Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2012 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w L.

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2012 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy L. - Zarządu (...) w L.

przeciwko Z. S.

o eksmisję

I.  nakazuje pozwanemu Z. S. aby wraz z osobami i rzeczami prawa jego reprezentującymi opuścił, opróżnił i wydał stronie powodowej Gminie L. – Zarządowi (...) w L. lokal mieszkalny położony w L. przy ulicy (...) ;

II.  orzeka, że pozwanemu Z. S. przysługuje prawo do lokalu socjalnego;

III.  nakazuje wstrzymuje wykonania punktu 1 wyroku do czasu złożenia pozwanemu przez Gminę L. oferty zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego;

IV.  nie obciąża pozwanego kosztami postępowania.

Sygn. akt VII C 1243/12

UZASADNIENIE

Strona powodowa Gmina L. - Zarząd (...) w L. domagała się nakazania pozwanemu Z. S., aby wraz z osobami i rzeczami prawa jego reprezentującymi opuścił, opróżnił i wydał jej zajmowany lokal mieszkalny nr (...) położony w L. przy ul. (...).

W uzasadnieniu podała, że strona powodowa jest właścicielem lokalu mieszkalnego- tymczasowego, który pozwany zajmował na podstawie umowy najmu lokalu mieszkalno- tymczasowego. Umowa najmu zawarta była na czas określony, okres najmu lokalu upłynął 27 lipca 2011 r. Strona powodowa wniosła także o zasądzenie od pozwanych na jej rzecz kosztów procesu według norm przepianych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwana w trakcie rozprawy wniósł o oddalenie powództwa oarz przyznanie mu lokalu socjalnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strona powodowa Gmina L. - Zarząd (...) w L. w dniu 18 maja 2011 roku podpisała z pozwanym Z. S. umowę najmu nr (...) lokalu mieszkalnego – tymczasowego położonego w L. przy ul. (...). Umowa zawarta została na czas oznaczony i obowiązywała przez okres trzech miesięcy tj. od dnia 28 kwietnia 2011 roku do dnia 27 lipca 2011 r.

Dowód: umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 7-9,

akta lokalowe.

Pismem z dnia 14 lipca 2012 roku strona powodowa zawiadomiła pozwanego, iż umowa najmu wygasła i wezwała do dobrowolnego opuszczenia i wydania lokalu do dnia 16 sierpnia 2012 r.

Dowód: pismo strony powodowej z dnia 14-07-2012 r. k 10

akta lokalowe.

Pozwany nie jest zarejestrowany w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna. Nie korzysta ze świadczeń z pomocy społecznej.

Dowód: informacja z PUP w L. k. 21,informacja z MOPS w L. k 24

Pozwany ma 80 lat, utrzymuje się z renty rodzinnej w wysokości 960 zł miesięcznie. Wszystkie opłaty reguluje na bieżąco, dzięki pomocy córki. Orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności z dnia 4 października 2010 r. wydanym przez Urząd Miasta Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w L. pozwany zaliczony został do znacznego stopnia niepełnosprawności. Orzeczenie wydane zostało na stałe. Pozwany nie ma możliwości mieszkania w innym lokalu niż dotychczas używany.

Dowód: pismo UM w L. z dnia 4-10-2010 r. k 29; przesłuchanie pozwanego

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Strona powodowa Gmina L. - Zarząd (...) w L. oparła swoje żądanie o treść art. 222 kc, jako właściciel żądający od byłego najemcy wydania lokalu, który obecnie posiada bez tytułu prawnego.

Zgodnie z treścią art. 222 § 1 kc właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W sprawie bezspornym pozostawało, że pozwany zajmuje obecnie przedmiotowy lokal bez tytułu prawnego, gdyż umowa najmu lokalu, z uwagi na upływ terminu na jaki została zawarta, wygasła. Żadna nowa umowa najmu nie została zawarta.

W tych okolicznościach niewątpliwym było uprawnienie powoda do domagania się wydania lokalu przez stronę pozwaną, stosownie do treści art. 222 kc. w związku z tym powództwo o wydanie lokalu zasługiwało na uwzględnienie.

Zobligowany treścią ustawy o ochronie praw lokatorów Sąd poddał ocenie istnienie po stronie pozwanego prawa do lokalu socjalnego.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną. Stosownie do art. 14 ust. 4 ustawy Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec: kobiety w ciąży, małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm. ²⁾ ) lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, obłożnie chorych, emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, osoby posiadającej status bezrobotnego, a także osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały.

Z przedłożonego przez pozwanego dokumentu w postaci orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z dnia 4-10-2010 r. wynika, że posiada on znaczny stopień niepełnosprawności. Orzeczenie wydane zostało pozwanemu na stałe. Okoliczność ta stanowiła o przyznaniu pozwanemu prawo do lokalu socjalnego. Za przyznaniem pozwanemu prawa do lokalu socjalnego przemawiała również jego sytuacja materialna i rodzinna. Pozwany samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, jedynym jego źródłem utrzymania jest renta, której wysokość nie przekracza 1000 zł. Z uwagi na wiek i stan zdrowia pozwany korzysta z pomocy córki, dzięki której na bieżąco reguluje swoje zobowiązania wynikające z korzystania ze spornego lokalu. W ocenie Sądu orzeczona niepełnosprawność pozwanego oraz powołane okoliczności dotyczące sytuacji materialnej i majątkowej pozwanego uzasadniają przyznanie mu lokalu socjalnego. Przyznając pozwanemu prawo do lokalu socjalnego Sąd wstrzymał wykonanie orzeczenia o eksmisji do czasu przedstawienia im przez Gminę L. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zostało oparte o treść art. 102 kpc, zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może nie obciążać strony przegrywającej kosztami procesu. Okolicznościami, które Sąd wziął pod uwagę stosując przepis art. 102 kpc była sytuacja materialna pozwanego i życiowa pozwanego oraz jego postawa w trakcie procesu. Jedynym źródłem utrzymania pozwanego jest renta rodzinna w wysokości 960 zł miesięcznie, jest on osobą schorowaną w podeszłym wieku. Pomimo stanu zdrowia i wieku pozwany stawił się na rozprawę i złożył wyczerpujące wyjaśnienia. Mając na uwadze powyższe Sąd nie obciążył pozwanego kosztami procesu w ogóle.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.