Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Gz 39/13

POSTANOWIENIE

Dnia 17 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Sałamaj

Sędziowie: SSO Krzysztof Górski

SSO Leon Miroszewski (sprawozdawca)

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2013 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z powództwa A. P.

przeciwko Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...) M. M., J. (...) spółki jawnej z siedzibą w Z.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin–Centrum w Szczecinie z dnia 27 września 2012 roku, sygnatura akt XI GC 899/12

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 277 września 2012 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zabezpieczającym. Postanowienie to zostało na wniosek powódki złożony w dniu 24 lipca 2012 roku. Do tego wniosku zostało załączone postanowienie Komornika J. M. z dnia 28 czerwca 2012 roku o ustaleniu kosztów zastępstwa radcowskiego w postępowaniu zabezpieczającym na skutek nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 4 kwietnia 2012 roku wydanego przez Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie w sprawie XI GNc (...). Sąd Rejonowy stwierdził, że wniosek o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego został złożony w terminie określonym w art. 745 § 2 k.p.c. Dalej Sąd Rejonowy uznał, że nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, stanowiący tytuł zabezpieczenia, stanowi o tym, że powódka wygrała sprawę o zabezpieczenie, a więc należy jej się zwrot kosztów tego postępowania.

Pozwana wniosła zażalenie na to postanowienie domagając się jego uchylenia. Podniosła, że zaskarżone postanowienie jest przedwczesne, bowiem od nakazu zapłaty stanowiącego tytuł zabezpieczenia pozwana wniosła zarzuty, toteż nakaz zapłaty się nie uprawomocnił. Tym samym orzeczenie o kosztach postępowania zabezpieczającego może być wydane dopiero w wyroku.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie jest zasadne.

Rację ma skarżąca, że wydanie zaskarżonego postanowienia było przedwczesne. Rozstrzygając wniosek o przyznanie kosztów zastępstwa w postępowaniu zabezpieczającym Sąd Rejonowy niewłaściwie zastosował art. 745 § 1 k.p.c., zgodnie z którym o kosztach postępowania zabezpieczającego rozstrzyga sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, a o kosztach postępowania zabezpieczającego później powstałych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia.

Argumentacja przedstawiona w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazuje, że Sąd Rejonowy uznał, że orzeczeniem kończącym postępowanie jest w niniejszej sprawie nakaz zapłaty z dnia 4 kwietnia 2012 roku. Sąd Rejonowy stwierdził też, że wydanie tego nakazu świadczy o tym, że powód wygrał postępowanie zabezpieczające. Sąd pierwszej instancji zupełnie pominął fakt wniesienia zarzutów od powołanego nakazu zapłaty, oraz to, że tym zarzutom nadano bieg. Tym samym nie można mówić o prawomocności nakazu zapłaty z dnia 4 kwietnia 2012 roku.

Nakaz zapłaty nie może być traktowany jako orzeczenie kończące postępowanie, o którym mowa w art. 745 § 1 k.p.c., o ile nie jest prawomocny (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 2006 roku, III CZP 69/06, uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1995 roku, III CZP 117/95). Powyższe jest wyrazem reguły, że koszty postępowania zabezpieczającego należy traktować jako element kosztów postępowania, w którym został wydany tytuł zabezpieczenia, toteż należy do nich stosować przepisy art. 98-110 k.p.c., co zresztą zauważył Sąd Rejonowy. Umknęło jednak temu Sądowi to, że decydujące znaczenie dla orzekania o zwrocie kosztów procesu ma ostateczny wynik sprawy (art. 98 § 1 k.p.c.), a ten jeszcze nie jest znany. Tym samym nie zaistniały jeszcze warunki, mimo złożenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego we właściwym czasie, do ich przyznania.

W związku z powyższym, na podstawie art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 386 k.p.c., należało postanowić jak w sentencji.

SSO Krzysztof Górski SSO Piotr Sałamaj SSO Leon Miroszewski