Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACz 635/13

POSTANOWIENIE

Dnia 23 sierpnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący:

SSA Andrzej Palacz (spr.)

Sędziowie:

SA Anna Pelc

SA Kazimierz Rusin

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2013 roku

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa P. W. H. (...) Sp. z o.o. w P.

przeciwko Towarzystwu (...) SA w R.

o zapłatę

na skutek zażalenia powódki

na postanowienie Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego w Rzeszowie

z dnia 14 czerwca 2013r., sygn. akt VI GC 255/12

p o s t a n a w i a:

o d d a l i ć zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy odrzucił apelację powódki od wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 21 grudnia 2012r.

W uzasadnieniu Sąd podał, że powódka nie uiściła opłaty sądowej od apelacji. Ponadto powódka reprezentowana jest przez pełnomocnika profesjonalnego, co oznacza zastosowanie art. 112 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, a zatem opłatę sądową należało uiścić bez wzywania ze strony sądu.

Na powyższe postanowienie powódka wniosła zażalenie, koncentrując się na okolicznościach uzasadniających zwolnienie jej od opłaty sądowej od apelacji i usprawiedliwiając zwłokę w dostarczeniu wymaganych dokumentów spółki z ZUS-u i urzędu skarbowego.

Mając powyższe na uwadze powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zażalenie jest bezzasadne.

Powódka wniosła apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 21 grudnia 2012r., sporządzoną przez reprezentującego ją adwokata (k. 635). Po wezwaniu do uiszczenia opłaty sądowej od apelacji powódka i jej pełnomocnik złożyli wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych (k. 650, 653). Postanowieniem z dnia 14 marca 2013r. Sąd Okręgowy oddalił wniosek powódki o zwolnienie jej od opłaty sądowej od apelacji (k. 661). Na powyższe postanowienie powódka, za pośrednictwem swego adwokata, złożyła zażalenie (k. 665), które nie zostało uwzględnione przez Sąd Apelacyjny w Rzeszowie (k. 670). Postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 10 maja 2013r. zostało doręczone pełnomocnikowi powódki w dniu 16 maja 2013r. (k. 672).

W ocenie Sądu Apelacyjnego, rację ma Sąd Okręgowy przyjmując, że powódka nie uiściła opłaty sądowej od apelacji, co skutkowało jej odrzuceniem.

Zgodnie z treścią art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 19 kwietnia 2010r. (Dz. U. z 2010r., nr 90, poz. 594 j.t.), przepisu ust. 2 (mówiącego o wzywaniu strony do opłacenia złożonego pisma) nie stosuje się, jeżeli pismo podlegające opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu zaskarżenia, zostało wniesione przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego. W takim przypadku, jeżeli wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych złożony przed upływem terminu do opłacenia pisma został oddalony, tygodniowy termin do opłacenia pisma biegnie od dnia doręczenia stronie postanowienia, a gdy postanowienie zostało wydane na posiedzeniu jawnym - od dnia jego ogłoszenia. Jeżeli jednak o zwolnieniu od kosztów sądowych orzekał sąd pierwszej instancji, a strona wniosła zażalenie w przepisanym terminie, termin do opłacenia pisma biegnie od dnia doręczenia stronie postanowienia oddalającego zażalenie.

Oznacza to, że termin do uiszczenia opłaty sądowej od apelacji rozpoczął bieg w dniu 16 maja 2013r., tj. od doręczenia pełnomocnikowi powódki odpisu postanowienia Sądu Apelacyjnego i tym samym termin ten upłynął w dniu 23 maja 2013r.

Z tego też względu, pełnomocnik powódki powinien był zastosować się do dyspozycji art. 112 ust. 3 cyt. ustawy, by nie narazić się na skutek w postaci odrzucenia apelacji jako nieopłaconej. Należy przy tym zauważyć, iż powódka nie tylko nie zastosowała się do terminu wskazanego w powyższej regulacji, ale w ogóle nie uiściła wymaganej opłaty od apelacji.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie powódki na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.