Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lipca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie w Wydziale II Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSA Maria Mrozik - Sztykiel /spr/

Sędziowie: SSA Marek Motuk

SSO (del) Dorota Tyrała

Protokolant: st.sekr.sąd. Marzena Brzozowska

przy udziale prokuratora Michała Blajerskiego

po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2013 r.

sprawy 1/.L. A. (1) 2/.M. P. (1) 3/.D. P. (1) 4/.M. K. (1) 5/.M. G. (1) oskarżonych o czyn z art. 258§ 1 kk, z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk w zw. z art. art. 65 § 1 kk, nadto ad. 1 i ad. 2. w zw. z art. 64 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w. W.

z dnia 27 marca 2013 r. sygn. VIII K 304/12

I.wobec oskarżonych L. A. (1), M. P. (1) i D. P. (1)

1.zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że z opisu czynu im przypisanego eliminuje jako miejsce jego popełnienia zwrot „inne miejsca na terenie kraju”, imię i nazwisko M. K. (1) i M. G. (1), nadto przyjmuje odnośnie oskarżonych M. P. (1), D. P. (1), że czyn dotyczył 5, a nie 7, linii produkcyjnych;

2. na mocy art. 63 § 1 kk na poczet kary orzeczonej wobec oskarżonego M. P. (1) zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 12 grudnia 2010 r. do dnia 31 maja 2011 r. i od dnia 11 czerwca 2011 r. do dnia 22 września 2011 r.;

3.w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.wobec oskarżonego M. K. (1)

1.zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uznaje oskarżonego M. K. (1) za winnego tego, że w sierpniu 2010 r. udzielił pomocy L. A. (1), M. P. (1) i D. P. (1) w wytwarzaniu przez nich substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, w ten sposób, że działając w celu osiągnięci korzyści majątkowej i w zamiarze, aby dokonali oni tego czynu zabronionego ułatwił im jego popełnienie poprzez dostarczenie z W. do wytwórni amfetaminy w miejscowości B. substancji chemicznych, tj. czynu z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.) i za to z mocy wyżej wskazanych przepisów skazuje oskarżonego na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i na mocy art. 33 § 2 kk oraz art. 33 § 1 i § 3 kk na karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych;

2.na mocy art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 12 grudnia 2010 r. do dnia 12 września 2011 r.

3.utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałym zakresie .

III. wobec oskarżonego M. G. (1)

1.zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że oskarżonego M. G. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od stycznia 2010 r. do 12 grudnia 2010 r. w miejscowości B. gm. D. pow. (...) udzielił pomocy L. A. (1), M. P. (1) i D. P. (1) w wytwarzaniu przez nich substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w znacznej ilości, w ten sposób, że działając w celu osiągnięci korzyści majątkowej i w zamiarze, aby dokonali oni tego czynu zabronionego ułatwił im jego popełnienie poprzez udostępnienie pomieszczenia do wytwarzania amfetaminy oraz poprzez usuwanie śladów po odpadach poprodukcyjnych, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, tj. czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z ust. 1 tegoż przepisu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.) w zw. z art. 65 § 1 kk i za czyn ten skazuje oskarżonego z mocy w/w przepisów wymierzając na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności i grzywny ustalając z mocy art. 33 § 1 i 3 kk jej wysokości na 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych a wysokość każdej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

na mocy art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 13 grudnia 2010 r. do dnia 22 września 2011 r.

2.w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

IV.zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonych koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w częściach na nich przypadających w tym opłaty: od L. A. (1) i M. P. (1) po 2100 zł, D. P. (1) kwotę 1100 zł, zaś oskarżonych M. K. (1) i S. G. zwalnia od ponoszenia opłat; wydatkami związanymi z apelacją prokuratora obciąża Skarb Państwa;

V.zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. B. kwotę 1476 zł, w tym 23% VAT, adw. M. K. (2), adw. M. D., adw. A. G. kwoty po 738zł, w tym 23 % VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu pełnioną w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Aktem oskarżenia wniesionym do Sądu Okręgowego w. W. zostali oskarżeni:

1. L. A. (1) o to, że:

1)  w okresie co najmniej od stycznia 2010 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do 26 listopada 2010 roku w B. gm. D., W. i innych miejscowościach na terenie kraju, wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1), D. P. (1), M. K. (3), M. G. (1) i innymi osobami brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wytwarzaniu wbrew przepisom ustawy substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, a następnie wprowadzaniem jej do obrotu, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w. S. z dnia 8 lutego 2007 roku, sygn. akt II K 396/06 za przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności i z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 3 lat pozbawienia wolności i jako karę łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach kary łącznej orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego d. W. P. z dnia 9 września 2008 roku sygn. akt III K 184/08 w wymiarze 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności w okresie od 11 stycznia 2005 roku do dnia 11 marca 2009 roku,

to jest o przestępstwo z art. 258 § 1 w zw. z art. 64 § 1 k.k.

2)  w okresie co najmniej od stycznia 2010 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do 26 listopada 2010 roku w miejscowości B. gm. D. i w innych nieustalonych miejscach na terenie kraju, działając wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1), D. P. (1), M. K. (3), M. G. (1) i innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i podziału ról, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, przy wykorzystaniu posiadanych przyrządów służących do niedozwolonego wytwarzania substancji psychotropowej, składających się na 5 linii produkcyjnych, wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 300 kilogramów, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w. S. z dnia 8 lutego 2007 roku, sygn. akt II K 396/06 za przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności i z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 3 lat pozbawienia wolności i jako karę łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach kary łącznej orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego d. W. P. z dnia 9 września 2008 roku sygn. akt III K 184/08 w wymiarze 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności w okresie od 11 stycznia 2005 roku do dnia 11 marca 2009 roku,

to jest o przestępstwo z art. 53 ust 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k.

2. M. P. (1) o to, że:

3). w okresie co najmniej od stycznia 2010 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do 12 grudnia 2010 roku w B. gm. D., W. i innych miejscowościach na terenie kraju, wspólnie i w porozumieniu z L. A. (1), D. P. (1), M. G. (1), M. K. (3) i innymi osobami brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wytwarzaniu wbrew przepisom ustawy substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, a następnie wprowadzaniem jej do obrotu,

to jest o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.

4)  w okresie co najmniej od stycznia 2010 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do 12 grudnia 2010 roku w miejscowości B. gm. D. i w innych nieustalonych miejscach na terenie kraju, działając wspólnie i w porozumieniu z L. A. (1), D. P. (1), M. G. (1), M. K. (3) i innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i podziału ról, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, przy wykorzystaniu posiadanych przyrządów służących do niedozwolonego wytwarzania substancji psychotropowej, składających się na 7 linii produkcyjnych, wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 300 kilogramów, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. z dnia 12 lutego 2001 roku sygn. akt IX K 112/00 za przestępstwo z art. 281 k.k. na karę 5 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 28 września 2000 roku do 20 marca 2005 roku,

to jest o przestępstwo z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k.

3. D. P. (1) o to, że:

5) w okresie co najmniej od stycznia 2010 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do 12 grudnia 2010 roku w B. gm. D., W. i innych miejscowościach na terenie kraju, wspólnie i w porozumieniu z L. A. (1), M. P. (1), M. G. (1), M. K. (3) i innymi osobami brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wytwarzaniu wbrew przepisom ustawy substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, a następnie wprowadzaniem jej do obrotu,

to jest o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.

6)  w okresie co najmniej od stycznia 2010 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do 12 grudnia 2010 roku w miejscowości B. gm. D. i w innych nieustalonych miejscach na terenie kraju, działając wspólnie i w porozumieniu z L. A. (1), M. P. (1), M. G. (1), M. K. (3) i innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i podziału ról, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, przy wykorzystaniu posiadanych przyrządów służących do niedozwolonego wytwarzania substancji psychotropowej, składających się na 7 linii produkcyjnych, wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 300 kilogramów, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu.

to jest o przestępstwo z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 k.k.

4. M. K. (3) o to, że:

7) w okresie co najmniej od stycznia 2010 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do 12 grudnia 2010 roku w B. gm. D., W. i innych miejscowościach na terenie kraju, wspólnie i w porozumieniu z L. A. (1), M. P. (1), D. P. (1), M. G. (1) i innymi osobami brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wytwarzaniu wbrew przepisom ustawy substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, a następnie wprowadzaniem jej do obrotu,

to jest o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.

8)  w okresie co najmniej od stycznia 2010 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do 12 grudnia 2010 roku w miejscowości B. gm. D. i w innych nieustalonych miejscach na terenie kraju, działając wspólnie i w porozumieniu z L. A. (1), M. P. (1), D. P. (1), M. G. (1) i innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i podziału ról, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, przy wykorzystaniu posiadanych przyrządów służących do niedozwolonego wytwarzania substancji psychotropowej, składających się na 7 linii produkcyjnych, wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 80 kilogramów, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu,

to jest o przestępstwo z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

5. M. G. (1) o to, że:

9) w okresie co najmniej od stycznia 2010 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do 12 grudnia 2010 roku w B. gm. D., W. i innych miejscowościach na terenie kraju, wspólnie i w porozumieniu z L. A. (1), M. P. (1), D. P. (1), M. K. (3) i innymi osobami brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wytwarzaniu wbrew przepisom ustawy substancji psychotropowej w postaci amfetaminy,

to jest o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.

6)  w okresie co najmniej od stycznia 2010 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do 12 grudnia 2010 roku w miejscowości B. gm. D. i w innych nieustalonych miejscach na terenie kraju, działając wspólnie i w porozumieniu z L. A. (1), M. P. (1), D. P. (1), M. K. (3) i innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i podziału ról, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, przy wykorzystaniu posiadanych przyrządów służących do niedozwolonego wytwarzania substancji psychotropowej, składających się na 7 linii produkcyjnych, wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 300 kilogramów, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu,

to jest o przestępstwo z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy w. W. wyrokiem z dnia 27 marca 2013 r. sygn. VIII K 304/12 oskarżonych L. A. (1), M. P. (1), D. P. (1), M. K. (3), M. G. (1) uniewinnił od popełnienia przestępstwa z art. 258 § 1 k.k.; nadto uznał w/w oskarżonych za winnych dokonania zarzucanych im czynów, z tym, że z opisu czynu wyeliminował działanie w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i ustalił, że wytworzono znaczną ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 13 kg, tj. czynu z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. , a wobec oskarżonych L. A. (2) i M. P. (1) nadto w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 53 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył oskarżonym kary:

- L. A. (2) i M. P. (1) po 6 lat pozbawienia wolności i grzywny po 150 stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na 50 zł,

- D. P. (1), przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 6 pkt 2 karę roku pozbawienia wolności i grzywny 100 stawki dziennych po 50 zł każda stawka,

- M. K. (3) karę 5 lat pozbawienia wolności i grzywny 100 stawek dziennych po 50 zł każda stawka,

- M. G. (2) karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny 100 stawek dziennych po 20 zł każda.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonym na poczet wymierzonych kar pozbawienia wolności okresy:

- L. A. (1) - od 26 listopada 2010 roku do 22 lipca 2011 roku,

- M. P. (1) - od 12 grudnia 2010 roku do 22 września
2011 roku,

- D. P. (1) - od 12 grudnia 2010 roku do 12 września
2011 roku,

- M. K. (3) - od 12 grudnia 2010 roku do 12 września 2011 roku,

- M. G. (1) - od 13 grudnia 2010 roku do 22 września
2011 roku.

Na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek równowartości korzyści majątkowej w kwocie 900 złotych od M. G. (1) , w kwocie 6.500 złotych od D. P. (1).

Na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa przez zniszczenie przedmiotów opisanych w wykazach dowodów rzeczowych: opisanych na k. 1200-1201, 1204, 1209-1215 - poz. A.2 i B, (...), zaś przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez pozostawienie w

aktach sprawy przedmiotów opisanych na k. 1209 poz. A. 1.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońców z urzędu wynagrodzenie.

Apelacje od tego wyroku wnieśli obrońcy oskarżonych i prokurator.

Apelacja prokuratora zaskarża wyrok w całości na niekorzyść oskarżonych L. A. (1), M. P. (1), D. P. (1), M. K. (3) i M. G. (1) i zarzuca:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia polegający na niezasadnym przyjęciu, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie jest wystarczający do uznania, że oskarżeni L. A. (1), M. P. (1), D. P. (1), M. K. (3) i M. G. (1) dopuścili się zarzuconych im odpowiednio w pkt. I, III, V, VII i IX aktu oskarżenia czynów, a mianowicie, iż brali udział w zorganizowanej grupie przestępczej, gdyż w ramach współdziałania oskarżonych nie można było ustalić istnienia struktury grupy i osoby nią kierującej, co doprowadziło do ich niesłusznego uniewinnienia od popełnienia przestępstwa z art. 258 § 1 kk, a tym samym na niezasadnym wyeliminowaniu z opisu przypisanych im czynów odpowiednio w pkt. II, IV, VI, VIII i X działania w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, podczas gdy prawidłowa ocena zebranych dowodów dokonana zgodnie z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego w szczególności dokonanie ustaleń na podstawie wyjaśnień oskarżonego D. P. (1) prowadzi do jednoznacznie odmiennego wniosku.

W konkluzji skarżący wnosi o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu VIII Wydział Karny w W..

Apelacja obrońcy oskarżonych L. A. (1) i M. K. (3) zarzuca wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za jego podstawę, a polegający na nieprawidłowym wyliczeniu ilości wytworzonej substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w następstwie uznania, że jedynym środkiem dowodowym dla tych ocen są wyjaśnienia współoskarżonego D. P. (1) w następstwie, sprzecznie z normą art. 410 k.p.k., niedopuszczenia dowodu z opinii biegłego z zakresu chemii.

W związku z powyższym zarzutem skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy obu oskarżonych do ponownego rozpoznania.

Apelacja obrońcy oskarżonego M. P. (1) zarzuca wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który mógł mieć wpływ na treść orzeczenia i wnosi o uchylenie wyroku w zaskarżonej części do ponownego rozpoznania.

Apelacja obrońcy oskarżonego D. P. (1) zarzuca wyrokowi :

I.  mającą wpływ na jego treść obrazę przepisów postępowania, tj. art. 424 § 2 k.p.k., polegającą na niewskazaniu w podstawie rozstrzygnięcia, poza okolicznościami uzasadniającymi zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary, okoliczności, które Sąd I instancji miał na względzie przy wymiarze kary wobec oskarżonego D. P. (1),

II.  rażącą niewspółmierność kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego D. P. (1), polegającą na niezastosowaniu warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Z powyższych względów wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej w stosunku do oskarżonego D. P. (1) kary jednego roku pozbawienia wolności.

Apelacja obrońcy oskarżonego M. G. (1) zaskarża wyrok w części skazującej zarzucając:

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść orzeczenia polegający na przyjęciu że oskarżony M. G. (1) brał udział w produkcji substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 134 kg, w sytuacji, w której oskarżony jedynie wynajmował pomieszczenie w swoim domu w miejscowości B., i nie obejmował ani swoją wiedzą ani zamiarem udziału w produkcji substancji niedozwolonych wbrew przepisom ustawy o zwalczaniu narkomanii, oraz że działał on wspólnie i w porozumieniu z innymi współoskarżonymi, w sytuacji w której zgromadzony materiał dowodowy w sprawie, oprócz wyjaśnień współoskarżonego D. P. (1), nie potwierdza tej tezy;

2. rażącą obrazę przepisów prawa procesowego mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku: art. 5 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k., poprzez przyjęcie, przekraczając swobodną ocenę dowodów, z naruszeniem zasady domniemania niewinności, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie, że oskarżony M. G. (1) dopuścił się zarzucanego czynu i, że uczynił sobie z produkcji amfetaminy stałe źródło dochodu , oraz ustalenie ilości wyprodukowanej substancji psychotropowej w postaci amfetaminy na nie mniej niż 134 kg , co z kolei nie pozostawało bez wpływu na treść wyroku w zakresie wysokości wymierzonej kary wobec ustalenia w jego sentencji, iż ilość wytworzonej substancji psychotropowej w postaci amfetaminy była znaczna;

3. rażącą obrazę przepisów prawa procesowego mającą istotny wpływ na treść zapadłego orzeczenia tj. art. 193 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie i niepowołanie dowodu z opinii biegłego w sytuacji kiedy stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych , w tym w szczególności nie powołanie z urzędu biegłego w celu ustalenia dokładnego sposobu produkcji amfetaminy przy użyciu ujawnionego w przedmiotowym postępowaniu sprzętu i narzędzi, możliwej do wyprodukowania za pomocą ujawnionego sprzętu ilości amfetaminy;

4.  ponadto, z dalece posuniętej ostrożności procesowej, na wypadek, gdyby Sąd Apelacyjny nie podzielił powyższych zarzutów, dodatkowo zarzucił:

- rażącą surowość kary w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i orzeczenie wobec oskarżonego grzywny i przepadku mienia, jako nieadekwatną do celów kary.

Podnosząc powyższe zarzuty apelacja wnosi o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy poprzez uniewinnienie oskarżonego, lub ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w skażonej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpozna nia.

Oskarżony L. A. (1) złożył pismo zatytułowane „Apelacja” (k 1460) zarzucając wyrokowi obrazę przepisów postępowania art. 4, 5, 410, 438 § 1, 2, 3 k.p.k. co miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia przez nierozważenie wszystkich okoliczności sprawy, a szczególnie tych, które przemawiały na korzyść oskarżonego, rozstrzygnięcie nieustalonych wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, oparcie ustaleń na okolicznościach, które nie zostały ujawnione na rozprawie.

Oskarżony wnosi o uniewinnienie go od dokonania zarzuconego czynu lub uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacje obrońców oskarżonych L. A. (1) i M. P. (1) kwestionują ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy na podstawie wyjaśnień oskarżonego D. P. (1) w zakresie ilości wytworzonej przez oskarżonych amfetaminy domagając się w tym zakresie weryfikacji tych wyjaśnień poprzez dopuszczenie dowodu z opinii biegłego. Nie kwestionują więc ustaleń Sądu Okręgowego co do samego faktu wytwarzania przez oskarżonych tego środka psychotropowego. W tym ostatnim zakresie nie można jednak pominąć stanowiska zaprezentowanego przez oskarżonego L. A. (1) w piśmie skierowanym do Sądu Apelacyjnego zatytułowanym „Apelacja” . Dlatego też w pierwszej kolejności poza zarzutami w/w apelacji z urzędu należy stwierdzić, że dokonana w toku postępowania odwoławczego konfrontacja ustaleń faktycznych stanowiących podstawę zaskarżonego wyroku z ujawnionymi w sprawie dowodami uprawnia do konstatacji, iż odnośnie oskarżonych L. A. (1) i M. P. (1) ustalenia co do czynu popełnionego w miejscowości B. są prawidłowe. Ich podstawę stanowił całokształt zebranych w sprawie dowodów, które Sąd poddał analizie i ocenie, a wnioski z niej wyprowadzone przekonująco uzasadnił.

Należy podzielić stanowisko Sądu Okręgowego, iż wyjaśnienia oskarżonego D. P. (1) są jednoznaczne, konsekwentne, spójne i jedynym racjonalnym wytłumaczeniem ich treści jest zgodność z rzeczywistością. Lektura wyjaśnień tego oskarżonego potwierdza stanowcze stwierdzenie, że opisał on wręcz drobiazgowo okoliczności związane ze swoją działalnością przestępczą oraz w/w oskarżonych w zakresie zarzucanych im czynów. Brak jest podstaw, aby uznać, iż ocena tych wyjaśnień, jak i pozostałych dowodów, została dokonana przez Sąd I instancji z przekroczeniem granic art. 7 kpk.

Jeżeli chodzi o kwestionowane przez oskarżonego L. A. (1) okoliczności odnośnie odpadów poprodukcyjnych to świadek K. C. na rozprawie stwierdził, iż nie pamięta czy na miejscu zdarzenia ujawniono takie odpady jako pozostałość po procesie wytwarzania amfetaminy (k 1312v). Odwołując się do protokołu oględzin miejsca wytwarzania amfetaminy (k 338 i nast.) zauważyć trzeba, iż oględziny dotyczyły domu M. G. (1) ze szczególnym uwzględnieniem pomieszczenia gdzie odbywała się produkcja amfetaminy. Nie dokonywano oględzin posesji, a ponadto według twierdzeń D. P. (1) ślady po wylewaniu na podwórku M. G. (1) odpadów z produkcji amfetaminy były przez niego zasypywane. Nie można więc uznać, aby brak opisu śladów odpadów poprodukcyjnych przeczył ustaleniom Sądu I instancji.

W pomieszczeniu gdzie produkowano amfetaminę nie ujawniono prekursora (...). Trudno uznać za logiczne twierdzenie w tym zakresie oskarżonego L. A. (1), ponieważ ten przywożony prekursor w okresie objętym przypisanym czynem w ilości 80 litrów był przeznaczony do wytwarzania amfetaminy i zużywany do jej produkcji, a nie przywożony w celu magazynowania . Dlatego też fakt, że w dniu oględzin nie ujawniono substancji (...) nie jest okolicznością, która mogłaby podważyć ustalenia dokonane przez Sąd I instancji, tak jak i okoliczności dotyczące „czasu” jednego cyklu wytwarzania amfetaminy wynikające z wyjaśnień oskarżonego D. P. (1). Nie można bowiem przyjąć na podstawie wyjaśnień tego oskarżonego by był on w miejscu wytwarzania amfetaminy od początku do końca danego cyklu produkcyjnego, a tym samym, że określał czas trwania cyklu produkcyjnego.

Nie można też uznać, aby oddalenie przez Sąd Okręgowy wniosków dowodowych (k 1368v) mogło mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku, nawet przy uznaniu, że uzasadnienie odnośnie dowodu z zeznań świadka J. S. nie do końca jest trafne i pełne. Ani oskarżony L. A. (1) nie wykazał, aby zeznania tego świadka mogły mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku, ani też taka okoliczność nie wynika z wyjaśnień oskarżonego D. P. (1).

Jeżeli chodzi o zarzuty apelacji obrońców oskarżonych L. A. (1) i M. P. (1) dotyczące ustalonej przez Sąd Okręgowy ilości wytworzonej przez oskarżonych amfetaminy to nie są one zasadne. Niewątpliwie biegły chemik na podstawie zabezpieczonych przedmiotów służących do wytwarzania amfetaminy mógłby określić możliwości produkcyjne, a tym samym ilość amfetaminy jaka mogła być wytworzona przez oskarżonych w okresie objętym aktem oskarżenia. Byłyby to wyliczenia w pewnym stopniu teoretyczne, bowiem z przyczyn obiektywnych nie uwzględniające precyzyjnie częstotliwości przeprowadzanych cykli produkcji amfetaminy, ilości wykorzystywanych za każdym razem stanowisk do jej produkcji, czy też nieudanych cykli produkcyjnych. Również oskarżony D. P. (1) w swoich wyjaśnieniach podał możliwości produkcyjne tej wytwórni, a z drugiej strony podał konkretne ilości amfetaminy, które po wytworzeniu przez oskarżonych widział, był przy ich ważeniu i wywożeniu z wytwórni (k 1368). I właśnie te konkretne ilości wytworzonej amfetaminy (a nie ogólne możliwości produkcyjne) stanowiły podstawę poczynionych przez Sąd Okręgowy ustaleń. To, że wyprodukowana przez oskarżonych amfetamina stanowi ilość znaczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd I instancji wykazał i to stanowisko zyskuje pełną akceptacje Sądu odwoławczego.

Reasumując – kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku odnośnie oskarżonych L. A. (1) i M. P. (1) nie wykazała, aby orzeczenie w zakresie wytwarzania przez nich amfetaminy w B. zapadło z naruszeniem reguł procedowania, w tym art. 410 kpk i art. 7 kpk, aby ustalenia faktyczne obarczone były błędem mającym wpływ na treść wyroku. Należy więc uznać je za trafne, tak jak i ustalenia co do winy w/w oskarżonych i kwalifikacji prawnej przypisanego im czynu.

Zaskarżony wyrok wymagał jednak z urzędu korekty, bowiem z ustaleń Sądu Okręgowego wynika jednoznacznie, iż oskarżeni L. A. (1) i M. P. (1) wytwarzali amfetaminę w ilości 134 kg w wynajętym pomieszczeniu od oskarżonego M. G. (1) w miejscowości B.. Brak jest ustaleń, aby czynili to również „w innych nieustalonych miejscach na terenie kraju” Wprawdzie akt oskarżenia obejmuje powyższe jednak w tym zakresie prokurator nie przedstawił dowodów, iż oskarżeni amfetaminę wytwarzali poza miejscowością B.. Przypisanie oskarżonym zaskarżonym wyrokiem czynów jak w akcie oskarżenia stanowi jedynie bezkrytyczne jego powtórzenie.

Faktem jest, że oskarżony M. P. (1) oraz oskarżeni M. K. (1) i D. P. (1) jadąc samochodami zostali w dniu 12 grudnia 2010 r. w W. zatrzymani do kontroli drogowej, w toku której w samochodach ujawniono przedmioty służące do wytwarzania amfetaminy. Niewątpliwie nie była to droga, ani trasa z W. prowadząca do miejscowości B. (położone w powiecie (...)), gdzie oskarżeni wytwarzali amfetaminę i nie wykluczone, że tego rodzaju wytwórnię mogli posiadać w innej miejscowości w okolicach Ł.. D. P. podał na rozprawie, że M. P. (1) „mówił coś takiego, że trzeba uciekać z tej dziury” i podał tego powód, a dalej wyjaśnił, że „nie było mowy, czy P. z K. coś w tej nowej dziurze produkowali”( k 1645). Jednocześnie odnośnie przewożenia różnych przedmiotów w listopadzie 2010 r. w okolice Ł. Sąd Okręgowy uznał, iż wiedza D. P. sprowadzała się do posiadanej informacji, że przewożą te przedmioty „dla jakiegoś kolegi”. Jednak w toku śledztwa okoliczności te pozostały poza zainteresowaniem prowadzących śledztwo i w tym zakresie prokurator nie przedstawił dowodów, które tę tezę ze sfery domniemania przeniosłyby w sferę faktów. Takich też dowodów nie zebrał Sąd Okręgowy, dlatego też brak jest w tym zakresie ustaleń, które pozwalałyby na uznanie, że były jeszcze inne miejsca – poza miejscowością B. – popełnienia przez oskarżonych przestępstwa polegającego na wytwarzaniu amfetaminy. Odnośnie oskarżonego L. A. (1) to w ogóle brak jest jakiejkolwiek informacji, chociażby drobnej poszlaki, aby przypisana jemu przestępcza działalność wykraczała poza miejscowość B.. Można by zauważyć, iż lojalność wobec materiału dowodnego zgromadzanego w sprawie powinna być wymagana nie tylko od sądu orzekającego, ale i od stron, w tym od prokuratora formułującego akt oskarżenia.

Niewątpliwie nie można wykluczyć, że oskarżeni M. P., M. K. wywarzali amfetaminę w innej wytwórni niż wytwórnia w B., nie można również wykluczyć, że działanie oskarżonych w listopadzie 2010 r., nie mające związku z produkcją amfetaminy w B., stanowiło przygotowanie do uruchomienia produkcji amfetaminy w innym miejscu, a co najmniej można by mówić o posiadaniu w tym czasie oraz w dniu zatrzymania, tj. 12 grudnia 2010 r. przez oskarżonych przedmiotów służących do produkcji amfetaminy ze względu na brak więzi sytuacyjnej z produkcją amfetaminy w B.. Jednak tego rodzaju zarzutów w/w oskarżonym nie postawiono, a kierunek wniesionych apelacji wyklucza dokonanie w tym zakresie zamiany zaskarżonego wyroku. Możliwa zaś i konieczna z przyczyn dowodowych jest korekta zaskarżonego wyroku odnośnie oskarżonych L. A. (1) i M. P. (1) odnośnie miejsca popełnienia przestępstwa polegającego na wytwarzaniu amfetaminy, a wobec M. P. (1) także w zakresie ilości linii produkcyjnych, bowiem w B. ujawniono ich 5, a nie 7, przy czym zmiana ta pozostała bez wpływu na wymiar kary tymże oskarżonym.

Rozpoznając apelacje obrońców oskarżonych L. A. (1) i M. P. (1) w zakresie wyznaczonym przez art. 447 § 1 kpk Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do uznania aby orzeczone wobec nich kary pozbawienia wolności i grzywny nosiły cechy rażącej niewspółmierności w sensie surowości. Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy orzekając wobec oskarżonych kary miał na uwadze całokształt okoliczności mających wpływ na je wymiar, trafnie je ocenił i uwzględnił we właściwej proporcji. Dlatego też brak jest okoliczności, które wskazywałyby na konieczność zmiany wyroku w tej części.

Natomiast koniecznym było dokonanie zmiany zaskarżonego wyroku odnośnie oskarżonego M. P. (1) w zakresie orzeczenia w przedmiocie zaliczenia na poczet kary pozbawienia wolności okresu tymczasowego aresztowania. Jak wynika bowiem z informacji znajdującej się w aktach sprawy (k 1056) oskarżony w okresie od dnia 31 maja 2011 r. do dnia 11czerwca 2011 r. odbywał karę z wyroku Sądu Rejonowego d. W. Pragi-Południe sygn. VIII W 1339/09, tym samym czasokres ten nie podlega zaliczeniu na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej w niniejszej sprawie.

Odnośnie oskarżonego M. K. (1) apelacja nie kwestionuje zaskarżonego wyroku w zakresie winy oskarżonego, a błąd w ustaleniach faktycznych sprowadza do nieprawidłowego wyliczenia ilości wytworzonej amfetaminy, domagając się w tym zakresie dokonania wyliczenia przez biegłego z zakresu chemii.

Sąd Apelacyjny, dokonując w zakresie wymaganym ustawą kontroli zaskarżonego wyroku, poza zarzutem apelacji – z urzędu – stwierdził, iż wyrok Sądu Okręgowego odnośnie oskarżonego M. K. (1) obarczony jest uchybieniami, które powodują, iż w kształcie w jakim zapadł ostać się może. Sąd Okręgowy bowiem nie poczynił ustaleń, które uzasadniałyby przypisanie oskarżonemu M. K. (1) udziału w wytwarzaniu amfetaminy w okresie od stycznia do grudnia 2010 r. w miejscowości B. „i w innych nieustalonych miejscach na ternie kraju”.

Z ustaleń fatycznych Sądu Okręgowego wynika, że „w proces produkcji amfetaminy zaangażowany był oskarżony M. K. (1)”. Pod koniec sierpnia 2010 r. razem z L. A. (1) i M. P. (1) zapakowali do samochodu D. P. (1) pojemniki z substancją, które następnie przed m.B. odebrali i odjechali. Po ok. 15 minutach wrócili bez L. A. (1) do czekającego D. P. (1), zapakowali do jego samochodu dwie reklamówki z amfetaminą, z których jedną przekazał nieustalonemu mężczyźnie, a drugą zabrał do W. celem przekazania innemu odbiorcy. Sąd ten ustalił, że oskarżony M. K. (1) „miał spotkać się z odbiorcą amfetaminy”, „miał przyjąć pieniądze” i „miał pilotować” D. P. w drodze do W.. W tym miejscu warto zwrócić uwagę, że rola sądu orzekającego nie może ograniczać się do ustalania zdarzeń przyszłych i niepewnych, ale faktów wynikających z dowodów. Zamiast bezkrytycznego powtarzania uzasadnienia aktu oskarżenia Sąd I instancji winien zauważyć, iż z wyjaśnień D. P. (1) wynika jednoznacznie, że do żadnej z czynności, które M. K. (1) „miał” wykonać nie doszło.

Ponadto oskarżony M. K. (1) w miesiącu listopadzie 2010r. razem z oskarżonym M. P. (1) oraz oskarżonym D. P. (1) przewoził szklane rurki, bańki i substancje chemiczne w okolice Ł. „przeznaczone dla jakiegoś kolegi” oraz w dniu 12 grudnia 2010 r. w/w oskarżeni dwoma samochodami przewozili z okolic Ł. przedmioty używane do syntezy amfetaminy i w czasie tej podróży zostali zatrzymani w W. (str. 3 uzas.). Powyższe okoliczności doprowadziły Sąd Okręgowy do stwierdzenia, że oskarżony M. K. (1) dopuścił się przypisanego mu czynu (str.15 uzas.), bowiem „był obecny przy produkcji i brał udział w przewożeniu aparatury” (str.17 uzas), przy czym mimo, iż w akcie oskarżenia przyjęto udział oskarżonego w trzech cyklach produkcyjnych, to Sąd I instancji „uznał, że brał on udział w produkcji narkotyków wspólnie i w porozumieniu z innymi oskarżonymi i przypisał mu całość, a nie udział tylko w 3 cyklach” (str.18 uzas.).

Takie stanowisko razi dowolnością. Z wyjaśnień D. P. (1) (k 367, 392, 455, 1644-46, 1366 – t XI) odnośnie wytwórni amfetaminy w B. wynika jedynie i Sąd I instancji to ustala, że oskarżony M. K. (1) w sierpniu 2010 r. przewoził do m. B. razem z innymi oskarżonymi 20 litrów substancji chemicznej, a później (po 15 minutach) razem z oskarżonym M. P. (1) wrócił i zapakowano do samochodu D. P. (1) amfetaminę. Prawidłowym jest więc ustalenie, że oskarżony M. K. (1) jednorazowo w sierpniu 2010 r. wspólnie z w/w oskarżonymi przewoził substancje chemiczne do miejscowości B., gdzie znajdowała się wytwórnia amfetaminy i skąd zabrano wyprodukowaną amfetaminę. Niewątpliwie oskarżony M. K. (1) posiadał wiedzę o istniejącej wytwórni amfetaminy, w sierpniu 2010 r. wiedział także, że D. P. (1) przekazana została amfetamina tamże wyprodukowana. Te okoliczności wynikają jednoznacznie z uznanych za wiarygodne wyjaśnień D. P.. Oskarżony tego dnia nie był na posesji w B., oczekiwał na współoskarżonych w pobliżu i jak podał oskarżeni M. P. (1) i M. K. (1) wrócili do niego z amfetaminą po ok. 15 minutach. Jest to jedyna sytuacja związana z przedmiotowym zarzutem dotyczącym wytwarzania amfetaminy w m. B. i zdaniem Sądu odwoławczego stan dowodów zgromadzanych w sprawie wskazuje na zupełnie dowolne ustalenia Sądu Okręgowego, że oskarżony M. K. (1) brał udział w produkcji amfetaminy wspólnie i w porozumieniu z innymi oskarżonymi przez cały okres ich działalności. Dowolnym jest też stanowisko Sądu I instancji, że oskarżony „był obecny przy produkcji” amfetaminy. Jakie względy zadecydowały o takim ustaleniu Sąd I instancji nie wykazał, a podkreślić trzeba, że z wyjaśnień D. P. (1), którym nadano walor wiarygodności, wynika jednoznacznie, że na miejsce inkryminowanego zdarzenia przyjechali wszyscy oskarżeni razem i po 15 minutach wrócili do oczekującego na nich D. P. (1). Ten stan przedstawianych przez prokuratora dowodów nawet nie pozwala na jednoznaczne ustalenie, że M. K. (1) był w pomieszczeniu gdzie znajdowała się wytwórnia amfetaminy, nie mówiąc o ustaleniu, że „był przy produkcji”. Prokurator nie przedstawił żadnego dowodu, który wskazywałby, że M. K. (1) brał udział w produkcji amfetaminy wspólnie i w porozumieniu z innymi oskarżonymi w okresie od stycznia do grudnia 2010 r. w m. B. oraz w innych miejscach na terenie kraju.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego udowodniona jednorazowa obecność oskarżonego M. K. (1) w miejscu przeznaczonym do produkcji amfetaminy po dowiezieniu substancji do jej produkcji i udział w przewożeniu wytworzonej amfetaminy nie może prowadzić do wniosków, jakie wyprowadził Sąd Okręgowy. Są to wnioski dowolne, wyprowadzone z naruszeniem podstawowych zasad procedowania, tak jak przyjęty całkowicie arbitralnie i wbrew istniejącym dowodom okres przypisanego oskarżonemu M. K. (1) przestępczego działania (str.18 uzas.).

Jeżeli chodzi o okoliczności związane z zatrzymaniem oskarżonego M. K. (1) razem z innymi dwoma w/w oskarżonymi w W. w dniu 12 grudnia 2010 r. jak też okoliczności je poprzedzające opisane przez D. P. (1), to już wyżej wykazano dlaczego nie mogą one, zdaniem Sądu odwoławczego, prowadzić do jednoznacznego stwierdzenia, że oskarżony ten wytwarzał amfetaminę w „innych nieustalonych miejscach na terenie kraju”

Powyżej wskazane okoliczności muszą prowadzić do konstatacji, iż ustalenia dokonane przez Sąd Okręgowy odnoszące się do udziału oskarżonego M. K. (1) w wytwarzaniu 134 kg amfetaminy w okresie od stycznia do 12 grudnia 2010 r. w miejscowości B. i w innych miejscach na terenie kraju, są w istocie wyrazem niedopuszczalnego w postępowaniu karnym domniemania, niemającego żadnego oparcia w dowodach.

Natomiast dokonane ustalenia na podstawie uznanych za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego D. P. (1) uzasadniają twierdzenie, że oskarżony M. K. (1) jednorazowo w miesiącu sierpniu 2010 r. udzielił pomocy współoskarżonym M. P. (1) i D. P. (1) w wytwarzaniu przez nich amfetaminy w ten sposób, że działając w zamiarze, aby dokonali oni tego czynu zabronionego ułatwił im jego popełnienie poprzez dostarczenie do wytwórni amfetaminy w miejscowości B. substancji chemicznych przeznaczonych do produkcji tego środka psychotropowego. W tym zakresie nie można na podstawie ustaleń Sądu Okręgowego uznać, aby to działanie oskarżonego M. K. odnosiło się do znacznej ilości amfetaminy, bowiem to znamię zostało przypisane oskarżonemu ze względu na przyjęty w zaskarżonym wyroku roczny okres działania oskarżonego i to polegającego na wytwarzaniu amfetaminy. Ustalenia Sądu I instancji dokonane na podstawie zebranych w sprawie dowodów nie pozwalają obecnie na jednoznaczne ustalenie odnośnie zamiaru oskarżonego co do omawianego jednorazowego działania, dlatego też uwzględniając treść art. 5 2 kpk Sąd odwoławczy uznał, że oskarżony swoim działaniem wyczerpał dyspozycję art. 18 § 2 kk w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Brak jest podstaw do przyjęcia, że w powyższym zakresie oskarżony M. K. (1) z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu. Natomiast nie może budzić wątpliwości, iż działał on w celu osiągnięcia korzyść majątkowej, przy rozumieniu tego pojęcia zgodnie z art. 115 § 4 kk, że korzyść majątkowa oznacza korzyść nie tylko dla siebie, ale również dla kogo innego, w tym wypadku do oskarżonych wytwarzających amfetaminę.

Inna ocena prawna działania oskarżonego M. K. (1) spowodować musiała wymierzenie kary odpowiedniej do społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia, przy czym określając wysokość kary pozbawienia wolności i grzywny Sąd Apelacyjny miał na względzie okoliczności podniesione przez Sąd I instancji przy orzekaniu o karze. Sąd uznał, iż karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu i skutecznie spełniające swoje cele będzie kara roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych po 50 zł każda stawka.

W zakresie apelacji obrońcy oskarżonego D. P. (1) , w pierwszej kolejności należy odwołać się do wcześniejszych rozważań dotyczących okoliczności związanych z zatrzymaniem oskarżonego oraz zdarzenia je poprzedzającego, tj. zdarzeń z listopada i 12 grudnia 2010 r., które nie miały żadnego związku z wytwarzaniem amfetaminy w B. i co do których nie przedstawiono dowodów pozwalających na stwierdzenie, że oskarżony ten wspólnie i porozumieniu z pozostałymi oskarżonymi wytwarzał amfetaminą poza m. B., tj. „w innych miejscach w kraju”. Ze względu na tożsamość okoliczności i ocen zachowania oskarżonego niecelowe jest ponowne czynienie rozważań, a jednie w tym miejscu stwierdzić trzeba, że i wobec oskarżonego D. P. (1) konieczne było dokonanie korekty zaskarżonego wyroku w zakresie miejsca popełnienia przestępstwa i ilości linii przeznaczonych do produkcji amfetaminy, co ze swej istoty pozostać musiało bez wpływu na wymiar kary orzeczonej wobec oskarżonego.

Przechodząc do zarzutów apelacji to nie można podzielić stanowiska skarżącego jakoby Sąd Okręgowy nie wskazał okoliczności, które miały wpływ na wymiar kary oskarżonemu D. P. (1), o czym przekonuje uzasadnienie zaskarżonego wyroku. Sąd ten uwzględnił okoliczności odnośnie roli oskarżonego w ujawnieniu przestępstwa, ujawnieniu osób w nim współdziałających jednak nie uznał, aby możliwe było orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Przekonuje o tym wymiar kary wobec oskarżonego wynikający z zaskarżonego wyroku, na który wpływ miała, jak wynika z motywów pisemnych zaskarżonego wyroku, bardzo wysoka społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu, a także skutki społecznej działalności oskarżonych, ilość wyprodukowanej amfetaminy i rola oskarżonego w popełnieniu przestępstwa we współdziałaniu z innymi oskarżonymi.

Apelacja nie wykazała, aby stanowisko Sądu Okręgowego było obarczone błędem, aby orzeczona wobec oskarżonego D. P. (1) bezwzględna kara pozbawienia wolności nosiła cechy rażącej surowości, aby zachodziły wobec niego przesłanki uzasadniające warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Takich też okoliczności nie znalazł Sąd odwoławczy, dlatego apelacja okazała się niezasadna.

Apelacja obrońcy oskarżonego M. G. (1) podlegała uwzględnieniu w części.

W sprawie bezspornym jest, że oskarżony M. G. (1) wynajmował jedno z pomieszczeń w swoim domu oskarżonym L. A. (1) i M. P. (1) za co otrzymywał wynagrodzenia miesięcznie co najmniej 150 zł i że w tym pomieszczeniu odbywała się produkcja amfetaminy. Wyjaśnienia D. P. (1), zeznania K. C., protokół oględzin pomieszczeń w domu oskarżonego M. G. (1), zabezpieczone tam przedmioty i opinia dotycząca ich przeznaczenia, a także wyjaśnienia samego oskarżonego nie pozostawiają żadnych w tym zakresie wątpliwości.

Apelacja podnosi brak wiedzy oskarżonego odnośnie celu w jakim wynajmowane było pomieszczenie w jego domu. Ze stanowiskiem tym zgodzić się nie można, a przeczą temu w sposób zdecydowany wyjaśnienia oskarżonego D. P. (1). To nie bezzasadne przekonanie tego oskarżonego, ale zaobserwowane fakty dały podstawy temu oskarżonemu do twierdzenia, iż oskarżony M. G. (1) miał świadomość, doskonale wiedział, był zorientowany co się dzieje w jednym z pomieszczeń jego domu. D. P. (1) opisał czynności jakie wykonywał oskarżony, tj. zasypywanie śladów jakie pozostawiały wylewne odpady z produkcji amfetaminy, wskazanie oskarżonym miejsca gdzie mogą pozbywać się odpadów „żeby nie było widać”, wykorzystanie dodatkowo jego kuchni do procesu suszenia amfetaminy, była też sytuacja, ze wszedł do pomieszczenia w czasie trwającego procesu produkcji amfetaminy (k 367, 454,1646, 1368). Podkreślić też trzeba, że produkcja amfetaminy odbywała się w jednym z pomieszczeń w tym samym domu, gdzie z dwóch pozostałych pomieszczeń korzystał oskarżony. Trafnie Sąd Okręgowy uznał, iż w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego M. G. (1) nie zasługują na wiarę i to stanowisko nie zostało skutecznie podważone przez apelację.

Sąd Apelacyjny podziela twierdzenia apelacji, iż powyżej wskazane, a prawidłowo ustalone przez Sąd I instancji, okoliczności nie mogą prowadzić do wniosku, iż oskarżony wspólnie i w porozumieniu z oskarżonymi L. A. (1), M. P. (1) i D. P. (1) wytwarzał amfetaminę. Tego rodzaju działanie wyczerpuje znamiona pomocnictwa udzielonego w/w oskarżonym do wytwarzania amfetaminy, a nie współsprawstwa.

Zauważyć jednak trzeba, że Sąd Okręgowy dokonał ustaleń nie tylko w powyższym zakresie, ale ustalił, że oskarżony M. G. (1) był zaangażowany w proces produkcji amfetaminy, zajmował się rozrabianiem kwasu potrzebnego do jej produkcji. To ustalenie zostało dokonane na podstawie zabezpieczonej u oskarżonego kartki z dokonanym przez niego zapisem „Rozrabianie kwasu”, co zdaniem Sądu I instancji jest równoznaczne z osobistym udziałem oskarżonego przy wyrabianiu substancji psychotropowej w postaci amfetaminy ( str. 10 uzas.). Innych rozważań uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera.

Bezspornym jest, że w mieszkaniu, z którego korzystał oskarżony, podczas oględzin zabezpieczono kartki z różnymi zapiskami oskarżonego (k 338-340). Wśród tych fragmentów kartek znajdował się kawałek papieru z zapiskami m.in. „Rozrabianie kwasu” i liczbami przy napisie kwas i woda (k 346). Z opinii z zakresu badania pisma wynika (k 1580-1589), że zapisy te – wbrew zaprzeczeniom oskarżonego – zostały dokonane przez niego.

W tej sytuacji należało odpowiedzieć na pytanie, czy zasadny jest pogląd Sądu Okręgowego, iż powyższy zapisek stanowi dostateczny dowód winy oskarżonego M. G. (1) odnośnie przypisanego mu czynu, innymi słowy czy rację ma tenże Sąd, że jest to dowód na to, że oskarżony w B. i innych miejscach na terenie kraju działając wspólnie i w porozumieniu z w/w współoskarżonymi wytwarzał amfetaminę. Na pewno nie można uznać, iż działania oskarżonego wykraczały poza miejsce jego zamieszkania, tj. poza miejscowość B. i dotyczyły 7, a nie 5, linii produkcyjnych. Nie można też zdaniem Sądu odwoławczego uznać, aby na podstawie wskazanych zapisków z całą stanowczością dokonać ustaleń jak w zaskarżonym wyroku. Jest to hipoteza i choćby logiczna, to pozostaje jednak tylko w sferze hipotez. Nie można przecież wykluczyć i tego, że oskarżony dokonał zapisków, ale nie podjął żadnego działania w procesie wytwarzania amfetaminy. Zauważając, że oskarżony nie miał osobistego celu w dokonywaniu tego rodzaju zapisu, nie jest chemikiem, nie ma do czynienia z kwasami to należy uznać obie wersje za równoważne, a przyjęcie jednej z nich za pewną i niepodważalną, a tylko taka może stanowić podstawy do ustalenia winy oskarżonego, nastąpiło by z naruszeniem zasad procesowych. Dlatego nie podzielono stanowiska Sądu Okręgowego, iż oskarżony M. G. (1) jest współsprawcą czynu polegającego na wytwarzaniu amfetaminy. Te zapiski związane z produkcją amfetaminy dokonane przez oskarżonego dodatkowo przekonują o jego wiedzy, świadomości, a w konsekwencji, wraz z ustalonymi okolicznościami, o zamiarze w zakresie czynu polegającego na udzieleniu oskarżonym L. A. (1), M. P. (1) i D. P. (1) pomocy powytwarzania amfetaminy w znacznych ilościach. O obejmowaniu zamiarem tej ostatniej okoliczności przekonuje znany oskarżonemu czasokres działania w/w oskarżonych, ilości usuwanych przez niego odpadów, a także widziana przez niego ilość wyprodukowanej, a suszonej dodatkowo u niego w pomieszczeniu kuchennym, amfetaminy.

Sąd Apelacyjny, mimo zmiany w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu, nie podzielił argumentów apelacji odnośnie ustalenia, iż oskarżony z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu. Sam oskarżony przyznaje, że przez okres wynajmu pomieszczenia do czasu zatrzymania otrzymywał wynagrodzenie miesięcznie 150-200 zł. Nie jest to znacząca kwota, jednak to nie jej wysokość decyduje o ustaleniach w powyższym zakresie, jak też bez znaczenie pozostaje wartość wyprodukowanej amfetaminy. W orzecznictwie przyjmuje się, że sprawca z popełnienia przestępstwa czyni sobie stałe źródło dochodu, gdy dopuszcza się go wielokrotnie i z pewną regularnością, a takie zachowania stanowią dla niego sposób na uzyskiwanie dochodu, przy czym nie musi to być ani jedyne, ani główne jego źródło. Warto zauważyć, iż oskarżony pracował jedynie dorywczo, a miesięcznie uzyskiwana kwota z wynajmu była kwotą wielokrotnie i regularnie otrzymywaną. Tak więc i odnośnie czynu o charakterze pomocnictwa należy uznać, iż oskarżony M. G. (1) uczynił sobie z niego stałe źródło dochodu. Również nie może budzić wątpliwości działanie oskarżonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Nie znaleziono podstaw do uwzględnienia argumentów apelacji odnośnie czasokresu popełnienia przez oskarżonego przestępstwa. Z jednoznacznych i konsekwentnych wyjaśnień D. P. (1) wynika, że z oskarżonymi L. A. (1) i M. P. (1) do m.B. jeździł od stycznia 2010 r. zawożąc różne przedmioty służące do produkcji amfetaminy, a ta działalność przestępcza zakończyła się wraz z ich zatrzymaniem, tj. w dniu 12 grudnia 2010 r. To, że Sąd Okręgowy z niewyjaśnionych, a zarazem z niezrozumiałych, przyczyn na mocy art. 45 § 1 kk zasądził od oskarżonego odniesioną korzyść stanowiącą równowartość czynszu jedynie za 6 miesięcy wynajmu pomieszczenia do wytwarzania amfetaminy nie może podważyć ustaleń co do faktycznego okresu wynajmowania tego pomieszczenia dokonanych na podstawie dowodu uznanego za wiarygodny. Orzeczenie w tym zakresie nie zostało zakwestionowane przez prokuratora, tym samym nie mogło ono podlegać korekcie na niekorzyść oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny uznał, że oskarżony M. G. (1) swoim działaniem wyczerpał dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 56 ust. 2 w zw. z ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 kk i za ten czyn skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności i grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych po 20 zł każda stawka, utrzymując wyrok w pozostałym zakresie. Kara pozbawienia wolności została orzeczona w dolnym ustawowym wymiarze i jest to kara adekwatna do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego. Sąd nie znalazł okoliczności, które uzasadniałyby twierdzenie, że kara ta nosi cechy rażącej niewspółmierności w sensie surowości, a tym samym aby zachodziły podstawy do zastosowania wobec oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Odnośnie apelacji prokuratora stwierdzić trzeba, że pozbawiona jest ona zasadności. Nie można bowiem podzielić zarzutu apelacji, jakoby Sąd Okręgowy dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku mającego wpływ na jego treść poprzez nie przyjęcie, że oskarżeni L. A. (1), M. P. (1), D. P. (1), M. K. (1) i M. G. (1) brali udział w zorganizowanej grupie przestępczej i że przypisane im czyny popełnili w ramach tej grupy.

Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wykazał przesłanki jakie determinują ustalenia dotyczące istnienia zorganizowanej grupy przestępczej i jakie względy zadecydowały o uniewinnieniu oskarżonych od popełnienia zarzucanego im czynu z art. 258 § 1 kk i w konsekwencji wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego, iż został popełniony w ramach takiej grupy. Apelacja nie przedstawia żadnych argumentów mogących potwierdzać trafność stawianego zarzutu, a aby wykazać jego niezasadność wystarczającym jest, aby uniknąć powtórzeń, odwołanie się do uzasadnienia zaskarżonego wyroku, a także orzeczeń cytowanych w apelacji

Można zgodzić się, że istnienie grupy, o której mowa w art. 258 § 1 k.k. nie wymaga specjalnej wewnętrznej struktury, niemiej jednak karalnym jest udział tylko w takiej grupie przestępczej, której struktura cechuje się wymaganym przez kodeks karny zorganizowaniem. Sąd I instancji przesłanki te powołał jednocześnie wykazując brak dowodów wskazujących na udział oskarżonych w zorganizowanej grupie przestępczej.

To, że oskarżeni spełniali określone role, wykonywali opisane czynności, wiedzieli jakiemu celowi one służą nie oznacza, że brali udział w zorganizowanej grupie przestępczej. Te okoliczności mogą świadczyć o współsprawstwie, a nawet współdziałanie kilku lub kilkunastu osób w popełnieniu czynu nie decyduje jeszcze o istnieniu przesłanek uzasadniających przypisanie im udziału w zorganizowanej grupie przestępczej. Niezbędne jest wykazanie w oparciu o przeprowadzone dowody, iż w konkretnym stanie faktycznym rzeczywiście występują wszystkie okoliczności pozwalające na przypisanie udziału w zorganizowanej grupie przestępczej, przy założeniu, iż zorganizowana grupa przestępcza to coś znacznie więcej niż współsprawstwo. Dowodów takich nie wskazał prokurator ani w akcie oskarżenia, ani w apelacji.

Trzeba też podnieść, że do przypisania przestępstwa z art. 258 § 1 kk, tj. udziału w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnienie przestępstw, konieczna jest świadomość tej okoliczności przez członków grupy i akceptacja tego faktu. Świadomość funkcjonowania struktury przestępczej o charakterze zorganizowanej grupy musi być przy tym ewidentna i nie ulegać żadnej wątpliwości. W niniejszej sprawie warunek ten nie został spełniony. Skarżący nie wskazał żadnych okoliczności, które przemawiałyby za tym, że oskarżeni mieli świadomość istnienia grupy przestępczej o charakterze zorganizowanym, że akceptowali jej cele i działania, i co najmniej godzili się na funkcjonowanie w jej strukturach.

Wbrew zarzutom apelującego, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie uprawniał Sądu Okręgowego do ustalenia, że oskarżeni dopuścili się przestępstwa z art. 258 § 1 kk, dlatego jedynym możliwym rozstrzygnięciem było uniewinnienie oskarżonych od dokonania tego czynu, jak też wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego oskarżonym popełnienia go w ramach zorganizowanej grupy przestępczej.

Na marginesie zauważyć trzeba, że art. 45 § 1 kk ma zastosowanie do wszystkich sprawców, którzy osiągnęli korzyść majątkową z popełnienia przestępstwa. Dlaczego Sąd Okręgowy zastosował tenże przepis tylko do oskarżonego D. P. (1) i oskarżonego M. G. (1), pomijając oskarżonych L. A. (1) i M. P. (1), którzy z popełniania przypisanego przestępstwa osiągnęli korzyść majątkową znacznie przewyższającą korzyści od w/w pozostałych oskarżonych, uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie wyjaśnia. Faktem jest, że nie można znaleźć prawnego uzasadnienia dla takiego orzeczenia, jednak ze względu na brak w tym zakresie apelacji prokuratora niemożliwe było usunięcie tego uchybienia.

Warto też zwrócić uwagę, że odstąpienie od ogólnej reguły zasądzenia kosztów sądowych uzależnione jest od warunków określonych w art. 624 § 1 kk oraz art. 17 ust.1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych i wymaga zawsze oceny sądu oraz uzasadnienia ze wskazaniem, czym kierował się odstępując od ogólnej zasady zasądzenia kosztów sądowych. Stanowisko Sądu Okręgowego w tym zakresie pozostało niewyjaśnione, bowiem nie czyni temu zadość globalne lakoniczne uzasadnienie, w tym powołanie się na „znaczne koszty niniejszego postępowania”. Zasądzenie od oskarżonego kosztów sądowych, w skład których wchodzą opłaty jest obowiązkiem sądu i opiera się na ogólnej zasadzie, w myśl której każdy, kto przez swój czyn spowodował postępowanie karne, zobowiązany jest do ponoszenia wszystkich wydatków z tym postępowaniem związanych.

Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonych od ponoszenia przez nich kosztów postępowania odwoławczego, jedynie ze względu na kierunek apelacji zachował zasadę zastosowaną przez Sąd I instancji w zakresie opłaty odnośnie oskarżonych M. K. i M. G., co do których zaskarżony wyrok zmieniono również w zakresie orzeczenia o karze.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na mocy art. 437 § 2 kpk orzekł jak w wyroku.