Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 146/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 sierpnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący

SSA Jacek Dunikowski

Sędziowie

SSA Halina Czaban (spr.)

SSA Andrzej Ulitko

Protokolant

Barbara Mosiej

przy udziale Danuty Dąbrowskiej - Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku, upoważnionej przez Prokuratora Apelacyjnego w Białymstoku do udziału w sprawie

po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2013 r.

sprawy A. G. s. K.

o odszkodowanie

z powodu apelacji wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie

z dnia 28 maja 2013 r. sygn. akt II Ko 126/13

I.  Utrzymuje wyrok w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną.

II.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. M. kwotę 147,60 zł, w tym 27,60 zł podatku VAT, tytułem wynagrodzenia w postępowaniu odwoławczym.

III.  Kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 28 maja 2013r. sygn.akt II Ko 126/13 na podstawie art. 555 kpk wniosek wnioskodawcy A. G. o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie w sprawie 2 Ds. 2938/04 Prokuratury Rejonowej O. P. w O. oddalił.

Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. P. kwotę 120 zł netto oraz 27,60 zł VAT tytułem opłaty za zastępstwo procesowe wnioskodawcy z urzędu zaś kosztami procesu obciążył Skarb Państwa.

Apelację wniósł pełnomocnik wnioskodawcy.

Na mocy art. 438 pkt 2 kpk zarzucił wyrokowi obrazę przepisów postępowania mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 555 kpk poprzez jego błędne zastosowanie w sytuacji, w której podniesienie przez prokuraturę zarzutu przedawnienia stanowi rażące nadużycie prawa.

Wniósł o uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie w stopniu pozwalającym uznać ją za oczywiście bezzasadną.

Analizowana sprawa została poprawnie rozpoznania przez Sąd I instancji, a wydane rozstrzygnięcie zostało starannie i prawidłowo uzasadnione. W efekcie, Sąd Apelacyjny w pełni podzielił szczegółowe i wyczerpujące wywody zawarte w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, a w szczególności dokonaną przez Sąd meriti analizę okoliczności, które wpłynęły na decyzję, że zgłoszony przez prokuratora zarzut przedawnienia nie jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, a niedochowanie przez wnioskodawcę terminu do zgłoszenia żądania zadośćuczynienia w niniejszej sprawie nie zostało przez niego w żaden sposób usprawiedliwione. Inaczej niż wywodzi to skarżący, Sąd I instancji wydając zaskarżone orzeczenie nie dopuścił się wskazanego naruszenia prawa w postaci art. 555 kpk.

Sygnalizowana przez skarżącego niewątpliwa niesłuszność tymczasowego aresztowania, poczucie niesprawiedliwości, krzywdy czy naruszonej godności osobistej wnioskodawcy nie stanowią wystarczających przesłanek do uznania, że podniesiony przez prokuratora zarzut przedawnienia roszczenia o odszkodowanie za niewątpliwe niesłuszne tymczasowe aresztowanie stanowi rażące nadużycie prawa.

Konstytucyjny charakter prawa do żądania zadośćuczynienia za niewątpliwe niesłuszne pozbawienie wolności nie zwalnia uprawnionych z obowiązku respektowania przepisów regulujących sposób realizacji tego prawa, począwszy od terminowego zgłoszenia żądania, które ulega przedawnieniu po upływie określonego terminu.

A. G. miał w całym okresie, o którym mowa w art. 555 kpk, obiektywną możliwość wystąpienia ze stosownym wnioskiem. Brak wiedzy o przysługujących mu prawach nie sprzeciwia się tak postawionej tezie. Odbywając, w znacznej części tego okresu, kary pozbawienia wolności orzeczone w innych sprawach, wnioskodawca miał sposobność zarówno dokonać przemyśleń nad swoją sytuacją, jak i zasięgnąć niezbędnych wiadomości np. u swojego wychowawcy w zakładzie karnym. Takiego działania nie uniemożliwiał stan jego zdrowia, szczególnie psychicznego, co ustalił Sąd Okręgowy i nie jest przez skarżącego kwestionowane. Przekroczenie natomiast rocznego terminu do dochodzenia roszczenia było znaczne i niespowodowane żadnymi wyjątkowymi przeszkodami.

Z tych względów Sąd Apelacyjny na podstawie art. 437§1 kpk orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku.

Stosownie do przepisu art. 554§2 kpk – postępowanie jest wolne od kosztów, kosztami postępowania odwoławczego obciążono Skarb Państwa.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na mocy § 14 ust. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U z 2002 roku Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).

H.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13