Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy (...) I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2013 r. (...)

na rozprawie

sprawy z powództwa A. C., P. R. (1), P. R. (2) i J. C.

przeciwko Wojewódzkiemu Szpitalowi (...) w S. i (...) Pogotowia (...) w S.

o zapłatę i rentę

1.  oddala powództwo;

2.  nie obciąża powodów kosztami procesu.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt I C 88/10

UZASADNIENIE

Powodowie A. C. oraz małoletni P. R. (1), P. R. (2) i J. C. domagali się zasądzenia solidarnie od pozwanych Wojewódzkie Szpitala (...) w S. i (...) Pogotowia (...) w S. tytułem wyrównania szkody poniesionej w związku ze zdarzeniem z dnia 15.06.2009 r. na skutek tragicznej śmierci męża, ojczyma i ojca P. C. (1) następujących świadczeń

- powódka A. C. (żona) kwotę 27.840 zł tytułem pogorszenia sytuacji życiowej, 50.000 zł tytułem zadośćuczynienie na doznaną krzywdę oraz rentę w wysokości 800 zł miesięcznie, poczynając od stycznia 2010 r. i kwoty 4.800 zł tytułem skapitalizowane renty za okres od 1.07.2009 do 31.12.2009 r.;

- małoletni powód P. R. (1) (pasierb) kwoty 18.400 zł tytułem pogorszenia sytuacji życiowej, 35.000 zł tytułem zadośćuczynienie na doznaną krzywdę oraz renty w wysokości 450 zł miesięcznie poczynając od miesiąca stycznia 2010 r. i kwoty 2.700 zł tytułem skapitalizowanej renty za okres od 1.07.2009 r. do 31.12.2009 r.;

- małoletnia powódka P. R. (2) (pasierbica) kwoty 18.400 zł tytułem zł tytułem pogorszenia sytuacji życiowej, 35.000 zł tytułem zadośćuczynienie na doznaną krzywdę oraz renty w wysokości 450 zł miesięcznie poczynając od miesiąca stycznia 2010 r. i kwoty 2.700 zł tytułem skapitalizowanej renty za okres od 1.07.2009 r. do 31.12.2009 r.;

- małoletni powód J. C. (syn) kwoty 18.400 zł tytułem zł tytułem pogorszenia sytuacji życiowej, 50.000 zł za doznaną krzywdę oraz renty w wysokości 700 zł miesięcznie poczynając od miesiąca stycznia 2010 r. i kwoty 4.200 zł tytułem skapitalizowanej renty za okres od 1.07.2009 r. do 31.12.2009 r.;

W uzasadnieniu swojego żądania powodowie podnieśli, iż poszkodowany P. C. (1) zmarł na skutek nieudzielenia mu prawidłowej pomocy medycznej najpierw przez ratowników pozwanego Pogotowia (...) w S., a następnie przez personel medyczny pozwanego Szpitala w S. po wypadku drogowym, który miał miejsce w dniu 15.06.2009 r.

Pozwana (...) Pogotowia (...) , w odpowiedzi na pozew (k. 104 in. akt) wniosła o oddalenie powództwa, podnosząc iż akcja ratowania w stosunku do P. C. (1) na miejscu wypadku z dnia 15.06.2009 r. została przeprowadzona w sposób profesjonalny, z należytą starannością wynikającą z okoliczności zdarzenia.

Pozwany Wojewódzki Szpital (...) w S., w odpowiedzi na pozew (k. 129 in. akt), wniósł o oddalenie powództwa wskazując, iż podjęte wobec P. C. (1), po przekazaniu go do szpitala przez ratownika medycznego pozwanego Pogotowia (...), działania diagnostyczno-terapeutyczne były prowadzone z należytą starannością, zgodnie z wiedzą i standardami w tym zakresie.

W okresie od 22.02.2011 r. do 11.01.2013 r. postępowanie w niniejszej sprawie było zawieszone z uwagi na toczące się postępowanie karne – śledztwo prowadzone przez Prokuratora Rejonowego (...) w sprawie 3DS 136/09 (obecna sygnatura 3 Ds 41/12) w sprawie nieumyślnego spowodowania śmierci P. C. (1) w dniu 15.06.2009 r. w S. poprzez podjęcie niewłaściwego leczenia związanego z obrażeniami ciała, których doznał on w skutek wypadku drogowego tj. o czyn z art. 155 kk (patrz: postanowienie Sądu Okręgowego (...) z dnia 22.02.2011 r. z uzasadnieniem k. 237 i k. 240 akt. oraz postanowienie Sądu Okręgowego (...) z dnia 11.01.2013 r. – k. 263 akt.)

Sąd ustalił:

W dniu 15.06.2009 r. na trasie N.-S. doszło do wypadku drogowego, gdyż kierujący samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) – P. C. (1) poprzez zaśnięcie za kierownicą prowadzonego przez siebie pojazdu nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, na skutek czego zjechał na przeciwległy pas ruchu, a następnie do przydrożnego rowu, gdzie kierowany przez niego pojazd wielokrotnie dachował w następstwie czego w wyniku doznanych obrażeń ciała kierujący samochodem P. C. (1) poniósł śmierć, a pasażerowie: T. W., P. C. (2) oraz J. S. doznali obrażeń ciała w postaci licznych stłuczeń i zadrapań, które to obrażenia spowodowały u wyżej wymienionego rozstrój zdrowia i naruszenie innych czynności narządów ciała nieprzekraczający 7 dni;

dowód: postanowienie o umorzeniu postępowania Prokuratora Rejonowego w Sławnie z dnia 20.08.2009 r. w sprawie Ds 452/09 – k. 57 w/w akt;

Poszkodowany P. C. (1) nie stracił przytomności na miejscu zdarzenia, był również przytomny w chwili przekazywania go przez ratownika medycznego do Izby Przyjęć w Szpitalu w S..

fakty bezsporne.

W Prokuraturze Rejonowej (...), na podstawie zawiadomienia 16.07.2009 r. złożonego przez A. C., w dniu 21.07.2009 r. zostało wszczęte śledztwo w sprawie nieumyślnego spowodowania śmierci P. C. (1) w dniu 15.06.2009 r. w S. poprzez podjęcie niewłaściwego leczenia związanego z obrażeniami ciała, których doznał on w skutek wypadki drogowego;

dowód: zawiadomienie o przestępstwie – k. 1 i postanowienie o wszczęciu śledztwa

z dnia 21.07.2009 r. w sprawie 3 Ds 136/09 k. 10 akt obecna sygnatura

3 Ds 41/12.

P. C. (1) w powyższym wypadku samochodowym doznał silnego urazu mnogiego

Oprócz licznych powierzchownych otarć naskórka na twarzy, klatce piersiowej, na brzuchu, prawym ramieniu i przedramieniu, prawym udzie i podudziu – nastąpiło złamanie otwarte obu kości przedramienia lewego oraz rana szarpana tego przedramienia, złamanie trzonu kości udowej lewej, zmiażdżenie lewego podudzia i złamanie otwarte obu kości podudzia lewego oraz rozległa rana szarpana skóry, tkanki podskórnej i głęboka rana szarpana mięśni podudzia lewego. Po tego rodzaju urazie, z powodu wstrząsu urazowo - krwotocznego umiera na miejscu wypadku, wg różnych autorów, ok. 30-35% chorych. W przypadku P. C. (1) pierwsza pomoc lekarska była utrudniona faktem, że poszkodowany został zakleszczony w samochodzie; mimo tego jeszcze w samochodzie, przed uwolnieniem go przez strażaków, udało się zatamować krwawienie z rany podudzia lewego, podać lek przeciwbólowy oraz dokonać wlewu dożylnego płynów infuzyjnych. Po uwolnieniu z rozbitego samochodu, poszkodowanego prawidłowo unieruchomiono (kołnierz ortopedyczny, szyna K., deska ortopedyczna) i odwieziono do Szpitala. W Szpitalu, po natychmiastowym badaniu lekarskim podmiotowym i przedmiotowym, kontynuowano postępowanie lekarskie przeciwwstrząsowe, wykonano niezbędne badania laboratoryjne krwi, USG, Rtg oraz konsultacje: ortopedyczną, neurologiczną, chirurgiczną - naczyniową. Nie stwierdzono konieczności nagłej interwencji operacyjnej; ponieważ rany nie krwawiły, po odpowiednim ponownym unieruchomieniu złamanych kończyn i zmianie opatrunków zdecydowano dalsze postępowanie prowadzić uwzględniając wyniki przeprowadzonych badań obrazowych. W trakcie powyższych czynności, dotychczas względnie dobry stan ogólny chorego nagle pogorszył się, wystąpiło zatrzymanie krążenia, reanimacja była nieskuteczna, nastąpił zgon. W czasie sekcji zwłok polegającej tylko na makroskopowych oględzinach i otwarciu zwłok, bez pobrania wycinków narządów do badania mikroskopowego (histopatologicznego), wstępnie określono, że przyczyną zgonu był wstrząs krwotoczny. Po kilkunastu dniach, kiedy anatomopatolog wykonujący uprzednio sekcję zapoznał się z wynikami badań podmiotowych i przedmiotowych, badań laboratoryjnych krwi, badań obrazowych (Rtg, USG), które zostały przeprowadzone u P. C. (1) w czasie jego pobytu w Izbie Przyjęć Szpitala, zmienił swoją opinię co do przyczyny zgonu stwierdzając, że przyczyna śmierci jest bardziej złożona, że był to zespół czynników działających równocześnie, że prawdopodobnie mogło dojść także do zatorów tłuszczowych płuc i mózgu.

Zabiegi medyczne przeprowadzone przez ratownika medycznego P. K. wobec P. C. (1), na miejscu wypadku, były adekwatne do sytuacji powypadkowej i stanu klinicznego chorego. Działania te były prawidłowe, zgodne z aktualną wiedzą i sztuką ratownictwa medycznego. Działania P. K. i załogi Jednostki Ratowniczo- Gaśniczej nie miały bezpośredniego związku ze śmiercią P. C. (1). Po przyjęciu P. C. (1) do pozwanego Szpitala, po przeprowadzeniu badania lekarskiego podmiotowego i przedmiotowego, w oparciu o wyniki laboratoryjne badań krwi oraz obserwacji chorego, stwierdzono, iż nie wystąpiły u niego bezpośrednie objawy wstrząsu pokrwotocznego hipowolemicznego zagrażającego zdrowiu lub życiu.

Działania medyczne podjęte w stosunku do chorego przez personel medyczny szpitala w S. były prawidłowe, adekwatne do stanu klinicznego chorego. Badania diagnostyczne, konsultacyjne i leczenie podjęte przez lekarzy ze Szpitala w S. w stosunku do P. C. (1) były adekwatne do stanu klinicznego chorego, prawidłowe, zgodne z aktualną wiedzą i sztuką lekarską. Należy podkreślić, iż do zgonu P. C. (1) doszło w toku diagnostyki klinicznej, w krótkim czasie od doznanego urazu. Pacjent został przekazany do Izby Przyjęć Wojewódzkiego Szpitala w S. w dn. 15.06.2009r. o godz. 15:30 bez objawów niewydolności układu krążenia, czy oddychania, a zgon stwierdzono o godz. 17:40 tego samego dnia, po gwałtownym złamaniu stanu ogólnego ok. godz. 16:45.

Lekarze opiekujący się chorym zachowali należytą ostrożność lekarską i nie popełnili błędu medycznego. Między działaniami lekarzy ze Szpitala w S. a śmiercią P. C. (1) nie ma związku przyczynowego.

Przyczyną nagłego pogorszenia się stanu zdrowia P. C. (1), z dużym prawdopodobieństwem, była nagła ostra niewydolność oddechowa, kwasica oddechowa spowodowana tłuszczową zatorowością płuc.

Przyczyną nagłego zgonu P. C. (1) z dużym prawdopodobieństwem, były zatory tłuszczowe płuc i mózgu u osoby po doznanym wielomiejscowym urazie komunikacyjnym z mnogimi uszkodzeniami tkanek miękkich oraz kośćca kończyn.

dowód: opinia sporządzona przez (...) Medyczny Katedrę i

Zakład Medycyny Sądowej z dnia 20.01.2012r. oraz opinia uzupełniająca

z dnia 20.08.2012r. – k. 186-196 i k. 329 -340 akt Prokuratury Rejonowej

w (...)Ds 41/12

Na mocy prawomocnego postanowienia z dnia 22.03.2012r. Prokuratura Rejonowa (...) w sprawie 3 Ds. 41/12 umorzyła śledztwo w sprawie nieumyślnego spowodowania śmierci P. C. (1) z dnia 15.06.2009 r. w S. w Izbie Wojewódzkiego Szpitala (...) w S. poprzez podjęcie niewłaściwego leczenia związanego z obrażeniami ciała, których doznał w wyniku wypadku drogowego tj. o czyn z art. 155 k.k. – na podstawie art. 17 § 1 pkt. 2 k.p.k.- wobec braku znamion czynu zabronionego .

dowód: postanowienie Prokuratora Rejonowego (...) z dnia 22.03.2012r. –

k. 205 – 211 akt 3Ds 41/12 oraz postanowienie Sądu Rejonowego (...)

z dnia 3.12.2012r. sygn. akt XIV Kp 530/12 utrzymujące w mocy powyższe

postanowienie – k. 343-348 akt Prokuratury Rejonowej (...)

sygn. 3 Ds. 41/12

Sąd zważył:

Powództwo, w ocenie sądu, należało oddalić jako bezzasadne.

Na podstawie opinii sporządzonej przez wysokiej rangi specjalistów z dziedziny medycyny, która to opinia co prawda była sporządzona na potrzeby innego postępowania, lecz której wyników i konkluzji żadna ze stron postępowania w niniejszej sprawie nie kwestionowała, Sąd ustalił, iż wszelkie decyzje dotyczące działań medycznych podejmowanych wobec P. C. (1) były prawidłowe, zgodne z aktualną wiedzą i sztuką lekarską. Stwierdzenie to odnosi się zarówno do postępowania ratownika medycznego bezpośrednio na miejscu zdarzenia (wypadku z dnia 15.06.2009r.), jak również do działań podjętych wobec P. C. (1) w Izbie Przyjęć w Szpitalu w S..

Z powyższej opinii wynika jednoznacznie, iż do śmierci P. C. (1), w żadnym stopniu nie przyczyniły się działania czy też zaniechania tak ze strony służby medycznej pozwanego Pogotowia (...) w S., jak również ze strony personelu medycznego pozwanego Szpitala w S..

Wyłączoną przyczyną zgonu P. C. (1) były rozległe obrażenia, których doznał on w następstwie wypadku drogowego z dnia 15.06.2009r.

Z tych też względów, wobec nie wykazania przez stronę powodową, że do śmierci P. C. (1) doszło na skutek zaniedbań ze strony służby medycznej pozwanego Pogotowia (...) i personelu medycznego pozwanego Szpitala, powództwo należało oddalić.

Sąd, z uwagi na jednoznaczność opinii sporządzonej przez Katedrę i Zakład Medycyny Sądowej (...), po podjęciu zawieszonego postępowania, ograniczył postępowanie do dotychczas zgromadzonych dowodów w sprawie, gdyż w świetle tejże opinii uznał powództwo co do zasady za bezzasadne. Nie było więc celowe prowadzenie postępowania co do ewentualnej wysokości szkody jakiej powodowie doznali na skutek tragicznej śmierci P. C. (1).

Sąd na podstawie art. 102 k.p.c., stosując zasadę słuszności, odstąpił od obciążania powodów kosztami procesu.

Należy zwrócić uwagę, że poszkodowany P. C. (1) bezpośrednio po wypadku, jak również po przywiezieniu go do Szpitala do S. był przytomny. Wobec braku widocznych zewnętrznych urazów, poza urazem nogi, dla osoby postronnej, mogło wydawać się, że nie odniósł on poważniejszych obrażeń. Tym bardziej, iż pasażerowie tego samochodu, rzeczywiście nie odnieśli w następstwie tego wypadku poważniejszych urazów. Okoliczności te mogły, w ocenie Sądu, wzbudzić u członków rodziny poszkodowanego, wątpliwości co do przyczyny jego zgonu i budzić podejrzenie, że zmarł on na skutek niezapewnienia mu prawidłowej opieki medycznej bezpośrednio na miejscu zdarzenia, bądź w Szpitalu w S..

W tym stanie rzeczy, mając nadto na uwadze, charakter dochodzonego roszczenia, zdaniem Sądu, w pełni uzasadnione jest odstąpienie od obciążania strony powodowej kosztami procesu, na które to koszty składają się wynagrodzenia pełnomocników strony pozwanej.

Na oryginale właściwy podpis.