Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 2 sierpnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, w II Wydziale Karnym w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Białymstoku - Janusza Kordulskiego

po rozpoznaniu w sprawie ściganego R. J. s. A.

zażalenia wniesionego przez obrońcę ściganego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku

z dnia 17 lipca 2013r. sygn. akt III Kop 49/13

w przedmiocie wyrażenia zgody na dalsze ściganie

na podstawie art. 437§1kpk

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Białymstoku postanowieniem z dnia 17.07.2013r., na mocy
art. 607za§1 i 2 kpk, wyraził zgodę na ściganie obywatela Republiki Łotwy R. J., przekazanego postanowieniem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 05.03.2013r. (III Kop 19/13) na podstawie Europejskiego Nakazu Aresztowania wydanego przez Prokuraturę Generalną Republiki Łotewskiej w dniu 01.08.2011r., za wymienione w sentencji postanowienia przestępstwa, popełnione przed przekazaniem.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył obrońca ściganego. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:

1.  naruszenie art. 607r§1 pkt 6 kpk poprzez wyrażenie zgody na ściganie za czyny opisane w aktach nr (...) i (...) (wniosek nr (...)z dnia 30.05.2013r.) pomimo, że zgodnie z art. 61 ust. 3 ustawy o kodeksie karnym Republiki Łotewskiej za zarzucony czyn można ubiegać się o warunkowe przedterminowe zwolnienie dopiero po 25 latach pozbawienia wolności, natomiast zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 pkt 2 decyzji ramowej o ENA jeśli przestępstwo stanowiące podstawę ENA zagrożone jest karą dożywotniego pozbawienia wolności lub środkiem zabezpieczającym, wykonanie ENA następuje pod warunkiem, że w systemie prawnym wydającego nakaz państwa członkowskiego istnieją przepisy dopuszczające rewizję wymiaru kary lub zastosowanych środków, dokonanych na wniosek, najpóźniej po upływie 20 lat,

2.  naruszenie art. 607z§1 kpk poprzez brak wezwania organu wydającego nakaz do uzupełnienia informacji – w nakazie nr (...) i (...) (wniosek
nr (...) z dnia13.05.2013r.) brak jest wskazania, czy czyn zarzucony R. J. jest przestępstwem z katalogu art. 607w kpk, we wniosku o rozszerzenie ścigania oprócz opisu czynu brak jest też informacji, czy zarzucony czyn wyczerpuje znamiona przestępstwa zgodnie z prawem polskim, a jeśli tak, to jakiego.

Wskazując na powyższe obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez nieuwzględnienie wniosków o rozszerzenie ścigania na czyny objęte przesłanymi nakazami ewentualnie uchylenie sprawy i przekazanie jej do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest niezasadne i nie może wywołać oczekiwanego przez skarżącego skutku.

Przede wszystkim należy zauważyć, że choć obrońca zaskarżył przedmiotowe postanowienie w całości, to sformułowane przez niego zarzuty dotyczą wyrażenia zgody na dalsze ściganie o czyny wskazane tylko w dwóch, z czterech wniosków o rozszerzenie ścigania Europejskich Nakazów Aresztowania wydanych wobec R. J., co do których wypowiedział się Sąd Okręgowy w spornym rozstrzygnięciu. Już z tego powodu środek odwoławczy nie mógłby być uznany za zasadny w całości.

Odnosząc się zaś do podniesionych zarzutów, to są one bezpodstawne. W ocenie Sądu Apelacyjnego zaskarżona decyzja o wyrażeniu zgody na dalsze ściganie R. J. przekazanego organom państwa wydania Europejskiego Nakazu Aresztowania jest prawidłowa. Wbrew odmiennym twierdzeniom obrońcy ściganego, istnieją prawne podstawy do wyrażenia zgody na jego dalsze jego ściganie za wskazane czyny, które nie zostały objęte Europejskim Nakazem Aresztowania wydanym przez Prokuraturę Generalną Republiki Łotewskiej w dniu 01.08.2011r., na podstawie którego R. J. został postanowieniem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 05.03.2013r. w sprawie III Kop 19/13 przekazany z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Republiki Łotwy.

Warunkiem wyrażenia owej zgody jest to, aby wniosek państwa wydania Europejskiego Nakazu Aresztowania dotyczył przestępstwa, które może stanowić podstawę wydania nakazu, tj. przestępstwa zagrożonego karą co najmniej roku pozbawienia wolności, brak było podstaw do obligatoryjnej (art. 607p kpk) lub fakultatywnej (art. 607r. kpk) odmowy wykonania nakazu, a przestępstwo objęte wnioskiem państwa wydania nakazu zostało popełnione przed przekazaniem osoby ściganej. Analiza akt niniejszej sprawy dowodzi, że zachodzą wszystkie wskazane wyżej przesłanki.

Przeszkody do uwzględnienia wniosku nie stanowi podniesiony przez skarżącego fakt, że w łotewskim systemie prawnym o warunkowe przedterminowe zwolnienie, gdy orzeczono karę dożywotniego pozbawienia wolności (a taka kara grozi za jeden z czynów objętych wnioskiem o wyrażenie zgody na dalsze ściganie R. J.) można wnioskować dopiero po odbyciu 25 lat.

Przede wszystkim nie zachodzi tu naruszenie art. 607r § 1 pkt 6 kpk, zgodnie z którym można odmówić wykonania ENA, jeżeli za czyn zabroniony, którego dotyczy ENA, można orzec karę dożywotniego pozbawienia wolności albo inny środek polegający na pozbawieniu wolności bez możliwości ubiegania się o jego skrócenie. W systemie prawnym Republiki Łotewskiej, co wskazuje sam skarżący, istnieje możliwość warunkowego przedterminowego zwolnienia.

Natomiast unormowanie zawarte w art. 5 pkt 2 decyzji ramowej o ENA - do którego odwołuje się skarżący - stanowi, że jeśli przestępstwo stanowiące podstawę ENA zagrożone jest karą dożywotniego pozbawienia wolności lub środkiem zabezpieczającym, wykonanie ENA następuje pod warunkiem, że w systemie prawnym wydającego nakaz państwa członkowskiego istnieją przepisy dopuszczające rewizję wymiaru kary lub zastosowanych środków, dokonywanych na wniosek lub najpóźniej po upływie 20 lat, albo wystąpienie o zastosowanie prawa łaski, o co osoba ta ma prawo ubiegać się na mocy obowiązujących w państwie wydającym ENA prawa lub praktyki, mając na celu uniknięcie wykonania takiej kary lub środka zabezpieczającego.

O ile rzeczywiście, zgodnie z art. 61 ust. 3 ustawy o kodeksie karnym Republiki Łotewskiej o warunkowe przedterminowe zwolnienie z wykonywania kary można wnioskować, w przypadku skazania na karę dożywotniego pozbawienia wolności, po odbyciu 25 lat pozbawienia wolności, to zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o prawie łaski Republiki Łotewskiej w przypadku, gdy w stosunku do osoby za popełnienie szczególnie ciężkiego przestępstwa orzeczona została kara dożywotniego pozbawienia wolności, prośbę o ułaskawienie można złożyć, jeśli skazany odbył faktycznie nie mniej niż 20 lat kary pozbawienia wolności. A zatem gwarancje zawarte w art. 5 pkt 2 decyzji ramowej o ENA uznać należy za zachowane.

Niezasadny jest także zarzut sformułowany w pkt 2 zażalenia, który obrońca podnosił już w trakcie posiedzenia przed sądem I instancji. Brak wskazania w sekcji I wniosku o rozszerzenie ścigania nr (...), czy czyny zarzucane ściganemu należą do katalogu z art. 607w kpk został zastąpiony podaniem niezbędnych informacji w sekcji II. Także w ocenie Sądu Apelacyjnego informacje dotyczące czynów zarzucanych R. J., zawarte w tym wniosku, są wystarczające do podjęcia decyzji w przedmiocie wyrażenia zgody na dalsze ściganie.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.

A.