Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 43/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Wojciech Andruszkiewicz

Sędziowie: SSA Wiktor Gromiec

SSA Danuta Matuszewska (spr.)

Protokolant: st. sekretarz sądowy Aleksandra Konkol

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Gdańsku Dariusza Kuberskiego

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2013 r.

sprawy

K. K.

oskarżonego z art. 56 ust. 3 ustawy z 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 59 ust. 1 ustawy z 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 59 ust. 2 ustawy z 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.; art. 62 ust. 2 ustawy z 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii; art. 291 § 1 k.k.

R. K.

oskarżonego z art. 62 ust. 2 ustawy z 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii; art. 54 ust. 1 ustawy z 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii; art. 276 k.k.; art. 62 ust. 1 ustawy z 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii; art. 58 ust. 1 ustawy z 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.; art. 278 § 1 k.k.; art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.; art. 279 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora Prokuratury Rejonowej (...) i obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu

z dnia 18 czerwca 2012 r., sygn. akt II K 36/10

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  uchyla rozstrzygnięcie o karze łącznej w stosunku do oskarżonego K. K. zawarte w punkcie II,

2.  w punkcie I. 1.f/: eliminuje ustalenie, że oskarżony środek odurzający udzielił małoletniemu,

3.  w punkcie I 1.: przypisany K. K. czyn kwalifikuje z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazuje go na karę roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

4.  na podstawie art. 85 i art. 86 § 1 k.k. łączy wymierzone oskarżonemu K. K. jednostkowe kary pozbawienia wolności i orzeka karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

5.  obniża do 2 (dwóch) lat karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną w punkcie VIII w stosunku do oskarżonego R. K.;

II.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części;

III.  zwalnia oskarżonych z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zaś poniesionymi w jego toku wydatkami obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

1.  K. K. został oskarżony o to, że:

I. w okresie od kwietnia 2009r. do dnia 17 września 2009r. w T., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, bral udział w obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi w znacznych ilościach oraz udzielał odpłatnie innym osobom środków odurzających i substancji psychotropowych, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, w ten sposób, że nabył od nieustalonych osób środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste oraz substancje psychotropowe w postaci amfetaminy w znacznych ilościach, a następnie dzielił je na porcje i odpłatnie udzielał ich różnym osobom, w tym między innymi:

-

wielokrotnie udzielał odpłatnie substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w różnych ilościach po nieustalonej cenie R. K., który następnie część zakupionych substancji psychotropowych udzielał innym osobom,

-

co najmniej dziesięciokrotnie udzielił odpłatnie D. L. owi środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości po 1 gramie w cenie po 30 zł. za porcję,

-

co najmniej jeden raz udzielił odpłatnie S. C. środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości po 1 gramie w cenie po 30 zł. za porcję,

-

co najmniej dziesięciokrotnie udzielił odpłatnie A. Z. środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości po 1 gramie w cenie po 30 zł. za porcję,

-

co najmniej dziesięciokrotnie udzielił odpłatnie A. C. środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości po 1 gramie w cenie po 30 zł. za porcję,

-

co najmniej pięciokrotnie udzielił odpłatnie P. S. środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości po 0,5 grama w cenie po 15 zł. za porcję,

-

co najmniej trzykrotnie udzielił odpłatnie małoletniemu J. S. środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości po 1 gramie w cenie po 35zł. za porcję,

to jest o czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz, U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz., 1485 ze zm.) i art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r.

oprzeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) w zw. z art. U §2 kk. w zw. z art. 12 kk. w zw. z art. 65 § 1 kk.;

II. w dniu 17 września 2009 r. w T. posiadał przy sobie oraz w miejscu zamieszkania przy ul. (...) w T. środki odurzające i substancje psychotropowe w znacznej ilości w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 35,80 grama netto oraz amfetaminy w ilości 80,03 grama netto, to jest o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.)

III. w okresie pomiędzy majem a dniem 17 września 2009r. w T. przyjął na przechowanie od R. K. wzmacniacz marki C. o wartości 300,- zł, pochodzący z kradzieży z samochodu marki C. (...) o nr rej. (...) dokonanej przez R. K. w maju 2009 r., wiedząc, że został on uzyskany za pomocą czynu zabronionego, czym działał na szkodę K. L., to jest o czyn z art. 291 § 1 kk.

2.  R. K. został oskarżony o to, że:

IV. w dniu 17 września 2009 r. w P., gm. Ł., w domu przy ul. (...) posiadał środki odurzające w znacznej ilości w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 289,40 grama netto, to jest o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.);

V. w dniu 17 września 2009 r. w P., gm. Ł., w domu przy ul. (...), posiadał przyrządy przeznaczone do niedozwolonego wytwarzania środków odurzających w postaci lampy grzewczej, wentylatora, doniczek plastikowych w ilości 20 sztuk oraz klosza z kartonu wyściełanego folią aluminiową, służące do hodowli konopi innych niż włókniste to jest o czyn z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.);

VI. w dniu 17 września 2009 roku w P., gm. Ł., w domu przy ul. (...) ukrywał dokumenty, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, w postaci dowodu osobistego nr (...) na nazwisko M. N., prawa jazdy nr (...) na nazwisko M. N., książeczki wojskowej nr (...) na nazwisko M. N. oraz dowodu osobistego nr (...) na nazwisko J. D. to jest o czyn z art. 276 kk.;

VII. w dniu 15 października 2009 r. w T. posiadał przy sobie środki odurzające w postaci mieszaniny ziela konopi innych niż włókniste z tytoniem w ilości 0 , 33 grama netto to jest o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.);

VIII. w okresie od kwietnia do czerwca 2009 r. w T. i w P., gm. Ł., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wielokrotnie udzielał K. L. i M. L. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w różnych ilościach, to jest o czyn z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) w z w. z art. 12 kk.;

IX. w maju 2009 r. w T. na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) z wnętrza samochodu marki C. (...) o nr rej. (...) zabrał w celu przywłaszczenia tubę marki B. o wartości 200zł oraz wzmacniacz marki C. o wartości 300zł, tj. mienie o łącznej wartości 500zł na szkodę K. L., to jest o czyn z art.278 § 1 kk .;

X. w czerwcu 2009 r. w T. na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) dokonał kradzieży z włamaniem do samochodu marki C. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że po otworzeniu drzwi oryginalnym przywłaszczonym wcześniej kluczem dostał się do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia radioodtwarzacz marki P. o wartości 700zł, dokumenty w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy i legitymacji studenckiej na nazwisko K. L. oraz dokumenty pojazdu marki C. (...) o nr rej. (...), którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, usuwając je spod władztwa K. L., czym działał na szkodę K. L., to jest o czyn z art. § 1 kk i 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.;

XI. w okresie pomiędzy 14 a 15 wrześniem 2009 r. w T. na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) dokonał kradzieży z włamaniem do samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że po otworzeniu nieustalonym narzędziem drzwi od strony kierowcy i ich uszkodzeniu dostał się do wnętrza pojazdu, skąd zabrał portfel z kartą pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...), którą nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, usuwając ją spod władztwa E. P., czym działał na szkodę E. P., to jest o czyn z art. 279 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 18 czerwca 2012r. sygn. akt II K 36/10:

I. oskarżonego K. K. uznano winnego tego, że:

1.  w okresie od kwietnia 2009r. do dnia 17 września 2009r. w T., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru udzielania narkotyków w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.):

a/ w kwietniu oraz w maju 2009r. wielokrotnie udzielił R. K. nieustaloną ilość porcji handlowych substancji psychotropowej w postaci amfetaminy za nieustaloną kwotę,

b/ w okresie wakacji letnich 2009r. dziesięciokrotnie udzielił D. L. po jednym gramie środka odurzającego w postaci marihuany za kwotę 30 zł. za 1 gram,

c/ w okresie wakacji letnich 2009r. co najmniej jednokrotnie udzielił S. C. nieustaloną ilość środka odurzającego w postaci marihuany za nieustaloną kwotę;

d/ w okresie trzech miesięcy 2009r., od bliżej nieustalonej daty, nie wcześniej jednak niż od kwietnia 2009r. do 17 września 2009r. dziesięciokrotnie udzielił A. Z. po jednym gramie środka odurzającego w postaci marihuany za kwotę 30 zł za 1 gram oraz dwukrotnie po 0,5 grama substancji psychotropowej w postaci amfetaminy za kwotę 20zł. Za 0,5 grama,

e/ w okresie od kwietnia 2009r. do czerwca 2009r. dziesięciokrotnie udzielił A. C. po 1 gramie środka odurzającego w postaci marihuany za kwotę 30 zł. za 1 gram.

f/ w okresie od kwietnia 2009r. do 17 września 2009r. trzykrotnie udzielił małoletniemu J. S. po 1 gramie środka odurzającego w postaci marihuany za kwotę 35 zł. za 1 gram,

g/ latem 2009r. pięciokrotnie udzielił P. S. po 0,5 gramie środka odurzającego w postaci marihuany za kwotę 15 zł za 0,5 grama,

czyniąc sobie z popełnienia tegoż przestępstwa stałe źródło dochodu, to jest czynu z art. 59ust. 1 ustawy z dnia 29 łipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz, U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) oraz Z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 łipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) w z w. z art. ll§2kk. w zw. z art.l2kk oraz w zw. z art. 65§lkk. i za to zgodnie z art. ll§3kk na podstawie art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 łipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) w myśl art.57§2kk., po zastosowaniu art. 60§2kk. i art. 60§6pk2kk wymierzył mu karę 2 łat pozbawienia wolności;

2.  w dniu 17 września 2009r. w T., wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) posiadał w miejscu zamieszkania - w T. przy ul. (...) oraz przy sobie podczas zatrzymania przez funkcjonariuszy Policji znaczną ilość substancji psychotropowej i środków odurzających w postaci 35,8 grama netto ziela konopi innych niż włókniste oraz 80,03 grama netto substancji proszkowej zawierającej substancję psychotropową w postaci siarczanu amfetaminy, to jest - po zastosowaniu art. 4§lkk. - przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym od dnia 21 lipca 2006r. do dnia 9 grudnia 201 lr. ( Dz, U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym od dnia 21 lipca 2006r. do dnia 9 grudnia 201 lr. ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) wymierzył mu karę roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności;

3.  w okresie od maja do 16 września 2009r. w T. przyjął na przechowanie od R. K. wzmacniacz marki C. wartości 300zł pochodzący z kradzieży dokonanej z samochodu marki C. (...) nr rej. (...) M na szkodę K. L., mając świadomość tego, że może on pochodzić z czynu zabronionego i na to się godząc, to jest przestępstwa z art. 291§lkk. i za to na podstawie art. 291§lkk. wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 85kk. oraz art. 86§lkk. w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec oskarżonego K. K. w pkt. 11,12 i 13 wyroku wymierzył oskarżonemu K. K. karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 45§lkk. w związku ze skazaniem oskarżonego K. K. w pkt. II wyroku orzekł w stosunku do tegoż oskarżonego środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przypisanego mu przestępstwa w kwocie 1120 (jeden tysiąc sto dwadzieścia ) zł.

IV.  na podstawie art. 70 ust.2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) w związku ze skazaniem oskarżonego K. K. w pkt. 12 wyroku orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci substancji zawierającej substancję psychotropową - siarczan amfetaminy, w ilości pozostałej po przeprowadzonych badaniach oznaczonych w wykazie dowodów rzeczowych - karta 187 akt jako ślad numer 3, 4 i 5 oraz środka odurzającego - ziela konopi innych niż włókniste, w ilości pozostałej po przeprowadzonych badaniach, oznaczonych wykazie dowodów rzeczowych - karta 187 jako ślad numer 1 i 2 zabezpieczonych w mieszkaniu przy ul. (...) w T., a zdeponowanych w Magazynie (...) w B.;

V.  na podstawie art. 70 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) w związku ze skazaniem oskarżonego K. K. w pkt. II wyroku orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa oznaczonych w wykazie dowodów rzeczowych - karta 187-188 pkt. 6, 10, 15, 16,17, 18,19, to jest:

- noża ze śladowymi ilościami sproszkowanej substancji zawierającej amfetaminę w postaci soli;

-wagi elektronicznej za śladowymi ilościami substancji proszkowej zawierającej amfetaminę w postaci soli oraz ze śladowymi ilościami substancji zawierającej halucynogenny delta - 9 - tetrahydrokannabinol;

-

pudełka plastikowego oznaczonego jako ślad numer 6 ze śladowymi ilościami substancji zawierającej amfetaminę w postaci soli

-

pudełka tekturowego wraz z zawartością siedmiu woreczków z zapięciem strunowym, w których znajduje się po 100 sztuk woreczków z zapięciem strunowym;

-

woreczka foliowego z zapięciem strunowym oznaczonego jako ślad numer 11 ze śladowymi ilościami substancji zawierającej amfetaminę;

- woreczka foliowego z zapięciem strunowym oznaczonego jako ślad numer 12; zdeponowanych w Składnicy Dowodów Rzeczowych KMP w T.;

- kartki papieru z zapiskami -karta 105 akt;

VI.  na podstawie art. 63§lkk. na poczet kary łącznej orzeczonej w pkt. II wyroku zaliczył oskarżonemu K. K. okres tymczasowego aresztowania od dnia 17 września 2009r. do dnia 26 stycznia 2011r.

VII.  oskarżonego R. K. uznał winnym:

1.tego, że w dniu 17 września 2009r. w P. gm. Ł. w domu przy ul. (...) wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) posiadał znaczną ilość środka odurzającego w postaci mokrej, częściowo zbutwiałej i posklejanej ze sobą substancji roślinnej - ziela konopi innych niż włókniste o wadze 289,4 grama netto, z której - po oddzieleniu łodyg oraz wysuszeniu - uzyskano 71,3 grama ziela konopi innych niż włókniste, to jest - w myśl art. 4§lkk. - przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym od dnia 21 lipca 2006r. do dnia 9 grudnia 20lir. ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym od dnia 21 lipca 2006r. do dnia 9 grudnia 201 lr. ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności;

2. tego, że w dniu 15 października 2009r. w T. wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) posiadał przy sobie podczas zatrzymania przez funkcjonariuszy Policji mieszaninę środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste oraz tytoniu w ilości 0,33 grama netto, to jest przestępstwa stanowiącego wypadek mniejszej wagi z art. 62 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) i za to na podstawie art. 62 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;

3. tego, że w dniu 17 września 2009r. w domu przy ul. (...) w P., posiadał przyrządy w postaci: lampy grzewczej, wentylatora, 20 sztuk doniczek plastikowych oraz klosza z kartonu wyściełanego folią aluminiową, które przeznaczone były do niedozwolonego wytwarzania środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste, to jest popełnienia czynu z art. 54ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) i za to na podstawie art. 54ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm. ) wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

4.w okresie od kwietnia 2009r. do końca maja 2009r. w P. i w T., działając w warunkach ciągu przestępstw, w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił się następujących czynów:

-

w kwietniu 2009r. w P. udzielił K. L. oraz M. L. po jednej porcji amfetaminy, to jest każdemu z nich po tzw. działce, to jest przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.)

-

w okresie kwiecień 2009r. - maj 2009r. podczas spotkania w mieszkaniu K. L. w T. udzielił tejże osobie kilka porcji amfetaminy, to jest kilka tzw. działek, to jest przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.);

- w okresie kwiecień 2009r. - maj 2009r. podczas spotkania w mieszkaniu K. L. w T. udzielił tejże osobie kilka porcji amfetaminy, to jest kilka tzw. działek, to jest przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm. )\

-
w okresie kwiecień 2009r. - maj 2009r. w T. udzielił K. L. oraz M. L. po jednej porcji amfetaminy, to jest każdemu z nich po tzw. działce to jest przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.):
-

w okresie kwiecień 2009r. - maj 2009r. w T. udzielił K. L. oraz M. L. po jednej porcji amfetaminy, to jest każdemu z nich po tzw. działce to jest przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 Upca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.);

-

w okresie kwiecień 2009r. - maj 2009r. w T. udzielił K. L. oraz M. L. po jednej porcji amfetaminy, to jest każdemu z nich po tzw. działce, to jest przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.);

-

w okresie kwiecień 2009r. - maj 2009r. w T. udzielił K. L. oraz M. L. po jednej porcji amfetaminy, to jest każdemu z nich po tzw. działce, to jest przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.);

i za to w myśl art. 91§lkk. na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

5.tego, że w okresie od 5 stycznia 2009r. do 17 września 2009r. w P., gm. Ł. w domu przy ul. (...) przywłaszczył dokument stwierdzający tożsamość M. N. w postaci dowodu osobistego nr (...), a także ukrył dokumenty należące do wyżej wymienionego w postaci książeczki wojskowej nr (...) oraz prawa jazdy nr (...), którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, to jest popełnienia przestępstwa z art. 275§lkk. oraz art. 276kk. w zw. z art. ll§2kk. i za to w myśl art. ll§3kk .na podstawie art. 275§1kk. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

6. tego, że w okresie od 9 lutego 2009r. do 17 września 2009r. w P. gm. Ł. przywłaszczył dokument stwierdzający tożsamość J. D. w postaci dowodu osobistego nr (...), to jest przestępstwa z art. 275§lkk. i za to na podstawie art. 275§lkk. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

7. tego, że w maju 2009r. w T. na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) zabrał w celu przywłaszczenia z wnętrza samochodu marki C. (...) o nr rej. (...) tubę marki B. o wartości 200 zł. oraz wzmacniacz marki C. o wartości 300 zł. tj. mienie o łącznej wartości 500 zł. na szkodę K. L., to jest czynu z art. 278 § 1 kk. i za to na podstawie art. 278§lkk. w wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

8. tego, że w czerwcu 2009r. w T. na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) dokonał kradzieży z włamaniem do samochodu marki C. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że po otworzeniu drzwi pojazdu oryginalnym, uprzednio przywłaszczonym kluczem, dostał się do jego wnętrza i zabrał z niego w celu przywłaszczenia radioodtwarzacz marki P. o wartości 700zł., dokument stwierdzający tożsamość K. L. w postaci dowodu osobistego, a także usunął spod władztwa pokrzywdzonego dokumenty, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać w postaci prawa jazdy oraz legitymacji studenckiej wystawionych na nazwisko K. L. i dokumentów pojazdu marki C. (...) o nr rej. (...), to jest popełnienia czynu z art. 279 § 1 kk. oraz 275 § 1 kk. i art. 276 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. i za to w myśl art. ll§3kk. na podstawie art. 279§lkk. wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności;

VIII.  na podstawie art. 91§ 2 kk. oraz art. 86§ 1 kk. w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec R. K. orzekł w stosunku do oskarżonego karę łączną 3 lat pozbawienia wolności;

IX.  na podstawie art. 63§ 1 kk. na poczet kary łącznej orzeczonej w pkt. VIII wyroku zaliczył oskarżonemu R. K. okres zatrzymania od dnia 15 października 2009r. do dnia 16 października 2009r.

X.  uniewinnił oskarżonego R. K. od popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XI aktu oskarżenia;

XI.  na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz, 1485 z późn. zm.) w związku ze skazaniem oskarżonego R. K. w pkt. VII 3 i 4 wyroku orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa lampy grzewczej, wentylatora, 20 sztuk doniczek plastikowych oraz klosza z kartonu wyściełanego folią aluminiową - oznaczonych w wykazie dowodów rzeczowych znajdującym się na kartach 187-188 pkt. 20-23, a także woreczka ze strunowym zapięciem wraz ze śladowymi ilościami substancji o wadze 0,01 grama zawierającej amfetaminę - oznaczonego w wykazie dowodów rzeczowych znajdującym się na kartach 187-188 pkt. 7 oraz papierowej tutki (karta 290 akt), woreczka foliowego z zawartością pięciu woreczków foliowych ze śladowymi ilościami substancji zawierającej amfetaminę - oznaczonych w wykazie dowodów rzeczowych znajdującym się na kartach 292 pkt.l;

XII.  na podstawie art. 70 ust.2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) w związku ze skazaniem oskarżonego R. K. w pkt. VII1i 2 wyroku orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci:

-

skręta z zawartością tytoniu i ziela konopi innych niż włókniste oznaczonego w wykazie dowodów rzeczowych znajdującym się na kartach 292 pkt.2

-

rośliny koloru zielono - brązowego - otrzymanego z niej suszu w ilości 71,3 grama ziela konopi innych niż włókniste oraz łodygi - oznaczonych w wykazie dowodów rzeczowych znajdującym się na kartach 187-188 pkt.8;

zdeponowanych w Magazynie(...) KWP w B.;

XIII. zwolnił oskarżonych K. K. oraz R. K. od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, a wydatkami postępowania wyłożonymi tymczasowo przez Skarb Państwa, w tym wydatkami związanymi z oskarżeniem R. K. w części uniewinniającej oskarżonego obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wnieśli obrońcy oskarżonych K. K. i R. K. oraz Prokurator Prokuratury Rejonowej (...):

Obrońca oskarżonego K. K. na zasadzie art. 444 k.p.k. zaskarżył wyrok w części dotyczącej przypisania oskarżonemu sprawstwa czynów opisanych w pkt I ppkt 1, lit. a,b,c,d,e i f, pkt I ppkt 3, a także odnośnie pkt II, pkt III, i pkt VI i na zasadzie art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 1, 2 i 4 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

I.  obrazę przepisów prawa procesowego, która miała wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k., art.6 k.p.k., art.7 k.p.k., 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., przez oparcie orzeczenia o winie tylko na dowodach obciążających oskarżonego z pominięciem dowodów przemawiających na jego korzyść, rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, oraz poczynienie ustaleń faktycznych a następnie dokonanie oceny prawnej czynów przypisanych oskarżonemu w oparciu o domniemania nie zaś w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, w szczególności poprzez dowolne przyjęcie, iż:

a/ oskarżony w okresie od kwietnia 2009 r. do 17 września 2009 r., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii udzielał ustalonym osobom środków narkotycznych w ilościach nie mających odzwierciedlenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym:

-

R. K. wielokrotnie udzielił nieustaloną ilość porcji handlowych substancji psychotropowej w postaci amfetaminy,

za nieustaloną kwotę, gdy w istocie materiał dowodowy pozwala jedynie na przyjęcie, że oskarżony udzielił 1-2 razy po jednym gramie amfetaminy,

-

D. L. dziesięciokrotnie udzielił po jednym gramie marihuany za cenę po 30,- zł za gram, gdy w istocie oskarżonemu można przypisać 2- 3 krotne udzielenie tego środka,

-

S. C. udzielił nieustaloną ilość środka odurzającego w postaci marihuany, za nieustaloną kwotę, gdy w istocie dokonanie takich transakcji nie zostało potwierdzone bez cienia wątpliwości,

-

A. Z. dziesięciokrotnie udzielił po 1 gramie środka odurzającego w postaci marihuany, za kwotę po 30,- zł za jeden gram oraz dwukrotnie po 0,5 grama substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, za kwotę po 20,- zł za porcję, gdy oskarżony udzielił tej osobie jedynie 4-5 razy ziele konopi i to bezpłatnie,

-

A. C. dziesięciokrotnie udzielił po 1 gramie środka odurzającego w postaci marihuany, za kwotę po 30,- zł za jeden gram, gdy w istocie oskarżony udzielił mu trzykrotnie ziela konopi.

b/ oskarżony, co najmniej przypuszczał, iż J. S., w chwili udzielania mu marihuany, nie był osobą małoletnią i na to się godził, a więc działał w tym przypadku z zamiarem ewentualnym, i oparcie rozstrzygnięcia Sądu, w tym względzie, jedynie na okolicznościach nie udowodnionych w sposób bezsporny lub co najmniej wysoce prawdopodobny,

c/ oskarżony miał, co najmniej, świadomość, że rzeczy przyniesione mu, na przechowanie przez R. K., mogły pochodzić z przestępstwa i na to się godził, gdy w istocie z wyjaśnień oskarżonego, którym Sąd dał wiarę, wynika, iż K. przyniósł mu zapakowaną paczkę, której K. K. nawet nie otwierał, a więc nie miał świadomości co do tego jakie tam rzeczy się tam znajdują i w jakiej ilości, zaś zarzut postawiony i przypisany oskarżonemu dotyczy jedynie jednego przedmiotu z kilkunastu znalezionych,

II.  błąd w ustaleniach faktycznych polegającego na stwierdzeniu, że okoliczności ujawnione w trakcie prowadzonego w niniejszej sprawie postępowania, pozwalają na przyjęcie, że:

- oskarżony miał świadomość małoletniości J. S. w momencie udzielania mu środka odurzającego, gdy w istocie materiał dowodowy nie pozwala nawet na ustalenie, że oskarżony, co najmniej przypuszczał, że J. S. nie ukończył osiemnastu lat,

- oskarżony miał świadomość bądź co najmniej przypuszczał, że paczka przyniesiona mu na przechowanie przez R. K., zawiera rzeczy mogące pochodzić z przestępstwa, i oparcie tej tezy, praktycznie na okoliczności, że tenże K. miał lepsze warunki mieszkaniowe od K., w sytuacji gdy z wyjaśnień oskarżonego, którym Sąd dał wiarę, wynika, że przyniesionej paczki nie otwierał a więc nie miał nawet świadomości, co w tej paczce się znajduje,

V. rażącej niewspółmierność (surowość kary) wymierzonych oskarżonemu jednostkowych kar pozbawienia wolności oraz kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze dwóch lat i dziesięciu miesięcy, gdy w istocie, przy przyjęciu prawidłowej kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego mu w pkt I ppkt 1 istniały przesłanki do warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności,

Na zasadzie art. 427 § 1 k.p.k. i art., 437 § 2 k.p.k. wniósł:

1)  o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I ppkt 1, poprzez przyjęcie ilości faktycznie udzielonych przez oskarżonego środków narkotycznych, wskazanych w pkt I pkt a, niniejszej apelacji, wyeliminowanie z opisu czynu z pkt I ppkt 1 lit.f ustalenia, że oskarżony udzielił środka odurzającego małoletniemu J. S. a tym samym przyjęcie, że oskarżony popełnił występek z art. 59 ust. 3 w zw. z ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani i znaczne złagodzenie wymierzonej za ten czyn kary pozbawienia wolności,

2)  o uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu przypisanego mu pkt I, ppkt 3 zaskarżonego wyroku,

3)  o wymierzenie oskarżonemu, w zakresie kary łącznej, kary pozbawienia wolności rozmiarze dwóch lat i warunkowe zawieszenie jej wykonania na okres 5 lat,

ewentualnie

4)  uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym

zakresie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

Obrońca oskarżonego R. K. na podstawie art. 425 oraz art. 444 kpk zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze. Zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 438 pkt.4 k.p.k. zarzucił: rażącą niewspółmierność orzeczonej kary .

Na zasadzie art. 437 kpk wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez: uchylenie wymierzonej oskarżonemu w punkcie VIII wyroku łącznej kary 3 lat pozbawienia wolności w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności i wymierzenie oskarżonemu w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności kary 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 5.

Nadto wniósł o dopuszczenie dowodu z dokumentów:

1/ zaświadczenia z dnia 8 stycznia 2013 r. Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych w T.,

2/ opinia o pracowniku - Osk. R. K. z firmy (...) sp. zo.o. w T..

Prokurator Prokuratury Rejonowej (...) na podstawie art. 425§1 i 2 kpk. 427§1 kpk i art. 444 kpk zaskarżył powyższy wyrok na niekorzyść oskarżonego K. K. w części dotyczącej orzeczenia o karze, oraz na niekorzyść oskarżonego R. K. w całości.

Powołując się na przepis arl. 427 § 1 i 2 kpk oraz arl. 438 pkl 1 i 4 kpk wyrokowi zarzucił:

- rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego K. K. kary pozbawienia wolności poprzez niezasadne zastosowanie nadzwyczajnego jej złagodzenia na podstawie arl. 60 § 2 kk w zakresie czynu opisanego w pkt 1.1 wyroku stanowiącego zbrodnię z arl. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i arl. 5 ( C)) ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii zw. z arl. II $ 2 kk w zw. z arl. 12 kk w zw. z arl. 65 § 1 kk, i orzeczenie za ten czyn kary 2 lal pozbawienia wolności, oraz. orzeczenie kary łącznej 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, w stosunku do stopnia szkodliwości społecznej zarzucanego oskarżonemu czynu, okoliczności jego popełnienia, motywacji sprawcy, rozmiaru przestępczego działania i jego skutków, oraz. laktu. iż czyn ten stanowił zbrodnię, i nadanie nadzwyczajnej wagi okolicznościom łagodzącym, a niedostateczne ocenienie okoliczności obciążających, podczas gdy zasady prewencji generalnej i indywidualnej wymagają wymierzenia kary surowszej, i w konsekwencji wymierzenie oskarżonemu kary rażąco łagodnej,

-

obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie, arl. 11 § 1 kk, polegającą na jego błędnej wykładni i wyrażeniu przez Sąd I instancji błędnego poglądu, że czyn zarzucony oskarżonemu R. K. w pkl XI aktu oskarżenia nie jest tożsamy z czynem, którego zdaniem Sądu I instancji oskarżony R. K. w rzeczywistości się dopuścił, chociaż, ich analiza prowadzi do przeciwnego wniosku, i w konsekwencji niezasadne uniewinnienie oskarżonego R. K. od popełnienia tego czynu, zamiast dokonania zmiany opisu i kwalifikacji zarzucanego temu oskarżonemu zachowania.

Na podstawie arl. 427 $ I kpk oraz arl. 437 § 1 i 2 kpk wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku:

a/ w pkt 1.1. poprzez wyeliminowanie z podstawy skazania art. 60 § 2 kk i arl. 60 § 6 pkt 2 kk oraz. wymierzenie oskarżonemu K. K. w myśl art. 11 § 3 kk napodstawie arl. 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kary 3 lat pozbawienia wolności.

b/ w pkt II poprzez wymierzenie oskarżonemu K. K. kary łącznej 3 i 10 miesięcy pozbawienia wolności w miejsce orzeczonych 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

c/ poprzez uchylenie jego punktu V111-drugiego (w numeracji z wyroku). dotyczącego uniewinnienia oskarżonego R. K. od popełnienia czynu zarzueoneiro mu w pkl XI aktu oskarżenia, i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

-

a w pozostałym zakresie utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacje obrońców oskarżonych K. K. i R. K. po części zasługiwały na uwzględnienie. Bezzasadna okazała się apelacja oskarżyciela publicznego w części odnoszącej się do oskarżonego R. K.. Jeżeli chodzi o apelację oskarżyciela publicznego skierowaną przeciwko rozstrzygnięciu o karze w odniesieniu do K. K., stwierdzić trzeba, że stawiane w niej zarzuty stały się w istocie bezprzedmiotowe zważywszy zmiany zaskarżonego wyroku dokonane przez Sąd odwoławczy.

Postępowanie dowodowe w przedmiotowej sprawie generalnie przeprowadzone zostało w sposób wyczerpujący i wszechstronny. W oparciu o wyniki tego postępowania Sąd I instancji dokonał zasadnych ustaleń faktycznych, doszedł do prawidłowych wniosków w kwestii winy oskarżonych, jak też kwalifikacji prawnej przypisanych im czynów, poza jednym wyjątkiem- odnoszącym się do pierwszego czynu zarzucanego K. K. aktem oskarżenia.

Ustosunkowując się szczegółowo do zarzutów podniesionych w apelacjach obrońców i oskarżyciela publicznego, Sąd odwoławczy stwierdza, co następuje:

odnośnie oskarżonego K. K.:

Prawo swobodnej oceny dowodów należy do najistotniejszych prerogatyw sądu orzekającego. Kierując się tym prawem sąd może dać wiarę niektórym z przeprowadzonych dowodów, a odmówić takiej wiary innym, byleby swoje stanowisko w tym zakresie jasno i przekonująco przedstawił w uzasadnieniu wyroku. Takiemu zadaniu Sąd I w pełni instancji sprostał. Dając tylko po części wiarę wyjaśnieniom oskarżonego K. K. co do ilości środków odurzających udzielanych w celu osiągniecia korzyści majątkowej określonym osobom, oraz po części dając wiarę wyjaśnieniom R. K. i zeznaniom D. L., A. Z., J. S., P. S., A. C. jeżeli chodzi o podawane przez nich ilości środków odurzających nabywanych od K. K. i odmawiając wiary zeznaniom S. C., który przeczył aby kupował od K. K. marihuanę, Sąd I instancji nie dokonał tego bezkrytycznie, ale po wszechstronnej analizie wszystkich zgormadzonych dowodów ( str. 20 – 25 uzasadnienia).

Dokonana przez Sąd I instancji ocena wyjaśnień K. K. i zeznań wskazanych wyżej świadków jest swobodna, ale nie zawiera cech dowolności i jako taka, wbrew wywodom skargi obrońcy K. K. pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 k.p.k.). Wniesiona apelacja nie wykazała, aby Sąd I instancji dokonując oceny zgromadzonych dowodów i w oparciu o jej wyniki, ustaleń co do ilości i wartości sprzedawanych przez K. K. środków odurzających, uchybił zasadom logicznego rozumowania czy doświadczenia życiowego.

Oczywiście trafnie wskazuje Sąd I instancji, że K. K. próbował dostosować swoje wyjaśnienia do zmieniającej się sytuacji procesowej. Doświadczenie zawodowe w istocie przy tym przekonuje, że postawa prezentowana przez świadków w niniejszym procesie jest charakterystyczna dla spraw o przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kiedy to świadkowie starając się przyjść z pomocą osobom, od których nabywali narkotyki, a które są często ich znajomymi- twierdzą składając zeznania przed sądem, że były to ilości mniejsze niż wskazywali w postępowaniu przygotowawczym, czy też- jak utrzymuje D. L., J. S., P. S.- wywoływana była na nich presja przez przesłuchujących funkcjonariuszy policji. Obrońca K. K. nie podnosi zresztą, że zeznania świadków na etapie postępowania przygotowawczego składane były w warunkach wyłączjących swobodę wypowiedzi.

Zgodzić się też trzeba z Sądem I instancji, że jeżeli chodzi o ilości środków odurzających, to ich nabywcy z pewnością lepiej pamiętali to w krótkim czasie od transakcji.

O ile bezbłędne są ustalenia Sądu I instancji w zakresie ilości sprzedanej poszczególnym odbiorcom amfetaminy i marihuany, wobec czego podnoszony przez obrońcę K. K. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest całkowicie bezzasadny w tym zakresie, to inaczej rzecz się ma jeżeli chodzi o świadomość oskarżonego małoletniości J. S. w momencie udzielania mu środka odurzającego.

Przypomnieć trzeba, że K. K. udzielił J. S. trzykrotnie środek odurzający w postaci marihuany w okresie od kwietnia 2009 roku do 17 września 2009 roku.

Opierając się na zeznaniach J. S. z rozprawy i relacjach M. B., Sąd I instancji przyjął, że K. K. co najmniej przypuszczał, że J. S. w czasie nabywania narkotyków nie był osobą pełnoletnią i na taki stan rzeczy się godził ( str. 24 uzasadnienia). W istocie, M. B. na rozprawie 07 marca 2011 roku zeznał, że zna J. S. z widzenia z osiedla i podał: „To jest młody człowiek, może mieć on z 17 lat” (k. 1486 t.VIII). Z kolei z zeznań J. S. z rozprawy 26 stycznia 2011 roku wynikało, jego brat M. znał K. K.. Świadek podawał, że brat ma 23 lata, kiedyś spotkali się przypadkowo w trójkę i umówili się na piwo, to było jak już miał 17 lat skończone. Brat kupił piwo, on nie mógł kupić piwa, bo miał 17 lat, raczej by mu nie sprzedano piwa, bo nie miał dowodu tożsamości, nawet nie próbował kupować tego alkoholu bo obawiał się że z uwagi na to, że nie jest pełnoletni nie sprzedadzą mu. Zaczął chodzić na dyskoteki, kiedy ukończył 18 lat, wcześniej ojciec mu zakazywał (k. 1369v t.VII).

Zauważyć trzeba, że z wyjaśnień K. K., ani też z innych dowodów nie wynika, aby oskarżony miał taką wiedzę o J. S..

J. S. zeznał, że czasami brat mówił do niego (...), ale też, że nie zdarzyło się aby brat do niego tak mówił przy K. (k.1370 t.VII).

Z opisywanych bliżej przez J. S. okoliczności zakupu piwa trudno wyprowadzać jednoznaczne wnioski co do świadomości wieku świadka przez K. K.. J. S. wskazał tylko, że K. nie był zdziwiony, że nie on kupuje piwo tylko brat (k. 1370v).

Przede wszystkim jednak okolicznością, która w ocenie Sądu odwoławczego przesądza o tym, że w realiach przedmiotowej sprawy brak jest podstaw do dokonania nie budzącego wątpliwości ustalenia, że K. K. przewidywał małoletniość J. S., któremu udzielił narkotyku i godził się na nią, jest rzeczywista data urodzin J. S.. J. S. na rozprawie 26 stycznia 2011 roku podał, że ukończył 18 lat 20 grudnia 2010 roku.

Opierając się na tym, Sąd I instancji przyjął, że świadek urodził się 20 grudnia 1992 roku. Z zaświadczenie z Systemu Informatycznego Sądów – Systemu PESEL wynika jednak, że J. S. urodził się 20.12.1991 roku (k.1924).

W istocie zatem, świadek jest o rok starszy niż wskazał przed Sądem. Jest to taka okoliczność, która nakazuje rozważać świadomość „letniości” J. S. przez K. K. w kategoriach jedynie nieumyślności, tym bardziej jeśli się zważy, że świadek urodził się pod koniec 1991 roku, zaś marihuanę nabywał do 17 września 2009 roku, kiedy tylko trzy miesiące dzieliły go od pełnoletniości .

Skoro K. K. przypisać można tylko, że mógł wiedzieć, a co najmniej przypuszczać, że J. S. któremu sprzedawał marihuanę nie był pełnoletni, to takie zachowanie zakwalifikować należało jako wyczerpujące znamiona występku z art. 59 ust.1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

W tym stanie rzeczy, eliminując w punkcie I 1.f/ zaskarżonego wyroku ustalenie, że oskarżony środek odurzający udzielił małoletniemu, przypisany K. K. w punkcie I 1. czyn zakwalifikowano jako występek z art. 59ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. Oczywiście trafne są ustalenia Sądu I instancji, że oskarżony działał w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i uczynił sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodów.

Za czyn ten Sąd odwoławczy skazał K. K. na karę roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności uznając, że kara taka będzie adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, zawinienia oskarżonego, spełni też swoje zadania w zakresie społecznego oddziaływania. Sąd odwoławczy podziela wskazany przez Sąd I instancji ( str.54-55) katalog okoliczności obciążających i łagodzących po stronie K. K.. Warto tylko dodać, że K. K. od 17 sierpnia 2012 r zatrudniony jest w firmie (...) w Ł., gdzie posiada bardzo dobrą opinię (opinia z 14.02.2013r k.1931 t. X).

Apelacja obrońcy K. K. jest natomiast bezzasadna w stopniu oczywistym w części odnoszącej się do czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie I.3. zaskarżonego wyroku.

W świetle całokształtu okoliczności ujawnionych na rozprawie Sąd I instancji w pełni był uprawniony do ustalenia , że K. K. przyjął na przechowane od R. K. wzmacniacz marki C. wartości 300 złotych mając świadomości tego, że przedmiot ten może pochodzić z czynu zabronionego i na to się godząc.

Wbrew wywodom skargi, Sąd I instancji nie dopuścił ani obrazy przepisów postępowania, to jest art. 7 k.p.k. ani też, stanowiącego efekt przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów, błędu w ustaleniach faktycznych.

Bezbłędne są ustalenia Sądu I instancji, że wzmacniacz marki C. R. K. zabrał w celu przywłaszczenia z samochodu K. L.. Nie kwestionuje tego w złożonej skardze obrońca R. K..

Poza sporem pozostaje też, że wzmacniacz ten odnaleziony został w mieszkaniu K. K.. Wręcz naiwnie brzmią wyjaśnienia tego oskarżonego, że wraz z innymi przedmiotami przyniósł go R. K. mówiąc , że nie ma go gdzie trzymać u siebie zważywszy warunki lokalowe w jakich ten ostatni zamieszkuje, trafnie wyeksponowane przez Sąd orzekający ( str. 27 uzasadnienia). Słusznie też podkreśla Sąd I instancji, że o sprawstwie K. K. przekonuje to, że jak wynikało z zeznań M. B., oskarżony wiedział, że (...) to „spec od samochodów”.

Prawdą jest, co podnosi obrońca, że R. K. przyniósł do K. K. większą ilość przedmiotów stanowiących wyposażenie samochodów. Wbrew jednak prezentowanej w skardze tezie, z faktu, iż K. K. postawiono zarzut paserstwa tylko w odniesieniu do wzmacniacza C. nie wynika, że pozostałe przedmioty nie pochodziły z przestępstwa. Rzecz w tym, że co do tego przedmiotu nie ma wątpliwości do kogo należała i w jaki sposób weszła w posiadanie R. K..

Wymierzonej K. K. za czyn z art. 291§1 k.k. kary 4 miesięcy pozbawienia wolności nie da się ocenić jako nadmiernie surowej już z tej przyczyny, że jest zbliżona do dolnego ustawowego zagrożenia.

Podobnie rzecz się jeżeli o karę roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną za przypisany K. K. w punkcie I.2. zaskarżonego wyroku czyn z art. 62 ust.2 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Kara ta nie jest ani nadmiernie surowa, ani nadmiernie łagodna, jest to kara sprawiedliwa, należycie realizująca wszystkie cele jakie się karze stawia.

Wobec dokonanej przez Sąd odwoławczy zmiany w zakresie pierwszego z przypisanych K. K. czynów, zaszła potrzeba ukształtowania w stosunku do oskarżonego na nowo kary łącznej.

Trafnie Sąd I instancji wskazał kryteria, jakie należy stosować przy wymiarze kary łącznej ( str. 59- 60 uzasadnienia). Słusznie Sąd I instancji podkreśla, że dla wysokości kary łącznej decydujące znaczenie ma związek podmiotowo- przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi czynami. Nader bliski związek podmiotowo- przedmiotowy pomiędzy dwoma pierwszymi przypisanymi K. K. czynami skutkował ocenę Sądu odwoławczego, że w realiach przedmiotowej sprawy, karą łączną, która uwzględni wszystkie kryteria jakie przy jej kształtowaniu mieć trzeba na uwadze, będzie kara 2 lat pozbawienia wolności i taką też karę Sąd Apelacyjny wymierzył K. K..

odnośnie oskarżonego R. K.:

Apelacja oskarżyciela publicznego jako bezzasadna w stopniu oczywistym nie zasługiwała na uwzględnienie.

Oskarżyciel nie kwestionuje ustaleń faktycznych Sądu I instancji odnoszących się do zarzucanego R. K. w punkcie XI aktu oskarżenia czynu na szkodę E. P..

Przypomnieć trzeba, że R. P. zarzucono popełnienie czynu z art. 279§1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. polegającego na tym, że w okresie pomiędzy 14 a 15 września 2009 roku na parkingu przy ulicy (...) w T. miał dokonać kradzieży z włamaniem do samochodu marki V. (...) nr rej. (...) i zabrać portfel z kartą tego pojazdu, którą nie miał prawa wyłącznie rozporządzać usuwając ją spod władztwa E. P..

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych na rozprawie Sąd I instancji ustalił, że w okresie między 14 a 15 września 2009 roku miało miejsce włamanie do samochodu V. (...) nr rej. (...) użytkowanego przez E. P.. Kartę pojazdu, która w opisanym czasie znajdowała się w skrytce usytuowanej w desce rozdzielczej, ujawniono w mieszkaniu R. K. w dniu 17 września 2009 roku.

Skarżący nie kwestionuje stanowiska Sądu I instancji, że nie sposób odtworzyć okoliczności w jakich R. K. wszedł w posiadanie karty pojazdu V. (...). W szczególności brak jest dowodów wskazujących na to, że to oskarżony dokonał włamania do samochodu M. W..

Rację ma Sąd I instancji, że fakt ujawnienia w mieszkaniu R. K. karty pojazdu V. (...) świadczył tylko o tym, iż oskarżony wszedł w posiadanie tego dokumentu i uczynił go niedostępnym dla osoby mającej prawo nim rozporządzać.

Sąd odwoławczy podziela stanowisko Sądu I instancji, że skazanie R. K. za czyn polegający na ukryciu dokumentu, którym nie miał prawa rozporządzać przekraczałoby granice postawionego mu zarzutu.

Słusznie Sąd Okręgowy odwołał się do orzecznictwa Sądu Najwyższego jakie wytworzyło się na kanwie przestępstw kradzieży z włamaniem i paserstwa.

Nie sposób podzielić stanowiska oskarżyciela publicznego, że : „mimo odmiennego wejścia w posiadanie przedmiotowej karty pojazdu, zachowanie R. K. mieściło się w ramach historycznego zdarzenia, leżącego u podstaw zarzutu sformułowanego w akcie oskarżenia”.

Podkreślić trzeba, że materiał dowodowy sprawy wykazał tylko to, że R. K. wszedł w posiadanie karty pojazdu V. (...). Wbrew wywodom skargi oskarżyciela, nic nie wskazuje na to, że stało się w okolicznościach ściśle powiązanych z włamaniem do samochodu. Nie przekonuje o tym sam fakt ujawnienia w mieszkaniu R. K. karty pojazdu w krótkim czasie po dokonanym włamaniu. Oskarżyciel nie wykazał przesłanek wskazujących, że oskarżony przyjął dokument mając pełną świadomość, że pochodzi on z przestępstwa. Ustalenie takie oparte byłoby na niedopuszczalnym domniemaniu.

Utrwalone jest w orzecznictwie i doktrynie stanowisko ( które podkreśla Sąd Najwyższy w powołanym przez Sąd I instancji postanowieniu z dnia 1.07.2011 roku IV KK 139/11), że :” identyczność czynu jest wyłączona, jeżeli w porównywanych jego określeniach zachodzą tak istotne różnice, że według rozsądnej życiowej oceny nie można ich uznać za określenia tego samego zdarzenia faktycznego”.

Wspólnym elementem łączącym czyn zarzucany R. K. w punkcie XI aktu oskarżenia i czyn, który należałoby mu przypisać w świetle okoliczności ujawnionych na rozprawie jest to, że posiadał kartę pojazdu V. (...) należącego do M. W.. Jest to jednak zbyt mało aby można było mówić o tożsamości czynów- zarzucanego i możliwego do przypisania.

Oczywiście wobec tego trafnie Sąd meriti uniewinnił R. K. od popełnienia czynu zarzucanego w punkcie XI aktu oskarżenia.

Zasadna natomiast okazała się apelacja obrońcy R. K. skierowana przeciwko rozstrzygnięciu co do kary.

Nie da się zarzucić rażącej niewspółmierności żadnej z jednostkowych kar wymierzonych R. K., za poszczególne przypisane mu przestępstwa, niezależnie od tego, że jako okoliczność obciążającą Sąd I instancji przyjął fakt, iż oskarżony był karany sądownie, podczas gdy uprzednio postępowanie karne zostało warunkowo umorzone ( co zresztą Sąd meriti wskazał we wstępnej części uzasadnienia- str.2). Kary te są wyważone, nie noszą cech ani nadmiernej łagodności ani nadmiernej surowości.

Sąd Apelacyjny, mając na względzie okoliczności ujawnione także w toku rozprawy odwoławczej, jako nadmiernie surową ocenił natomiast wymierzoną oskarżonemu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności.

Co już wyżej podkreślono, trafnie Sąd I instancji zidentyfikował kryteria jakimi należy się kierować przy orzekaniu kary łącznej. Słusznie Sąd meriti wskazuje, że na wysokość kary łącznej wpływ ma bliskość czasowa popełnienia przestępstw, osoby pokrzywdzonych, rodzaj naruszonego dobra prawnego, sposób działania sprawcy.

Niewątpliwe instytucja wyroku łącznego nie jest pomyślana jako premia dla sprawcy popełniającego większą liczbę przestępstw.

R. K. przypisano wprawdzie osiem przestępstw, ale trzeba zauważyć, że cztery z nich wyczerpywały znamiona występków ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, dwa skierowane były przeciwko wiarygodności dokumentów, dwa popełnione zostały na szkodę K. L., a wszystkie w stosunkowo krótkim czasie, bo od kwietnia do 17 września 2009 roku.

Z dokumentów przedłożonych w postępowaniu odwoławczym wynika, że od 07 stycznia 2013 roku R. K. zatrudniony jest jako pracownik gospodarczy w F.H.U. (...) A. F. w P. (k.1928), pozytywną opinią cieszył się w firmie (...) w T. gdzie był wcześniej zatrudniony (k.1904), przekazał na rzecz K. L. kwotę 1200 zł tytułem naprawienia szkody(k.1925). Z zaświadczenia Urzędu Stanu Cywilnego w G. z 21 lutego 2013 roku wynika, że R. K. zamierza 9 marca 2013 roku zawrzeć związek małżeński z N. K. (k.1927 t.X), która jest w 36 tygodniu ciąży (k. 1926).

Zważywszy wskazane dodatkowe okoliczności łagodzące, Sąd odwoławczy obniżył do 2 lat karę łączną pozbawienia wolności wymierzoną R. K. uznając, że będzie odpowiadała najpełniej okolicznościom jakie należało mieć na względzie ustalając wysokość tej kary w odniesieniu do tego oskarżonego.

W przekonaniu Sądu odwoławczego, brak jest warunków do warunkowego zawieszenia wykonania kar pozbawienia wolności w odniesieniu do oskarżonych K. K. i R. K., o co postulują obrońcy.

Na podstawie art. 73§2 k.k. z 1969 r sąd był zobowiązany rozważyć, czy zastosowaniu warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności nie sprzeciwiają się względy na społeczne oddziaływanie kary. Ta przesłanka warunkowego zawieszenia została w obowiązującym Kodeksie karnym pominięta . Nie oznacza to, że nie odgrywa żadnej roli . Sąd wymierzając karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania bierze pod uwagę dyrektywy sądowego wymiaru kary określone a art. 53 k.k. W ramach tych dyrektyw sąd bierze pod uwagę potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa . Zawieszenie wykonanie orzeczonej kary nie powinno rodzić w opinii społecznej przekonania, że sprawca pozostał w zasadzie bezkarny ( vide : Kodeks karny, Komentarz, część ogólna pod red. K.Buchały i A.Zolla, Zakamycze 1998r str. 503 ).

Takie właśnie przekonanie w opinii społecznej rodziłoby, zdaniem Sądu odwoławczego, zawieszenie wykonania kar wobec oskarżonych, którzy są wszak sprawcami przestępstw o wysokim stopniu społecznej szkodliwości.

Żadnych zastrzeżeń nie budzą pozostałe rozstrzygnięcia Sądu I instancji wobec czego, poza omówionymi zmianami, zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Sąd Apelacyjny na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, ze ich uiszczenie byłoby dla K. K. i R. K. zbyt uciążliwe zważywszy ich sytuację materialną.