Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Marzena Sznajderska

Protokolant: Agata Sadowska - Sagne

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. w W.

przeciwko A. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej A. B. na rzecz strony powodowej Banku (...) S.A. w W. kwotę 164 982,69 zł (sto sześćdziesiąt cztery tysiące dziewięćset osiemdziesiąt dwa złote sześćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z umownymi odsetkami w wysokości 2,5 stopy odsetek ustawowych w stosunku rocznym, nie wyższymi niż czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 08 listopada 2011 r. do dnia zapłaty z tym, że jej odpowiedzialność jest solidarna z M. W. i C. W.;

II.  zastrzega pozwanej prawo do powołania się w toku egzekucji zasądzonego od niej świadczenia pieniężnego na ograniczenie odpowiedzialności do wysokości nabytego majątku spadkowego po A. W.;

III.  w pozostałej części powództwo oddala;

IV.  zasądza od pozwanej A. B. na rzecz strony powodowej Banku (...) S.A. w W. kwotę 15 581,53 zł kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Strona powodowa Bank (...) S.A.w W.wniosła o zasądzenie od pozwanej A. B.kwoty 243 352,89 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 2,5 krotności stopy odsetek ustawowych w stosunku rocznym i nie wyższej niż czterokrotność stopy procentowej kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym liczonymi od kwoty 197 510,26 zł od dnia 9 czerwca 2010 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. Strona powodowa wskazała, iż w dniu 6 grudnia 2002 roku Bank (...) S.A.zawarł z M. W., C. W.oraz A. W.umowę pożyczki hipotecznej kwoty 75 550 CHF, której zabezpieczenie stanowiła m.in. hipoteka zwykła na nieruchomości o nr KW (...). W dniu 28 marca 2008 roku umowa została wypowiedziana. PożyczkobiorczyniA. W.zmarła, spadek po niej nabyła z dobrodziejstwem inwentarza pozwana. Pozostali spadkobiercy odrzucili spadek. Strona powodowa wstąpiła w prawa i obowiązki Banku (...) S.A.

W odpowiedzi na pozew działający w imieniu nieznanej z miejsca pobytu pozwanej kurator wniósł o oddalenie powództwa podnosząc, iż strona powodowa w żaden sposób nie wykazała, że stan czynny spadku po zmarłej A. W. umożliwia wystąpienie przeciwko pozwanej z roszczeniem o zapłatę kwoty wskazanej w pozwie, strona powodowa nie wykazała zasadności dochodzonego roszczenia, zarzucił ponadto bezskuteczność wypowiedzenia umowy kredytowej i naruszenie art. 5 kc. Kurator ponadto podniósł zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 grudnia 2002 roku Bank (...) S.A.w K.zawarł z M. W., C. W.i A. W.umowę pożyczki hipotecznej nr (...) (...)- (...) (...)na kwotę 75 550 CHF. Zgodnie z § 16 ust. 2 umowy od kwoty raty pożyczki niespłaconej w terminie Bank uprawniony był do pobierania odsetek dla zadłużenia wyrażonego w walucie wymienialnej w wysokości 2,5 krotności stopy odsetek ustawowych dla środków w walutach wymienialnych w stosunku rocznym. Pożyczka miała zostać spłacona w ratach w okresie od 1 stycznia 2003 r. Ostateczny termin spłaty został ustalony do dnia 1 grudnia 2017 r. Zgodnie z § 17 pkt 1 umowy, w przypadku braku terminowej spłaty zadłużenia, wierzyciel miał prawo wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30- dniowego okresu wypowiedzenia i po upływie tego terminu postawić pożyczkę w stan natychmiastowej wymagalności.

dowód: umowa pożyczki z 6.12.2002 r., k. 5 – 8

Bank (...) S.A.zmienił nazwę na Bank (...) S.A.Na mocy uchwały nr (...) Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia strony powodowej Banku (...) S.A.w W.z dnia 27 kwietnia 2007 roku oraz uchwały nr (...)Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Banku (...) S.A.w K.z dnia 27 kwietnia 2007 roku nastąpiło przeniesienie części majątku Banku (...) S.A.na rzecz strony powodowej, łącznie z wierzytelnościami.

dowód: odpis KRS strony powodowej, k. 32 – 56,

postanowienie SR dla Krakowa – Śródmieścia z 1.07.2004 r., k. 18 akt SR dla Wrocławia – Fabrycznej o sygn. I Co 1410/09,

ogłoszenie zamieszczone w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, k. 21 – 23 akt SR dla Wrocławia – Fabrycznej o sygn. I Co 1410/09

Wobec braku spłaty zadłużenia przeterminowanego strona powodowa wypowiedziała pismami z dnia 28 marca 2008 roku pożyczkobiorcom umowę nr (...). Termin wypowiedzenia wynosił 30 dni od daty odbioru pisma. Korespondencja zawierająca wypowiedzenia została przez pożyczkobiorców odebrana dnia 14 kwietnia 2008 roku.

dowód: pisma z 28.03.2008 r. wraz ze zwrotnymi potwierdzeniami odbioru, k. 10 – 12

W dniu (...) roku we W.zmarła A. W..

W dniu 24 kwietnia 2009 roku M. W., C. W. i E. W. złożyli oświadczenia o odrzuceniu spadku po A. W.. Dnia 27 kwietnia 2009 roku pozwana A. B. złożyła oświadczenie o przyjęciu spadku po A. W. z dobrodziejstwem inwentarza.

Postanowieniem z dnia 30 marca 2010 roku (sygn. akt XIV Ns 724/09) Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej stwierdził, że spadek po A. W. na podstawie ustawy nabyła córka A. B. w całości z dobrodziejstwem inwentarza.

Spis inwentarza sporządzony został przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia – Fabrycznej T. K..

dowód: odpisu aktu zgonu A. W., k. 13,

oświadczenia spadkowe z 24.04.2009 r. i 27.04.2009 r., k. 15 – 18,

postanowienie SR dla Wrocławia - Fabrycznej z 30.03.2010 r. - sygn. akt XIV Ns 724/09, k. 74,

protokół spisu inwentarza, k. 269 – 271,

wniosek strony powodowej o uzupełnienie spisu inwentarza, k. 272, 273,

postanowienie SR dla Wrocławia - Fabrycznej z 21.06.2012 r. - sygn. akt XIV Ns 133/12, k. 274-275,

Pismami z dnia 27 marca 2009 roku strona powodowa wezwała pożyczkobiorców do zapłaty kwoty 65 460,18 CHF.

Pożyczkobiorca M. W. zwrócił się do strony powodowej o odstąpienie od wypowiedzenia umowy pożyczki. W dniu 14 maja 2008 r. – zapłacił na poczet zaległych rat pożyczki kwotę 5 987,83 zł. Wypowiedzenie umowy nie zostało anulowane.

dowód: wezwania do zapłaty z 27.03.2009 r. wraz ze zwrotnymi potwierdzeniami odbioru, k. 193 – 195,

zestawienie transakcji na rachunku M. W., k. 282,

pismo M. W. z 14.05.2008 r., k. 283,

pismo M. W. z 23.04.2009 r., k. 287,

pismo strony powodowej z 8.05.2009 r., k. 288,

pismo M. W. z 16.06.2009 r., k. 289,

pismo strony powodowej z 1.07.2009 r., k. 290,

pismo M. W. z 3.09.2009 r., k. 291,

pismo strony powodowej z 24.09.2009 r. z 6.12.2002 r., k. 294

Strona powodowa wystawiła w dniu 21 maja 2009 roku przeciwko M. W. oraz C. W. bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), któremu postanowieniem z dnia 24 czerwca 2009 roku (sygn. akt I Co 1410/09) Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej nadał klauzulę wykonalności. Dłużnicy złożyli zażalenie kwestionując jedynie, że bankowy tytuł egzekucyjny winien być nadany przeciwko trzem, a nie dwóm dłużnikom solidarnym. Zażalenie zostało oddalone. Tytuł wykonawczy stał się podstawą egzekucji prowadzonej przeciwko M. W. i C. W. przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia – Fabrycznej T. K. pod sygnaturą akt Km 893/2011. Postępowanie egzekucyjne zostało umorzone wobec bezczynności wierzyciela.

dowód: bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), k. 14,

akta Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej o sygn. I Co 1410/09, k-50-51, 82-83 akt

akta Komornika Sądowego przy SR dla Wrocławia – Fabrycznej T. K. sygn. Km 893/2011 k- 8, 21-22

Pismem z dnia 30 marca 2010 roku strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 235 728,94 zł tytułem spłaty zadłużenia wynikającego z umowy nr (...). Wezwanie przesłane zostało na adres pozwanej, pod którym nie zamieszkiwała. Korespondencja odebrana została przez M. W. w dniu 20 kwietnia 2010 r.

Pozwana w dniu 6 kwietnia 2006 roku wymeldowała się z adresu pobytu stałego i nie dopełniła obowiązku meldunkowego w nowym miejscu pobytu.

Dnia 9 czerwca 2010 roku strona powodowa sporządziła wyciąg z ksiąg Banku, w treści którego wskazała, iż zadłużenie wynosi 243 352,89 zł i składały się na nie kwoty: 162 509,58 zł z tytułu niespłaconego kapitału, 35 000,68 zł z tytułu odsetek umownych od dnia 15 maja 2008 roku do dnia 20 maja 2009 roku, 41 747,73 zł z tytułu dalszych odsetek naliczonych od dnia 21 maja 2009 roku do dnia 8 czerwca 2010 roku oraz 4 094,90 zł tytułem opłat poniesionych w trakcie postępowania windykacyjnego.

dowód: wyciąg z ksiąg strony powodowej, k. 19,

wezwanie do zapłaty z 30.03.2010 r. wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru, k. 20, 21

informacja (...) z 10.01.2012 r., k. 203

Zadłużenie A. W.na dzień (...) r. – tj na dzień jej zgonu wynosiło 164 982,69 zł, w tym 151 056,99 zł kapitału, 13 925,70 zł odsetek karnych umownych wyliczonych od dnia 15 maja 2008 r., do dnia 27 października 2008 r.

okoliczność bezsporna

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Podstawę roszczenia strony powodowej stanowiło powstanie zadłużenia wskutek nieuregulowania przez M. W., C. W.i A. W.zobowiązań finansowych wynikających z zawartej w dniu 6 grudnia 2002 roku umowy pożyczki hipotecznej nr (...) (...)- (...) (...) z Bankiem (...) S.A.w K.oraz brak spłaty tegoż zadłużenia. Strona powodowa skutecznie wstąpiła w prawa pożyczkodawcy, która to okoliczność nie była kwestionowana w toku niniejszego postępowania.

Zgodnie z treścią umowy pożyczki hipotecznej dłużnicy M. W., C. W.i A. W.zostali nazwani „Pożyczkobiorcą”. Jak wynika z § 2 umowy w/w dłużnicy zobowiązali się do zwrotu pożyczki w potrzebnej wysokości wraz z odsetkami. Wszelkie uregulowania dotyczące obowiązków i uprawnień dłużników dotyczą ich niepodzielnie. W ich zobowiązaniu występuje ta sama podstawa prawna świadczenia, tożsamość świadczenia i ten sam reżim odpowiedzialności. Zgodnie z art. 369 kc zobowiązanie jest solidarne, jeżeli wynika z ustawy lub z czynności prawnej, którą najczęściej jest umowa. Solidarność może być zastrzeżona albo w sposób wyraźny przez użycie słowa „solidarność” albo z treści umowy np. wobec kumulatywnego obowiązku wykonania zobowiązania w całości (vide: Gerard Bieniek i inni. Komentarz do kodeksu cywilnego Księga trzecia Zobowiązania., Wydawnictwo Lexis-Nexis, Warszawa, 2011 r.).

Każdy zatem dłużników stanowiących stronę umowy pożyczki hipotecznej z dnia 6 listopada 2002 r. – objętych nazwą „Pożyczkobiorca”odpowiada do pełnej wysokości zadłużenia, a ich odpowiedzialność jest solidarna.

W dniu (...) roku we W.zmarła pożyczkobiorczyni A. W.. W dniach 24 kwietnia 2009 roku i 27 kwietnia 2009 roku spadkobiercy A. W.złożyli oświadczenia spadkowe. M. W., C. W.i E. W.złożyli oświadczenia o odrzuceniu spadku, zaś pozwana A. B.złożyła oświadczenie o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza. Postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku po A. W.prowadzone było przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej pod sygnaturą akt XIV Ns 724/09 zostało prawomocnie zakończone. Postanowieniem z dnia 30 marca 2010 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej stwierdził, że spadek po A. W.na podstawie ustawy nabyła córka A. B.w całości z dobrodziejstwem inwentarza.

Na mocy art. 922 § 1 k.c. prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jego spadkobierców. W myśl wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2011 roku (sygn. akt II CSK 134/11) zgodnie z art. 922 § 1 k.c. o zakresie obowiązków i uprawnień spadkodawcy, które przejdą na spadkobiercę decyduje stan istniejący w chwili otwarcia spadku. Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, o czym stanowi art. 924 k.c. Pogląd ten podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. w wyroku z dnia z dnia 17 kwietnia 2008 roku (sygn. akt I SA/Kr 926/07). Następcy prawni wstępują w dokładnie taką samą sytuację prawną i faktyczną, która istniała w chwili śmierci spadkobiercy. Dotyczy to zasadniczo każdego stosunku prawnego, w jakim pozostawała zmarła osoba, w tym również umów obligacyjnych, czyli m.in. umowy pożyczki. Skoro, zatem spadkodawca za dane zobowiązanie odpowiadał solidarnie z drugim podmiotem, to jego następcy prawni również z tą drugą osobą odpowiadać będą solidarnie. Wbrew zarzutowi kuratora pozwanej, jej zobowiązanie nie wygasło, nie dotyczy bowiem jej praw osobistych.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy uznać należało, iż pozwana jako jedyna spadkobierczyni pożyczkobiorczyni A. W.ponosi odpowiedzialność solidarną z pozostałymi pożyczkobiorcami z tytułu braku spłaty pożyczki z umowy nr (...)z dnia 6 grudnia 2002 roku. Przy czym wysokość jej zobowiązania ustalona winna zostać w oparciu o wysokość zadłużenia A. W.w dacie jej śmierci. Śmierć A. W.nastąpiła w dniu (...) r. Wysokość kwoty żądanej w pozwie 243 352,89 zł została określona w wyciągu z ksiąg Banku (...) SA, z tym że zadłużenie zostało wyliczone na dzień 9 czerwca 2010 r., a zatem na datę około dwa lata później. Taki stan zadłużenia na w/w datę dotyczy pozostałych dłużników solidarnych, a nie pozwanej. Wysokość tego zobowiązania w dacie śmierci wynosiła 164 982,69 zł łącznie z odsetkami po przeliczeniu na walutę polską. Od tej daty zadłużenie nie zostało spłacone przez pozostałych współdłużników, bo tylko taka spłata mogłaby zwolnić pozwaną od odpowiedzialności. Strona powodowa błędnie zatem ustaliła wysokość zadłużenia pozwanej udokumentowaną w księgach Banku i stanowiącą podstawę żądania pozwu. Z wyciągu z ksiąg strony powodowej z dnia 9 czerwca 2010 roku wynika, iż całość zadłużenia wynosiła 243 352,89 zł. Na jego wysokość składały się kwoty: 162 509,58 zł z tytułu niespłaconego kapitału, 35 000,68 zł z tytułu odsetek umownych od dnia 15 maja 2008 roku do dnia 20 maja 2009 roku, 41 747,73 zł z tytułu dalszych odsetek naliczonych od dnia 21 maja 2009 roku do dnia 8 czerwca 2010 roku oraz 4 094,90 zł tytułem opłat poniesionych w trakcie postępowania windykacyjnego. Natomiast z treści pisma procesowego strony powodowej z dnia 3 kwietnia 2013 roku wynika, że wysokość zadłużenia A. W.w dniu jej śmierci wynosiła 164 982,69 zł, która to kwota stanowi w rzeczywistości wysokość zobowiązania pozwanej względem strony powodowej.

Ponieważ zobowiązanie M. W., C. W. i A. W. wynikało z czynności prawnej dokonanej z bankiem, strona powodowa wystawiła w dniu 21 maja 2009 roku w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku prawo bankowe (Dz. U. z 1997 roku, nr 140, poz. 939 z późn. zm.) przeciwko M. W. oraz C. W. bankowy tytuł egzekucyjny nr (...). Postanowieniem z dnia 24 czerwca 2009 roku wydanym w sprawie sygn. akt I Co 1410/09 Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej nadał klauzulę wykonalności powyższemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu.

Zgodnie z treścią art. 366 § 1 k.c. kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Wierzycielowi przysługuje nie tylko dowolność w zakresie wyboru dłużników solidarnych, od których domagać się będzie spełnienia świadczenia, ale również sposób dochodzenia niezaspokojonych zobowiązań.

Strona powodowa uzyskała tytuł wykonawczy przeciwko pozostałym dłużnikom solidarnym, dlatego też w punkcie I sentencji wyroku dla ochrony interesów pozwanej została wskazana jej odpowiedzialność solidarna wraz z pozostałymi dłużnikami solidarnymi.

Sad uznał za bezzasadny zarzut pozwanej, że w niniejszej sprawie wierzyciel winien wykazać stan czynny spadku. Wierzyciel takiego obowiązku w postępowaniu rozpoznawczym nie posiada, natomiast dla skuteczności egzekucji będzie zobowiązany do wskazania wartości czynnego majątku spadkowego w postępowaniu egzekucyjnym.

O odsetkach od kwoty zasądzonej orzeczono na podstawie art. 481 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Art. 353 § 1 k.c. stanowi natomiast, że zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Wprawdzie strona powodowa pismem z dnia 30 marca 2010 roku wezwała pozwaną do zapłaty należności wynikającej z umowy pożyczki nr (...), jednakże korespondencja zawierająca wezwanie do zapłaty skierowana została na adres, pod którym pozwana nie zamieszkiwała od dnia 6 kwietnia 2006 roku i podjęta została przez M. W.. Dlatego też w ocenie Sądu powyższe wezwanie nie zostało pozwanej skutecznie doręczone. Uznać należało zatem, iż pozwana zobligowana była do zaspokojenia roszczenia strony powodowej najwcześniej w dniu doręczenia jej kuratorowi odpisu pozwu i od daty tej przysługują stronie powodowej odsetki. Wysokość zasądzonych odsetek wynika natomiast z ustaleń zawartych w § 16 ust. 2 umowy pożyczki.

Na mocy art. 1031 § 2 k.c. w razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku. Natomiast zgodnie z treścią art. 319 k.p.c. jeżeli pozwany ponosi odpowiedzialność z określonych przedmiotów majątkowych albo do wysokości ich wartości, sąd może, nie wymieniając tych przedmiotów ani ich wartości, uwzględnić powództwo zastrzegając pozwanemu prawo do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności.

Podniesiony przez kuratora pozwanej zarzut przedawnienia roszczenia nie zasługiwał na uwzględnienie. Termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata, co wynika z treści art. 118 k.c. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, o czym stanowi art. 120 § 1 k.c. Zgodnie z treścią art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Roszczenie strony powodowej wynika z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, zatem termin przedawnienia wynosił w niniejszym wypadku trzy lata. Roszczenie strony powodowej względem pożyczkobiorców stało się wymagalne dnia 14 maja 2008 roku. W tej bowiem dacie świadczenie zapłaty zadłużenia stało się wymagalne, wobec wypowiedzenia umowy upływu jego 30 – dniowego wypowiedzenia i postawienia zadłużenia w stan natychmiastowej wykonalności. Pozew w niniejszej sprawie wpłynął do tutejszego Sądu dnia 11 czerwca 2010 roku, zatem jeszcze przed upływem terminu przedawnienia.

Sąd nie uwzględnił zarzutu pozwanej, że wypowiedzenie umowy stało się bezskuteczne. Zgodnie z § 21 umowy każda zmiana jej warunków wymaga zawarcia aneksu w formie pisemnej pod rygorem nieważności, chyba że umowa stanowi inaczej. Umowa nie przewidywała możliwości cofnięcia wypowiedzenia umowy w innej formie, np. telefonicznej. Takie uregulowanie musiałoby stanowić integralną część umowy. Gdyby nawet współdłużnik solidarny M. W. prowadził telefoniczne rozmowy związane z cofnięciem wypowiedzenia z nieokreślonymi osobami zatrudnionymi u strony powodowej, jakiekolwiek ustalenia, które nie posiadają formy pisemnej, byłyby nieważne. Dlatego też Sąd, oddalił wniosek pozwanej o przeprowadzenie dowodu z bilingu rozmów i ich nagrań.

Sąd nie przeprowadził też dowodu z zeznań świadków M. W. i C. W. – dłużników solidarnych wobec odmowy ich złożenia.

Zwrócić należy uwagę, że kurator reprezentujący pozwaną, na rozprawie w dniu 18 września 2012 r., złożył oświadczenie, że wysokość zadłużenia w 2008 r. była niższa, a strona powodowa wypowiadając umowę naruszyła art. 5 kc. Zarzut ten jest bezzasadny. Wierzyciel prowadzi działalność gospodarczą i profesjonalnie zajmuje się udzielaniem kredytów, pożyczek. Warunki wypowiedzenia umów są w nich określone. Brak spłaty określonych rat, powstanie zadłużenia i podjecie w konsekwencji czynności wypowiedzenia umowy nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego czy społeczno – gospodarczym przeznaczeniem tego prawa. Decydujący jest stan zadłużenia w dacie jego dokonania. Spłata zaległych rat w ostatnim dniu wypowiedzenia nie ubezskutecznia czynności wypowiedzenia.

Bezzasadny jest też zarzut pozwanej nieskuteczności wypowiedzenia umowy pożyczki skierowanej do pozwanej z uwagi na to, że zostało ono zaadresowane na adres, który nie był adresem pozwanej i zostało podjęte przez M. W.. Wskazane zostały przez pozwaną pisma znajdujące się na k- 20 i 21 akt sprawy. Zwrócić bowiem należy uwagę, że karty te zawierają nie wypowiedzenie umowy pożyczki , ale wezwania kierowane do pozwanej o zapłatę zadłużenia. Wypowiedzenie umowy pożyczki zostało natomiast skierowane do spadkodawczyni A. W. i skuteczne jej doręczone 14 maja 2008 r. Okoliczność bezskuteczności doręczenia wezwania do zapłaty ma znaczenie jedynie dla daty, od której można żądać odsetek.

Bez znaczenia dla odpowiedzialności pozwanej jest umorzenie postępowania egzekucyjnego w zakresie egzekucji z nieruchomości wobec pozostałych dłużników, tym bardziej skoro przyczyną tego stanu nie była spłata całego zadłużenia przez pozostałych dłużników solidarnych, ale bezczynność wierzyciela. Może on złożyć ponowny wniosek egzekucyjny.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w punktach I - III sentencji wyroku.

Powództwo uwzględnione zostało jedynie w części, a zatem orzeczenie o kosztach oparto na treści art. 100 k.p.c., na mocy którego w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Strona powodowa w sprawie poniosła koszty w łącznej wysokości 22985 zł, na którą złożyły się opłata sądowa od pozwu w kwocie 12168zł, honorarium reprezentującego ją radcy prawnego w kwocie 7 200 zł (§ 6 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, Dz. U. z 2002 roku, nr 163, poz. 1348 z późn. zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wynagrodzenie kuratora w kwocie 3 600 zł (§ 3 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 sierpnia 1982 roku sprawie stawek, warunków przyznawania i wypłaty ryczałtu przysługującego sędziom i pracownikom sądowym za dokonanie oględzin oraz stawek należności kuratorów, Dz. U. z 1982 roku, nr 27, poz. 197 z późn. zm., w zw. z § 6 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, Dz. U. z 2002 roku, nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).

Pozwana nie poniosła w niniejszej sprawie żadnych kosztów.

Uwzględniając wynik procesu strona powodowa wygrała w 67,79 %, a pozwana w 32,21 %.

W związku z powyższym, na podstawie art. 98 kpc, zasądzono od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 15 581,53 zł tytułem kosztów postępowania, stosownie do wyniku procesu, o czym orzeczono jak w punkcie IV sentencji wyroku.

Zarządzenie:

1.  odnotować;

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony powodowej i kuratorowi pozwanej;

3.  kal. 14 dni.