Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III A Ua 4/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Elżbieta Kunecka

Sędziowie:

SSA Jarosław Błaszczak

SSA Jacek Witkowski (spr.)

Protokolant:

Adrianna Szymanowska

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku J. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o wypłatę emerytury

na skutek apelacji J. D.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

we Wrocławiu

z dnia 17 listopada 2011 r. sygn. akt IX U 1959/11

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. akt IXU 1959/11, Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił odwołanie J. D. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 29 września 2011 r., którą organ rentowy wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę emerytury na mocy art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) w zw. z art. 6 ust. 2 i art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 257, poz. 1726).

Rozstrzygnięcie Sąd wydał w oparciu o następująco ustalony stan faktyczny sprawy:

Wnioskodawczyni J. D. (ur. 21.01.1946 r.) pozostaje w zatrudnieniu od dnia 01.02.1971 r. w Muzeum (...)we W. jako kustosz-dyrektor muzeum, w pełnym wymiarze czasu pracy.

Na mocy decyzji z dnia 10.05.2006 r. uzyskała prawo do emerytury od dnia 01.04.2006 r. Jednocześnie wypłata emerytury uległa zawieszeniu, z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia w w/w muzeum. Decyzją z dnia 27.01.2009 r. ZUS podjął wypłatę emerytury.

W dniu 18.01.2011 r. wnioskodawczyni została poinformowana przez organ rentowy o wejściu w życie nowego przepisu art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 257, poz. 1726), zgodnie z którym począwszy od dnia 1 października 2011 r. prawo do emerytury przyznanej przed dniem 1 stycznia 2011 r., ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Decyzją z dnia 29.09.2011 r. ZUS wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę emerytury na mocy art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z art. 6 ust. 2 i art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 257, poz. 1726).

W tak ustalonym stanie faktycznym sprawy Sąd orzekł, że odwołanie wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie.

W uzasadnieniu wyroku Sąd, wskazując na regulację zawartą w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 16.12.2010 r. (Dz.U. z 2010 r. Nr 257, poz. 1726) o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 257, poz. 1726) w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z późn.zm.), która wprowadziła zmiany w brzmieniu art. 103 ust. 1 i 2 oraz dodała art. 103a., stwierdził, że bezsporny jest fakt, iż wnioskodawczyni w dniu wejścia w życie nowego przepisu art. 103a w/w ustawy, pozostawała w zatrudnieniu w Muzeum (...)we W., które kontynuuje od dnia 01.02.1971 r.

Nadto Sąd podkreślił, że wnioskodawczyni została poinformowana o zmianie przepisu powodującego zawieszenie wypłaty emerytury w przypadku kontynuacji zatrudnienia u pracodawcy, na rzecz którego wykonywała pracę bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury.

Sąd wyjaśnił, że zmiana w/w przepisów, a w szczególności przepisu art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w brzmieniu nadanym przez art. 6 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, nie jest zmianą niekonstytucyjną.

Trybunał Konstytucyjny bowiem wielokrotnie wyjaśniał, że dyrektywa rozwoju ubezpieczeń społecznych nie wyklucza zmian regulacji prawnych przewidzianych we wcześniejszych ustawach, pod warunkiem zachowania istoty tych uprawnień, przy czym nie zawsze te zmiany muszą iść w kierunku korzystnym dla adresatów (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 listopada 1995 r. w sprawie K 23/95 oraz z dnia 17 lipca 1996r. w sprawie K 8/96).

Sąd stwierdził, że konstytucyjnie chronione prawo wnioskodawczyni do emerytury nabyte od dnia 1.04.2006 r. nie zostało naruszone w wyniku zmiany przepisów. Wnioskodawczyni ma nadal prawo do pobierania emerytury w przypadku rozwiązania stosunku pracy z obecnym pracodawcą. Tym samym Sąd uznał, że zaskarżona decyzja o wstrzymaniu wypłaty emerytury od dnia 01.10.2011 r. jest prawidłowa.

Z wyrokiem nie zgodziła się wnioskodawczyni wywodząc apelację i zaskarżając wyrok w całości. Apelująca zarzuciła wyrokowi naruszenie konstytucji i prawa materialnego poprzez pozbawienie wnioskodawczyni prawa do emerytury oraz naruszenie prawa procesowego, art. 233 kpc przez brak wnikliwości w ocenie stanu faktycznego i materiału dowodowego, a w szczególności przez pominięcie faktu zatrudnienia wnioskodawczyni w organach samorządowych. Wnioskodawczyni podniosła, iż nie może rozwiązać stosunku pracy na jeden dzień i następnego dnia się zatrudnić, ponieważ zatrudnienie odbywa się w drodze konkursu na wolne stanowisko. Wobec tak podniesionych zarzutów skarżąca wniosła o uwzględnienie apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji przeprowadził w sprawie należyte postępowanie dowodowe, wyprowadził trafne wnioski i wydał wyrok zgodny z obowiązującym stanem prawnym.

Spór w sprawie wymagał rozstrzygnięcia, czy organ rentowy zasadnie zawiesił wypłatę świadczenia emerytalnego wnioskodawczyni, z uwagi na kontynuację zatrudnienia bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy.

Sąd I instancji ustalił, że wnioskodawczyni uzyskała prawo do emerytury od dnia 01.04.2006 r. Natomiast w dniu 18.01.2011 r. wnioskodawczyni została poinformowana przez organ rentowy o wejściu w życie nowego przepisu art. 27 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 257, poz. 1726), zgodnie z którym począwszy od dnia 1 października 2011 r. prawo do emerytury przyznanej przed dniem 1 stycznia 2011 r., ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

W związku z kontynuacją przez wnioskodawczynię zatrudnienia, zaskarżoną decyzją z dnia 29.09.2011 r., organ rentowy wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę emerytury.

Stwierdzić należy, że zawieszenie wypłaty świadczenia nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i brak jest podstaw do uwzględnienia zarzutów apelacji. Ustawodawca bowiem nie różnicuje ubezpieczonych według miejsca i rodzaju ich zatrudnienia, a jedynie odnosi się do samego faktu kontynuacji tego zatrudnienia, bez przerwania go w związku z uzyskaniem prawa do emerytury.

Fakt, że wnioskodawczyni jest pracownikiem samorządowym nie ma dla sprawy znaczenia, istotnym jest fakt kontynuowania zatrudnienia w sposób nieprzerwany.

Sąd I instancji wyjaśnił także, iż regulacja ta nie narusza praw konstytucyjnych wnioskodawczyni, bowiem prawo do emerytury istnieje, natomiast ulega zawieszeniu jego wypłata w związku, z zaistnieniem przesłanki dotyczącej faktu zatrudnienia bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy.

Nie ma wątpliwości, iż w niniejszej sprawie zaszły przesłanki, które uprawniają organ rentowy do zawieszenia wypłaty emerytury wnioskodawczyni. Tym samym zarówno zaskarżona decyzja, jak również orzeczenie Sądu Okręgowego, należy uznać za prawidłowe i odpowiadające obowiązującemu prawu.

Sąd Apelacyjny nie znalazł żadnych podstaw do podważenia prawidłowości i zasadności zaskarżonego wyroku, z tego też względu na mocy art. 385 kpc orzekł o oddaleniu apelacji wnioskodawczyni jako nie zasługującej na uwzględnienie.