Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie w II Wydziale Karnym w składzie:

przy udziale Leopolda Piętala prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Lublinie

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2013 r.

sprawy P. M. (1) oskarżonego z art. 59 ust. 1 i 2 i in. ustawy z dnia 29. 07. 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora i obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 18 grudnia 2012 r., sygn. akt IV K 288/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób , że :

- w punkcie 1 ustala , iż orzeczony na podstawie art. 45§1 k.k. środek karny to przepadek równowartości korzyści majątkowej a nie korzyści majątkowej,

- w punkcie 6 wyroku przyjmuje za podstawę prawną orzeczenia przepadku dowodu rzeczowego w postaci wagi elektronicznej art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U. nr 179 z 2005 roku poz. 1485 z późniejszymi zmianami ) w miejsce art. 44§2 k.k.;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy , uznając apelację obrońcy oskarżonego za oczywiście bezzasadną;

III.  zalicza na poczet orzeczonej wobec P. M. (1) kary pozbawienia wolności okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności również od dnia 18 grudnia 2012 roku do dnia 2 kwietnia 2013 roku;

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. P. kwotę 738 ( siedemset trzydzieści osiem) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym P. M. (1);

V.  zwalnia oskarżonego P. M. (1) od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i ustala , że wchodzące w ich skład wydatki ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt II AKa 44/13

UZASADNIENIE

P. M. (1) oskarżony został o to, że:

I. w okresie od daty bliżej nie ustalono 2010 r. do 17 marca 2012 r. w P., pow. (...), woj. (...), H., gm. W., pow. (...), we W., R., P., gm. Jabłoń, pow. (...) i R. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił, co najmniej trzem osobom małoletnim środka odurzającego w postaci marihuany w ilości, co najmniej 9 g za kwotę 270 zł, co najmniej dziewięciu osobom pełnoletnim w ilości, co najmniej 171 g marihuany wartości 4050 zł i 5 g amfetaminy wartości 120 zł oraz nieodpłatnie, co najmniej kilkakrotnie środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 12 g osobom pełnoletnim w ten sposób, że:

- w styczniu 2012 r. w P., co najmniej dwukrotnie udzielił małoletniemu K. H. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 2 g za kwotę 60 zł,

- w styczniu i lutym 2012 r. w P., co najmniej dwukrotnie udzielił małoletniemu C. R. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 2 g za kwotę 60 zł,

- w okresie od września 2011 r. do marca 2012 r. w P., udzielił, co najmniej czterokrotnie małoletniemu P. M. (2) środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 5 g za kwotę 150 zł,

- w okresie od lipca 2011 r. do stycznia 2012 r. w P. i H., udzielił, co najmniej piętnastokrotnie Ł. N. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 15 g za kwotę 300 zł i 3 g amfetaminy za kwotę 60 zł,

- od sierpnia 2011 r. do lutego 2012 r. w R., P. i R. czterokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci marihuany M. O. w ilości 20 g za kwotę 400 zł oraz kilkakrotnie nieodpłatnie w ilości 10 g,

- od jesieni 2011 r. do stycznia 2012 r. w P., pięciokrotnie udzielił środka odurzającego P. M. (3) w postaci marihuany w ilości 15 g za kwotę 450 zł,

- od stycznia 2012 r. do 17 marca 2012 r. w P., wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci marihuany K. P. i P. W. w ilości 70 g za kwotę, co najmniej 1400 zł,

- w styczniu 2012 r. w P., co najmniej trzykrotnie udzielił R. Z. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 3 g za kwotę 90 zł,

- w okresie od 2010 r. daty dokładnej nie ustalono do marca 2012 r. w P., wielokrotnie udzielił T. R. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 25 g za kwotę 750 zł i 2 g amfetaminy za kwotę 60 zł,

- w okresie od listopada 2011 r. do stycznia 2012 r. w P., czterokrotnie udzielił A. G. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 4 g za kwotę 120 zł,

- w okresie od stycznia do marca 2012 r. w P., co najmniej dziesięciokrotnie udzielił D. T. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 14 g z kwotę 420 zł,

- w dniu 17 marca 2012 r. we W., udzielił nieustalonej osobie środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 5 g za kwotę 120 zł,

- w okresie od listopada 2011 r. do grudnia 2011 r. w P. udzielił, co najmniej dwukrotnie nieodpłatnie R. Z. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 2 g,

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 i 2 w zb. z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

II. w dniu 17 marca 2012 r. w W. brał udział w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających i substancji psychotropowych w ten sposób, że nabył od nieustalonej osoby co najmniej 371,37 g marihuany i 129,83 g amfetaminy, w celu dalszej dystrybucji,

tj. o czyn z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

III. w dniu 19 marca 2012 r. w P. pow. (...), woj. (...) posiadał bez wymaganego zezwolenia jedną sztukę amunicji w postaci naboju pistoletowego kal. 9 mm,

tj. o czyn z art. 263 § 2 k.k.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 18 grudnia 2012r. w sprawie sygn. akt IV K 288/12 P. M. (1) uznano za winnego tego, że w czasie bliżej nieustalonym w okresie od wiosny 2010 roku do dnia 19 marca 2012 roku w P., H., W., R., P. i R., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru jak najszerszego rozprowadzania środków odurzających a zarazem i osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy udzielił środka odurzającego w postaci marihuany i amfetaminy:

- w czasie bliżej nieustalonym w miesiącu styczniu 2012 roku w P., odpłatnie małoletnim: K. H., C. R. i P. M. (2) w ilości 1 grama marihuany za kwotę 30 złotych,

- w czasie bliżej nieustalonym w styczniu i lutym 2012 roku w P., dwukrotnie odpłatnie małoletniemu C. R. w ilości łącznej 2 gramów marihuany za łączną kwotę 60 złotych,

- w czasie bliżej nieustalonym w okresie od września 2011 roku do marca 2012 roku w P., czterokrotnie odpłatnie małoletniemu P. M. (2) w ilości łącznej 4
gramów marihuany za łączną kwotę 150 złotych,

- w czasie bliżej nieustalonym w okresie od lipca 2011 roku do stycznia 2012 roku w P. i H., piętnastokrotnie odpłatnie Ł. N. w ilości łącznej 15 gramów marihuany za łączną kwotę 300 złotych i 3 gramów amfetaminy za kwotę 60 złotych, przy czym osiągnął korzyść majątkową w kwocie 100 złotych,

- w czasie bliżej nieustalonym w okresie od sierpnia 2011 roku do lutego 2012 roku w R., P. i R. czterokrotnie odpłatnie M. O. w ilości łącznej 20 gramów marihuany za łączną kwotę 400 złotych oraz kilkakrotnie nieodpłatnie w ilości 5 gramów,

- w czasie bliżej nieustalonym w okresie od jesieni 2011 roku do stycznia 2012 roku w P., pięciokrotnie odpłatnie P. M. (3) w ilości łącznej 15 gramów marihuany za łączną kwotę 420 złotych,

- w czasie bliżej nieustalonym w okresie od stycznia 2012 roku do 10 marca 2012 roku w P., jedenastokrotnie odpłatnie K. P. i P. W. w ilości łącznej 45 gramów marihuany za łączną kwotę 850 złotych,

- w czasie bliżej nieustalonym w okresie od listopada 2011 roku do stycznia 2012 roku w P., trzykrotnie odpłatnie R. Z. w ilości 3 gramów marihuany za łączną kwotę 90 złotych i dwukrotnie nieodpłatnie w ilości 2 gramów marihuany,

- w czasie bliżej nieustalonym w okresie od wiosny 2010 roku do 19 marca 2012 roku w P., wielokrotnie odpłatnie T. R. w ilości łącznej 25 gramów marihuany za kwotę 750 złotych i 2 gramów amfetaminy za kwotę 60 złotych, przy czym osiągnął korzyść majątkową w kwocie 780 złotych,

- w czasie bliżej nieustalonym w okresie od listopada 2011 roku do stycznia 2012 roku w P., czterokrotnie odpłatnie A. G. w ilości łącznej 4 gramów marihuany za łączną kwotę 120 złotych,

- w czasie bliżej nieustalonym w okresie od stycznia do marca 2012 roku w P., dziesięciokrotnie odpłatnie D. T. w ilości łącznej 14 gramów marihuany za łączną kwotę 390 złotych,

- w dniu 17 marca 2012 roku we W., odpłatnie nieustalonej osobie w ilości 5 gramów marihuany za kwotę 120 zł,

to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 59 ust. 1 i 2 w zbiegu z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 z 2005 roku, poz. 1485 - z późniejszymi zmianami) w związku z art. 11 § 2 k.k. oraz w związku z art. 12 k.k. i za to na mocy powołanych przepisów, przyjmując za podstawę wymiaru kary art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 11 § 3 k.k. oraz art. 33 § 1-3 k.k. skazano go na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności i grzywnę w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, zaś na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeczono tytułem środka karnego przepadek osiągniętej przez niego korzyści majątkowej w łącznej kwocie 3.510 (trzy tysiące pięćset dziesięć) złotych.

Oskarżonego P. M. (1) uznano również za winnego tego, że w dniu 17 marca 2012 roku w W. uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających i substancji psychotropowych w ten sposób, że nabył od nieustalonej osoby 371,37 grama marihuany i 129,83 grama amfetaminy w celu dalszej dystrybucji, to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 z 2005 roku, poz. 1485 - z późniejszymi zmianami) i za to na mocy art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 33 § 1 i 3 k.k. skazano go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i grzywnę w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych.

Na podstawie art. 85 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. orzeczone względem oskarżonego P. M. (1) kary jednostkowe pozbawienia wolności oraz grzywny połączono i wymierzono mu jako karę łączną 4 (cztery) lata pozbawienia wolności oraz grzywnę w wymiarze 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego P. M. (1) kary pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 19 marca 2012 roku do dnia 18 grudnia 2012 roku.

Ustalano, że oskarżony P. M. (1) dopuścił się czynu zarzucanego mu w punkcie III, którego stopień społecznej szkodliwości uznano za znikomy, na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. w związku z art. 1 § 2 k.k. umorzono postępowanie karne w tym zakresie, przy czym na podstawie art. 100 k.k. w związku z art. 39 pkt 4 k.k. orzeczono przepadek łuski pozostałej po odstrzelonym naboju pistoletowym opisanym w punkcie 9 wykazu dowodów rzeczowych nr I/40/12 (karta 94 akt sprawy).

W oparciu o art. 70 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 z 2005 roku, poz. 1485 - z późniejszymi zmianami) orzeczono przepadek dowodów rzeczowych w postaci worków foliowych i woreczków strunowych wraz z zawartością 371,37 grama marihuany i 129,83 grama amfetaminy, a opisanych w punktach 1 - 7 wykazu dowodów rzeczowych nr I/40/12 (karta 94 akt sprawy), przy czym zarządzono ich zniszczenie, zaś na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeczono przepadek dowodu rzeczowego w postaci wagi elektronicznej, opisanej w punkcie 10 wskazanego wykazu dowodów rzeczowych.

Na zasadzie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócono oskarżonemu P. M. (1) dowody rzeczowe w postaci kartki papieru i dwóch telefonów komórkowych marki N. opisanych w punktach 8, 11 i 12 wykazu dowodów rzeczowych nr I/40/12.

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. P. z Kancelarii Adwokackiej w L. kwotę 1.549 (tysiąc pięćset czterdzieści dziewięć) złotych i 80 (osiemdziesiąt) groszy tytułem wykonywanej obrony z urzędu.

Zasądzono od oskarżonego P. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty kwotę 1.400 (tysiąc czterysta) złotych oraz kwotę 41.025 (czterdzieści jeden tysięcy dwadzieścia pięć) złotych i 85 (osiemdziesiąt pięć) groszy tytułem wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w toku postępowania.

Powyższy wyrok zaskarżyli Prokurator Rejonowy w Parczewie i obrońca oskarżonego.

Prokurator Rejonowy w Parczewie zaskarżył przedmiotowy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze (środku karnym) na niekorzyść oskarżonego. Zarzucił obrazę przepisu prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 45 § 1 k.k., polegającą na błędnym orzeczeniu środka karnego w postaci przepadku osiągniętej przez oskarżonego korzyści majątkowej w łącznej kwocie 3.510 zł, podczas gdy takie orzeczenie wymaga władania przez sprawcę korzyścią majątkową, bądź też pozostawaniem jej w zakresie faktycznego władztwa organów prowadzących postępowanie karne, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca i w tej sytuacji wobec oskarżonego powinien zostać orzeczony przepadek równowartości korzyści osiągniętej przez oskarżonego.

Nadto zarzucił obrazę przepisu prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 44 § 2 k.k., polegającą na błędnym orzeczeniu przepadku przedmiotu w postaci wagi elektronicznej zabezpieczonej w toku prowadzonego postępowania, jako służącego do popełnienia przestępstwa, podczas gdy przepadek tego przedmiotu winien zostać orzeczony na zasadzie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomani, bowiem przepis ten jest lex specialis wobec przepisu art. 44 k.k.

Podnosząc powyższe zarzuty, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie na podstawie art. 45 § 1 k.k. przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej przez sprawcę w kwocie 3.510 zł i na zasadzie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii przepadku przedmiotu w postaci wagi elektronicznej przeznaczonej do popełnienia przestępstwa.

Obrońca oskarżonego P. M. (1) zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej wymiaru kary za czyny z pkt I i II wyroku. Zarzucił rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary łącznej polegającej na:

- zupełnym pominięciu okoliczności, które legły u podstaw wejścia przez P. M. (1) w konflikt z prawem tj. problemów finansowych i chęć pomocy swej rodzinie;

- nieuwzględnieniu okoliczności, że oskarżony zrozumiał naganność swego postępowania oraz zapewnił, że nigdy więcej nie popełni takich czynów;

- niedostatecznym wzięciu pod uwagę warunków osobistych P. M. (1) w postaci uprzedniej niekaralności, prowadzenia ustabilizowanego trybu życia, pozytywnej opinii środowiskowej oraz faktu, że był on głównym żywicielem swojej rodziny;

- niedostatecznym uwzględnieniu przez Sąd Okręgowy okoliczności łagodzącej, a mianowicie faktu, że P. M. (1) przyznał się w ostatnim słowie do dokonania wszystkich zarzucanych mu czynów.

Wskazując na powyższe zarzuty autor apelacji wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez wymierzenie oskarżonemu najniższej możliwej do orzeczenia za zarzucone oskarżonemu czyny kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja Prokuratora Rejonowego w Parczewie jest całkowicie uzasadniona, natomiast apelacja obrońcy oskarżonego P. M. (1) jest oczywiście bezzasadna.

Odnośnie apelacji Prokuratora Rejonowego w Parczewie:

Uzasadniony jest zarzut obrazy przez sąd I instancji prawa materialnego w postaci art. 45 § 1 k.k. przez błędne orzeczenie środka karnego w postaci przepadku osiągniętej przez oskarżonego korzyści majątkowej w sytuacji, gdy winien być orzeczony przepadek równowartości korzyści osiągniętej przez P. M. (1). Powyższy przepis sytuuje środek karny w postaci orzeczenia przepadku korzyści majątkowej lub też jej równowartości , różnicując formę tego środka w zależności od faktu czy w sprawie została zabezpieczona korzyść majątkowa , jaką osiągnął sprawca z popełnionego przestępstwa czy też takowa korzyść nie została zabezpieczona. Zwrócić uwagę należy, że przepadek równowartości korzyści majątkowej następuje, gdy nie jest możliwe orzeczenie przepadku samej korzyści. W toku postępowania u P. M. (1) nie zabezpieczono korzyści majątkowej, jaką osiągnął z popełnionych czynów. W tej sytuacji oczywistym jest , iż winien zostać orzeczony wobec oskarżonego środek karny w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowej. Z tego powodu Sąd Apelacyjny w Lublinie zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że w punkcie 1 wyroku ustalił, iż orzeczony na podstawie art. 45 § 1 k.k. środek karny to przepadek równowartości korzyści majątkowej, a nie korzyści majątkowej.

Zasadnie skarżący zarzucił również Sądowi Okręgowemu uchybienie polegające na błędnym orzeczeniu przepadku przedmiotu w postaci wagi elektronicznej służącej do popełnienia przestępstwa na podstawie art. 44 § 2 k.k.

Przepadek dowodu rzeczowego na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi bowiem lex specialis w stosunku do uregulowań dotyczących przepadku przedmiotów przestępstwa oraz przedmiotów i narzędzi służących do jego popełnienia określonych w art. 44 k.k.

Nie ulega wątpliwości, że zabezpieczona waga elektroniczna służyła P. M. (1) do popełnienia przestępstw, za które został skazany na podstawie art. 59 ust. 1 i 2 w zb. z art. 58 ust. 1 oraz z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W tej sytuacji niezrozumiałym jest orzeczenie środka karnego w postaci jej przepadku na podstawie art. 44§2 k.k. Sąd Apelacyjny w Lublinie zmuszony był do zmiany zaskarżonego wyroku w ten sposób, że w punkcie 6 wyroku przyjął za podstawę prawną orzeczenia przepadku dowodu rzeczowego w postaci wagi elektronicznej art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. nr 179 z 2005 roku poz. 1485 z późniejszymi zmianami) w miejsce art. 44 § 2 k.k.

Odnośnie apelacji obrońcy oskarżonego P. M. (1):

Apelacja obrońcy oskarżonego P. M. (1) jest oczywiście bezzasadna. W szczególności za całkowicie chybiony należało uznać podniesiony przez obrońcę oskarżonego zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej P. M. (1) kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności oraz kary łącznej grzywny w wymiarze 250 stawek dziennych.

Z rażącą niewspółmiernością kary za określone przestępstwo mamy do czynienia wówczas, gdy na podstawie wszystkich okoliczności mających wpływ na jej wymiar można ustalić, że zachodzi wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd I instancji, a karą jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej przy prawidłowym zastosowaniu dyrektyw wymiaru kary zawartych w art. 53 kk i dalszych (wyrok Sądu Najwyższego z 14 grudnia 1973 roku w sprawie III KR 254\73 – OSNPG 3-4\1974 poz. 51, wyrok Sądu Najwyższego z 2 lutego 1995 roku w sprawie II KRN 198\94 – OSN Prok. i Pr. 6\1995 poz.18). Nie chodzi w tej sytuacji o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę zasadniczą, która powodowałaby, iż karę wymierzoną dotychczas należałoby traktować jako rażąco niewspółmierną, z uwagi na jej łagodność lub surowość. W realiach niniejszej sprawy podnieść należy, że kara łączna wymierzona P. M. (1) nie jest rażąco surowa.

Przy wymiarze kary łącznej Sąd Okręgowy w Lublinie zastosował zasadę asperacji, orzekając wobec oskarżonego karę łączną 4 lat pozbawienia wolności, w sytuacji , gdy minimalny wymiar wynosił 3 lata zaś maksymalny wymiar tej kary wynosił 5 lat oraz łączną karę grzywny w wymiarze 250 stawek dziennych w sytuacji , gdy minimalny jej wymiar wynosił 200 stawek dziennych a maksymalny jej wymiar wynosił 300 stawek dziennych..

Sąd I instancji w sposób prawidłowy ustalił zarówno stopień winy P. M. (1), jak i stopień społecznej szkodliwości jego czynów. Jak wynika z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy przy wymiarze kar za poszczególne czyny oraz kary łącznej miał na uwadze wszelkie okoliczności, które stanowią przesłanki wymiaru kary i są określone w art. 53 § 1 i 2 k.k., również te wskazane przez obrońcę oskarżonego w wywiedzionym środku odwoławczym (pozytywna opinia środowiskowa, jaką cieszył się w miejscu zamieszkania, fakt uprzedniej niekaralności, przyznanie się do większości zarzucanych czynów). Sąd Okręgowy trafnie dostrzegł również okoliczności obciążające między innymi: działanie z niskich pobudek, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, rozprowadzanie środków odurzających, udzielanie ich małoletnim.

Podnieść należy, że Sąd Apelacyjny w Lublinie podzielił stanowisko Sądu Apelacyjnego w Białymstoku zawarte w orzeczeniu z dnia 28 sierpnia 2012r. sygn. akt II AKa 144/12: „Przy wymiarze kary łącznej znaczenie ma związek podmiotowy i przedmiotowy między zbiegającymi się przestępstwami, stopień społecznej szkodliwości charakteryzujący wszystkie zachowania przestępcze nim objęte oraz wymogi prewencyjnego oddziaływania kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Kształtując wymiar kary łącznej należy mieć też na uwadze uprzednią karalność, wielość czynów wchodzących do realnego zbiegu w tej konfiguracji czasowej, a także różnorodność naruszonych dóbr prawnych”. W sprawie niniejszej, pomimo istnienia związku przedmiotowego i podmiotowego pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami popełnionymi przez P. M. (1) , przeciwko zastosowaniu zasady absorpcji przy łączeniu wymierzonych mu jednostkowych kar pozbawienia wolności i grzywny przemawiają inne czynniki takie , jak wysoki stopień szkodliwości jego czynów , ich wielość i działanie wobec wielu osób oraz wymogi prewencyjnego oddziaływania kary zarówno w zakresie prewencji ogólnej , jaki i indywidualnej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 czerwca 1987r., IV KR 55/86, OSP 1988/5/111, wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 14.03.2012r. sygn. akt II AKa 51/12).

Dlatego też zastosowanie wobec oskarżonego zasady absorpcji nie zasługuje - wbrew twierdzeniom skarżącego - na uwzględnienie.

Podkreślić trzeba, że uzasadnienie Sądu I instancji w zakresie orzeczenia o wymierzonych oskarżonemu karach jednostkowych, jak i karze łącznej pozbawienia wolności, a także kary grzywny jest wyczerpujące i Sąd Apelacyjny w Lublinie w pełni podziela zaprezentowaną tam argumentację.

W tym stanie rzeczy i wobec braku uchybień określonych w art. 439 k.p.k. i w art. 440 k.p.k. podlegających uwzględnieniu z urzędu, Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w sposób wyżej opisany, zaś w pozostałej części utrzymał tenże wyrok w mocy uznając apelację obrońcy oskarżonego P. M. (1) za oczywiście bezzasadną.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd Apelacyjny w Lublinie zaliczył na poczet orzeczonej wobec P. M. (1) kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania również od dnia 18 grudnia 2012r. do dnia 2 kwietnia 2013r.

Rozstrzygnięcie o zasądzeniu od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. P. wynagrodzenia za obronę oskarżonego P. M. (1) sprawowaną z urzędu w postępowaniu odwoławczym uzasadnia przepis art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2009 roku Nr 146, poz. 1188 z późn. zm.), zaś wysokość tych wynagrodzeń znajduje oparcie w treści § 14 ust. 2 pkt 5 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 roku Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).

Orzeczenie o zwolnieniu oskarżonego P. M. (1) od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i przyjęciu, że wchodzące w ich skład wydatki ponosi Skarb Państwa zapadło w oparciu o przepisy art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 roku Nr 49, poz. 223 z późn. zm.), gdyż – w ocenie Sądu Apelacyjnego w Lublinie – sytuacja materialna oskarżonego nie pozwala na uiszczenie przez niego tych należności.

Z tych wszystkich względów, Sąd Apelacyjny orzekł, jak w wyroku.