Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 września 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Dorota Stawicka-Moryc

Protokolant : Robert Purchalak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 września 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa Gminy W.(...) we W.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości położonej przy ul. (...) we W.

o uchylenie uchwały

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kwotę 197 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Strona powodowa Gmina W. w pozwie skierowanym przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) wniosła o uchylenie uchwały tejże Wspólnoty nr (...), podjętej na zebraniu w dniu 12 marca 2013r. oraz częściowo w drodze indywidualnego zbierania głosów.

Uzasadniając swoje żądanie strona powodowa podniosła, że wspólnota częściowo na zebraniu w dniu 12.03.2013r. oraz częściowo w drodze indywidualnego zbierania głosów podjęła uchwałę nr (...) w sprawie przekazania pożytków wspólnoty na fundusz remontowy. Zgodnie z tą uchwałą przychody uzyskane przez wspólnotę z pożytków będą przekazywane na fundusz remontowy, który będzie wykorzystywany na remonty części wspólnych nieruchomości. Powyższa regulacja jest sprzeczna z przepisem art. 12 ust.2 zd. pierwsze ustawy o własności lokali. Zaskarżona uchwała wkroczyła w prawo własności właścicieli lokali, do których te środki należą. Nadpłata dokonana przez właściciela lokalu stanowi jego własność i jedynie on jest uprawniony do decydowania o jej przeznaczeniu.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana na rozprawie w dniu 5.09.2013r. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów od strony powodowej na rzecz strony pozwanej.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, iż nie godzi się ze stanowiskiem powoda, bowiem wspólnota ma zdolność prawną, która pozwala jej gromadzić swój majątek, zatem gdy wygospodaruje nadwyżkę, wspólnota ma prawo zadecydować czy rozdysponuje środki między właścicieli czy też zasili fundusz remontowy, na co wielokrotnie zwrócił uwagę Sąd Najwyższy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Bezspornym jest, iż strona powodowa jest właścicielem 3 lokali mieszkalnych położonych w budynku przy ul. (...) we W. z udziałem 18,93. W budynku znajduje się ogółem 15 lokali mieszkalnych.

W dniu 12.03.2013r. oraz częściowo w drodze indywidualnego zbierania głosów podjęła uchwałę nr (...)w sprawie przekazania pożytków wspólnoty na fundusz remontowy.

Sąd zważył co następuje :

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stan faktyczny sprawy, w zakresie istotnym dla jej rozstrzygnięcia, był bezsporny i został ustalony w szczególności w oparciu o dołączoną do pozwu uchwałę nr (...).

Zgodnie z treścią art. 25 ustawy o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr. 80 poz. 903 z późn. zm.), będącym podstawą prawną wytoczonego powództwa, właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy.

Stosownie do art. 25 ust. 1a cyt. ustawy powództwo o uchylenie uchwały może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów. Jak wynika z akt przedmiotowej sprawy, sporna uchwała została podjęta przez właścicieli nieruchomości przy ul. (...) we W. na zebraniu wspólnoty oraz częściowo w trybie indywidualnego zbierania głosów. Strona powodowa zagłosowała przeciw uchwale w dniu 11 kwietnia 2013 roku, niniejsze powództwo zostało wytoczone w dniu 23.04.2013 r., a więc z zachowaniem przewidzianego w ustawie terminu.

Przechodząc do oceny zasadności zgłoszonego w pozwie żądania na wstępie należy wskazać, że zaskarżona uchwała pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) we W., dotyczyła przekazania pożytków Wspólnoty na fundusz remontowy, który wykorzystany będzie na remonty części wspólnych nieruchomości.

Jak już wspomniano na wstępie niniejszych rozważań, uchylenie uchwały wspólnoty mieszkaniowej możliwe jest w razie wykazania przez właściciela lokalu, że uchwała ta jest niezgodna z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali, albo narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy.

Spór między stronami dotyczył kwestii dopuszczalności przeznaczenia wygospodarowanych nadwyżek na fundusz remontowy Wspólnoty Mieszkaniowej.

Przepis art. 13 u.w.l. zawiera przykładowe wyliczenie kosztów zarządu nieruchomości wspólnej, na które składają się m in: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, opłaty za antenę zbiorczą i windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy. Koszty te pokrywane są z góry zaliczkowo do dnia dziesiątego każdego miesiąca. Z powyższego wyliczenia niewątpliwie wynika, iż wydatki na remonty mieszczą się w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej, które winny być pokrywane m in. z pożytków lub innych przychodów, jakie nieruchomość wspólna przynosi.

Nie ulega wątpliwości, że właściciele lokali tworzący wspólnotę mieszkaniową mogą na podstawie uchwały utworzyć fundusz remontowy i określić zasady jego gromadzenia oraz dysponowania nim przez zarząd wspólnoty. W ustawie o własności lokali ustawodawca nie uregulował statusu prawnego funduszu remontowego, jest w niej bowiem mowa jedynie o wydatkach na remonty i bieżącą konserwację nieruchomości wspólnej, jako składnikach kosztów zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej (art. 14 pkt 1 u.w.l.).

W tej sytuacji przy kwalifikacji prawnej środków pieniężnych zgromadzonych na funduszu remontowym trzeba odwołać się reguł do przyjętych w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 2007 r., III CZP 65/07, mającej moc zasady prawnej. W uchwale tej Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że wspólnota mieszkaniowa ma ustawowo przyznaną zdolność prawną, wobec czego może posiadać własny majątek, odrębny od majątków właścicieli lokali. W skład tego majątku mogą jednak wejść jedynie prawa i obowiązki związane z gospodarowaniem nieruchomością wspólną. Przepisy ustawy o własności lokali pozwalają stwierdzić, że do majątku wspólnoty wchodzą przede wszystkim uiszczane przez właścicieli lokali zaliczki w formie bieżących opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną ( art. 13 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 1 i art. 14 u.w.l.) oraz pożytki i inne dochody z nieruchomości wspólnej.

Powracając do kwestii dopuszczalności przeznaczenia przez pozwaną wspólnotę mieszkaniową pożytków z nieruchomości wspólnej na fundusz remontowy, zdaniem Sądu, nie można dopatrzeć się naruszenia w tym przepisu art. 12 ust. 2 u.w.l. W szczególności brak jest podstaw do przyjęcia, że zaliczenie tych pożytków na fundusz remontowy wkracza w sferę uprawnień poszczególnych właścicieli lokali. Zauważyć w tym miejscu należy, że właściciele lokali mogą zadecydować o sposobie wykorzystania przysługujących im środków po zaspokojeniu kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej. W szczególności zatem mogą wyrazić zgodę na zaliczenie tych pożytków na zasilenie funduszu remontowego. Podjęcie uchwały o przeznaczeniu pożytków na fundusz remontowy, w ocenie Sądu nie może być również poczytywane jako naruszenie interesów poszczególnych właścicieli lokali, albowiem zasilenie funduszu remontowego i utworzenie w ten sposób pewnej rezerwy finansowej na nieprzewidziane wydatki remontowe sprzyja zapewnieniu płynności finansowej wspólnoty. Jednocześnie stwierdzić należy, że przyjęty sposób rozliczenia pożytków pozwala uniknąć zwracania poszczególnym członkom wspólnoty niewielkich zazwyczaj kwot, które w nieodległej przyszłości mogą okazać się potrzebne na pokrycie nieprzewidzianych wydatków (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.01.2011 r., II CSK 538/10).

W ocenie Sądu przytoczona zatem argumentacja powodów w pozwie nie może prowadzić do wzruszenia zaskarżonej uchwały, która w swej treści nie jest sprzeczna z przepisami prawa, w tym ustawą o własności lokali, jak również nie narusza ona interesów powodów.

Orzeczenie o kosztach procesu wydano na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Zasądzone w punkcie II sentencji wyroku koszty procesu obejmują koszty zastępstwa procesowego ustalone w oparciu o treść § 11 pkt 1 w zw. z § 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 j.t. )- tj. kwota 180 zł oraz koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Zarz.

1.  odnotować w rep.,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. strony powodowej;

3.  kal. 14 dni