Sygn. akt II AKa 127/13
Dnia 26 września 2013 r.
Sąd Apelacyjny w Łodzi, II Wydział Karny, w składzie:
Przewodniczący: |
SSA Paweł Misiak |
Sędziowie: |
SA Marian Baliński (spr.) SA Piotr Feliniak |
Protokolant: |
st. sekr. sądowy Łukasz Szymczyk |
przy udziale H. T., Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Łodzi
po rozpoznaniu w dniu 26 września 2013 r.
sprawy
R. O.
oskarżonego z art. 59 ust. 2 i 58 ust. 2 i 62 ust. 1 ustawy z 29.07.2009 o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z 12 kk;
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi
z dnia 15 lutego 2013 r., sygn. akt XVIII K 119/11
na podstawie art. 437 §1 i §2 kpk, art. 438 pkt 1 kpk oraz art. 636 §1 kpk
1. zmienia zaskarżony wyrok w odniesieniu do R. O. w ten sposób, że wysokość stawki dziennej grzywny wymierzonej oskarżonemu w punkcie 4 ustala na 20 (dwadzieścia) złotych;
2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. C. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) tytułem należności za obronę z urzędu udzieloną oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym;
3. stwierdza, że koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.
Sygn. akt II AKa 127/13
Wobec cofnięcia apelacji przez obrońcę A. P., po stwierdzeniu, iż brak jest przeszkód do pozostawienia jej bez rozpoznania, Sąd Apelacyjny rozpoznał sprawę R. O., który wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z 15 lutego 2013 r. wydanym w sprawie XVIII K 119/11 został uznany za winnego tego, że:
- w dniu 6 maja 2009 roku w Ł., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii , posiadał środki odurzające w postaci marihuany o wadze 8, 29 gram netto, czym wypełnił dyspozycję art.62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za ten czyn na podstawie art. 62 ust. 1 wskazanej ustawy wymierzył mu karę 2 miesięcy pozbawienia wolności;
- w okresie od 2007 roku do 6 maja 2009 roku w Ł. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, brał udział w obrocie znacznymi ilościami substancji odurzających, które nabywał w celu dalszej odsprzedaży, przy czym w okresie od października 2008 roku do maja 2009 roku sprzedawał D. P. środki odurzające w postaci marihuany o łącznej wadze 84, 99 grama , a w marcu 2009 roku R. N. o wadze 30 gram, a także udzielił w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od grudnia 2008 roku do maja 2009 roku mężczyźnie o pseudonimie (...) 7 gram, w okresie od grudnia 2008 roku do maja 2009 roku mężczyźnie o pseudonimie (...) 5 gram, w okresie od kwietnia do maja 2009 mężczyźnie o pseudonimie B. 2 gramy, w okresie od kwietnia do maja 2009 roku nieustalonemu mężczyźnie o 2 gramy, w okresie od grudnia 2008 roku do maja 2009 roku mężczyźnie o pseudonimie (...) 5 gram, w okresie od kwietnia do maja 2009 roku nieustalonemu mężczyźnie o wadze 2 gramy, we wrześniu 2008 roku mężczyźnie o imieniu R. o wadze 3 gramy, czym wypełnił dyspozycję art. 56 ust. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk i za ten czyn na podstawie art. 59 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 11 § 3 kk wymierzył karę 2 lat pozbawienia wolności i karę 50 stawek dziennych grzywny przyjmując wysokość jednej stawki na 20 złotych;
- w okresie od stycznia 2009 roku do 6 maja 2009 roku udzielił nieodpłatnie T. P. środki odurzające w łącznej ilości 1 grama marihuany czym wypełnił dyspozycje art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 58 ust. 1 wskazanej ustawy w związku z art. 60 § 2 i 6 pkt. 4 k. wymierzył mu karę 20 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na 20 złotych;
Na postawie art. 85 k.k., 86 § 1 i 2 kk orzekł wobec oskarżonego karę łączną 2 lat pozbawienia wolności i karę łączną grzywny 50 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na 30 złotych, zaś na podstawie art. 69 § 1 k.k., art. 70 § 2 k.k. powyższą karę łączną 2 lat pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 5 lat.
Apelację złożył oskarżyciel publiczny, skarżąc wyrok w odniesieniu do R. O., na jego korzyść.
Powyższemu orzeczeniu zarzucił - na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. i art. 438 pkt. 1 k.p.k. - rażące naruszenie przepisów prawa materialnego mające istotny wpływ na treść wyroku, polegające na wadliwym określeniu stawki dziennej orzeczonej kary łącznej grzywny, która w efekcie przewyższała najwyższą stawkę dzienną zastosowaną w karach jednostkowych.
Prokurator konkludował o zmianę wyroku co do punktu 5 opisanego wyżej wyroku, poprzez przyjęcie wysokości jednej stawki dziennej na 20 złotych.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja jest oczywiście zasadna, bowiem kara łączna w skarżonej części wyroku zapadła z rażącym naruszeniem prawa materialnego.
Sąd Okręgowy orzekając w przedmiocie kary łącznej nie dostrzegł, iż stawki dzienne kar grzywny podlegające łączeniu zostały ustalone w wysokości 20 zł.
Zgodnie z art. 86 § 2 k.k., wymierzając karę łączną grzywny, sąd określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami określonymi w art. 33 § 3 k.k., przy czym wysokość stawki dziennej nie może jednak przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio.
Jeżeli podczas orzekania o karze łącznej grzywny określono na nowo stawkę dzienną w kwocie przekraczającej najwyższą stawkę ustaloną poprzednio w tym samym wyroku, stanowi to rażące naruszenie zasady orzekania kary łącznej grzywny, przewidzianej w art. 86 § 2 k.k. i niewątpliwie ma istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2008 r., II KK 295/07, R - OSNKW 2008, poz. 254 CD).
Z tych względów orzeczono jak w sentencji.