Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu, I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Mękal

Protokolant: Paulina Zwolak

po rozpoznaniu w dniu 11.06.2013 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa S. K. (1), W. M. (1), E. D. (1), H. K. (1), D. G. (1), R. G. (1), W. M. (2)

przeciwko G. W.

o ustalenie

I.  ustala, że wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej we W.przy ulicy (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...)obręb S.o powierzchni 481 m ², dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu prowadzi księgę wieczystą nr KW (...), dotyczące udziału w prawie użytkowania wieczystego tej nieruchomości w wysokości (...)części, związanego z prawem własności lokalu użytkowego, a to garażu nr (...), dla których prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...), przysługujących powodowi S. K. (1), dokonane pismem z dnia 16.07.2009r., jest uzasadnione do kwoty 681, 70 zł;

II.  ustala, że wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej we W.przy ulicy (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...)obręb S.o powierzchni 481 m ², dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu prowadzi księgę wieczystą nr KW (...), dotyczące udziału w prawie użytkowania wieczystego tej nieruchomości w wysokości (...)części, związanego z prawem własności lokalu użytkowego, a to garażu nr (...), dla których prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...), przysługujących na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej powodowi W. M. (1)i E. M., dokonane pismem z dnia 16.07.2009r., jest uzasadnione do kwoty 681, 70 zł;

III.  ustala, że wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej we W. przy ulicy (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...) obręb S. o powierzchni 481 m ², dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu prowadzi księgę wieczystą nr KW (...), dotyczące udziału w prawie użytkowania wieczystego tej nieruchomości w wysokości (...) części, związanego z prawem własności lokalu użytkowego, a to garażu nr (...), dla których prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...), przysługujących powódce E. D. (1), dokonane pismem z dnia 16.07.2009r., jest uzasadnione do kwoty 681, 70 zł;

IV.  ustala, że wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej we W. przy ulicy (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...) obręb S. o powierzchni 481 m ², dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu prowadzi księgę wieczystą nr KW (...), dotyczące udziału w prawie użytkowania wieczystego tej nieruchomości w wysokości (...) części, związanego z prawem własności lokalu użytkowego, a to garażu nr (...), dla których prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...), przysługujących powódce H. K. (1) w ¾ części, dokonane pismem z dnia 16.07.2009r., jest uzasadnione do kwoty 511, 27 zł;

V.  ustala, że wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej we W. przy ulicy (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...) obręb S. o powierzchni 481 m ², dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu prowadzi księgę wieczystą nr KW (...), dotyczące udziału w prawie użytkowania wieczystego tej nieruchomości w wysokości (...) części, związanego z prawem własności lokalu użytkowego, a to garażu nr (...), dla których prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...), przysługujących powodowi S. K. (1), dokonane pismem z dnia 16.07.2009r., jest uzasadnione do kwoty 681, 70 zł;

VI.  ustala, że wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej we W. przy ulicy (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...) obręb S. o powierzchni 481 m ², dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu prowadzi księgę wieczystą nr KW (...), dotyczące udziału w prawie użytkowania wieczystego tej nieruchomości w wysokości (...) części, związanego z prawem własności lokalu użytkowego, a to garażu nr (...), dla których prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...), przysługujących powodom D. G. (1) i R. G. (1) prawach wspólności majątkowej małżeńskiej, dokonane pismem z dnia 16.07.2009r., jest uzasadnione do kwoty 681, 70 zł;

VII.  ustala, że wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej we W. przy ulicy (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...) obręb S. o powierzchni 481 m ², dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu prowadzi księgę wieczystą nr KW (...), dotyczące udziału w prawie użytkowania wieczystego tej nieruchomości w wysokości (...) części, związanego z prawem własności lokalu użytkowego, a to garażu nr (...), dla których prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...), przysługujących powodowi W. M. (2), dokonane pismem z dnia 16.07.2009r., jest uzasadnione do kwoty 681, 70 zł;

VIII.  w pozostałym zakresie pozew H. K. (1) odrzuca;

IX.  orzeka, że opłata ustalona w punktach I, II, III, V, VI i VII wyroku płatna będzie począwszy od 1 stycznia 2010r. w wysokości 220, 68 zł, począwszy od 1 stycznia 2011r. w wysokości 451, 19 zł, a począwszy od 1 stycznia 2012r. w wysokości 681, 70 zł;

X.  orzeka, że opłata ustalona w punkcie IV wyroku płatna będzie począwszy od 1 stycznia 2010r. w wysokości 220, 68 zł, począwszy od 1 stycznia 2011r. w wysokości 451, 19 zł, a począwszy od 1 stycznia 2012r. w wysokości 681, 70 zł;

XI.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda R. G. (1) kwotę 656 zł, na rzecz powódki D. G. (1) kwotę 39 zł, zaś na rzecz każdego z pozostałych powodów kwoty po 78 zł tytułem zawrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 99/11

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 13 sierpnia 2009 r. złożonym w tej samej dacie w (...)we W.powodowie S. K. (1), W. M. (1), E. D. (1), B. A., H. K. (1), R. G. (1), D. G. (1)i W. M. (2)wnieśli – jak wskazali - odwołanie od decyzji P. W.nr (...).(...).(...)z dnia 16 lipca 2009 r. wypowiadającej wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu przy ul. (...)we W.. W tymże piśmie wskazali, iż są użytkownikami ciągu garaży nr (...)przy ul. (...)we W., oznaczonej jako działka nr (...), w obrębie S.o powierzchni 481 m ², objętej księgą wieczystą nr KW (...). Działka ta na podstawie wskazanej wyżej decyzji z 16 lipca 2009r. objęta została stawką opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu w wysokości 2.231,46 zł rocznie, w miejsce dotychczas wynoszącej w wysokości 110,34 zł tj. większej o 2022 %. Zarzucili, iż ich wątpliwości budzi wycena rzeczoznawcy majątkowego ustalająca wartość przedmiotowej działki na kwotę 1.265.000 zł.

Orzeczeniami z dnia 20 września 2010 r. (...)we W., wydanymi osobno w stosunku do W. M. (2), R. G. (1)i D. G. (1), H. K. (1), B. A., E. P., W. M. (1)i S. K. (1), ustaliło w stosunku do każdego z powodów opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego przypadających im udziałów w wysokości po 5,88% w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej we W.przy ul. (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...), obręb S., na kwotę 1896,74 zł. Opłata ta została ustalona na okres następujący po 1 stycznia 2010 r. W uzasadnieniu (...)wskazało, iż obniżenie stawki wynikało z uwzględnienia stanowiska G. W.wyrażonego w trakcie postępowania przed (...), a która przyjmując twierdzenia rzeczoznawcy majątkowego zaproponowała stawkę niższą o 15% w stosunku do pierwotnie ustalonej. (...)uznało, iż w prawidłowy sposób ustalono przeznaczenie wycenianej nieruchomości gruntowej, trafnie przyjęto do porównań działek nieruchomości przeznaczone na cele budownictwa mieszkaniowego (jako funkcja podstawowa) jak i pod usługi (funkcja uzupełniająca), a w istniejącym stanie faktycznym i prawnym kolegium nie znalazło podstaw do orzeczenia, że aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona.

Pismem z dnia 20 grudnia 2010 r. powodowie S. K. (1), B. A., E. D. (1), W. M. (2), R. G. (1), D. G. (1), H. K. (1)oraz pełnomocnik powoda W. M. (1)i E. I. M., wnieśli do (...)we W.sprzeciw od orzeczenia (...)– równoznaczny z żądaniem przekazania sprawy do rozpoznania na drodze postępowania cywilnego przed sądem powszechnym. W załączniku do sprzeciwu wyżej wymienione osoby wskazały, iż opłata, którą w ich przekonaniu winne one płacić z tytułu użytkowania wieczystego udziałów w spornej nieruchomości, powinna wynosić 681,70 zł rocznie. Wyliczenie takie oparte było na założeniu, iż wartość spornej nieruchomości wynosi 386 453, 90 zł.

Prawomocnym zarządzeniem z dnia 25 stycznia 2012 r. ( k. 167) pozew B. A. został zwrócony.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 25 stycznia 2012 r. ( k. 168) Sąd umorzył postępowanie w stosunku do E. M..

W pismach procesowych z dnia 10 maja 2011 r. powodowie S. K. (1) ( ki. 65), H. K. (1) ( k. 67), W. M. (2) ( 69), z dnia 13.05.2011r. E. D. (1) ( k. 80), z dnia 11.05.2011r. D. i R. G. (2) ( k. 93) i z dnia 18.05.2011r. W. M. (1) ( k. 97) jako wartość przedmiotu sporu wskazali kwotę 681, 70 zł, oświadczając jednocześnie, iż jest to kwota, którą każdy z powodów godzi się płacić tytułem opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste udziału w spornej nieruchomości pod jego garażem.

W odpowiedzi na pozew strona pozwanaG. W.wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od strony powodowej na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swego stanowiska strona pozwana zarzuciła, iż wypowiedzenie powodom wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego udziałów w spornej nieruchomości było spowodowane wzrostem jej wartości. W miejsce dotychczasowej opłaty pozwana zaoferowała powodom opłaty roczne w kwotach po 2.231,46 zł dla każdego z nich, zaś w toku postępowania przed(...) zmniejszając ją o 15%, tj. do wysokości 1.896,74 zł. Tak ustaloną opłatę strona pozwana uznała za właściwą także w toku niniejszego postępowania. Jednocześnie złożyła wniosek o dopuszczenie jako dowodu w sprawie opinii biegłego sądowego dla ustalenia wartości spornej nieruchomości na dzień dokonania wypowiedzenia. Nadto zarzuciła pozwana także, iż legitymowanym w sprawie jest użytkownik wieczysty ,, jako taki”, opłata ma charakter jednolity, a zatem w sytuacji współużytkowania wieczystego konieczne jest występowanie łącznie wszystkich współużytkowników wieczystych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód S. K. (2)jest właścicielem garażu nr (...)położonego przy ul. (...)we W.. Garaż ten został wybudowany przez powoda w oparciu o decyzję (...)– S.z dnia 20 grudnia 1967 r. (nr (...)). Od dnia 1 października 1991 r. powód dzierżawił teren, na którym został posadowiony garaż, a umowa dzierżawy zwarta na czas nieokreślony zawierała wskazanie przeznaczenia gruntu pod budynek garażowy. W dniu 2 grudnia 1996 r. S. K. (1)zawarł ze stroną pozwana umowę użytkowania wieczystego i nieodpłatnego przeniesienia własności garażu, na mocy której G. W.oddała mu w odpłatne użytkowanie wieczyste na okres 40 lat (do dnia 2 grudnia 2036 r.) ułamkową cześć działki nr (...), obręb S.we W., wynoszącą 5,88% części tej działki, równocześnie przenosząc na niego nieodpłatnie własność znajdującego się na wskazanej działce samodzielnego lokalu użytkowego – garażu nr (...). Powód zwracał się do G. W.o przekształcenie udziałów w prawie użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności, jednakże z uwagi na brak woli strony pozwanej jak i ostateczne cofnięcie wniosków przez większość właścicieli garażów posadowionych na przedmiotowej działce, decyzją z dnia 1 czerwca 2006 r. strona pozwana odmówiła dokonania przekształcenia.

Dowód: akta pozwanej obejmujące dokumenty związane z użytkowaniem wieczystym garażu nr (...) przy ul. (...) we W. ;

Powód W. M. (1)jest współwłaścicielem garażu nr (...)położonego przy ul. (...)we W.. Garaż ten został objęty w użytkowanie przez powoda i jego żonę na podstawie umowy najmu z dnia 30 czerwca 1983 r. Od dnia 1 października 1991 r. powód wraz żoną E. M.dzierżawił teren, na którym został posadowiony garaż, a umowa dzierżawy zwarta na czas nieokreślony zawierała wskazanie przeznaczenia gruntu pod budynek garażowy. W dniu 2 grudnia 1996 r. W. M. (1)oraz E. M.zawarli ze stroną pozwana umowę użytkowania wieczystego i nieodpłatnego przeniesienia własności garażu, na mocy której G. W.oddała im w odpłatne użytkowanie wieczyste na okres 40 lat (do dnia 2 grudnia 2036 r.) ułamkową cześć działki nr (...), obręb S.we W.wynoszącą 5,88%, równocześnie przenosząc na nich nieodpłatnie własność znajdującego się na wskazanej działce samodzielnego lokalu użytkowego – garażu nr (...). Powód W. M. (1)wraz z żoną zwracał się do G. W.o przekształcenie udziałów w prawie użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności, jednakże z uwagi na brak woli strony pozwanej jak i ostatecznie cofnięcie wniosków przez większość właścicieli garażów posadowionych na przedmiotowej działce, decyzją z dnia 1 czerwca 2006 r. strona powodowa odmówiła dokonania przekształcenia.

Dowód: akta strony pozwanej obejmujące dokumenty związane z użytkowaniem wieczystym garażu nr (...) przy ul. (...) we W..

Powódka E. D. (1)(do dnia 11 lipca 2011 r. posługująca się nazwiskiem P.) jest właścicielem garażu nr (...)położonego przy ul. (...)we W.. Garaż ten został objęty w użytkowanie przez T. W.w dniu 1 grudnia 1967 r. W dniu 2 listopada 1996 r. K. W.zawarła ze stroną pozwaną umowę dzierżawy przedmiotowego lokalu użytkowego, zawierającą wskazanie przeznaczenia lokalu pod cele garażowe. W dniu 16 grudnia 1996 r. K. W.zawała ze stroną pozwaną umowę użytkowania wieczystego i nieodpłatnego przeniesienia własności garażu, na mocy której G. W.oddała jej w odpłatne użytkowanie wieczyste na okres 40 lat (do dnia 16 grudnia 2036 r.) ułamkową cześć działki nr (...), obręb S.we W.wynoszącą 5,88%, równocześnie przenosząc na nią nieodpłatnie własność znajdującego się na wskazanej działce samodzielnego lokalu użytkowego – garażu nr (...). K. W.zwracała się do G. W.o przekształcenie udziałów w prawie użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności gruntu zabudowanego garażem. Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia Wydziału I Cywilnego we W.spadek po zmarłej w dniu 4 listopada 2005 r. K. W.nabyła w całości jej córka A. C., która następnie zrezygnowała z przekształcenia udziałów w prawie użytkowania wieczystego. A. C.zbyła przedmiotowe prawo oraz prawo własności garażu na rzecz powódki.

Dowód: fotokopia odpisu skróconego aktu małżeństwa E. P. z dnia 11 lipca 2011 r. – k.339; akta pozwanej obejmujące dokumenty związane z użytkowaniem wieczystym garażu nr (...) przy ul. (...) we W.; co do zbycia garażu na rzecz powódki – bezsporne;

Decyzją z dnia 11 lipca 1963 r. (...) W.wyraziła zgodę na wybudowanie przez E. F.garażu w zespole budynków garażowych przy ul. (...)we W.. E. F.zdał przedmiotowy lokal, a J. K.wszedł w jego posiadanie w dniu 4 kwietnia 1976 r. Również w dniu 4 kwietnia 1976 r. jak i w dniu 1 października 1991 r. J. K.zawarł ze stroną pozwaną umowę dzierżawy przedmiotowego lokalu użytkowego, zawierającą wskazanie przeznaczenia lokalu pod cele garażowe. W dniu 23 stycznia 1997 r. J. K.wraz z żoną H. K. (1)zawarli ze stroną pozwaną umowę użytkowania wieczystego i nieodpłatnego przeniesienia własności garażu, na mocy której G. W.oddała im w odpłatne użytkowanie wieczyste na okres 40 lat (do dnia 26 stycznia 2037 r.) ułamkową cześć działki nr (...), obręb S.we W.wynoszącą 5,88%, równocześnie przenosząc na nich nieodpłatnie własność znajdującego się na wskazanej działce samodzielnego lokalu użytkowego – garażu nr (...). H. K. (1)i J. K.bezskutecznie zwracali się do Gminy W.o przekształcenie udziałów w prawie użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności gruntu zabudowanego garażem, jednakże z uwagi na brak woli strony pozwanej jak i cofnięcie wniosków przez większość właścicieli garażów posadowionych na przedmiotowej działce, decyzją z dnia 1 czerwca 2006 r. strona pozwana odmówiła dokonania przekształcenia.

Dowód: akta strony pozwanej obejmujące dokumenty związane z użytkowaniem wieczystym garażu nr (...) przy ul. (...) we W..

J. K. zmarł w dniu 18 grudnia 2008 r. Spadek po nim nabyły żona H. K. (1) oraz córka B. K. – po ½ części każda.

Dowód: akta postępowania Sądu Rejonowego (...)

Decyzją z dnia 5 stycznia 1963 r. (...) W.wyraziła zgodę na wybudowanie przez W. M. (2)garażu w zespole budynków garażowych przy ul. (...)we W.. W dniu 2 grudnia 1996 r. W. M. (2)zawarł ze stroną pozwaną umowę użytkowania wieczystego i nieodpłatnego przeniesienia własności garażu, na mocy której G. W.oddała mu w odpłatne użytkowanie wieczyste na okres 40 lat (do dnia 26 stycznia 2037 r.) ułamkową cześć działki nr (...), obręb S.we W.wynoszącą 5,88%, równocześnie przenosząc na niego nieodpłatnie własność znajdującego się na wskazanej działce samodzielnego lokalu użytkowego – garażu nr (...). W. M. (2)bezskutecznie zwracał się do G. W.o przekształcenie udziałów w prawie użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności gruntu zabudowanego garażem, jednakże z uwagi na brak woli strony pozwanej jak i cofnięcie wniosków przez większość właścicieli garażów posadowionych na przedmiotowej działce, decyzją z dnia 1 czerwca 2006 r. strona pozwana odmówiła dokonania przekształcenia prawa.

Dowód: akta strony pozwanej obejmujące dokumenty związane z użytkowaniem wieczystym garażu nr (...) przy ul. (...) we W..

Decyzją z dnia 10 lipca 1973 r. (...) W.przydzieliła R. G. (1)lokal użytkowy (garaż) w zespole budynków garażowych przy ul. (...)we W.. W dniu 18 marca 1968 r. jak i w dniu 1 października 1991 r. R. G. (1)zawarł ze stroną pozwaną umowę dzierżawy przedmiotowego lokalu użytkowego, zawierającą wskazanie przeznaczenia lokalu pod cele garażowe. Natomiast w dniu 27 stycznia 1997 r. R. G. (1)oraz D. G. (1)zawarli ze stroną pozwaną umowę użytkowania wieczystego i nieodpłatnego przeniesienia własności garażu, na mocy której G. W.oddała im w odpłatne użytkowanie wieczyste na okres 40 lat (do dnia 27 stycznia 2037 r.) ułamkową cześć działki nr (...), obręb S.we W.wynoszącą 5,88%, równocześnie przenosząc na nich nieodpłatnie własność znajdującego się na wskazanej działce samodzielnego lokalu użytkowego – garażu nr (...). R. G. (1)oraz D. G. (1)zwracali się do(...) W.o przekształcenie udziałów w prawie użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności gruntu zabudowanego garażem, jednakże z uwagi na brak woli strony pozwanej jak i cofnięcie wniosków przez większość właścicieli garażów posadowionych na przedmiotowej działce, decyzją z dnia 1 czerwca 2006 r. strona pozwana odmówiła dokonania przekształcenia prawa.

Dowód: akta strony pozwanej obejmujące dokumenty związane z użytkowaniem wieczystym garażu nr (...) przy ul. (...) we W..

Pismem P. W.z dnia 16 lipca 2009 r. strona pozwana wypowiedziała każdemu z powodów wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego działki gruntu położonej we W.przy ul. (...). W miejsce dotychczas obowiązującej stawki rocznej w wysokości 110,34 zł, liczonej od udziału w gruncie, przypadającego każdemu z powodów w wysokości 5, 88 %, zaproponowano nową stawkę w wysokości 2.231,46 zł. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano zmianę wartości nieruchomości gruntowej. Wyżej wskazane pismo zostało doręczone powodowi S. K. (2)w dniu 28 lipca 2009 r., powodowi W. M. (1)oraz E. M.w dniu 22 lipca 2009 r., powódce E. D. (1)w dniu 7 sierpnia 2009 r., powodowi W. M. (2)w dniu 21 lipca 2009 r., powódce H. K. (1)21 lipca 2009 r., powodom D. G. (1)i R. G. (1)– w dniu 29 lipca 2009 r.

Dowód: załączone do akt sprawy akta strony pozwanej obejmujące dokumenty związane z użytkowaniem wieczystym garażów nr (...) przy ul. (...) we W..

Pismem z dnia 13 sierpnia 2009 r. powodowie S. K. (1), W. M. (1), E. D. (1), H. K. (1), R. G. (1), D. G. (1)i W. M. (2)złożyli do (...) we W.wniosek o ustalenie, iż wypowiedzenie dotychczasowej wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste działki gruntu przy ul. (...)we W.było nieuzasadnione. W uzasadnieniu swego stanowiska wskazali m.in., iż pozostaje dla nich niezrozumiałym zwiększenie stawki rocznej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu z wysokości 110,34 zł do wysokości 2.231,46 zł.

Dowód: pismo powodów z dnia 13.09.2009 r. – k. 44-47.

(...)we W., orzeczeniami z dnia 20.09.2010r. wydanymi osobno w stosunku do W. M. (2), R. G. (1)i D. G. (1)łącznie, H. K. (1), E. D. (1), W. M. (1)i S. K. (1), ustaliło na kwotę 1.896,74 zł opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego przypadających każdemu z powodów udziałów w wysokości 5,88% w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej we W.przy ul. (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...), obręb S.. Opłata ta została ustalona na okres następujący po 1 stycznia 2010 r. W uzasadnieniu SKO wskazało, iż obniżenie stawki wynikało z uwzględnienia stanowiska G. W., która przyjmując twierdzenia rzeczoznawcy majątkowego zaproponowała stawkę niższą o 15% w stosunku do pierwotnie ustalonej. Wyżej wskazane orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego zostały doręczone powodom: S. K. (1)w dniu w dniu 9 grudnia 2010 r. (k.43), W. M. (1)w dniu 8 grudnia 2010 r. (k.40), E. D. (1)w dniu 9 grudnia 2010 r. (k.39), W. M. (2)w dniu 9 grudnia 2010 r. (k.25), H. K. (1)dniu 13 grudnia 2010 r. (k.31), D. G. (1)w dniu 10 grudnia 2010 r. i R. G. (1)w dniu 10.12.2010r (k. 28).

Dowód: orzeczenia (...)we W.wraz z potwierdzeniami doręczeń –k. 23-43

Pismem z dnia 20 grudnia 2010 r. powodowie S. K. (1), E. D. (1), W. M. (2), R. G. (1), D. G. (1), H. K. (1)i pełnomocnik powoda W. I. M., wnieśli do (...)sprzeciw od orzeczenia kolegium . W załączniku do sprzeciwu jako kwotę, którą byliby w stanie płacić tytułem opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste spornej nieruchomości, wskazali kwotę 681, 70 zł.

Dowód: sprzeciw powodów wraz z załącznikiem – k. 2-22;

Wartość nieruchomości gruntowej położonej we W. przy ul. (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...), obręb S., o powierzchni 481 m ², objętej księgą wieczystą KW (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu, wedle cen z daty 16 lipca 2009 r., wynosiła 386.100,00 zł. Działka ta położona jest w centrum W., w zabudowie wielkomiejskiej, wielorodzinnej, o zwartej zabudowie z funkcją mieszkaniową. Działka jest zabudowana jednokondygnacyjnym budynkiem w konstrukcji murowanej z wydzielonymi boksami garażowymi, przed budynkiem znajduje się plac manewrowy dla właścicieli garaży. Ogólne położenie działki jest bardzo dobre, nie posiada ona uzbrojenia ani bezpośredniego dostępu do drogi publicznej.

Dowód: opinia biegłego dnia 30.08.2012 r. – k. 274-296.

W tym stanie rzeczy Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w całości zasługiwało na uwzględnienie.

Bezspornym w sprawie pozostawało, że powodowie S. K. (1), W. M. (1), E. D. (2), H. K. (1), R. G. (1), D. G. (1)i W. M. (2)są użytkownikami ciągu garaży położonych przy ul. (...)we W., na działce oznaczonej geodezyjnie nurerm (...), w obrębie S., o powierzchni 481 m ², objętej księgą wieczystą nr KW (...)oraz, że właścicielem przedmiotowej nieruchomości jest pozwana G. W..

Zgodnie z treścią art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( Dz. U. z 2010r., nr 102, poz. 651 z późn. zm. – „u.g.n.”) wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie.

Stosownie do treści art. 78 ust. 1 u.g.n. przywołanej ustawy właściwy organ zamierzający zaktualizować opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej powinien wypowiedzieć na piśmie wysokość dotychczasowej opłaty do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego, przesyłając równocześnie ofertę przyjęcia nowej jej wysokości. W wypowiedzeniu należy wskazać sposób obliczenia nowej wysokości opłaty i pouczyć użytkownika wieczystego o sposobie zakwestionowania wypowiedzenia. Do wypowiedzenia dołącza się informację o wysokości oszacowania, o którym mowa w art. 77 ust. 3 powołanej ustawy oraz o miejscu, w którym można zapoznać się z operatem szacunkowym.

Użytkownik wieczysty - stosownie do treści art. 78 ust. 2 przywołanej ustawy - może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia, złożyć do (...)właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości. W przypadku zaskarżenia orzeczenia (...)– zgodnie z art. 80 ust. 1 i 2 przywołanej ustawy - w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia, przez którąkolwiek ze stron, przedmiotowy wniosek kierowany uprzednio do kolegium zastępuje pozew, a sprawa toczy się przed sądem powszechnym od początku. Jednocześnie – zgodnie z art. 80 ust. 3 cytowanej ustawy – w razie wniesienia sprzeciwu w terminie orzeczenie (...) traci moc w całości.

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie pozostawało zatem zbadanie zasadności i prawidłowości dokonania aktualizacji opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego części ułamkowych wyżej wskazanej nieruchomości gruntowej, a ponoszonych przez powodów w jednakowej wysokości, ustalanej każdorazowo w oparciu o ten sam ułamek (tj. 5,88%) ich udziału w prawie użytkowania wieczystego. Wobec bowiem skutecznego wniesienia sprzeciwu od orzeczenia (...)we W.przez powodów S. K. (1), W. M. (1), E. D. (1)(która w toku procesu zmieniła nazwisko z P.), H. K. (1), R. G. (1), D. G. (1)i W. M. (2), koniecznym było ustalenie przez Sąd wysokości należnej od nich opłaty rocznej. Orzeczenie sądu w tym przedmiocie, wobec utraty mocy przez orzeczenie (...), ma charakter konstytutywny – określa jaka wysokość opłaty rocznej ma obowiązywać. Podstawą prawną obowiązywania zaktualizowanej opłaty rocznej nie jest bowiem samo wypowiedzenie dotychczasowej wysokości opłaty rocznej, lecz przyjęcie przez użytkownika wieczystego zawartej w wypowiedzeniu oferty nowej wysokości opłaty rocznej. W razie zatem jej nieprzyjęcia, podstawą obowiązywania opłaty rocznej w nowej wysokości jest prawomocne orzeczenie (...), a w przypadku jego braku - prawomocny wyrok sądu.

I tak też w ocenie Sądu w pierwszej kolejności należało mieć na uwadze, iż w piśmie z dnia 20 grudnia 2010 r. stanowiącym załącznik do sprzeciwu od orzeczenia kolegium zmieniającego wysokość dotychczasowej opłaty rocznej powodowie wskazali, iż podwyższenie tejże opłaty powinno nastąpić ich zdaniem do kwoty 681,70 zł rocznie. Nadto każdy z powodów na wezwanie sądu do uzupełnienia braków formalnych pozwu poprzez wskazanie wartości przedmiotu sporu jako tę wartość wskazał właśnie kwotę 681, 70 zł, oświadczając przy tym, iż jest to opłata w wysokości przez niego akceptowanej. Sąd uznał zatem, iż ostateczne stanowisko powodów w toku niniejszego postępowania jest takie, iż kwestionują oni zasadność podwyższenia opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste spornej nieruchomości ponad kwotę 681, 70 zł, godząc się na jej ponoszenie w takiej właśnie wysokości. Zbadać zatem należało czy podwyżka zaproponowana przez gminę w wypowiedzeniu z dnia 16 lipca 2009 r. była uzasadniona ponad kwotę wskazywaną przez powodów jako zasadna, tj. ponad kwotę 681,70 zł.

Podstawą ustaleń Sądu w tym zakresie była opinia biegłego sądowego z zakresu wyceny nieruchomości, gdyż okoliczność ta niewątpliwie wymagała wiadomości specjalnych. Nadmienić jednocześnie należy, iż podstawą ustaleń Sądu nie mógł być operat szacunkowy sporządzony na zlecenie właściciela przedmiotowej nieruchomości gruntowej poza postępowaniem sądowym, a sporządzony na potrzeby postępowaniaG. W.ustalającego wysokość zmienionej stawki rocznej.

W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego A. S. została sporządzona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w szczególności z przepisami przywołanej ustawy jak również przepisami Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004 r., Nr 207, poz. 2109 ze zm.).

Biegły sądowy dla wyceny przedmiotowej nieruchomości gruntowej przyjął podejście porównawcze, polegające na określeniu wartości nieruchomości przy założeniu, że wartość nieruchomości równa jest cenie, jaką uzyskano za nieruchomości podobne, które były przedmiotem obrotu rynkowego, skorygowanej ze względu na cechy różniące te nieruchomości. Wycena nieruchomości poprzedzona została opisem stanu nieruchomości oraz analizą lokalnego rynku nieruchomości, a która była niezbędna dla ustalenia wartości nieruchomości i polegała na zaznajomieniu się z transakcjami na rynku obejmującymi nieruchomości podobne do nieruchomości będącej przedmiotem wyceny. Porównywane nieruchomości były nieruchomościami podobnymi, nie zaś identycznymi, zaś wskazane wagi cech rynkowych pozwalały skorygować cenę celem ustalenia ceny średniej.

Biegły wskazał w opinii, iż nieruchomość gruntowa położona we W.przy ul. (...), oznaczona jako działka nr (...), obręb S.o powierzchni 481 m ² , objęta księgą wieczystą KW (...)prowadzoną przez Sąd Rejonowy (...)jest małą prostokątną działką posiadającą bardzo dobre położenie w centrum W., w zwartej w zabudowie wielkomiejskiej, wielorodzinnej z funkcją mieszkaniową, uwzględniając przy tym także jej cechy słabe, a jakim pozostają brak uzbrojenia w media jak i brak bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. Biegły ustalając wartość rynkową nieruchomości gruntowej niezabudowanej uwzględnił także cel, na jaki nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste. Jednakże mając na uwadze, iż rynek gruntów z przeznaczeniem pod garaże lub zespół garażowy jednokondygnacyjny na terenie miasta W.praktycznie nie istnieje, a zespoły garażowe jednokondygnacyjne są zlokalizowane m.in. wśród zabudowy mieszkaniowej, ale mogą być również zlokalizowane na innych gruntach jako tzw. infrastruktura towarzysząca, do analizy biegły w swej opinii przyjął rynek zgodnie ze studium zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia wycenianej nieruchomości, tj. nieruchomości przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe, mając przy tym na uwadze zastrzeżony cel przekazania użytkowania gruntu pod istniejące garaże.

Ze względów na małą ilość transakcji dokonywanych w badanym okresie na rynku nieruchomości położonych w centralnej części W., do szacowania przedmiotowej nieruchomości biegły przyjął transakcje gruntów niezabudowanych z obrębów przyległych do obszaru, na którym położona jest sporna nieruchomość. I tak też przyjęta do analizy nieruchomość o cenie minimalnej przeznaczona jest pod budownictwo mieszkaniowe, o lokalizacji, kształcie i wielkości słabej, o słabym uzbrojeniu i słabym dostępem do dróg publicznych. Natomiast nieruchomość o cenie maksymalnej przeznaczona była na cele budownictwa mieszkaniowego i usługowego, o położeniu, kształcie i wielkości bardzo dobrej, w pełni uzbrojona, z bardzo dobrym dostępem do dróg publicznych.

Ostatecznie skorygowana wartość rynkowa nieruchomości gruntowej położonej we W. przy ul. (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...), obręb S., wedle opinii biegłego sądowego wynosiła na dzień 16 lipca 2009 r. 386.100,00 zł. Uznając wnioski tejże opinii za własne Sąd uznał wskazaną wysokość za rzeczywiście odpowiadającą wartości spornej działki.

Sąd nie podzielił natomiast zarzutów strony pozwanej podniesionych do opinii biegłego. Zarzuty te dotyczyły głównie tego, iż biegły niesłusznie zdaniem pozwanej wyceniając sporną nieruchomość kierował się przede wszystkim celem, na jaki jest ona wykorzystywana. Pozwana zarzuciła przy tym, iż eksponując cel wycenianej nieruchomości, jako kryterium oceny, biegły powołał się – niesłusznie zdaniem pozwanej- na par. 28 ust. 5 rozporządzenia z dnia 21.09.2004r., w brzmieniu obowiązującym dopiero od 26.08.2011r., a zatem po dacie dokonania wypowiedzenia. Mając na uwadze tej treści zarzut stwierdzić należy, iż jakkolwiek rzeczywiście ust. 5 par. 28 rozporządzenia z dnia 21 września 2004 r. został dodany już po 16 lipca 2009r., to jednak biegły mógł opierając się na jego aktualnym brzmieniu wyceniając sporną nieruchomość przybrać jako kryterium wyceny m.in. cel spornej nieruchomości. Wspomniany przepis w zdaniu drugim stanowi bowiem, iż wartość nieruchomości gruntowej niezabudowanej oddawanej w użytkowanie wieczyste oraz aktualizacji opłat z tego tytułu określa się według stanu nieruchomości i cen na dzień oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste albo według stanu nieruchomości i cen na dzień aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego, z uwzględnieniem celu, na jaki nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste. Zgodnie zatem z przywołaną regulacją ważne jest, aby wycena nieruchomości dokonywana była według stanu na dzień dokonania wypowiedzenia, a temu wymogowi opinia biegłego czyni zadość. Fakt, iż dla dokonania prawidłowej wyceny biegły przyjął kryterium celu, konieczne dla uwzględnia przy takiej wycenia zgodne z obowiązującymi aktualnie przepisami prawa, było jak najbardziej słuszne, skoro wyceny biegły de facto dokonuje w chwili, w jakiej te przepisy ów cel nakazują mu brać pod uwagę jako kryterium wyceny. Słusznie zatem wycenił biegły nieruchomość biorąc pod uwagę jej stan z chwili dokonania wypowiedzenia, a kryteria oceny z chwili obecnej.

Godzi się przy tym zauważyć, iż cel wycenianej nieruchomości gruntowej, a to jej przeznaczenie na budowę garaży właśnie , był od początku taki sam i pozostał niezmieniony do chwili obecnej. Co zaś szczególnie istotne - ów cel był znany i akceptowany przez pozwaną i jej poprzedników, albowiem każdorazowo za zgodą właściwego organu każdy z powodów ( bądź jego poprzednik) uzyskiwał zgodę, aby udział w wycenianej nieruchomości wykorzystywać na cel posadowienia garażu właśnie, a następnie jego użytkowania. Sąd poczynił ustalenia faktyczne w kierunku sposobu i okoliczności wejścia w posiadanie spornych garaży, względnie ich wybudowania, jeszcze przed zawarciem umowy użytkowania wieczystego, ażeby właśnie wykazać, iż od początki cel , na jaki nieruchomość przy ul. (...) miała być wykorzystywana, był gminie i jej poprzednikom znany i akceptowany. To gmina wszak ( jej poprzednicy prawni) najpierw wydzierżawiała garaże, później je sprzedała i ustanowiła na działce na rzecz powodów prawo użytkowania wieczystego części ułamkowej nieruchomości. Zatem strona pozwana od początku wyrażała chęć na taki właśnie sposób wykorzystania spornego terenu. Skoro zatem gmin oddała na cel budownictwa garażowego tak atrakcyjne – jak zarzucała obecnie – tereny, bo położone w ścisłym centrum miasta, to nie może skutków takiej - wszak swojej - decyzji przerzucać obecnie na użytkowników wieczystych i żądać od nich zapłaty za tę działkę opłat liczonych tak jak dla nieruchomości wykorzystywanych na inne cele, tylko dlatego, iż z uwagi na położenie takie inne wykorzystanie – niż na garaże – winno w ocenie pozwanej stanowić punkt odniesienia. Takie rozumowanie jest błędne. To gmina wszak od początku godziła się, ażeby wycenianą nieruchomość przeznaczyć pod budowę garaży, a obecnie chciałaby pobierać od użytkowników działek zajętych pod te garaże opłaty liczone tak jak dla nieruchomości o innym przeznaczeniu, a zatem znacznie wyższych. Przecież ostatecznie zgodnie z umowami użytkowania wieczystego umówiony cel przeznaczenia działek stanowiło i dalej stanowi wykorzystywanie ich dla celów garażowych – do przechowywania pojazdów i dojazdu (wjazdu) do nich, i ten cel zarówno chwili wypowiadania wysokości opłaty jak i w chwili wyceny powinien być brany pod uwagę.

Niejako na marginesie dotychczasowych rozważań dodać także należy, iż tak z opisu jaki i ze zdjęć spornej działki znajdujących się w opinii wynika, że w istocie nie mogłaby ona być wykorzystywana w jakikolwiek inny, bardziej ,, dochodowy” sposób np. na cele budownictwa mieszkaniowego, gdyż jest - zgodnie z tym co wskazuje biegły - bardzo mała, znajduje się między blokami mieszkalnymi, nie ma dostępu do drogi publicznej, nie jest uzbrojona.

Wreszcie zauważyć także należy i to, iż jakkolwiek biegły uwypuklił w opinii wywody mające przemawiać za istotnym charakterem celu, na jaki przeznaczona została wyceniana działka, to jednak ostatecznie ów cel i tak nie miał aż tak istotnego przełożenia na ustalenie wartości nieruchomości jak to starała się w wywieźć w swoich zarzutach pozwana, a to dlatego, że jak wynika z opinii biegłego do porównania z wycenianą działką przyjął on transakcje gruntów niezabudowanych przeznaczonych na cele mieszkaniowe z obrębów przyległych do obszaru, na której położona jest sporna nieruchomość, a co wynikało ze wskazanego w opinii braku rynku transakcji działek zabudowanych szeregowymi garażami. Do porównań biegły przyjął przy tym po części nieruchomości położone także z innego obszaru niż ścisłe centrum, a to z uwagi na brak w okresie branym pod uwagę do porównań wystarczającej ilości transakcji. To akurat nie było jednak objęte zarzutami pozwanej do opinii, a Sąd nie uznał, ażeby dobór transakcji przyjętych do porównania był dokonany niewłaściwie mając przy tym na uwadze powody wskazywane przez biegłego.

Odnośnie zarzutu powodów podnoszonych co do opinii, sprowadzających się w istocie do wskazania, iż położenie wycenianej nieruchomości jest co najwyżej dobre, a nie bardzo dobre, należało w pełni podzielić stanowisko biegłego wyrażone w opinii uzupełniającej z dnia 17 lutego 2012 r., wskazujące dokładne położenie gruntu w obrębie geodezyjnym S. we W., a więc w najściślejszym centrum miasta.

Bez znaczenia zaś dla istoty niniejszego postępowania były zarzuty powodów podnoszone w załączniku do sprzeciwu od orzeczenia (...). Przede wszystkim zarzuty formułowane w sprzeciwie i w załączniku do niego nie są elementem wniosku zastępującego pozew, a zatem nie są także elementem żądania pozwu jako takiego i skoro nie zostały sformułowane w odpowiednim czasie na drodze postępowania sądowego to nie musiały na tejże drodze być weryfikowane. Nadto zaznaczyć należy, iż nawet ich wyraźne zgłoszenie w toku postępowania nie mogłoby prowadzić do ich rozpoznania albowiem dotyczyły one kwestii nie nadających się do rozstrzygnięcia w niniejszym postępowaniu. W ramach postępowania zainicjowanego wnioskiem o ustalenie bezzasadności aktualizacji opłaty Sąd bada bowiem jedynie czy były podstawy dla dokonania takiej aktualizacji, a zatem czy wzrosła wartość nieruchomości. Nie bada zaś tych kwestii, które dodatkowo zarzucali w sprzeciwie powodowie. W szczególności Sąd nie bada dlaczego nie wszystkim użytkownikom wieczystym na terenie W.dokonano podwyżek w tym samym czasie, a co oznacza, iż nie wszyscy oni mają obowiązek płacić te opłaty w podwyższonej wysokości od tej samej daty. Jeśli powodowie upatrują w takim działaniu gminy swojego pokrzywdzenia to mogą co najwyżej kreować roszczenia o charakterze np. odszkodowawczym, ale nie na drodze niniejszego postępowania. To samo tyczy się zarzutu, iż udział, jaki zgodnie z umowami wieczystego użytkowania, przypada powodom w spornej działce, jest w ich ocenie za duży bo wykracza poza granice garażu. Na takiej wielkości udziały zgodzili się powodowie podpisując umowę wieczystego użytkowania, a tym samym jeżeli obecnie wolą powodów jest zmiana przedmiotu umowy ( wysokości udziału), to mogą podjąć ku temu odpowiednie kroki, ale niniejsze postępowanie nie jest ku temu właściwą płaszczyzną.

Mając na uwadze powyższe Sąd ustalił wysokość opłaty rocznej z tytułu udziału każdego z powodów w użytkowaniu wieczystym przedmiotowej nieruchomości gruntowej począwszy od 1 stycznia 2010r. na kwotę 691,70 zł. Kwota ta pozostaje nieznacznie wyższa od ustalonej w oparciu o wycenę biegłego ( tj. (...) jednakże pozostaje zgodna z wolą powodów, którzy w toku niniejszego postępowania ostatecznie oświadczyli, iż opłatę w takiej właśnie wysokości są w stanie płacić. Mając zatem na uwadze art. 321 par. 1 kpc Sąd orzekł ustalając wysokość opłaty zgodnie z żądaniem powodów i nie wychodząc ponad nie.

Jednocześnie wskazać należy, iż stosownie do treści art. 77 ust. 2a przywołanej ustawy, w przypadku, gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej, a więc tak jak w sporze między stronami, skoro kwota 691,70 zł przekracza dwukrotność dotychczasowej kwoty, użytkownik wieczysty wnosi opłatę roczną w wysokości odpowiadającej dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej. Pozostałą zaś kwotę ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (nadwyżkę) rozkłada się na dwie równe części, które powiększają opłatę roczną w następnych dwóch latach. Opłata roczna w trzecim roku od aktualizacji jest równa kwocie wynikającej z tej aktualizacji. W sporze między stronami oznaczało to, iż nadwyżkę ponad kwotę 110,34 zł , tj. 581,36 zł, należało podzielić na dwie równe części, a co dało kwoty po 290,68 zł i wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego spornej nieruchomości podwyższyć w latach 2011 i 2012 r. o tę kwotę, zaś opłatę za rok 2010 ustalić na poziomie dwukrotności opłaty dotychczasowej. W konsekwencji oznaczało to, iż począwszy do 1 stycznia 2010 r. opłata ta winna wynieść 220,68 ( tj. 110,34zł x 2), począwszy od 01.01.2011 r. winna ona wynieść 451,19 zł (tj. 230, 51 zł + 220,68 zł), zaś począwszy od 01.01.2012r. -681, 70 zł ( tj. 451, 19 zł + 230, 51 zł ).

Jeśli zaś idzie o zarzut strony pozwanej, iż w przypadku garażu nr (...), stanowiącego przedmiot majątku wspólnego małżonków W. M. (1) i E. M., małżonkowie ci powinni wspólnie występować w sprawie, a udział każdego z nich jest konieczny, to w ocenie Sądu nie zasługiwał na uwzględnienie. Jakkolwiek w istocie wobec prawomocnego umorzenia postępowania wobec E. M. w charakterze powoda brał udział tylko W. M. (1) to jednak nie pozbawiało go to legitymacji czynnej. Rzeczywiście związany z własnością garażu udział w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu pod tymże garażem stanowi przedmiot majątku wspólnego małżonków
W. i E. M., a tym samym stanowi przedmiot wspólności majątkowej bezudziałowej. Nie jest możliwe zatem, ażeby zapadłe w sprawie orzeczenie inaczej ustaliło wysokość opłaty w stosunku do każdego z małżonków, albowiem nie przysługują im dwa, oddzielne udziały, ale ów ułamek w prawie użytkowania wieczystego gruntu – 5,88 % - jest przedmiotem ich wspólności bezudziałowej. Zgodnie jednak z art. 36 par. 2 krio, w brzmieniu obowiązującym od 20.01.2005r., każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Takim przepisem szczególnym jest zaś art. 37 kroi , który zawiera wyliczenie tych czynności, dla dokonania których zgoda drugiego małżonka jest potrzebna. Obecnie zasadą jest zatem, iż małżonkowie mogą samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, zaś przepis art. 37 krio jako wyjątek od tej zasady, winien być interpretowany zawężająco. Bez wątpienia przy tym za czynność zarządu majtkiem wspólnym, do dokonania której uprawniony jest każdy z małżonków samodzielnie, należy uznać taką, która zmierza do zachowania wspólnego prawa, a nie jego uszczuplenia czy obciążenia. Taki charakter ma zaś wystąpienie z wnioskiem o ustalenie, iż wypowiedzenie dotychczasowej wysokości opłaty było nieuzasadnione. Czynność ta zmierza w istocie do zachowania wspólnego prawa, tj. do zachowania wysokości opłaty obciążającej małżonków na dotychczasowym poziomie. W istocie przeciwdziała zatem uszczupleniu majątku małżonków o zamierzoną podwyżkę. Nie jest zatem żadną z czynności, o których mowa w art. 37 krio, albowiem te wymienione w przywołanej regulacji zmierzają bądź to do zbycia, bądź to do obciążenia, bądź to do odpłatnego nabycia nieruchomości, bądź to oddania jej w używanie czy to pobieranie pożytków. Wniosek o ustalenie bezzasadności aktualizacji opłaty z tytułu wieczystego użytkowania nie ma zatem charakteru żadnej z czynności wymienionych w art. 37 krio, a tym samym jako czynność zarządu majątkiem wspólnym może być samodzielnie złożony przez każdego z małżonków bez narażania się na zarzut braku legitymacji czynnej.

Inaczej przedstawia się jednak sytuacja, gdy udział w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości jest przedmiotem współwłasności w częściach ułamkowych, a do której znajdują zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego o współwłasności właśnie. Jeśli zatem udział w prawie użytkowania wieczystego jest przedmiotem współwłasności w częściach ułamkowych, a tak było w przypadku H. K. (1)i B. K., którym udział ten , w wysokości 5, 88 %, przypadał w częściach po ¾ i ¼, to brak jest podstaw do przyjęcia, ażeby czynność w postaci złożenia wniosku o ustalenie bezzasadności wypowiedzenia wysokości opłaty była czynności zachowawczą zmierzającą do zachowania wspólnego prawa. Godzi się wszak zauważyć, powołując na stanowisko wyrażone w orzeczeniu Sądu Najwyższego z dnia b30 marca 2011r. ( III CZP 3/11), iż sytuacja prawna każdego ze współużytkowników wieczystych wynikająca ze stosunku umownego łączącego tegoż współużytkownika z właścicielem gruntu, nie wpływa bezpośrednio na sytuację pozostałych współużytkowników w zakresie wysokości opłat przez nich uiszczanych. Wysokość tych opłat może się różnić stosownie do ich udziałów oraz – co szczególnie istotne – tego czy de facto w zakresie każdego z tych udziałów doszło do skutecznego wypowiedzenia wysokości opłaty. Poza tym nie można przyjąć, ażeby wniosek jednego ze współużytkowników zmierzał do zachowania wspólnego prawa, albowiem w istocie nie służy im wspólne prawo, ale udziały, a wysokość opłaty od każdego z udziałów jest niezależna w stosunku do każdego ze współużytkowników. Taki sposób rozumowania prowadzi ostatecznie zaś do wniosku, iż – jak również wskazywał Sąd Najwyższy w przywołanym orzeczeniu z 30 marca 2011r. - podmiotami postępowania toczącego się przed sądem powszechnym na skutek wniosku o ustalenie bezzasadności aktualizacji opłaty za wieczyste użytkowanie, mogą być tylko ci współużtykownicy, którzy brali udział w postępowaniu administracyjnym i zaskarżyli orzeczenie (...) we właściwym czasie. Czynności przez nich podejmowane nie mogą natomiast wpływać na stan stosunków pozostałych współużytkowników, którzy nie wyrazili woli zaskarżenia orzeczenia kolegium, a nawet nie brali udziału w toczącym się uprzednio postępowaniu administracyjnym. W stosunku do tych współużytkowników postępowanie sądowe przed sądem powszechnym jest niedopuszczalne i zatem pozew w stosunku do nich podlegać winien odrzuceniu. Taka sytuacja dotyczyła zatem H. K. (1)i B. K.. Wypowiedzenie wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste nie było kierowane, ani tym bardziej doręczone, B. K.. H. K. (1)mogła skarżyć podwyżkę opłaty tylko w zakresie jej udziału, tj. w zakresie 3/4 w udziale w użytkowaniu wynoszącym 5, 88 %. Nie mogła skutecznie skarżyć podwyżki opłaty w udziale przypadającym jej córce, tj. w zakresie ¼ . Dlatego też Sąd rozstrzygnął merytorycznie żądanie powódki H. K. (2)w zakresie jej udziału i ustalił przypadającą od niej opłatę na kwotę 511, 27 zł ( t. ¾ z 681, 70 zł), a pozew w pozostałym zakresie, jako niedopuszczalny na drodze sądowej bo dotyczący udziału osoby, która nie wyczerpała postępowania administracyjnego, odrzucił na podstawie art. 199 par. 1 pkt 1 kpc ( punkt VIII wyroku). Godzi się przy tym zauważyć, iż skoro gmina nigdy skutecznie nie wypowiedziała wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste B. K., to nie ma ona obowiązku ponoszenia tej opłaty, w zakresie jej udziału, w nowej wysokości, ale w dotychczasowej, a zatem odrzucenie pozwu w zakresie jej udziału nie narusza jej prawa.

Nadto podwyższoną opłatę od powódki H. K. (1) rozłożono na 3 raty, a to na podstawie art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami ( …) w sposób analogiczny jak w stosunku do pozostałych powodów, a co oznaczało, iż opłatę winna ona uiszczać począwszy od 01.01.2011r. w wysokości 220, 68 zł ( tj. dwukrotność opłaty dotychczasowej), zaś nadwyżka ponad tę kwotę, tj. 290, 59 zł ( 511, 27 zł – 220, 68 zł) winna powiększać opłatę w kolejnych latach. Zatem od 01.01.2011r. opłata ta winna wynieść 365, 97 zł ( tj. opłata za rok 2010 w kwocie 220, 68 zł powiększona o połowę nadwyżki z 290, 59zł zł, tj. o kwotę 145, 29 zł) , a od 01.01.2012r. – winna ona wynieść 511, 27 zł ( tj. opłata w wysokości za 2011r. w kwocie 356, 97 zł powiększona o połowę nadwyżki z 290, 59 zł, tj. o kwotę 145, 29 zł ).

Orzeczenie o kosztach postępowania oparto na art. 98 par. 1 i 2 kpc, w to wobec wygranej powodów w całości ( a w przypadku powódki H. K. (1) w przeważającej części , bo w 75 %.). Na rzecz każdego z powodów działających samodzielnie Sąd zasądził zatem zwrot kosztów obejmujących uiszczoną przez nich opłatę od pozwu z tym, że w przypadku powódki D. G. (2) była to połowa tej opłaty, bowiem drugą jej część Sąd zasądził na rzec jej męża R. G. (1), skoro uiścili oni tę opłatę wspólnie. Na rzecz powoda R. G. (1) Sąd zasądził dodatkowo kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 17 zł tytułem zwrotu wydatku poniesionego jako opłata skarbowa od pełnomocnictwa.

Mając na uwadze powyższe i w oparciu o przywołane przepisy orzeczono jak w sentencji wyroku.