Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 1413/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 14 lutego 2013 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Agata Kawa-Jerka

Protokolant: Wioletta Mróz

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S. w G.

przeciwko pozwanym R. P. i E. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanych R. P. i E. P. solidarnie na rzecz strony powodowej (...) S. w G. kwotę 23.274,84 złotych (dwadzieścia trzy tysiące dwieście siedemdziesiąt cztery złote osiemdziesiąt cztery grosze) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym od dnia 30.09.2011 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanych R. P. i E. P. solidarnie na rzecz strony powodowej (...) S. w G. kwotę 1.356,62 złotych tytułem zwrotu połowy kosztów postępowania i nie obciąża pozwanych obowiązkiem zwrotu kosztów w pozostałym zakresie.

Sygn. akt I C 1413/12

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) S. z siedzibą w G. w ramach elektronicznego postępowania upominawczego domagała się zasądzenia solidarnie od pozwanych R. P. i E. P. na swoją rzecz łącznej kwoty 23 274,84 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 30.09.2011 r. do dnia zapłaty, a także zwrotu kosztów sądowych w kwocie 291,00 zł, kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2 400,00 zł oraz kosztów opłaty manipulacyjnej dla dostawcy usług płatności w kwocie 5,24 zł.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że w ramach prowadzonej działalności udzieliła pozwanej E. P. pożyczki w kwocie 23 500,00 zł na podstawie umowy z dnia 15.04.2010 r., zaś pozwany R. P. poręczył spłatę powyższej pożyczki. Podała również, iż przedmiotowa pożyczka miała być spłacana w miesięcznych ratach, a w razie opóźnienia w zapłacie pożyczkodawcy należały się umowne odsetki karne. Argumentowała także, iż pozwana nie dokonywała spłaty pożyczki w ustalonych przez strony terminach, a poręczyciel – informowany o stanie spłaty pożyczki – również nie uregulował powstałej zaległości, co stało się podstawą wypowiedzenia przez stronę powodową umowy, skutkując wymagalnością całego roszczenia z dniem 01.08.2011 r. Strona powodowa uzasadniała poza tym, że na wysokość zadłużenia składa się kwota 20 728,55 zł tytułem kapitału pożyczki oraz kwota 2 546,29 zł tytułem odsetek.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, wydając nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 02.12.2011 r. w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 1278400/11, rozstrzygnął zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwani R. P. i E. P. w sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżyli ten nakaz zapłaty w całości i wnieśli o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu przyznali, że pozwana zawarła ze stroną powodową przedmiotową umowę pożyczki i od kilku miesięcy jej nie spłaca, jednak pożyczkodawca powinien zdawać sobie sprawę z tego komu udziela pożyczki, gdyż od kilku miesięcy była na chorobowym i nie mogła okazać zaświadczenia o zarobkach, jednak powodowa spółdzielcza kasa oszczędnościowo – kredytowa nie przejęła się tym i udzieliła pożyczki dużo wyższej niż pozwana oczekiwała. Pozwani podnieśli nadto, że mąż pożyczkobiorczyni – pozwany R. P. miał wyrazić jedynie zgodę na pożyczkę powyżej 20 000 zł, jednak nie wymagano od niego zaświadczenia o dochodach, ani nie pytano o jego sytuację finansową, a przecież osoba posiadająca wysoki kredyt nie powinna być żyrantem. Argumentowali poza tym, że pozwany o tym, że jest żyrantem dowiedział się później, bo otrzymali taką ilość dokumentów, że zwykły człowiek nie byłby w stanie się w tym połapać. Podali także, iż po zawarciu umowy kredytowej pozwana wróciła do pracy, lecz po miesiącu okazało się, że jest w ciąży i poszła na chorobowe, a następnie na urlop macierzyński, natomiast obecnie sytuacja finansowa ich rodziny jest tragiczna, gdyż pracuje tylko pozwany ,zarabiając średnio około 1 400 zł netto, zaś pozwani spłacają inny kredyt hipoteczny w kwocie 1510 zł miesięcznie. Wskazali również, iż obecnie pozwany ma na utrzymaniu trzy osoby, dwoje małoletnich dzieci i pozwaną w związku z czym ich rodzina pozostaje na skraju nędzy, zaś strona powodowa powinna brać pod uwagę sytuację swoich klientów.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 06.03.2012 r. w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 1278400/11 w oparciu o treść art. 505 [36] § 1 k.p.c. stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Lubinie.

Na rozprawie w dniu 17 stycznia 2013 r. pozwani wskazali, że strona powodowa przy udzielaniu pożyczki nie wymagała od nich zaświadczeń o zarobkach, a pozwany R. P. był wówczas bardzo zadłużony. Podali także, iż w pkt 19 umowy pożyczki było 3 tys. ubezpieczenia, które nie zostało wykorzystane, zaś pozwany podpisał pkt 33 umowy pożyczki In blanco.

Strona powodowa w piśmie z dnia 30.01.2013 r. wyjaśniła, że pozwana nie wykazała, aby zaszły przesłanki uruchomienia odpowiedzialności ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia pożyczki od utraty pracy – ubezpieczenie ETAT i ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków ATUT.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana E. P. od dnia 28.08.2009 r. była członkiem (...) S. z siedzibą w G.. W dniu 15.04.2010 r. pozwana zawarła ze stroną powodową Spółdzielczą (...)(...) S. umowę pożyczki konsumenckiej nr (...), na podstawie której powyższa (...) udzieliła jej pożyczki w wysokości 23 500,00 zł, która miała być spłacona w miesięcznych ratach do dnia 15 – tego każdego kolejnego miesiąca. Zgodnie z przedmiotową umową oprocentowanie kredytu określono w wysokości 20% w stosunku rocznym ustalanej przez Zarząd (...), jednak nie mogącej przekroczyć czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Pozwana zobowiązała się również do zapłaty prowizji z tytułu udzielenia pożyczki w kwocie 1 155,00 zł oraz opłaty przygotowawczej w kwocie 20,00 zł. Zabezpieczeniem spłaty powyższej pożyczki było poręczenie osoby fizycznej, cesja z umowy ubezpieczenia ATUT i cesja z umowy ubezpieczenia na wypadek utraty pracy ETAT. W związku z powyższymi ubezpieczeniami pozwana zobowiązała się do zapłaty składek ubezpieczenia w przypadku ubezpieczenia na wypadek utraty pracy ETAT w kwocie 1 410,00 zł, zaś w przypadku ubezpieczenia (...) w kwocie 1 920,00 zł. Ponadto mąż pozwanej – R. P. złożył w dniu 15.04.2010 r. oświadczenie o poręczeniu za zobowiązanie z tytułu przedmiotowej pożyczki, zobowiązując się wobec strony powodowej do zapłaty kwoty 23 500 zł powiększonej o należne odsetki, opłaty, prowizje i inne koszty przysługujące (...) w związku z wykonaniem umowy na wypadek, gdyby pożyczkobiorca nie wykonał swojego zobowiązania. W chwili zawierania powyższej umowy pożyczki z pozwaną i przyjmowania pisemnego oświadczenia pozwanego o poręczeniu pracownicy powodowej (...), biorący udział przy dokonywaniu powyższych czynności prawnych nie wymagali od pozwanych przedłożenia zaświadczeń o zarobkach, poprzestając na oświadczeniach złożonych przez pozwanych w tym względzie.

dowód: deklaracja poręczyciela k. 76 – 78,

wniosek o przyznanie pożyczki k .71,

plan spłaty pożyczki k .67 – 68,

deklaracja członkowska pozwanej k. 69 – 75,

umowa pożyczki nr (...) z dnia 15.04.2010 r. k. 178,

oświadczenie poręczyciela k .178,

ogólne warunki grupowego ubezpieczenia ATUT i ubezpieczenia ETAT

k .102 – 106,

- dokumentacja pozwanych związana z zawarciem umowy pożyczki – koperta k. 116 – oryginały,

częściowo przesłuchanie pozwanej E. P. k. 125 – 126,

częściowo przesłuchanie pozwanego R. P. k. 126.

Zgodnie z §10 pkt 6 Regulaminu (...) im. (...) – członek Kasy obowiązany jest przestrzegać przepisy Statutu, regulaminów oraz postanowienia i uchwały organów Kasy.

Stosownie do treści §24 ust. 1 Regulaminu udzielania kredytów i pożyczek (...) im. (...) – w przypadku niespłacenia kredytu lub jego raty w terminie, należność z tytułu udzielonego kredytu staje się w następnym dniu należnością przeterminowaną. Natomiast na podstawie §24 ust. 2 powyższego regulaminu od niespłaconego w całości lub części kapitału, a od dnia wniesienia powództwa od całości zadłużenia, pobierane są odsetki według stopy procentowej obowiązującej w danym okresie dla należności przeterminowanych. Wysokość stopy procentowej dla należności przeterminowanych ustala w drodze uchwały Zarząd (...), z tym zastrzeżeniem, że maksymalna stopa procentowa dla należności przeterminowanych nie może przekroczyć czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

Na podstawie uchwały nr 4 (...) S. z siedzibą w G. z dnia 12 maja 2009 r. wysokość stóp procentowych dla należności przeterminowanych dla pożyczek, kredytów, linii kredytowych udzielonych od 20 lutego 2006 r. została określona na poziomie czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

dowód: uchwały Zarządu (...) im. (...) z dnia 25.03.2009 r. oraz z dnia 12.05.2009 r. k .34 – 35,

Regulamin udzielania kredytów i pożyczek (...) im. (...) k. 90 – 91,

Statut (...) im. (...) k .92 – 98.

Pismem z dnia 29.04.2011 r. strona powodowa poinformowała pozwaną o łącznej wysokości przeterminowanego zadłużenia w kwocie 515,28 zł z tytułu przedmiotowej umowy pożyczki. Pozwany również został poinformowany pisemnie o powyższym przeterminowanym zadłużeniu.

Pismem z dnia 16.06.2011 r. strona powodowa poinformowała pozwaną o łącznej wysokości przeterminowanego zadłużenia w kwocie 2 035,31 zł z tytułu przedmiotowej umowy pożyczki. Pozwany również został poinformowany pisemnie o powyższym przeterminowanym zadłużeniu.

Pismem z dnia 27.06.2011 r., doręczonym pozwanej dnia 01.07.2011 r., strona powodowa wypowiedziała pozwanej powyższą umowę pożyczki wobec zaprzestania terminowej spłaty zobowiązania, zaś cała niespłacona część pożyczki z należnymi odsetkami została postawiona w stan natychmiastowej wymagalności z upływem 30 dni od doręczenia niniejszego wypowiedzenia.

dowód: wypowiedzenie umowy z dnia 27.06.2011 r. z potw. odbioru k .36 – 37

wezwanie do zapłaty z dnia 29.04.2011 r. k .79,

zawiadomienia poręczyciela z dnia 29.04.2011 r. z potw. nadania k .81 – 82,

ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 16.06.2011 r. z potw. nadania k .83-84,

zawiadomienie poręczyciela z dnia 16.06.2011 r. z potw. nadania k .85 – 86.

Wysokość wymagalnego zobowiązania pozwanej z tytułu przedmiotowej umowy pożyczki na dzień 30.09.2011 r. wynosi łącznie kwotę 23 274,84 zł, na która składa się kwota 20 728,55 zł tytułem kapitału pożyczki oraz kwota 2 546,29 zł tytułem umownych odsetek skapitalizowanych.

dowód: raport spłaty na dzień 30.09.2011 r. k. 66.

Pozwana po uregulowaniu kilku rat powyższej pożyczki zaprzestała spłaty powyższego zobowiązania z uwagi na trudną sytuację finansową w jakiej znalazła się rodzina pozwanych. Pozwana w grudniu 2010 r. urodziła córkę w związku z czym pozostawała na urlopie macierzyńskim, a obecnie przebywa na bezpłatnym urlopie wychowawczym, pozostając w zatrudnieniu. Nie była po zaciągnięciu pożyczki zarejestrowana jako bezrobotna. Pozwany wykonuje pracę zarobkową za wynagrodzeniem około 1 400 zł netto. Pozwani mają dwoje dzieci, córkę w wieku 14 lat oraz córkę w wieku 2 lat. Środki pieniężne pochodzące z przedmiotowej pożyczki pozwani przeznaczyli częściowo na spłatę innych zobowiązań kredytowych, spłatę części rat powyższej pożyczki w (...) im. (...) oraz na utrzymanie swojej rodziny- na wydatki bieżące.

dowód: częściowo przesłuchanie pozwanej E. P. k 125 – 126

częściowo przesłuchanie pozwanego R. P. k 126

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie strona powodowa dochodziła roszczenia z tytułu niespłaconej przez pozwaną pożyczki nr (...) z dnia 15.04.2010 r., przy czym w przypadku pozwanej E. P. roszczenie związane było z umową pożyczki, zaś w przypadku pozwanego R. P. wynikało z umowy poręczenia powyższej pożyczki. W gruncie rzeczy pozwani nie kwestionowali wysokości zadłużenia z tytułu powyższej pożyczki, niemniej jednak odmawiali uznania roszczenia, podnosząc brak zdolności kredytowej po ich stronie w chwili zawarcia przez pozwaną umowy pożyczki.

Odnosząc się do zobowiązania pozwanej, należy mieć na względzie, iż jej obowiązek zapłaty na rzecz strony pozwanej należności z tytułu niespłaconej pożyczki wraz z należnymi odsetkami i kosztami wynika z treści umowy pożyczki. Ponadto biorąc pod uwagę charakter instytucji kredytowej, która udzieliła powódce pozwanej, działając w formie prawnej (...), prawa i obowiązki pozwanej, jako członka (...), w zakresie jej członkostwa i zobowiązania z tytułu pożyczki wynikały również z treści statutu, regulaminu udzielania kredytów i pożyczek oraz uchwał organów (...) im. (...). Z przedłożonej dokumentacji wynika, że pozwana zaciągnęła w powodowej (...) pożyczkę w wysokości 23 500 zł, do której zwrotu zobowiązała się w miesięcznych ratach wraz z należnymi odsetkami umownymi, jednak po uregulowaniu części zobowiązania zaprzestała spłat należności, co w efekcie doprowadziło do wypowiedzenia umowy pożyczki pismem z dnia 27.06.2011 r. i postawieniem całego zadłużenia w stan natychmiastowej wymagalności z dniem 01.08.2011 r. Z raportu spłaty i pozostałej dokumentacji dotyczącej przedmiotowej umowy wynika, że do zapłaty na dzień 30.09.2011 r. pozostawała łączna kwota zobowiązania w wysokości 23 274,84 zł, na którą składa się kwota 20 728,55 zł tytułem kapitału pożyczki oraz kwota 2 546,29 zł tytułem naliczonych umownych odsetek. Na pozwanej zatem spoczywa obowiązek zapłaty powyższej należności na rzecz strony powodowej.

Natomiast w przypadku pozwanego R. P. jego zobowiązanie wynika z umowy poręczenia przedmiotowej pożyczki. Zgodnie z art. 876§1 k.c. przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. Zgodnie z powyższym poręczenie stanowi formę zabezpieczenia spłaty cudzego zobowiązania poprzez zaciągnięcie przez poręczyciela odrębnego zobowiązania wobec wierzyciela, w którym przyjmuje on na siebie obowiązek spłaty istniejącego zobowiązania innej osoby, w przypadku, gdyby dłużnik główny nie wykonał swojego zobowiązania. Z przedłożonej dokumentacji dotyczącej przedmiotowej pożyczki, a zwłaszcza oryginału umowy pożyczki oraz oświadczenia poręczyciela – przedłożonych przez pozwanych - wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że pozwany R. P. złożył w dniu 15.04.2010 r. oświadczenie o poręczeniu spłaty pożyczki nr (...) zaciągniętej przez jego żonę w (...) im. (...). Twierdzenia pozwanego oraz pozwanej o tym, że w istocie miał on jedynie wyrazić zgodę na zaciągniecie zobowiązania przez pozwaną jako współmałżonek oraz, że złożył podpis na pustym blankiecie są dla Sądu niewiarygodne. W pierwszej kolejności należy mieć na względzie, że strona powodowa jako spółdzielcza kasa oszczędnościowo – kredytowa jest instytucją zaufania publicznego. W związku z tym zupełnie niewiarygodnie brzmią twierdzenia pozwanego, że przedłożono mu czysty blankiet do podpisania i nie zdawał on sobie sprawy z tego, że składa oświadczenie jako poręczyciel, a nie jako współmałżonek wyrażający zgodę na zawarcie umowy pożyczki przez pozwaną. Z treści oryginału umowy pożyczki oraz oświadczenia poręczyciela wynika w sposób oczywisty, że pozwany podpisał się w rubryce jako poręczyciel pod treścią oświadczenia poręczyciela o zobowiązaniu do zapłaty kwoty wynikającej z przedmiotowej umowy pożyczki w razie gdyby pożyczkobiorca nie wywiązał się ze swojego zobowiązania. Co więcej z przesłuchania pozwanych wynika, że wielokrotnie zaciągali już kredyty i pożyczki w różnych instytucjach finansowych, zatem jako osoby o pełnej zdolności do czynności prawnych, z pewnością zdawali sobie sprawę z obowiązków spoczywających na poręczycielu. Poza tym nawet, gdyby pozwany rzeczywiście podpisał się In blanco – na pustej karcie – to byłaby to jego decyzja i jego ryzyko, że podpisuje się w ten sposób.

Natomiast odnosząc się do poruszanego przez pozwanych braku zdolności kredytowej, czy tez nieustalenia przez pożyczkodawcę wysokości ich zarobków, należy mieć na względzie, iż z punktu widzenia obowiązku wynikającego z umowy pożyczki i poręczenia pożyczki nie ma znaczenia zdolność kredytowa. Badanie przez instytucje kredytowe tzw. zdolności kredytowej ma na celu ocenę możliwości spłaty przez pożyczkobiorców i poręczycieli zaciągniętego przez nich zobowiązania i ograniczenie ryzyka związanego z niewypłacalnością potencjalnych kredytobiorców lub pożyczkobiorców. Jeżeli instytucja finansowa udziela pożyczki osobie, która ma liczne zobowiązania kredytowe i ograniczone możliwości dochodowe, to robi to wyłącznie na własne ryzyko w tym znaczeniu, że może mieć trudności z wyegzekwowaniem przeterminowanego zobowiązania na drodze postępowania egzekucyjnego. Niemniej jednak brak zdolności kredytowej po stronie pożyczkobiorcy lub poręczyciela nie wpływa na ważność zaciągniętego przez nich zobowiązania. Pozwani zdawali sobie sprawę z tego, że posiadają zadłużenie z tytułu innych kredytów i pożyczek, zdawali sobie sprawę również ze swoich możliwości dochodowych i mimo tego zdecydowali się na to, aby pozwana zaciągnęła kolejną pożyczkę w (...) im. (...), zaś pozwany poręczył jej spłatę. W związku z tym, że pozwana zaprzestała spłaty pożyczki, to zgodnie z umową poręczenia, obowiązek spłaty należności z tego tytułu spoczywa również na pozwanym.

Storna powodowa nie miała obowiązku ustalenia wysokości zarobków pozwanych przed przyznaniem pożyczki. Taki obowiązek nie wynika z żadnych przepisów. Pozwani powinni również przeczytać wnioski i dokumenty przed ich podpisaniem, a jeśli tego nie zrobili, to czynili to na własne ryzyko.

Niniejsza sprawa rozpoznawana jest przez pryzmat wymagalnego obowiązku pozwach wobec strony powodowej, która wobec zaprzestania spłaty pożyczki przez pozwaną i nieuregulowania należności przez pozwanego jako poręczyciela szukała ochrony prawnej swojego roszczenia przed Sądem, który po rozpoznaniu sprawy zasądził od pozwanych solidarnie kwotę dochodzoną pozwem. Solidarny charakter zobowiązania poręczyciela wynika już z samej treści oświadczenia pozwanego o poręczeniu.

Pozwana otrzymała środki finansowe, wydatkowała je, zatem obecnie musi spłacić zadłużenie.

Odnosząc, że do zarzutu pozwanej, że nie została uruchomiona ochrona ubezpieczeniowa pożyczki, należało uznać, że pozwana nie wykazała, aby zachodziły przesłanki uruchomienia ubezpieczenia ETAT – gdyż nie stracił pracy po zawarciu umowy pożyczki.

Niezrozumiały jest wniosek pozwanych, aby strona powodowa przedłożyła ich zaświadczenie o zarobkach, skoro sami przyznają, że takiego zaświadczenia od nich nie żądano. Strona powodowa nie miała takiego obowiązku.

Pozwani zarzucali, że dokumenty przedłożone przez stronę powodową są niezgodne z dokumentami, jakie oni otrzymali. Na dowód tego pozwana E. P. na rozprawie przedłożyła oryginały dokumentów związanych z umową pożyczki i zaczęła okazywać, w których miejscach jej mąż według niej podpisał się in blanco, gdzie nie zgadzają się kwoty zarobków, poza tym w czasie przesłuchania w charakterze strony, czyli w czasie przeprowadzania dowodu, odnosiła się do przedłożonych przez siebie w tym dniu dokumentów – oświadczyła, że „na stronie trzeciej umowy pożyczki oraz na oświadczeniu poręczyciela mąż podpisał się na pustej kartce i wszystko można wydrukować”, zatem zasadne było w celu zweryfikowania tych zarzutów przedłożenie przez pozwanych oryginału umowy i oświadczenia, co już wcześniej zrobili. Pozwani działali bez pełnomocnika, zatem Sąd, mając na względzie obowiązki stron wynikające z art. 3 k.p.c. i z art. 6 § 2 k.p.c. i uznając, że pozwani powołują się na te dokumenty jako na dowody , skoro przynieśli je do Sądu i przedłożyli, włączył je do materiału dowodowego sprawy, ponieważ zachowanie pozwanych jednoznacznie wskazywało, że ich zdaniem dokumenty te zawierają informacje, które są dla pozwanych istotne i na które chcą w sprawie się powołać.

Dokumenty w oryginałach przedłożone przez pozwanych potwierdziły, że pozwana zawarła umowę pożyczki, a pozwany ją poręczył. Dokumenty te – wbrew twierdzeniom i intencjom pozwanych – również przemawiały za tym, aby Sąd powództwo uwzględnił. Zgodnie z treścią art. 248 § 2 k.p.c. pozwani nawet nie mogli odmówić przedłożenia tych dokumentów , gdyż strona nie może odmówić przedstawienia dokumentu, jeżeli szkoda, na która byłaby narażona polega na przegraniu procesu.

Odsetki zostały zasądzone na podstawie art. 481§1 i §2 k.c. Stronie powodowej przysługują, zgodnie z art. 359§1 k.c., umowne odsetki wynikające z treści umowy pożyczki, regulaminu udzielania kredytów i pożyczek (...) im. (...) oraz uchwały nr 4 Zarządu (...) im. (...) z dnia 12 maja 2009 r. W związku z tym stronie powodowej należą się od dnia wytoczenia powództwa od przeterminowanego zobowiązania umowne odsetki w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP.

Sąd, na podstawie art. 102 k.p.c., obciążył pozwanych jedynie połową kosztów należnych stronie powodowej z uwagi na ich trudną sytuację materialną, bowiem mają na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci, zaś pozwana pozostaje na bezpłatnym urlopie wychowawczym, zatem na całą rodzinę przypada kwota dochodu ok. 1400 zł , jaką zarabia pozwany.