przedawnienia przedstawił.
Zatem do ceny skuteczności tego zarzutu należy wskazać, że art. 778 kc przewiduje, że roszczenia z umowy przewozu osób przedawniają się z upływem roku od dnia wykonania przewozu. Taki sam termin jest też określony w art. 77 ust. 1 Prawa przewozowego - który będzie miał zastosowanie w niniejszej sprawie z uwagi na treść art. 1 tej ustawy.
Pozew – wbrew twierdzeniom strony powodowej – został złożony nie 18.09.2012r. ale 02.10.2012r., czyli po upływie tego terminu liczonego od 28.09.2011r. Samo pismo wpłynęło do biura podawczego sądu 05.10.2012r, ale nadane zostało w placowe operatora publicznego 02.10.2012r. – a zatem to jest data złożenia pozwu. Wynika to przy tym wyraźnie z odcisku pieczęci datownika na przesyłce (k.6), a tym samym brak było podstaw do uwzględnienia powództwa.
Brak orzeczenia o kosztach wynika z faktu, że pozwany - wygrywając proces nie poniósł żadnych kosztów.
Z/
1. odnot. pełn;
2. odpisu wyr. z zasad. dor. pełn. pow.
06.02.2013r.