Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 220/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2013 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący:

SSA Tadeusz Kiełbowicz (spr.)

Sędziowie:

SSA Witold Franckiewicz

SSA Robert Wróblewski

Protokolant:

Beata Sienica

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Marii Walkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2013 r.

sprawy L. S.

oskarżonego z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk; art. 271 § 3 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk; art. 271 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk; art. 299 § 5 i 6 kk w zw. z art. 299 § 1 kk w zw. z art. 12 kk; art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk; art. 271 § 3 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk; art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk; art. 296 § 2 i 3 kk w zw. z art. 296 § 2 kk i art. 273 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk; art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk; art. 299 § 1 kk w zw. z art. 299 § 5 i § 6 kk; art. 299 § 1 kk w zw. z art. 299 § 5 kk; art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 272 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu

z dnia 7 marca 2011 r. sygn. akt III K 24/06

I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego L. S. w ten sposób, że:

a) w punkcie II części rozstrzygającej ustala, że pokrzywdzony Bank (...) S.A w K. – Oddział we W. został wprowadzony przez oskarżonego w błąd nie co do zdolności kredytowej, lecz co do uprzedniego przedłożenia (...) S.A. faktur sprzedaży określających 90 – dniowy termin płatności, zawierających klauzulę faktoringową zobowiązującą dłużnika do zapłaty za wskazany na fakturze towar na rzecz Banku;

b) uniewinnia oskarżonego od popełnienia przypisanego mu w punkcie VI części rozstrzygającej czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 294 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk oraz art.12 kk i 11 § 2 kk, obciążając na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania z tą częścią postępowania odwoławczego związanymi Skarb Państwa, stwierdzając równocześnie, iż utraciło moc orzeczenie o karach zawarte w punkcie IX części rozstrzygającej i orzeczenie o karze łącznej pozbawienia wolności i grzywny wymierzonej oskarżonemu w punkcie XLII części rozstrzygającej;

c) w punkcie IX części rozstrzygającej z opisu czynu przypisanego oskarżonemu eliminuje ustalenie o niekorzystnym rozporządzeniu przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych kwotą 585.779,50 złotych przeznaczoną na refundację wynagrodzeń i ustalenie, iż oskarżony działał w warunkach ciągu przestępstw i za przypisany w tym punkcie czyn na podstawie art. 19 § 1 kk w związku z art. 294 § 1 kk i art. 11 § 2 kk i art. 33 § 2 kk wymierza oskarżonemu karę roku pozbawienia wolności i 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 20 (dwadzieścia) złotych;

d) wymierzoną oskarżonemu w pkt VIII części rozstrzygającej karę pozbawienia wolności orzeczoną za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 12 kk obniża do roku;

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok wobec oskarżonego L. S. utrzymuje w mocy;

III. na podstawie art. 91 § 2 kk wymierza oskarżonemu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i 500 (pięciuset) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 20 (dwadzieścia) złotych;

IV. na podstawie art. 69 §2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesza oskarżonemu L. S. wykonanie wyżej orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności na okres lat 5 (pięciu);

V. na podstawie art. 105 § 1 i 2 kpk prostuje oczywistą omyłkę pisarską w punkcie II części rozstrzygającej w ten sposób, że wyrazy „reprezentowanej spółki” zastępuje wyrazami „reprezentowanej spółdzielni”;

VI. obciąża oskarżonego L. S. wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym, nadto wymierza mu 2.300 (dwa tysiące trzysta) złotych tytułem opłaty za obie instancje.

UZASADNIENIE

L. S. został oskarżony o to, że :

I.  w okresie od dnia 9 lutego 2000 roku do dnia 20 kwietnia 2000 roku w C., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustalona osobą działającą, jako (...) spółka z o. o., a od 30 października 2000 roku działającą, jako reprezentant Zarządu wyżej wymienionej Spółki przed Bankiem (...) S.A. w K. Oddział w C., w stosunku, do której prowadzone jest odrębne postępowanie karne, występując, jako Prezes Zarządu Przedsiębiorstwa Produkcyjno Usługowego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C., ul. (...) oraz jak prezes Zarządu Spółdzielni (...) (...) z siedzibą w R., ul. (...), wiedząc, iż reprezentowana Spółka nie posiada zdolności kredytowej, złożył w dniu 9 lutego 2000 roku wniosek o udzielenie kredytu obrotowego w wysokości 300 000 zł, przedstawiając, jako zabezpieczenie kredytu hipoteką nieruchomości położonej w R., objętej KW SR w (...) nr (...), należącej do SI (...), przedkładając w tym celu w Banku (...) Oddział w C.:

-.

-

uchwały Rady Nadzorczej SI (...) i 2 z dnia 10 stycznia 2000 roku o poręczeniu cywilnym i majątkowym zobowiązań wynikających ze współpracy Spółdzielni ze Spółką (...) z C.,

-

operat szacunkowy dot. wyceny nieruchomości stanowiących własność SI (...)

-

polisy ubezpieczeniowe nieruchomości: SI (...)

a następnie wprowadzając w błąd pracowników Banku (...) Oddział w C., co do zamiaru oraz możliwości uregulowania zobowiązań wynikających z umowy kredytowej, możliwości egzekwowania środków finansowych z podpisanego w dniu 22 lutego 2000 roku weksla własnego in blanco, jak również zamiaru zrealizowania zabezpieczenia umowy w postaci dokonania do dnia 20 kwietnia 2000 roku wpisu na hipotece nieruchomości SI (...), zawarł w imieniu (...) Sp. z o.o. w dniu 22 lutego 2000 roku umowę Nr (...) o kredyt w wysokości 300 000 zł, stanowiący mienie znacznej wartości, która to kwota przelana została w dniu 22 lutego 2000 roku na rachunek (...) w tymże Banku (...)- (...), doprowadzając przez to Bank (...) w K. Oddział w C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 300 000 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk.

II.  w dniu 18 kwietnia 2000 roku we W., w woj. (...), wspólnie z inną ustaloną osobą, odnośnie, której w tym zakresie prowadzone jest odrębne postępowanie karne, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając bez zgody Rady Nadzorczej Spółdzielni (...) w R. oraz nie posiadając odpowiedniego upoważnienia Rady Nadzorczej do udzielania pełnomocnictwa do reprezentowania Spółdzielni (...) udzielił innej ustalonej i wskazanej wyżej osobie pełnomocnictwa do reprezentowania Spółdzielni (...) przed Bankiem (...) S.A. w K. Oddział we W., a następnie wraz z ustaloną i wskazaną wyżej osobą podpisał w Banku (...) Spółka Akcyjna w K. Oddział W.: umowę o świadczenie usług factoringowych nr (...)- (...) na limit finansowania faktur w wysokości 300 000 zł, deklaracje wekslową weksel własny in blanco, oświadczenie o poddaniu się egzekucji z weksla oraz pełnomocnictwo do dysponowania rachunkiem bankowym w zakresie pokrywania niespłaconych w terminie zobowiązań z tytułu świadczenia usług factoringowych, przez co wprowadził w błąd pracowników Banku (...) S.A. w K., Oddział we W., co do prawidłowej, wymaganej przez bank reprezentacji Spółdzielni (...) z R. przy zaciąganiu zobowiązań finansowych, a następnie w okresie od dnia 18 kwietnia 2000 roku do dnia 7 sierpnia 2000 roku we W., R. i R., działając samodzielnie, ze z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) S.A. w K. Oddział we W. oraz Spółdzielnię (...) z siedzibą w R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w znacznej, bo wynoszącej, co najmniej 750 569, 59 zł wartości, w ten sposób, że wiedząc, że zawarta umowa factoringowa z dnia 18 kwietnia 2000 roku zobowiązuje (...) S.A. we W. do dokonania zapłaty należności na rzecz SI (...) w R. z tytułu wystawionych faktur sprzedaży towarów pomiędzy SI (...) w R. a (...) S.A. w R., przedłożył w imieniu SI (...) w Banku (...) S.A. Oddział we W. faktury VAT o numerach:

Faktura VAT nr (...) z dnia 17 luty 2000 roku wartość 22 442, 51 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 22 luty 2000 roku wartość 22 252, 80 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 25 luty 2000 roku wartość 10 882, 40 zł. Faktura VAT (...) z dnia 28 luty 2000 roku wartość 26 064, 08 zł.

Faktura VAT nr (...) z dnia 03 marca 2000 roku wartość 11 285, 00 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 08 marca 2000 roku wartość 25 163, 11 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 10 marca 2000 roku wartość 10 407, 82 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 14 marca 2000 roku wartość 27 160, 56 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 20 marca 2000 roku wartość 24 091, 04 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 23 marca 2000 roku wartość 3 428, 20 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 27 marca 2000 roku wartość 22 708, 47 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 30 marca 2000 roku wartość 1 537, 20 zł.

Faktura VAT nr (...) z dnia 31 marca 2000 roku wartość 11 197, 77 zł.

Faktura VAT nr (...) z dnia 03 kwietnia 2000 roku wartość 1 561, 60 zł.

Faktura VAT nr (...) z dnia 04 kwietnia 2000 roku wartość 8 499, 44 zł.

Faktura VAT nr (...) z dnia 05 kwietnia 2000 roku wartość 1 541, 59 zł.

Faktura VAT nr (...) z dnia 07 kwietnia 2000 roku wartość 7 690, 27 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 10 kwietnia 2000 roku wartość 10 711, 60 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 12 kwietnia 2000 roku wartość 10 946, 15 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 13 kwietnia 2000 roku wartość 2 753, 54 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 14 kwietnia 2000 roku wartość 2 208, 20 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 15 kwietnia 2000 roku wartość 4 568, 53 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 18 kwietnia 2000 roku wartość 2 494, 53 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 09 maja 2000 roku wartość 11 009, 28 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 11 maja 2000 roku wartość 7 828, 74 zł,

z określeniem terminu zapłaty na 90 dni od daty wystawienia faktury, z tytułu, których to faktur (...) S.A. Oddział we W. dokonał zapłaty na wskazane przez L. S. konto bankowe prowadzone w banku (...) III Oddział we W. na rzecz SI (...) w R. o numerze (...)- (...)-270- 1, równocześnie przedkładając do zapłaty w (...) S.A. w R. faktury o numerach:

Faktura VAT nr (...) z dnia 17 luty 20Ó0 roku wartość 22 442, 51 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 22 luty 2000 roku wartość 22 252, 80 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 25 luty 2000 roku wartość 10 882, 40 zł. Faktura VAT (...) z dnia 28 luty 2000 roku wartość 26 064, 08 zł.

Faktura VAT nr (...) z dnia 03 marca 2000 roku wartość 11 285, 00 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 08 marca 2000 roku wartość 25 163, 11 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 10 marca 2000 roku wartość 10 407, 82 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 14 marca 2000 roku wartość 27 160, 56 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 20 marca 2000 roku wartość 24 091, 04 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 23 marca 2000 roku wartość 3 428, 20 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 27 marca 2000 roku wartość 22 708, 47 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 30 marca 2000 roku wartość 1 537, 20 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 31 marca 2000 roku wartość 11 197, 77 zł. Faktura VAT nr (...) z dnia 03 kwietnia 2000 roku wartość 1 561, 60 zł Faktura VAT nr (...) z dnia 04 kwietnia 2000 roku wartość 8 499, 44 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 05 kwietnia 2000 roku wartość 1 541, 59 zł.

Faktura VAT nr (...) z dnia 07 kwietnia 2000 roku wartość 7 690, 27 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 10 kwietnia 2000 roku wartość 10 711, 60 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 12 kwietnia 2000 roku wartość 10 946, 15 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 13 kwietnia 2000 roku wartość 2 753, 54 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 14 kwietnia 2000 roku wartość 2 208, 20 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 15 kwietnia 2000 roku wartość 4 568, 53 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 18 kwietnia 2000 roku wartość 2 494, 53 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 09 maja 2000 roku wartość 11 009, 28 zł

Faktura VAT nr (...) z dnia 11 maja 2000 roku wartość 7 828, 74 zł,

z terminem płatności określonym na 30 dni oraz nie zawierające klauzuli factoringowej wymaganej przez (...) S.A. Oddział we W., wprowadzając w błąd uprawnionych do dokonania zapłaty pracowników firmy (...) S.A. w R., co do rzekomego odstąpienia SI (...) od objęcia umową factoringową z dnia 18 kwietnia 2000 roku przedłożonych faktur, jak również zobowiązując (...) S.A. do dokonania zapłaty kwot widniejących na fakturach na utworzony w tym celu rachunek bankowy w Banku (...) III Oddział we W. o numerze (...) - 270 - 1, do dysponowania, którym posiadał wyłączne uprawnienie, w konsekwencji, czego, poprzez wypłacenie uzyskanych nienależnie środków finansowych i przeznaczenie ich na cele niezwiązane z objętą umową factoringową działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach SI (...) doprowadził (...) S.A. Oddział we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 240 099, 42 zł, oraz Spółdzielnię (...) w R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 510 470, 17 zł, wynikającej z faktycznego nieotrzymania zapłaty za dostarczony do (...) S.A. towar o wartości 270 370, 77 zł oraz powstania po stronie (...) S.A. Oddział we W. roszczenia o zwrot kwoty przekazanej z tytułu umowy factoringowej na utworzone przez L. S. konto w Banku (...) III Oddział we W. tj. o czyn z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk.

III.  w okresie od 31 stycznia 2000 roku do 2 czerwca 2000 roku we W., woj. (...) i R., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z Z. S., wykorzystując fakt zarejestrowania na Z. S. działalności gospodarczej w ramach firmy (...) z siedzibą we W., ul. (...), w ramach, której Z. S. posiadała uprawnienie do przyjmowania i wystawiania rachunków dotyczących sprzedaży towarów i usług, poprzez wprowadzenie w błąd uprawnionych pracowników Spółdzielni (...) w R., co do faktu rzeczywistego wykonania objętej wystawionym przez Z. S. rachunkiem usługi, doprowadził Spółdzielnię (...) w R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5 000 zł, w ten sposób, że:

-

w dniu 31 stycznia 2000 roku Z. S. wystawiła w imieniu firmy (...) z siedzibą we W., ul. (...), na rzecz Spółdzielni (...) w R. rachunek numer (...) z tytułu usługi opieki nad chorym, opiewający na kwotę 6 500 zł i odnoszący się do rzekomego wykonywania opieki nad Prezesem Zarządu SI (...), wiedząc, iż czynności takie nie miały w rzeczywistości miejsca, zaś ona sama na podstawie art. 23 Ustaw z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy z mocy ustawy zobowiązana była do świadczenia opieki na rzecz swojego męża L. S. i oznaczając termin zapłaty do dnia 29 lutego 2000 roku,

-

L. S. przekazał wskazany rachunek uprawnionym do ich zaksięgowania pracownikom SI (...) z poleceniem dokonania zapłaty wskazanej na rachunku kwoty,

-

w dniu 2 czerwca 2000 roku na prowadzony w (...) I Oddział W. rachunek nr (...) Z. S. przyjęła kwotę 5 000 zł stanowiący częściową zapłatę za rzekomo zrealizowana usługę, tj. o czyn z art. 271 § 3 kk. i art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk.

IV.  w okresie od 30 kwietnia 2000 roku do 31 maja 2000 roku w B., woj. (...) oraz R., woj. (...), w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą działającą, jako Prezes Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) Zakład Pracy (...) z siedzibą w B. przy ul. (...), co, do której w tym zakresie prowadzone jest odrębne postępowanie karne, będącą uprawnioną do wystawiania faktur VAT dotyczących sprzedaży towarów i usług, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez polecenie innej ustalonej i wskazanej wyżej osobie wystawienia fałszywych faktur VAT dla SI (...) poświadczających wykonanie fikcyjnych usług, następnie wpisywanych do księgowości SI (...), jako poniesione koszty działalności, naraził wyżej wymieniony podmiot na szkodę w znacznej, bo wynoszącej 180 670, 00 zł wartości jak również naraził Skarb Państwa na straty z tytułu zwrotu podatku VAT w łącznej wysokości 19 650, 00 zł a w szczególności:

-

w dniu 30 kwietnia 2000 roku w B. polecił innej ustalonej i wskazanej wyżej osobie wystawić fakturę VAT nr (...) na usługę organizacji dystrybucji napojów wartości brutto 68 320, 00 zł, gdzie wartość podatku VAT wyniosła 12 320, 00 zł,

-

w dniu 31 maja 2000 roku w B. polecił innej ustalonej i wskazanej wyżej osobie wystawić fakturę VAT nr (...) na usługi czyszczenia chemicznego formatek z folii pęcherzykowej o wartości brutto 112 350, 00 zł, gdzie wartość podatku VAT wyniosła 7 350 zł tj. o czyn z art. 271 § 3 kk. w zw. z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk.

V.  w okresie od 22 marca 1999 roku do 30 sierpnia 1999 roku we W., woj. (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przestępczych przedsięwzięć, działając w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z Z. D., odnośnie, której postępowanie zostało umorzone z uwagi na jej śmierć, Z. G., inną ustaloną osobą, co, do której prowadzone jest odrębne postępowanie karne oraz E. W., prowadzącą działalność gospodarczą w ramach firmy Przedsiębiorstwo Handlowo Produkcyjno - Usługowe (...) Sp. z o.o., W., ul. (...), będącą uprawnioną do przyjmowania i wystawiania faktur VAT dotyczących sprzedaży towarów i usług, działając w krótkich odstępach czasu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej^ poprzez kierowanie działaniami E. W. w zakresie polecania potwierdzania wykonania fikcyjnych usług i fikcyjnej sprzedaży towarów na rzecz innych podmiotów oraz fikcyjnego zakupienia usług i towarów od innych podmiotów naraził Skarb Państwa na straty w znacznej wysokości z tytułu zwrotu podatku VAT i zaliczenie kwot z wystawionych faktur w koszty działalności innych podmiotów, przez co nieodprowadzony został należny podatek VAT w kwotach, co najmniej 470 800, 44 zł i tak:

-

z tytułu podpisania przez E. W. faktur sprzedaży towarów i usług o łącznej wartości 1 099 123, 50 zł wartość podatku VAT wyniosła 241 807,17 zł, w szczególności zaś z tytułu wystawienia faktur sprzedaży:

na rzecz firmy (...) S.A. w N. w dniu 22.03.1999 roku nr (...) na kwotę 348 166, 00 zł podatek VAT wyniósł 72 596, 52 zł

na rzecz firmy (...) S.A. w N. w dniu 26.03.1999 roku nr (...) na kwotę 8 400, 00 zł podatek VAT wyniósł 1 848, 00 zł

na rzecz firmy (...) S.A. w N. w dniu 25.06.1999 roku nr (...) na kwotę 38 116, 00 zł podatek VAT wyniósł 8 385, 63 zł

na rzecz firmy (...)! w dniu 25.03.1999 roku nr (...) na kwotę 35 721, 00 zł podatek VAT wyniósł 7 858, 62 zł

na rzecz firmy Przedsiębiorstwo (...) - Produkcyjne (...) Sp. z o.o. w dniu 30.0411999 roku nr (...) na kwotę 158 000, 00 zł

na rzecz firmy Przedsiębiorstwo (...) - Produkcyjne (...) Sp. z o.o. w dniu 31.07.1999 roku nr (...) na kwotę 43 500, 00 zł podatek VAT wyniósł 9 570, 00 zł

na rzecz firmy Przedsiębiorstwo (...) - Produkcyjne (...) Sp. z o.o. w dniu 30.08.1999 roku nr (...) na kwotę 26 220, 00 zł podatek VAT wyniósł 5 768, 40 zł

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 24.05.1999 roku nr (...) na kwotę 221 000, 00 zł podatek VAT Wyniósł 48 620, 00 zł

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 26.05.1999 roku nr (...) na kwotę 83 200, 00 zł podatek VAT wyniósł 18 304, 00 zł

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 28.05.1999 roku nr (...) na kwotę 19 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 180, 00 zł

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 31.05.1999 roku nr (...) na kwotę 50 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 11 000, 00 zł

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 25.06.1999 roku nr (...) na kwotę 37 900, 00 zł podatek VAT wyniósł 8 338, 00 zł

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 28.06.1999 roku nr (...) na kwotę 29 900, 00 zł podatek VAT wyniósł 6 578, 00 zł

-

z tytułu podpisania przez E. W. faktur zakupu towarów i usług o łącznej wartości 1 040 878, 50 zł wartość podatku VAT wyniosła 228 993, 27 zł, w szczególności zaś z tytułu przyjęcia faktur nabycia towarów i usług:

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 22.03.1999 roku nr (...) na kwotę 345 252, 00 zł podatek VAT wyniósł 75 955, 44 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 25^03.1999 roku nr (...) na kwotę 43 560 zł podatek VAT wyniósł 9 583, 20 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 31.05.1999 roku nr (...) na kwotę 148 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 32 560, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 31.05.1999 roku nr (...) na kwotę 134 000 zł podatek VAT wyniósł 29 480, 00 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 24.06.1999 roku nr (...) na kwotę 38 116, 50 zł podatek VAT wyniósł 8 385, 63 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 24.06.1999 roku nr (...) na kwotę 65 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 14 300, 00 zł,

od firmy PPHU (...) w dniu 05.04.1999 roku nr (...) na kwotę 139 500, 00 zł podatek VAT wyniósł 30 690 zł,

od firmy PPHU (...) w dniu 28.05.1999 roku nr (...) na kwotę 62 650, 00 zł podatek VAT wyniósł 13 783, 00 zł,

od firmy PPHU (...) w dniu 19.08.1999 roku nr (...) na kwotę 19 600, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 312, 00 zł

od firmy Biuro Usług (...) - D. w dniu 30.07.1999 roku nr (...) na kwotę 42 000, 00 zł na podatek VAT wyniósł 9 240, 00 zł,

od firmy Biuro Usług (...) - D. w dniu 24.08.1999 roku nr (...) na kwotę 3 200, 00 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł tj. o czyn z art. 271 § 3 kk. i art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk. w zw. z art. 65 kk.

VI.  W okresie od dnia 30 czerwca 1999 roku do 2 września 1999 roku we W. w woj. (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia znacznej korzyści majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przestępnych przedsięwzięć, wspólnie i w porozumieniu z Z. D., odnośnie, której postępowanie zostało umorzone z uwagi na jej śmierć, E. W., Z. G. i inna ustalona osobą względem, której prowadzone jest odrębne postępowanie karne, wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firmy Przedsiębiorstwo Handlowo - Produkcyjno - Usługowe (...) Sp. z o.o.5 W., ul. (...), podjął czynności związane z udaremnieniem bądź znacznym utrudnieniem stwierdzenia przestępnego pochodzenia pieniędzy, co stanowiło usługę w zatajeniu przestępnego pochodzenia pieniędzy, w ten sposób, że po uprzednim poleceniu E. W. potwierdzenia przyjęciu faktur z tytułu zakupu towarów i usług, zawierających dane niezgodne z rzeczywistością a następnie poleceniu E. W. wystawienia faktur z tytułu sprzedaży towarów i usług, zawierających dane niezgodne z rzeczywistością polecił E. W. przyjąć w formie wpłat na rachunek bankowy w Banku (...) S.A. I Oddział we W. nr (...) prowadzony dla firmy (...), pieniądze pochodzące z nieopodatkowanej działalności gospodarczej innych podmiotów, w łącznej kwocie, co najmniej 491 782, 00 zł, a następnie polecił E. W. przekazać pieniądze w wysokości 468 200, 00 zł na rachunek bankowy prowadzony na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W., ul. (...) w Banku (...) S.A. I Oddział we W. nr (...). o czyn z art. 299 § 5 i § 6 kk w zw. z art. 299 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 kk

VII.  w okresie od 7 maja 1999 roku do 29 lutego 2000 roku we W., woj. (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając w krótkich odstępach czasu w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przestępczych przedsięwzięć, wspólnie i w porozumieniu z E. W., inna ustaloną osobą w stosunku, do której prowadzone jest odrębne postępowanie karne oraz Z. G. działającym, jako Prezes Zarządu Sp. z o.o. (...) z siedziba we W., ul. (...) i będącym uprawnionym do przyjmowania i wystawiania faktur VAT dotyczących sprzedaży towarów i usług, wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną przez Z. G. w ramach firmy (...) Sp. z o.o., W., ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez polecanie Z. G. potwierdzania fikcyjnego zakupu usług i towarów o łącznej wartości 2 055 146, 31 zł od innych podmiotów naraził Skarb Państwa na straty z tytułu nienależnego zwrotu podatku VAT w kwocie, co najmniej 451 832, 19 zł i tak w szczególności:

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 14.06.1999 roku nr (...) na kwotę 183 250, 00 zł podatek VAT wyniósł 40 315, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 18.06.1999 roku nr (...) na kwotę 107 920, 00 zł podatek VAT wyniósł 23 742, 40 zł,

od firmy (...). (...) SP. z o.o. w dniu 24.06.1999 roku nr (...) na kwotę 82 800, 00 zł podatek VAT wyniósł 18 216, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 28.06.1999 roku nr (...) na kwotę 16 721, 31 zł podatek VAT wyniósł 3 678, 69 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 28.06.1999 roku nr (...) na kwotę 56 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 12 320, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 02.07.1999 roku nr (...) na kwotę 40 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 8 800, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 12.07.1999 roku nr (...) na kwotę 46 400, 00 zł podatek VAT wyniósł 10 208, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o.

w dniu 15.07.1999 roku nr (...) na kwotę 74 900, 00 zl podatek VAT wyniósł 16 478, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 28.07.1999 roku nr (...) na kwotę 74 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 16 280, 00 zł

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 17.08.1999 roku nr (...) na kwotę 37 780, 00 zł podatek VAT wyniósł 8 311, 60 zł

od firmy (...) SP. z o. o., w dniu 22.08.1999 roku nr (...) na kwotę 37 500, 00 zł podatek VAT wyniósł 8 250, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 03.09.1999 roku nr (...) na kwotę 27 000, 00 zł podatek VAT wyniósł |5 940, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 10.09.1999 roku nr (...) na kwotę 33 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 7 260, 00 zł

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 14.09.1999 roku nr (...) na kwotę 14 200, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 124, 00 zł

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 22.09.1999 roku nr (...) na kwotę 41 800, 00 zł podatek VAT wyniósł 9 196, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 30.09.1999 roku nr (...) na kwotę 29 400, 00 zł podatek VAT wyniósł 6 468, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 04.11.1999 roku nr (...) na kwotę 17 585, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 868, 70 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 05.11.1999 roku nr (...) na kwotę 13 400, 00 zł podatek VAT wyniósł 2 948, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 09.11.1999 roku nr (...) na kwotę 15 130, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 328670 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 10.11.1999 roku nr (...) na kwotę 10 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 960, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 15.11.1999 roku nr (...) na kwotę 14 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 080, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 17.11.1999 roku nr (...) na kwotę 18 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 960, 00 zł

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 18.11.1999 roku nr (...) na kwotę 44 100, 00 zł podatek VAT wyniósł 9 702, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 22.11.1999 roku nr (...) na kwotę 21 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 620, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 26.11.1999 roku nr (...) na kwotę 15 600, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 432, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 30.11.1999 roku nr (...) na kwotę 22 800, 00 zł podatek VAT wyniósł 5 016, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 01.12.1999 roku nr (...) na kwotę 9 485, 00 zł podatek VAT wyniósł 2 086, 70 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 01.12.1999 roku nr (...) na kwotę 5 400, 00 zł podatek VAT wyniósł 1 188, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 01.12.1999 roku nr (...) na kwotę 2 700, 00 zł podatek VAT wyniósł 594, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 02.12.1999 roku nr (...) na kwotę 6 650, 00 zł podatek VAT wyniósł 1 463, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 02.12.1999 roku nr (...) na kwotę 2 700, 00 zł podatek VAT wyniósł 594, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 02.12.1999 roku nr (...) na kwotę 2 700, 00 zł podatek VAT wyniósł 594, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 02.12.1999 roku nr (...) na kwotę 1 350, 00 zł podatek VAT wyniósł 297, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 06.12.1999 roku nr (...) na kwotę 15 130, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 328, 60 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 13.12.1999 roku nr (...) na kwotę 18 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 960, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 16.12.1999 roku nr (...) na kwotę 14 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 080, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 17.12.1999 roku nr (...) na kwotę 18 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 960, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 22.12.1999 roku nr (...) na kwotę 21 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 620, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 23.12.1999 roku nr (...) na kwotę 19 800, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 356, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 28.12.1999 roku nr (...) na kwotę 38 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 8 360, 00 zł,

od firmy PPHU (...) w dniu 21.05.1999 roku nr (...) na kwotę 26 700, 00 zł podatek VAT wyniósł 5 874 zł,

od firmy PPHU (...) w dniu 28.05.1999 roku nr (...) na kwotę 14 500, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 190, 00 zł,

od firmy PPHU (...) w dniu 30.06.1999 roku nr (...) na kwotę 31 100, 00 zł podatek VAT wyniósł 6 842, 00 zł,

Od firmy PPHU (...) w dniu 30.06.1999 roku nr (...) na kwotę 40 850, 00 zł podatek VAT wyniósł 8 987, 00 zł,

od firmy PPHU (...) w dniu 30.07.1999 roku nr (...) na kwotę 23 400, 00 zł podatek VAT wyniósł 5 148, 00 zł,

od firmy PPHU (...) w dniu 30.07.1999 roku nr (...) na kwotę 19 900, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 312, 00 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 24.05.1999 roku nr (...) na kwotę 221 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 48 620, 00 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 26.05.1999 roku nr (...) na kwotę 83 200, 00 zł podatek VAT wyniósł 18 304, 00 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 28.05.1999 roku nr (...) na kwotę 19 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 180, 00 zł

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 31.05.1999 roku nr (...) na kwotę 50 000, 00 podatek VAT wyniósł 11 000, 00 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 25.06.1999 roku nr (...) na kwotę 37 900, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 338, 00 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 28.06.1999 roku nr (...) na kwotę 29 900, 00 podatek VAT wyniósł 6 578, 00 zł,

od firmy (...) w dniu 07.05.1999 roku (...) na kwotę 69 900, 00 zł podatek VAT wyniósł 15 378, 00 zł,

od firmy (...) w dniu 07.05.1999 roku nr (...) na kwotę 25 160, 00 podatek VAT wyniósł 5 535, 20 zł,

od firmy (...) w dniu 18.05.1999 roku nr (...) na kwotę 36 700, 00 podatek VAT wyniósł 8 074, 00 zł,

od firmy (...) w dniu 31.05.1999 roku nr 18/99 na kwotę 89 600, 00 podatek VAT wyniósł 19 712, 00 zł,

od firmy (...) w dniu 31.05.1999 roku nr (...) na kwotę 7 500, 00 podatek VAT wyniósł 1 650, 00 zł,

od firmy (...) w dniu 07.06.1999 roku nr (...) na kwotę 5 800, 00 zł. podatek VAT wyniósł 1 276,00 zł,

od firmy (...) w dniu 11.06.1999 roku nr (...) na kwotę 7 200, 00 zł podatek VAT wyniósł 1 584, 00 zł,

od firmy (...) w dniu 30.06.1999 roku nr (...) na kwotę 18 700, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 114, 00 zł,

od firmy (...) w dniu 20.07.1999 roku nr (...) na kwotę 14 500, 00 zł. podatek VAT wyniósł 3 190,00 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 29.02.2000 roku nr (...) na kwotę 80 650, 00 zł podatek VAT wyniósł 17 443, 00 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk. w zw. z art. 65 kk.

VIII.  w okresie od 5 listopada 1999 roku do 29 lutego 2000 roku we W., woj. (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przestępczych przedsięwzięć, wspólnie i w porozumieniu ze Z. G. oraz K. B. prowadzącym działalność gospodarczą w ramach firmy Przedsiębiorstwo Handlowo - Produkcyjno - Usługowe (...), W., ul. (...), oraz (...), Sp. z o.o., W., u. (...) w której pełnił funkcję prezesa zarządu i posiadał uprawnienie do przyjmowania i wystawiania faktur VAT dotyczących sprzedaży towarów i usług, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kierując działaniem K. B. w ramach wskazanych firm, w zakresie potwierdzania wykonania fikcyjnych usług i fikcyjnej sprzedaży towarów na rzecz innych podmiotów oraz fikcyjnego zakupienia usług i towarów od innych podmiotów, których działalnością kierował osobiście lub w porozumieniu z innymi osobami, naraził Skarb Państwa na straty z tytułu zwrotu podatku VAT i zaliczenie kwot z wystawionych faktur w koszty działalności innych podmiotów, przez co nieodprowadzony został należny podatek VAT, w kwotach, co najmniej 69 114,34 zł i tak:

-

z tytułu podpisania przez K. B. w ramach (...) Budowlane Sp. z o.o. faktury sprzedaży towarów i usług na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 29.02.2000 roku nr (...) na kwotę 80 650, 00 zł podatek VAT wyniósł 17 443, 00 zł,

-

z tytułu podpisania przez K. B. w ramach (...) Budowlane Sp. z o. o. faktur zakupu towarów i usług o łącznej wartości netto 110 634, 59 zł wartość podatku VAT wyniosła 24 239, 48 zł, w szczególności zaś z tytułu przyjęcia faktur nabycia towarów i usług:

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 15.11.1999 roku nr (...) na kwotę 96 934, 00 zł podatek VAT wyniósł 21 325, 48 zł

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 01.12.1999 roku nr (...) na kwotę 13.700,00 zł podatek VAT wyniósł 2.914,00 zł,

-

z tytułu podpisania w ramach PPHU (...) faktur zakupu towarów i usług o łącznej wartości netto 124 690,00 zł wartość podatku VAT wyniosła 27 431,80 zł, w szczególności zaś z tytułu przyjęcia faktur nabycia towarów i usług:

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 5.11.1999 roku nr (...) na kwotę 21 200, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 664, 00 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 1.12.1999 roku nr (...) na kwotę 27 470, 00 zł podatek VAT wyniósł 6 043, 40 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 17.12.1999 roku nr (...) na kwotę 41 840, 00 zł podatek VAT wyniósł 9 204, 80 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 23.12.1999 roku nr (...) na kwotę 21 480, 00 zł podatek VAT Wyniósł 4 725, 60 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 28.12.1999 roku nr (...) na kwotę 12 700, 00 zł podatek VAT wyniósł 2 794, 00 zł tj. o czyn z art. 271 § 3 kk. i art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk. w zw. z art. 65 kk.

IX.  W dniu 26 stycznia 2000 roku we W., woj. (...), działając, jako Prezes Zarządu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W., wspólnie i w porozumieniu z J. G. (1), właścicielem firmy (...) z siedzibą we W. przy ul. (...)/l, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie w błąd pracowników Banku (...) w K., Oddział we W., co do zamiaru oraz możliwości uregulowania zobowiązań wynikających z umowy Nr (...)/O. zawartej przez J. G. (1) z Bankiem (...) w K. Oddział we W. o kredyt w wysokości 500 000 zł, poprzez wskazanie, jako prawnego zabezpieczenia udzielonego kredytu przewłaszczenia na rzecz Banku (...) w K., Oddział we W. oraz cesji ubezpieczenia linii technologicznej do produkcji okien nabytej na rzecz firmy (...) z siedzibą we W. przy ul. (...) na podstawie faktury VAT nr (...) z dnia 10 listopada 1999 roku od firmy (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. za kwotę 768 600, 00 zł, wiedząc, iż wskazana faktura jest fałszywa, zaś transakcja zakupu linii technologicznej jest fikcyjna, doprowadził Bank (...) w K., Oddział we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w wysokości 500 000 zł tj. o czyn z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk.

X.  w okresie od 29 kwietnia 1999 roku do 30 marca 2000 roku we W., woj. (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przestępczych przedsięwzięć, działając w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z Z. D., odnośnie, której postępowanie zostało umorzone z uwagi na jej śmierć oraz J. G. (1), właścicielem firmy (...), będącym uprawnionym do przyjmowania faktur VAT dotyczących zakupu towarów i usług, wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firmy (...) z siedzibą we W., ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez polecenie J. G. (1) potwierdzania wykonania fikcyjnych usług oraz fikcyjnego zakupu usług i towarów od innych podmiotów naraził Skarb Państwa na straty w znacznych rozmiarach z tytułu zwrotu podatku VAT i zaliczenie kwot z wystawionych faktur w koszty działalności innych podmiotów, przez co nieodprowadzony został należny podatek VAT w kwotach, co najmniej 663 577, 56 zł i tak:

-

z tytułu podpisania faktur zakupu towarów i usług o łącznej wartości 5 565 803, 33 zł wartość podatku VAT wyniosła 663 1577, 56 zł, w tym w roku 1999 przy wartości zakupu 4 676 999, 02 zł należny podatek VAT wyniósł 479 195, 75 zł a w roku 2000 przy wartości zakupu 888 904, 31 zł należny podatek VAT wyniósł 184 381, 81 zł, w szczególności zaś z tytułu potwierdzenia przyjęcia faktur w 1999 roku:

od firmy (...) SP. z o.o. w miesiącu kwietniu, w dniu 29.04.1999 roku nr (...) na kwotę 1 043 299, 04 zł podatek VAT wyniósł 76 666, 00 zł, od firmy (...) SP. z o.o. w miesiącu czerwcu a w szczególności w dniach 18 i 30.06.1999 roku nr (...) na łączną kwotę 25 000, 00 zł podatek VAT wyniósł łącznie 5 500, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w miesiącu lipcu a w szczególności w dniach 7, 15, 16 i 27.07.1999 roku nr (...) na łączną kwotę 89 995, 00 zł podatek VAT wyniósł łącznie 19 798, 90 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w miesiącu sierpniu a w szczególności w dniach 28, 29, 31.07.1999 roku oraz 5, 13, jl6, 18 i 22.08.1999 roku nr (...), oraz (...) na łączną kwotę 978 224, 98 zł podatek VAT wyniósł łącznie 73 236, 65 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w miesiącu wrześniu a w szczególności w dniach 14, 15, 20 i 30.09.1999 roku nr(...)na łączną kwotę 111 000, 00 zł podatek VAT wyniósł łącznie 31 139, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w miesiącu październiku a w szczególności w dniu 29.10.1999 roku nr (...) na kwotę 578 500, 00 zł podatek VAT wyniósł 127 270, 00 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w miesiącu listopadzie a w szczególności w dniach 4, 5, 8, 9, 10, 11, 12, 15, 17 i 30.11.1999 roku nr (...) na łączną kwotę 1 619 690, 00 zł podatek VAT wyniósł łącznie 94 997, 80 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 20.10.1999r. nr (...) na kwotę 63 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 410, 00 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w miesiącu listopadzie a w szczególności w dniach 26 i 29.11.1999 roku nr (...) na łączną kwotę 102 060, 00 zł podatek VAT wyniósł łącznie 21 657, 20 zł,

-

w szczególności zaś z tytułu potwierdzenia przyjęcia faktur VAT w 2000 roku:

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 31.01.2000 roku nr (...) na kwotę 30 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 6 600, 00 zł,

od firmy Biuro Usług (...) Z. D., (...)-(...) W., ul. (...) w dniu 07.02.2000r. nr (...) na kwotę 123 618, 25 zł podatek VAT wyniósł 14 893, 25 zł

od firmy Biuro Usług (...) Z. D., (...)-(...) W., ul. (...) w dniu 08.02.2000r. nr (...) na kwotę 26 065, 20 zł podatek VAT wyniósł 1 705, 20 zł

od firmy Biuro Usług (...) Z. D., (...)-(...) W., ul. (...) w dniu 10.02.2000r. nr (...) na kwotę 763 720, 00 zł podatek VAT wyniósł 137 720, 00 zł

od firmy Biuro Usług (...) Z. D., (...)-(...) W., ul. (...) w dniu 22.02.2000r. nr (...) na kwotę 3 393, 69 zł podatek VAT wyniósł 222, 02 zł

od firmy Biuro Usług (...) Z. D., (...)-(...) W., ul. (...) w dniu 23.02.2000r. nr (...) na kwotę 5 667, 68 podatek VAT wyniósł 1 022, 04 zł

od firmy Biuro Usług (...) Z. D., (...)-(...) W., ul. (...) w dniu 30.03.2000r. nr (...) na kwotę 112 124, 10 zł podatek VAT wyniósł 20 219, 10 zł tj. o czyn z art. 271 § 3 kk. i art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kle w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk. w zw. z art. 65 kk.

XI.  w okresie od dnia 1 lipca 1999 roku do dnia 12 lipca 1999 roku, we W., oraz R., woj. (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z J. G. (1), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, występując w imieniu Spółdzielni (...) w R.,; będąc zobowiązanym na podstawie umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi Spółdzielni (...) w R., poprzez nadużycie udzielonych mu uprawnień, posługując się podrobionymi dokumentami w postaci:

umowy z dnia 8 lipca 1999 roku zawartej pomiędzy firmą (...) S.C. a Spółdzielnią (...) wraz z załącznikiem do umowy,

upoważnieniem wystawionym na rzecz (...) S.C. przez SI (...) z dnia 12 lipca 1999 roku, zamówieniem z dnia 1 lipca 1999 roku nr (...) wystawionym przez SI (...) na rzecz (...) S.C.,

które to dokumenty zawierały sfałszowane przez nieustalone podpisy S. C., zawarł w imieniu Spółdzielni (...) w R. ze Spółką Cywilną (...) umowę na dostawę okien PCV w systemie T. o łącznej wartości 1 196 175, 47 zł, wiedząc, iż zawierana umowa nie będzie realizowaną SI (...) nie posiada zapotrzebowania na wskazane w umowie okna jak również nie posiada środków finansowych pozwalających na sfinansowanie zakupu, a następnie poprzez polecenie wprowadzenia wskazanej umowy do księgowości Spółdzielni oraz polecenie przelania na rzecz firmy (...) S.C. środków finansowych należnych z tytułu zawartej pozornie umowy, doprowadził Spółdzielnię (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1 196 175, 47 zł, z której na konto firmy (...) S.C. przelana została łącznie suma 183 500 zł, a poprzez wprowadzenie opisanej sumy do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez SI (...) naraził Skarb Państwa na stratę wynikłą z zawyżenia naliczonego podatku VAT od tejże transakcji w wysokości 78 254 zł tj. o czyn z art. 296 § 2 i 3 kk. w zw. z art. 296 § 1 kk. i art. 273 kk. w zw. z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk.

XII.  w okresie od 28 kwietnia 1999 roku do 30 maja 2000 roku we W., woj. (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przestępczych przedsięwzięć, wspólnie i w porozumieniu ze Z. G., E. W., Z. D., odnośnie, której postępowanie zostało umorzone z uwagi na jej śmierć oraz inną ustaloną osobą - właścicielem PPHU (...), względem, której prowadzone jest odrębne postępowanie karne, będącą uprawnioną do przyjmowania i wystawiania faktur VAT dotyczących sprzedaży towarów i usług, wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) z siedzibą we W. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez polecanie innej ustalonej i wskazanej wyżej osobie potwierdzania wykonania fikcyjnych usług i fikcyjnej sprzedaży towarów na rzecz innych podmiotów oraz fikcyjnego zakupienia usług i towarów od innych podmiotów naraził Skarb Państwa na straty w znacznej wartości, z tytułu zwrotu podatku VAT i zaliczenie kwot z wystawionych faktur w koszty działalności innych podmiotów, przez co nieodprowadzony został należny podatek VAT w kwotach, co najmniej 775 455, 98 zł, co stanowiło mienie znacznej wartości i tak:

-

z tytułu podpisania faktur sprzedaży towarów i usług o łącznej wartości 2 253 394, 60 zł wartość podatku VAT wyniosła 391 971, 00 zł, w tym w roku 1999 przy wartości sprzedaży 1 205 237, 00 zł należny podatek VAT wyniósł 217 337, 00 zł a w roku 2000 przy wartości sprzedaży 1 048 157, 60 zł należny podatek VAT wyniósł 174 633, 00 zł,

w szczególności zaś z tytułu wystawienia faktur sprzedaży w 1999 roku:

na rzecz firmy (...) Sp. z o. o. w dniu 21.05.1999r. nr (...) na kwotę netto 26 700, 00 zł podatek VAT wyniósł 5 873, 00 zł,

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 28.05.1999r. nr (...) na kwotę netto 14 500, 00 zł podatek VAT wyniósł 3 190, 00 zł,

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 30.06.1999r. nr (...) na kwotę netto 31 100, 00 zł podatek VAT wyniósł 6 842, 00 zł,

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 30.06.1999r. nr (...) na kwotę netto 40 850, 00 zł podatek VAT wyniósł 8 987, 00 zł,

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 30.07.1999r. nr (...) na kwotę netto 23 400, 00 zł podatek VAT wyniósł 5 148, 00 zł,

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 30.07.1999r. nr (...) na kwotę netto 19 600, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 312, 00 zł,

na rzecz firmy Przedsiębiorstwo Handlowo - Produkcyjno - Usługowe (...) Sp. z o.o. w dniu 05.04.1999r. nr (...) na kwotę nettol39 500, 00 zł podatek VAT wyniósł 30 690, 00 zł

na rzecz firmy Przedsiębiorstwo Handlowo - Produkcyjno - Usługowe (...) Sp. z o.o. w dniu 28.05.1999r. nr (...) na kwotę netto 62 650, 00 zł podatek VAT wyniósł 13 783, 00 zł

na rzecz firmy Przedsiębiorstwo Handlowo - Produkcyjno - Usługowe (...) Sp. z o.o. w dniu 19.08.1999r. nr (...) na kwotę netto 19 600, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 312, 00 zł

na rzecz firmy Przedsiębiorstwo (...) - Produkcyjne (...) Sp. z o.o. w dniu 29.10.1999r. nr (...) na kwotę netto 150 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 33 000, 00 zł,

na rzecz firmy Przedsiębiorstwo (...) - Produkcyjne (...) Sp. z o.o. w dniu 29.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 340 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 74 800, 00 zł

na rzecz firmy Przedsiębiorstwo (...) - Produkcyjne (...) Sp. z o.o. w dniu 30.12.1999r. nr (...) na kwotę netto 120 000, 00 zł

podatek VAT wyniósł 26 400, 00 zł,

w szczególności zaś z tytułu wystawienia faktur sprzedaży w 2000 roku:

na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 20.01.2000r. nr (...) na kwotę netto 265 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 58 300, 00 zł

na rzecz firmy (...) w dniu 24.02.2000r. nr (...) na kwotę netto 329 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 72 380, 00 zł,

na rzecz firmy (...) w dniu 14.03.2000r. nr (...) na kwotę netto 63 970, 00 zł podatek VAT wyniósł 4 477, 90 zł,

na rzecz firmy (...) w dniu 14.03.2000r. nr (...) na kwotę netto 12 780, 00 zł podatek VAT wyniósł 894, 60 zł,

na rzecz firmy (...) w dniu 31.05.2000r. nr (...) na kwotę netto 11 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 2 420, 00 zł,

na rzecz firmy Biuro Usług (...) Z. D., w dniu 20.04.2000r. nr (...) na kwotę netto 153 500 zł podatek VAT wyniósł 33 770 zł,

na rzecz firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) Sp. z o.o. w dniu 15.03.2000r. nr (...) na kwotę netto 34 500, 00 zł podatek VAT wyniósł 2 390, 50 zł

-

z tytułu podpisania faktur zakupu towarów i usług o łącznej wartości 2 208 983, 30 zł wartość podatku VAT wyniosła 383 485, 98 zł, w tym w roku 1999 przy wartości zakupu 1 178 430, 49zł należny podatek VAT wyniósł 212 498, 29 zł a w roku 2000 przy wartości zakupu 1 030 552, 99 zł należny podatek VAT wyniósł 170 999, 69 zł,

w szczególności zaś z tytułu przyjęcia faktur nabycia towarów i usług w 1999 roku:

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 28.04.1999r. nr (...) na kwotę netto 84 500 zł podatek VAT wyniósł 18 590 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 30.04.1999r. nr (...) na kwotę netto 62 400 zł podatek VAT wyniósł 13 728 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 28.05.1999r. nr (...) na kwotę netto 98 500 zł podatek VAT wyniósł 21 670 zł,

od firmy (...) SP. z o.o. w dniu 24.06.1999r. nr (...) na kwotę netto 70 500 zł podatek VAT wyniósł 15 510 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 31.07.1999r. nr (...) na kwotę netto 42 800 zł podatek VAT wyniósł 9 416 zł,

od firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 18.08.1999r. nr (...) na kwotę netto 17 100 zł podatek VAT wyniósł 3 762 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 08.10.1999r. nr (...) na kwotę netto 12 899 zł podatek VAT wyniósł 2 837, 78 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 15.10.1999r. nr (...) na kwotę netto 16 390, 60 zł podatek VAT wyniósł 3 605, 93 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 22.10.1999r. nr (...) na kwotę netto 15 564, 70 zł podatek VAT wyniósł 3 424, 23 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 29.10.1999r. nr (...) na kwotę netto 17 990, 40 zł podatek VAT wyniósł 3 957, 99 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 24.09.1999r. nr (...) na kwotę netto 11 294, 50 zł podatek VAT wyniósł 2 484, 79 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 28.09.1999r. nr (...) na kwotę netto 34 376, 40 zł podatek VAT wyniósł 7 562, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 30.09.1999r. nr (...) na kwotę netto 12 653, 60 zł podatek VAT wyniósł 2 763, 99 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 30.09.1999r. nr (...) na kwotę netto 28 836 zł podatek VAT wyniósł 6 343, 00 zł,

od firmy Biuro Usług (...) Z. D., w dniu 26.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 339 500 zł podatek VAT wyniósł 74 690 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 02.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 100 zł podatek VAT wyniósł 682, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 02.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 03.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 280 zł podatek VAT wyniósł 721, 60 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 04.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 04.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 2 990 zł podatek VAT wyniósł 657, 80 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 05.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 06.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 06.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 2 920 zł podatek VAT wyniósł 642, 40 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 08.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 224 zł podatek VAT wyniósł 709, 28 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 09.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 10.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 10.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 2 850 zł podatek VAT wyniósł 627, 00 zł,

12/WR na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 12.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 2 910 zł podatek VAT wyniósł 640, 20 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 15.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 15.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 2 900 zł podatek VAT wyniósł 638, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 16.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 17.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 22.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 275 zł podatek VAT wyniósł 720, 50 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 30.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 100 zł podatek VAT wyniósł 682, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 08.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 2 950 zł podatek VAT wyniósł 649, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 18.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 19.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 3 200 zł podatek VAT wyniósł 704, 00 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 27.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 2 160 zł podatek VAT wyniósł 475, 20 zł,

w szczególności zaś z tytułu przyjęcia faktur nabycia towarów i usług w 2000 roku:

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 29.11.1999r. nr (...) na kwotę netto 1 900 zł podatek VAT wyniósł 418, 00 zł

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 10.01.2000r. nr (...) na kwotę netto 262 000 zł podatek VAT wyniósł 57 640 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 18.02.2000r. nr (...) na kwotę netto 325 544 zł podatek VAT wyniósł 71 619, 69 zł,

od firmy Spółdzielnia (...) w dniu 06.03.2000r. nr(...)na kwotę netto 95 000 zł podatek VAT wyniósł 6 650 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe Związku (...) Sp. z o.o. w dniu 18.04.2000r. nr (...) na kwotę netto 151 500 zł podatek VAT wyniósł 33 330 zł,

od firmy Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Handlowo - Usługowe (...) Sp. z o.o. w dniu 29.05.2000r. nr (...) na kwotę netto 8 000, 00 zł podatek VAT wyniósł 1 760, 00 zł tj. o czyn z art. 271 § 3 kk. i art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk. w zw. z art. 65 kk.

XIII.  w dniu 31 stycznia 2000 roku we W., woj. (...), oraz R., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wykorzystując fakt zarejestrowania na swoje nazwisko działalności gospodarczej w ramach firmy (...) z siedzibą we W., ul. (...) w ramach, której posiadał uprawnienie do przyjmowania i wystawiania rachunków dotyczących sprzedaży towarów i usług, poprzez wprowadzenie w błąd uprawnionych pracowników Spółdzielni (...) w R., co do faktu rzeczywistego wykonania objętej wystawionym rachunkiem usługi usiłował doprowadzić Spółdzielnię (...) w R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6 500 zł, w ten sposób, że w dniu 31 stycznia 2000 roku wystawił w imieniu firmy (...) z siedzibą we W., ul. (...) na rzecz Spółdzielni (...) w R. rachunek numer (...) z tytułu usługi szkoleniowych w zakresie zmian w systemie podatkowym dotyczącym zakładów pracy chronionej w 2000 roku, opiewający na kwotę 6 500 zł, z oznaczonym terminem zapłaty na prowadzony w (...) [ Oddział W. - tożsamy z rachunkiem prowadzonym na rzecz firmy (...) rachunek nr (...) do dnia 29 lutego 2000 roku i odnoszący się do rzekomego przeprowadzenia przez niego opisanego w treści rachunku szkolenia pracowników SI (...), wiedząc, iż czynności takie nie miały w rzeczywistości miejsca, zaś on sam z mocy zawartej umowy o pracę ze Spółdzielnią (...) w R. otrzymywał wynagrodzenie miesięczne w kwocie 950 zł, posiadając w ramach wskazanych w umowie o pracę obowiązków m. in. realizację szkoleń pracowników, który to rachunek przekazał następnie uprawnionym do ich zaksięgowania pracownikom SI (...) z poleceniem dokonania zapłaty wskazanej na rachunku kwoty, przy czym do dokonania zapłaty nie doszło z uwagi na odmowę zapłaty przez SI (...) tj. o czyn z art. 271 § 3 kk. i art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk.

XIV.  W okresie od 16 maja 1999 roku do 26 sierpnia 2000 roku we W., woj. (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przestępczych przedsięwzięć, wspólnie i w porozumieniu z J. J. (1), Z. D., odnośnie której postępowanie zostało umorzone z uwagi na jej śmierć oraz innymi ustalonymi osobami, w stosunku do których prowadzone są odrębne postępowania karne, działając w krótkich odstępach czasu, wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firmy (...) J. J. (1) z siedzibą w Ł., ul. (...) oraz w ramach firmy (...) J. orasz, J. J. (3) z siedzibą w Ł., ul. (...), jako prezes zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. ul. (...) następnie z siedzibą w N. Aleja (...) i będąc uprawnionym do przyjmowania i wystawiania faktur VAT dotyczących sprzedaży towarów i usług, jak również kierując działaniami Z. D. występującej, jako właścicielka Biura Usług (...) z siedzibą we W., ul. (...).(...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, potwierdzając wykonanie fikcyjnych usług i fikcyjną sprzedaż towarów na rzecz wskazanych podmiotów kierowanych przez J. J. (1) naraził Skarb Państwa na straty znacznej wartości, z tytułu zwrotu podatku VAT i zaliczenie kwot z wystawionych faktur o łącznej wartości nie niższej niż 2 068 961, 65 zł w koszty działalności innych podmiotów, przez co nieodprowadzony został należny podatek VAT w kwocie co najmniej 411 626, 15 zł i tak:

-

z tytułu wystawienia na rzecz firmy (...) faktur sprzedaży towarów i usług o łącznej wartości netto 1 359 890, 69 zł wartość podatku VAT wyniosła 256 866, 53 zł w szczególności zaś z tytułu wystawienia faktur sprzedaży towarów i usług:

przez firmę (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W., ul. (...) następnie z siedzibą w N. Aleja (...) w okresie od dnia 16.05.1999 roku do dnia 31.07.2000 roku na kwotę 1 134 948, 43 zł podatek VAT wyniósł 207 387, 15 zł,

przez firmę (...) w dniu 31.07.2000 roku na kwotę 224 906, 26 zł podatek VAT wyniósł 49 479, 38 zł,

-

z tytułu wystawienia na rzecz firmy (...), J. J. (3) faktur sprzedaży towarów i usług o łącznej wartości netto 709 070, 96 zł wartość podatku VAT wyniosła 154 753, 62 zł, w szczególności zaś z tytułu wystawienia faktur sprzedaży towarów i usług:

przez firmę (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W., ul. (...), a następnie z siedzibą w N. ul. (...) w okresie od dnia 01.10.1999 roku do dnia 23.08.2000 roku na kwotę 709 070, 96 zł podatek VAT wyniósł 154 753, 62 zł tj. o czyn z art. 271 § 3 kk. i art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk. w zw. z art. 65 kk.

XV.  w okresie od 14 grudnia 1999 roku do dnia 31 grudnia 1999 roku we W., woj. (...), R., woj. (...) oraz Ł., woj. (...), działając jako prezes Zarządu Spółdzielni (...) (...) z siedzibą w R., wspólnie i w porozumieniu z J. J. (1) występującym, jako właściciel firmy Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w Ł., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić Spółdzielnię (...) w R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 160 000 zł z tytułu fikcyjnego zakupu przez SI (...) kompletnej technologii produkcji Elektronicznego regulatora temperatury kotła (...) w ten sposób, że wiedząc, iż J. J. (1) nie posiada wskazanej wyżej dokumentacji sporządził wraz z nim w dniu 14 grudnia 1999 roku umowę kupna sprzedaży tejże dokumentacji za kwotę 160 000 zł, w dniu 30 grudnia 1999 roku sporządził protokół przekazania dokumentacji objętej umową sprzedaży a następnie w dacie 31 grudnia 1999 roku J. J. (1) sporządził fakturę sprzedaży nr (...), powodując w ten sposób powstanie po stronie Spółdzielni (...) w R. obowiązku zapłaty kwoty 160 000 zł na rzecz (...), przy czym do dokonania zapłaty nie doszło z uwagi na wycofanie się SI (...) z transakcji tj. o czyn z art. 13 § 1 kk. w zw. z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk.

XVI.  w dniu 3 stycznia 2000 roku we W. działając jako Prezes Stowarzyszenia (...), wspólnie i w porozumieniu z J. S. działającym jak właściciel i Prezes Zarządu Przedsiębiorstwa Handlowo - Usługowego (...) - 2 Sp. z o. o., w celu osiągnięcia znacznej korzyści majątkowej, wiedząc, iż pomiędzy wskazanymi podmiotami nie istnieje jakakolwiek umowa o współpracy bądź dofinansowaniu działalności gospodarczej, jak również wiedząc jako Prezes Zarządu i członek założyciel Stowarzyszenia (...), iż Stowarzyszenie zostało powołane do życia w drodze przestępstwa nie prowadzi żadnej działalności statutowej, zaś firma (...) - 2 nie jest podmiotem gospodarczym, który zgodnie ze statutem Stowarzyszenia mógłby być zasilany ze środków Stowarzyszenia, przekazał J. S., pochodzącą ze środków wypłaconych przez niego w gotówce z rachunku Stowarzyszenia (...) kwotę 150 000 zł, którą J. S. przyjął do kasy PHU (...) - 2 Sp. z o.o. na podstawie nienumerowanego dowodu wpłaty KP z dnia 3 stycznia 2000 roku, bez określenia tytułu wpłaty, wiedząc, iż środki te pochodzą z przestępstwa, co stanowiło działanie nakierowane na ukrycie przestępczego źródła pochodzenia tychże środków finansowych, możliwości ich wykrycia zajęcia bądź orzeczenia przepadku tj. o czyn z art. 299 § 1 kk. w zw. z art. 299 § 5 i § 6 kk.

XVII.  w dniu 31 lipca 2000 roku we W. działając jako Prezes Stowarzyszenia (...), wspólnie i w porozumieniu z J. S. działającym jak właściciel i Prezes Zarządu Przedsiębiorstwa Handlowo - Usługowego (...) - 2 Sp. z o. o., w celu osiągnięcia znacznej korzyści majątkowej, wiedząc, iż pomiędzy wskazanymi podmiotami nie istnieje jakakolwiek umowa o współpracy bądź dofinansowaniu działalności gospodarczej, jak również wiedząc jako Prezes Zarządu i członek założyciel Stowarzyszenia (...), iż Stowarzyszenie zostało powołane do życia w drodze przestępstwa nie prowadzi żadnej działalności statutowej, zaś firma (...) - 2 nie jest podmiotem gospodarczym, który zgodnie ze statutem Stowarzyszenia mógłby być zasilany ze środków Stowarzyszenia, przekazał J. S., pochodzącą ze środków wypłaconych przez niego w gotówce z rachunku Stowarzyszenia (...) kwotę 40 000 zł, którą J. S. przyjął do kasy PHU (...) - 2 Sp. z o.o. na podstawie nienumerowanego dowodu wpłaty KP z dnia 31 lipca 2000 roku, bez określenia tytułu wpłaty, wiedząc, iż środki te pochodzą z przestępstwa, co stanowiło działanie nakierowane na ukrycie przestępczego źródła pochodzenia tychże środków finansowych, możliwości ich wykrycia zajęcia bądź orzeczenia przepadku tj. o czyn z art. 299 § 1 kk. w zw. z art. 299 § 5 kk.

XVIII.  w okresie od 31 lipca 2000 roku do 31 października 2000 roku w K., woj. (...), oraz innych miejscowościach na terenie kraju, działając jako Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. we W. a następnie w N., nadto jako Prezes Zarządu PPHU (...) Sp. z o.o. w C. oraz Prezes Zarządu Spółdzielni (...) (...)w R., w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przestępczych przedsięwzięć, wspólnie i w porozumieniu z R. P. działającym jako v-ce Prezes Zarządu Sp. z o.o. (...)w K., jako właściciel (...), oraz właściciel Agencji Handlowo -Usługowej (...) S.C., inna ustaloną osobą działającą jako właściciel PPHU (...) z siedzibą we W., w stosunku do której prowadzone jest odrębne postępowanie karne, Z. D. występującą jako właścicielka (...) z siedzibą we W., odnośnie której postępowanie zostało umorzone z uwagi na jej śmierć, działając w krótkich odstępach czasu, wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną przez R. P. w ramach firm: (...)Sp. z o.o., (...), oraz Agencji Handlowo - Usługowej (...) S.C., a także firm: W. W. R., (...), PPUH (...), SI (...), (...), będących uprawnionymi do przyjmowania i wystawiania faktur VAT dotyczących sprzedaży towarów i usług, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kierując działaniami wskazanych osób i podmiotów gospodarczych i polecając R. P. potwierdzanie wykonania fikcyjnych usług i fikcyjnej sprzedaży towarów na rzecz innych podmiotów oraz fikcyjnego zakupienia usług i towarów od innych podmiotów naraził Skarb Państwa na straty znacznej wartości z tytułu zwrotu podatku VAT i zaliczenie kwot z wystawionych faktur w koszty działalności innych podmiotów, przez co nieodprowadzony został należny podatek VAT w kwotach co najmniej 236 076, 62 zł, i tak z tytułu operacji fakturowych odnoszących się do wirówki stanowiącej urządzenie składowe ciągu do produkcji masmixu:

-

w dniu 30.12.1999 r. na podstawie faktury VAT nr (...), sprzedawca: (...), nabywca (...) reaktor wartość netto: 4 500, 00 zł. VAT: 990, 00 zł,

-

po odłączeniu wirówki od reaktora dalsza jej sprzedaż:

-

w dniu 31.07.2000 r. na podstawie faktury VAT nr (...), sprzedawca: (...), nabywca (...)wirówka, wartość netto: 60 000, 00 zł. VAT: 13 200, 00 zł.

-

w dniu 26.09.2000 r. na podstawie faktury VAT nr (...), sprzedawca: (...), nabywca: (...) wirówka, wartość netto: 60 600, 00 zł. VAT: 13 332, 00 zł,

-

w dniu 30.09.2000 r. na podstawie faktury VAT nr (...), sprzedawca: (...), nabywca: Centrum (...) Sp. z o.o.
- wirówka, wartość netto: 61 400, 00 zł. VAT: 13 508, 00 zł

z tytułu sprzedaży wykonanego we własnym zakresie przez (...) w okresie od 01.06- 13.07.2000 r. pasteryzatora o wartości netto: 5 863, 59 zł:

-

w dniu 31.07.2000 r. na podstawie faktury VAT nr (...), sprzedawca: (...) S.C. nabywca: (...) pasteryzator, wartość netto 135 000, 00 zł. VAT 29 700, 00 zł.

-

w dniu 31.08.2000 r. na podstawie FV (...), sprzedawca: (...), nabywca PPUH (...) Sp. z o.o.- pasteryzator, wartość: 136 690, 00 zł. VAT: 30 071, 80 zł.

-

w dniu 31.08.2000 r. na podstawie FV (...), sprzedawca: PPUH (...) Sp. z o.o., nabywca SI (...) - pasteryzator, wartość: 137 710, 00 zł. VAT: 30 296, 20 zł.

-

w dniu 22.09.2000 r. na podstawie FV (...) sprzedawca: SI (...) nabywca: (...) - pasteryzator, wartość: 197 300, 00 zł. VAT: 43 406, 00 zł.

-

w dniu 25.09.2000 r. na podstawie FV (...), sprzedawca: (...), nabywca: (...) pasteryzator, wartość: 198 200, 00 zł. VAT: 43 604, 00 zł

z tytułu innych faktur:

-

w dniu 23.08.2000 r. na podstawie faktury VAT nr (...) sprzedawca (...), nabywca SI (...) - margaryna, wartość netto: 49 500, 00 zł. VAT: 3 465, 00 zł.- brutto: 52 965, 00 zł.

-

w dniu 31.08.2000 r. na podstawie faktury VAT nr (...) sprzedawca SI (...), nabywca: (...).C- sok pomarańczowy, wartość netto 16 500, 00 zł. VAT 1 155 zł. elementy konstrukcji okien- (...)-20, rama, skrzydło netto: 27 450, 00 zł. VAT: 1 921, 50 zł. - brutto: 47 026, 50 zł.

-

w dniu 31.08.2000 r. na podstawie faktury VAT nr (...) sprzedawca SI (...), nabywca: (...) napój niegazowany 8 000 szt., wartość netto 12 800, 00 zł. VAT 2 816 zł.-brutto: 15 616, 00 zł,

-

w dniu 31.08.2000 r. na podstawie faktury VAT nr (...) sprzedawca SI (...), nabywca: Centrum (...) Sp. z o.o.- margaryna /blok/, wartość netto 50 175,00 zł. VAT 3 512, 25 zł. - brutto: 53 687, 25 zł.

-

w dniu 30 września 2000 r. na podstawie faktury VAT nr (...) sprzedawca PPHU (...), nabywca (...) - margaryna /blok/ wartość: 57 698, 68 zł. - VAT: 3 774, 68 zł.

-

w dniu 30.09.2000 r. na podstawie faktury VAT nr (...), sprzedawca: (...), nabywca: (...) - margaryna /blok/, wartość: 28 917, 00 zł, VAT 2 024, 19 zł, tj. o czyn z art. 271 § 3 kk. i art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk. w zw. z art. 65 kk.

XIX.  w okresie od dnia 10 sierpnia 2000 roku do dnia 17 października 2000 roku, w K., wspólnie i w porozumieniu z R. P. oraz innymi ustalonymi osobami, co do których prowadzone jest odrębne postępowanie karne, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził P. Bank w W. Oddział w K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 222 257, 42 zł z tytułu wykupienia przez (...) Bank SA w W. Oddział w K. faktur sprzedaży, wystawianych na rzecz Centrum (...) Sp. z o.o. przez firmy: PHU (...) z siedzibą we W., (...) z siedzibą we W. oraz Spółdzielnię (...) w R., w ten sposób, że:

-

w dniu 5 maja 2000 roku R. P. i D. G. złożyli w (...) Banku S. A. Oddział w K. wniosek o zawarcie umowy o wykup wierzytelności w trybie factoringu z ustaleniem limitu wartości wykupu to kwoty 300 000 zł,

-

w dniu 9 czerwca 2000 roku w K. D. G. występująca jako prezes zarządu Centrum (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. podpisała w (...) Banku SA Oddział w K. umowę factoringu z poręczeniem nr (...) o wykup przez P. Bank przedkładanych przez Centrum (...) Sp. z o.o. faktur sprzedaży dokumentujących transakcje zawierane przez Centrum (...) ze zgłoszonymi do przedmiotowej umowy podmiotami gospodarczymi do wysokości ustalonego limitu kwoty zaangażowania,

-

w dniu 10 sierpnia 2000 roku R. P. sporządził i podpisał zawiadomienia o zawarciu umowy factoringowej z (...) SA Oddział w K., które następnie podpisane zostały na polecenie L. S. przez W. R. i Z. D. w imieniu firm (...), wiedząc, iż z podmiotami tymi, kierowanymi w rzeczywistości przez L. S. , nie będzie prowadzona żadna działalność gospodarcza w zakresie obrotu towarowego,

-

w okresie od 16 sierpnia 2000 roku do 15 września 2000 roku R. P. działający jako pełnomocnik Centrum (...) Sp. z o.o. wydał polecenie sporządzenia faktur sprzedaży towarów przez Centrum (...) na rzecz PPHU (...), (...) oraz SI (...) o łącznej wartości 222 257, 42 zł wiedząc, iż żadna z opisanych w fakturach transakcji nie została przeprowadzona, które to faktury zostały następnie odebrane przez L. S. i podpisane na jego polecenie przez przedstawicieli firm (...) oraz przez L. S. osobiście w mieniu Spółdzielni (...), po czym faktury te przedstawione zostały w (...) Banku SA Oddział w K. do wykupu, który zgodnie z umową z dnia 9 czerwca 2000 roku został przeprowadzony, zaś uzyskane środki trafiły bezpośrednio na rachunek Centrum (...) Sp. z o.o. i przeznaczone na działalność gospodarczą tego podmiotu,

-

w dniach 21 sierpnia 11 września oraz 17 października 2000 roku przedłożone zostały w (...) Banku SA Oddział w K. uaktualnione wykazy odbiorców Centrum (...) z określeniem limitów wykorzystania na poszczególne podmioty gospodarcze, w którym wskazane zostały jako podmioty objęte umową: PPHU (...), (...) oraz SI (...),

-

w dniu 11 września 2000 roku D. G. występująca jako prezes zarządu Centrum (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. podpisała w (...) Banku SA Oddział w K. aneks nr (...) do umowy factoringu z poręczeniem nr (...) o wykup przez P. Bank przedkładanych przez Centrum (...) Sp. z o.o. faktur sprzedaży dokumentujących transakcje zawierane przez Centrum (...) ze zgłoszonymi do przedmiotowej umowy podmiotami gospodarczymi podnosząc wysokość ustalonego limitu kwoty zaangażowania Banku do 600 000 zł,

w konsekwencji czego, poprzez wypłacenie uzyskanych nienależnie środków finansowych i przeznaczenie ich na cele niezwiązane z objętą umową factoringową działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach firm objętych umową factoringową doprowadzono (...) Bank SA Oddział w K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 222 257, 42 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk. w z w. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk.

XX.  w okresie od dnia 27 maja 1999 roku do dnia 29 września 2003 roku, w S., W., B., woj. (...) oraz innych miejscowościach na terenie kraju, występując w imieniu (...) sp. z o.o. z siedzibą we W., ul. (...), działając w krótkich odstępach czasu, ze z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia znacznej korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z J. G. (1) występującym jako właściciel firmy (...), wykorzystując fakt dysponowania przez J. G. (1) linią technologiczną do produkcji okien zainstalowaną w pomieszczeniach firmy (...) w S., podjął działania zmierzające do nieodpowiadającego prawdzie udokumentowania faktu wejścia przez firmę (...) w posiadanie nowej linii technologicznej do produkcji okien obsługiwanej przez 33 osoby niepełnosprawne, przez co następnie dopomógł J. G. (1), dysponującemu stosowną dokumentacją nabycia przedmiotowych urządzeń, poprzez wystąpienie za pośrednictwem Starostwa Powiatowego w B. do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych o przyznanie refundacji kosztów utworzenia nowych stanowisk pracy oraz refundacji kosztów wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, i wprowadzenie wskazanego Funduszu w błąd co do faktycznego posiadania nowej linii technologicznej oraz utworzenia nowych stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych, w doprowadzeniu PFRON do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości, w łącznej kwocie nie niższej niż 990 101, 50 zł i tak:

-

w dniu 27 maja 1999 roku J. G. (1) złożył w Starostwie Powiatowym w B. wniosek dla ubiegającego się o zwrot ze środków PFRON kosztów organizacji nowych stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych i wynagrodzenia wypłacanego osobom niepełnosprawnych kierowanym na nowo utworzone stanowiska pracy, wraz z załącznikami, ze wskazaniem, iż stanowiska te utworzone zostaną w oparciu o nowo nabytą linię do produkcji okien, wiedząc, iż złożony wniosek jest fikcyjny z uwagi na zamiar wykorzystania dla pozyskania środków z PFRON już posiadanej linii do produkcji okien,

-

w dniu 14 września 1999 roku J. G. (1) podpisał ze S. Powiatowym w B. umowę nr (...) o zwrot kosztów utworzenia 31 nowych stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych, na sfinansowanie których przeznaczone miało zostać 360 000 zł,

-

w dniu 10 listopada 1999 roku na podstawie wystawionej przez L. S. działającego jako prezes zarządu (...) Sp. z o.o. fikcyjnej faktury VAT nr (...) J. G. (1) pozornie zakupił na rzecz (...) J. G. (1) - linię technologiczną do produkcji okien wartości 768 600 zł brutto, wiedząc, iż L. S. jak również firma (...) nigdy nie dysponowała wskazaną linią technologiczną, zaś wskazana w fakturze linia technologiczna jest tą samą, na której przez cały czas prowadzona jest produkcja okien w hali firmy (...), w dniu 10 listopada 1999 roku J. G. (1) wprowadził wskazaną w umowie linię technologiczną jako środek trwały do masy majątkowej (...), z przeznaczeniem jej na utworzenie stanowisk 31 a finalnie 33 stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych, następnie J. G. (1) przedłożył wskazaną fakturę w Starostwie Powiatowym B., jako udokumentowanie nabycia nowej linii technologicznej do produkcji okien, wiedząc, iż poświadcza tym nieprawdziwy stan faktyczny, w celu nadania pozorów legalności i realności zawartej z firmą (...) umowy kupna linii technologicznej do produkcji okien L. S. przyjął w dniach: 22 i 25 listopada 1999 roku oraz 1 i 14 grudnia 1999 roku na rachunek firmy (...) Sp. z o.o. łączną kwotę 700 000 zł, które to polecenia przelewów J. G. (1) przedłożył w Starostwie Powiatowym w B., zobowiązując się do zwrotu J. G. (1) przelanej koty pomniejszonej o wartość podatku VAT oraz ustalonej przez siebie prowizji,

-

w dniu 21 grudnia 1999 roku J. G. (1) podpisał ze S. Powiatowym w B. umowę nr (...) o zwrot kosztów utworzenia 2 nowych stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych, na sfinansowanie których przeznaczone miało zostać 44 322 zł, przedkładając stosowne dokumenty potwierdzające posiadanie urządzeń stanowiących wyposażenie tych stanowisk pracy,

-

w dniu 29 grudnia 1999 roku J. G. (1) przyjął na rachunek firmy (...) przelaną przez Starostwo Powiatowe w B. działające jako przedstawiciel PFRON kwotę 360 000 zł, z tytułu refundacji 31 nowych miejsc pracy dla niepełnosprawnych zgodnie z umową nr (...),

-

w dniu 30 czerwca 2000 roku J. G. (1) przyjął na rachunek firmy (...) przelaną przez Starostwo Powiatowe w B. działające jako przedstawiciel PFRON kwotę 44 322 zł, z tytułu refundacji 2 nowych miejsc pracy dla niepełnosprawnych zgodnie z umową nr (...),

-

w okresie od stycznia 2000 roku do dnia 29 września 2003 roku J. G. (1) przyjął na rachunek firmy (...) przelane przez Starostwo Powiatowe w B. działające jako przedstawiciel PFRON środki z tytułu refundacji wynagrodzeń osób niepełnosprawnych w kwocie 585 789, 50 zł, z umów (...) tj. o czyn z art. 18 § 3 kk. w zw. 286 § kk. zw. z art. 294 § 1 kk. i art. 270 § 1 kk. i art. 272 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk.

Wyrokiem z dnia 7 marca 2011 r., sygn. akt: III K 24/06 Sąd Okręgowy we Wrocławiu, orzekł:

I oskarżonego L. S. uznał za winnego tego, że w okresie od 9 lutego do 20 kwietnia 2000 roku w C., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako prezes Zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w C., składając wniosek u udzielenie kredytu obrotowego w wysokości 300 000 złotych wprowadził w błąd pracowników Banku co do zamiaru ustanowienia zabezpieczenia kredytu w formie hipoteki na nieruchomości położonej w R. nr KW (...) oraz co do zdolności kredytowej reprezentowanej spółki składając pisemne oświadczenie o posiadanych wierzytelnościach od firm (...) w łącznej kwocie 542 300, 00 zł. a następnie zawarł umowę kredytu nr (...), czym doprowadził Bank (...) S.A. w K. Oddział w C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 300 000 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. w zb. z art. 297§ 1 kk. i art. 12 kk. i za to na podstawie art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 33 § 2 kk. wymierzył mu karę 2 /dwóch/ lat pozbawienia wolności i 100 /sto/ stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 /dwadzieścia/ złotych;

II oskarżonego L. S. uznał za winnego tego, że w okresie od 18 kwietnia 2000 roku do sierpnia 2000 roku we W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru działając jako Prezes SI (...) doprowadził Bank (...) S.A. w K. Oddział we W. poprzez sfinansowanie niżej wymienionych faktur do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 229 090, 14 zł., w ten sposób, że zawierając umowę wprowadził przedstawicieli banku w błąd do zdolności kredytowej reprezentowanej spółki a w trakcie jej realizacji polecił przepisać wcześniej wystawione faktury, w tym przeterminowane, nakazując dopisanie klauzuli factoringowej z terminem płatności 90 dni w miejsce 30 i przedłożył je do sfinansowania w Banku pomimo, iż wcześniej oryginalne faktury przekazano dłużnikowi (...) S.A z określeniem 30 dniowego terminu zapłaty bez klauzuli factoringowej, co objęło:

fakturę nr (...) z 22 luty 2000 roku na kwotę 22 252, 80 zł,

fakturę nr (...) z 25 luty 2000 roku na kwotę 10 882, 40 zł,

fakturę nr (...) z 28 luty 2000 roku na kwotę 26 064, 08 zł,

fakturę nr (...) z 3 marca 2000 roku na kwotę 11 285, 00 zł,

fakturę nr (...) z 8 marca 2000 roku na kwotę 25 163, 11 zł,

fakturę nr (...) z 10 marca 2000 roku na kwotę 10 407, 82 zł,

fakturę nr (...) z 14 marca 2000 roku na kwotę 27 160, 56 zł,

fakturę nr (...) z 20 marca 2000 roku na kwotę 24 091, 04 zł,

fakturę nr (...) z 23 marca 2000 roku na kwotę 3 428, 20 zł,

fakturę nr (...) z 27 marca 2000 roku na kwotę 22 708, 47 zł,

fakturę nr (...) z 30 marca 2000 roku na kwotę 1 537, 20 zł,

fakturę nr (...) z 31 marca 2000 roku na kwotę 11 197, 77 zł,

fakturę nr (...) z 3 kwietnia 2000 roku na kwotę 1 561, 60 zł,

fakturę nr (...) z 4 kwietnia 2000 roku na kwotę 8 499, 44 zł,

fakturę nr (...) z 5 kwietnia 2000 roku na kwotę 1 541, 59 zł,

- fakturę nr (...) z 7 kwietnia 2000 roku na kwotę 7 690, 27 zł,

- fakturę nr (...) z 10 kwietnia 2000 roku na kwotę 10 711,60 zł,

- fakturę nr (...) z 12 kwietnia 2000 roku na kwotę 10 946,15 zł,

- fakturę nr (...) z 13 kwietnia 2000 roku na kwotę 2 753, 54 zł,

- fakturę nr (...) z 14 kwietnia 2000 roku na kwotę 2 208, 20 zł,

- fakturę nr (...) z 15 kwietnia 2000 roku na kwotę 4 568, 53 zł,

- fakturę nr (...) z 18 kwietnia 2000 roku na kwotę 2 494, 53 zł,

w wyniku czego (...) sfinansował w/wym. faktury nie otrzymując zapłaty od (...) SA. tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. i w zw. z art. 12 kk.

III na podstawie art. 17§1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 101§1 pkt 4 k.k. i art. 102 k.k. postępowanie o czyn zarzucany w punkcie III aktu oskarżenia wobec oskarżonego L. S. umorzył;

IV na podstawie art. 17§1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 44 § 1 pkt 1 i § 5k.k.s. przy zastosowaniu art. 2 § 2 k.k.s. postępowanie o czyn zarzucany w punkcie IV, V, VII, VIII, X, XI, XII, XIV, XV, XVIII aktu oskarżenia wobec oskarżonego L. S. umorzył;

V uniewinnił oskarżonego L. S. od czynów zarzucanych w punkcie VI, XVI i XVII aktu oskarżenia;

VI oskarżonego L. S. uznał za winnego tego, że w okresie od 10 listopada 1999 do 26 stycznia 2000 roku we W., działając jako prezes (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. w celu uzyskania przez J. G. (1) właściciela firmy (...) kredytu w wysokości 500 000 złotych w Banku (...) udzielił mu pomocy w doprowadzeniu (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w wysokości 500 000 zł. w ten sposób, że wiedząc, że transakcja zakupu linii technologicznej nie miała miejsca wystawił nierzetelną fakturę VAT nr (...) z dnia 10 listopada 1999 roku na zakup linii technologicznej do produkcji okien w imieniu sprzedającego (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) o wartości 768 600, którą następnie J. G. (1) przedłożył w banku jako dokument o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu, wprowadzając w błąd pracowników Banku, co do zdolności kredytowej oraz możliwości uregulowania zaciąganych zobowiązań i zawarł umowę o kredyt obrotowy nr (...), tj. przestępstwa z art. 18§ 3 kk. w zw. z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294§ 1 kk. w zb. z art. 297 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk. i 11 § 2 kk. ;

VII oskarżonego L. S. uznał za winnego tego, że w dniu 31 stycznia 2000 roku, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wystawił w imieniu firmy (...) z siedzibą we W., której był właścicielem na rzecz Spółdzielni (...) w R., której był Prezesem Zarządu poświadczający nieprawdę rachunek numer (...) z tytułu usług szkoleniowych w zakresie zmian w systemie podatkowym dotyczącym zakładów pracy chronionej w 2000 roku, opiewający na kwotę 6.500 złotych wiedząc, iż czynności takie nie miały w rzeczywistości miejsca, który to następnie rachunek przekazał do zaksięgowania pracownikom SI (...) z poleceniem dokonania zapłaty kwoty wskazanej na rachunku, tj. przestępstwa z art. 271 § 3 kk. w zw. z art. 273 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. i za to na podstawie art. 271 § 3 kk. w zw. z art. 11 § 3 kk. przy zastosowaniu art. 33 § 2 kk. skazał go na karę 6 /sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności i 50 /pięćdziesiąt/ stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 /dwadzieścia/ złotych;

VIII oskarżonego L. S. uznał za winnego tego, że w okresie od 10 sierpnia 2000 roku do dnia 17 października 2000 roku, w K., działając wspólnie i w porozumieniu z R. P. oraz innymi ustalonymi osobami, co do których prowadzone jest odrębne postępowanie karne, działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wykorzystując zawartą 9 czerwca 2000 r. umowę factoringu o finansowanie przez P. Bank faktur sprzedaży dokumentujących transakcje zawierane przez Centrum (...) doprowadził P. Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytułu sfinansowania przez (...) Bank SA nierzetelnych faktur sprzedaży, wystawianych przez Centrum (...) Sp. z o.o. na firmy: PHU (...), (...) oraz SI (...), w ten sposób, że wprowadził przedstawicieli banku w błąd, co do faktu, iż transakcje te rzeczywiście miały miejsce w ten sposób, że w okresie od 16 sierpnia 2000 roku do 15 września 2000 roku R. P. działający jako pełnomocnik Centrum (...) Sp. z o.o. w porozumieniu z oskarżonym wydał polecenie sporządzenia nie mniej niż 6 nierzetelnych faktur sprzedaży towarów przez Centrum (...) na PPHU (...), (...) oraz SI (...) o łącznej wartości 227 225, 00 zł wiedząc, iż żadna z opisanych w fakturach transakcji nie została przeprowadzona, po czym faktury zostały następnie odebrane przez L. S. i po podpisaniu na jego polecenie przez przedstawicieli w/w firm oraz przez niego w imieniu SI (...) przedstawione w P. Banku do sfinansowania, w wyniku czego doprowadził (...) Bank SA Oddział w K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości tj. w kwocie 227 225, 00 zł tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk. i przyjmując, że przestępstw przypisanych w punkcie II i VIII dopuścił się w warunkach ciągu na podstawie art. 286 § 1 kk. w z w art. 294 § 1 kk. w zw. z art. 91 § 1 kk. przy zastosowaniu art. 33 § 2 kk. wymierzył mu karę 3 /trzy/ lata pozbawienia wolności i 300 /trzysta/ stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 /dwadzieścia/ złotych;

IX oskarżonego L. S. uznał za winnego tego, że w okresie od 10 listopada do 14 grudnia 1999 roku, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając jako prezes zarządu (...) Sp. z o.o. udzielił pomocy J. G. (1) w doprowadzeniu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w ten sposób, że w celu uzyskania przez J. G. (1) właściciela firmy (...) refundacji kosztów utworzenia nowych stanowisk pracy oraz refundacji kosztów wynagrodzeń niepełnosprawnych 10 listopada 1999 roku wystawił nierzetelną fakturę VAT nr (...) na zakup przez (...) linii technologicznej do produkcji okien wartości 768.600 złotych brutto, po czym J. G. (1) przedmiotową fakturę mającą istotne znaczenie dla uzyskania wymienionego wsparcia przedłożył w Starostwie Powiatowym w B. w zestawieniu kosztów organizacji nowych stanowisk pracy, po czym uzyskał refundację w kwocie 404 322, 00 zł z tytułu utworzenia nowych stanowisk pracy i 585 779, 50 z tytułu refundacji wynagrodzeń tj. w łącznej kwocie 990 101, 50 złotych, tj. przestępstwa z art. 18§ 3 kk. w zw. z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294§ 1 kk. w zb. z art. 297 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk. i 11 § 2 kk. i przyjmując, że przestępstw przypisanych w punkcie VI i IX dopuścił się w warunkach ciągu na podstawie art. 19§ 1 kk. w zw. z art. 286 § 1 kk. w z w art. 294 § 1 kk. i art. 91 § 1 kk. przy zastosowaniu art. 33 § 2 kk. wymierzył mu karę 3 /trzy/ lata pozbawienia wolności i 300 /trzysta/ stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 /dwadzieścia/ złotych;

XLII na podstawie art. 91§ 2 k.k. wymierzył oskarżonemu L. S. karę łączną 4 (czterech) lat pozbawiania wolności oraz 500 (pięćset) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

XLV na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego L. S. 6/20 kosztów postępowania oraz wymierzył mu opłatę w kwocie 2.400 zł.

XLVI na podstawie art. 630 k.p.k. kosztami postępowania w części uniewinniającej i umarzającej postępowanie wobec oskarżonego J. S. obciążył Skarb Państwa;

XLVII na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. 02.123.1058) w zw. z §14 ust.1 pkt 2, ust. 2 pkt 5 oraz §16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz: adw. B. G. obrońcy L. S. kwotę 1476, 00 zł. brutto (tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć)

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego L. S..

Obrońca oskarżonego zaskarżył wyrok w części, tj. w punkcie I, II, VI, VII, VIII, IX, XLII, XLV, zarzucając:

1. obrazę przepisów postępowania stanowiącą bezwzględną przyczynę odwoławczą wskazaną w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. przez prowadzenie rozprawy głównej w dniu 23 lutego 2009 r. bez udziału ławnika w osobie E. K. (1), co stanowi, że Sąd był nienależycie obsadzony, lub którykolwiek z jego członków nie był obecny na całej rozprawie.

2. obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, a to; art. 193 § 1 k.p.k. oraz art. 192 § 4 k.p.k., poprzez nieuwzględnienie wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego o poddaniu świadka W. R. badaniu lekarskiemu (przez lekarza psychiatrię) w sytuacji, w której z opinii biegłej psycholog będącej podczas przesłuchania powyższego świadka wynika jednoznacznie, że tylko badanie przez biegłych lekarzy psychiatrów wyjaśniłoby kwestie dotyczące wiarygodności zeznań powyższego świadka.

3. obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, a to: art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k poprzez – będące wynikiem nieuwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz niedostrzeżenie przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, skutkujące szeregiem nieprawidłowych stwierdzeń oraz ocen, w szczególności zaś tego, że zasługują na wiarę zeznania świadka W. R., na podstawie których Sąd pierwszej instancji dokonał większości relewantnych ustaleń faktycznych, oceniając te zeznania ze szczególną ostrożnością niemniej jednak jako jasne, logiczne oraz konsekwentne na kolejnych etapach postępowania, mimo że wynikające z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego argumenty, które dotyczą zarówno formy wyjaśnień/zeznań W. R. oraz jego stanu psychicznego, wskazują na coś wręcz przeciwnego.

4. odnośnie pkt I wyroku – obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, a to: art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. poprzez – będące wynikiem nieuwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz niedostrzeżenie przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, skutkujące szeregiem nieprawidłowych stwierdzeń oraz ocen, w szczególności zaś tego, że :

a) faktury wystawione przez (...) na podstawie których miały przysługiwać tej firmie wierzytelności okazały się nierzetelne, bowiem wykazane w nich zdarzenia gospodarcze nie miały miejsca, co stanowi uogólnienie i błędne sformułowanie, albowiem postępowanie dowodowe nie wykazało czy rzeczywiście zdarzenia gospodarcze (a tym bardziej wszystkie) były fikcyjne;

b) oskarżony celowo wprowadził w błąd pracowników banku co do zamiaru zabezpieczenia kredytu w formie hipoteki na nieruchomości położonej w R. nr KW (...) oraz co do zdolności kredytowej reprezentowanej spółki, w sytuacji w której w momencie zaciągania zobowiązania spółka w rzeczywistości była w dobrej sytuacji majątkowej;

c) oskarżony działał w zamiarze doprowadzenia banku do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w sytuacji w której materiał dowodowy wskazuje, że oskarżony miał zamiar wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania.

5. odnośnie pkt II wyroku – obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, a to: art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. poprzez – będące wynikiem nieuwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz niedostrzeżenie przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, skutkujące szeregiem nieprawidłowych stwierdzeń oraz ocen, w szczególności zaś tego, że :

a) oskarżony wprowadził w błąd Bank (...) S.A. w K. oddział we W. co do zdolności kredytowej reprezentowanej spółki, mimo że wynikające z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego argumenty które dotyczą sytuacji materialnej reprezentowanej przez oskarżonego spółki wskazują na coś przeciwnego;

b) oskarżony działał w zamiarze doprowadzenia banku do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w sytuacji w której materiał dowodowy wskazuje, że oskarżony miał zamiar wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania.

6. odnośnie pkt VI wyroku – obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, a to: art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. poprzez – będące wynikiem nieuwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz niedostrzeżenie przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, skutkujące szeregiem nieprawidłowych stwierdzeń oraz ocen, w szczególności zaś tego, że :

a) oskarżony udzielił pomocy oskarżonemu J. G. (1) w doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Banku (...), w sytuacji w której brak jest jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, czy oskarżony L. S. w ogóle wiedział, że wystawiona przez niego faktura będzie przedłożona przez oskarżonego J. G. (1) w celu uzyskania kredytu;

b) transakcja zakupu linii technologicznej nie miała miejsca, mimo że wynikające z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego argumenty, które dotyczą zakupu powyższej linii przez oskarżonego L. S. ze spółki (...) oraz wystawienia faktury VAT nr (...) na rzecz firmy oskarżonego J. G. (1) wskazują na coś przeciwnego.

7. odnośnie pkt VII wyroku – obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, a to: art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. poprzez – będące wynikiem nieuwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz niedostrzeżenie przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, skutkujące całkowitym pominięciem faktu, że oskarżony L. S. udzielał usług szkoleniowych w zakresie zmian w systemie szkoleniowym na rzecz Spółdzielni (...) w R., a więc w rachunku o numerze (...) nie poświadczył nieprawdy.

8. odnośnie pkt VIII wyroku – obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, a to: art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. poprzez – będące wynikiem nieuwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz niedostrzeżenie przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, skutkujące szeregiem nieprawidłowych stwierdzeń oraz ocen, w szczególności zaś tego, że oskarżony działał w zamiarze doprowadzenia banku (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, mimo że wynikające z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego argumenty, które dotyczą zwłaszcza faktu, że oskarżony R. P. niezwłocznie zapłacił całość zobowiązania wynikająca z umowy faktoringowej do banku, wskazuje na coś wręcz przeciwnego.

9. odnośnie pkt IX wyroku – obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, a to: art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. poprzez – będące wynikiem nieuwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz niedostrzeżenie przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, skutkujące szeregiem nieprawidłowych stwierdzeń oraz ocen, w szczególności zaś tego, że :

a) oskarżony udzielił pomocy oskarżonemu J. G. (1) w doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Państwowego Funduszu (...), w sytuacji w której brak jest jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, czy oskarżony L. S. w ogóle wiedział, że wystawiona przez niego faktura będzie przedłożona przez oskarżonego J. G. (1) w celu uzyskania refundacji kosztów utworzenia nowych stanowisk pracy oraz refundacji kosztów wynagrodzeń osób niepełnosprawnych;

b) transakcja zakupu linii technologicznej nie miała miejsca, mimo że wynikające z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego argumenty, które dotyczą zakupu powyższej linii przez oskarżonego L. S. ze spółki (...) oraz wystawienia faktury VAT nr (...) na rzecz firmy oskarżonego J. G. (1) wskazują na coś przeciwnego.

10. z daleko posuniętej ostrożności procesowej, rażącą niewspółmierność kar wymierzonych za czyny wskazane w punkcie: I, II, VI, VII, VIII, IX wyroku, oraz kary łącznej w punkcie XLII wyroku, przez nienależyte uwzględnienie okoliczności łagodzących wymiar kary między innymi takich jak wiek oskarżonego L. S., stan jego zdrowia, okres jaki minął od popełnienia zarzucanych czynów, oraz późniejsze zachowanie oskarżonego.

Podnosząc powyższe zarzuty apelujący wniósł o:

1. uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji,

ewentualnie o:

2. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od dokonania czynów opisanych w punkcie I, II, VI, VII, VIII, IX wyroku,

ewentualnie z daleko posuniętej ostrożności procesowej:

3. o obniżenie poszczególnych kar za poszczególne czyny i wymierzenie kary łącznej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego L. S. adw. B. G. (poszerzona o dodatkową argumentację zawartą w pismach procesowych wniesionych przez kolejnych obrońców oskarżonego adwokatów R. B. i M. Z. z 27 sierpnia 2013 r. i 29 sierpnia 2013 r.), na uwzględnienie zasługuje tylko częściowo, w zakresie gdzie zarzuca uchybienia z art. 438 pkt2 k.p.k. Natomiast w całości na uwzględnienie zasługuje podniesiony w niej zarzut z art. 438 pkt 4 k.p.k. dotyczący wymierzenia oskarżonemu L. S. rażąco niewspółmiernie surowej kary pozbawienia wolności.

W pierwszym rzędzie należy ustosunkować się do podniesionego w apelacji zarzutu obrazy art. 239 § 1 pkt 2 k.p.k. Jest to o tyle istotne, iż art. 439 k.p.k. normuje tzw. bezwzględne przyczyny odwoławcze, a więc takie, które skutkują uchylenie (i tylko uchylenie) orzeczenia, bez względu na to, czy mogły wywrzeć lub wywarły wpływ na treść orzeczenia. Uwzględnia się je niezależnie od granic zaskarżenia i niezależnie od podniesionych zarzutów.

Przed przystąpieniem do dalszych rozważań należy zauważyć, iż identyczny zarzut podnieśli również obrońcy oskarżonych (aktualnie prawomocnie skazanych) J. G. (1), R. P., Z. G., J. T., J. J. (1) i G. A. w apelacjach wniesionych od przedmiotowego wyroku Sądu I instancji, to jest wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2011 r., sygn. akt: III K 24/06.

Podniesiony zarzut z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. w związku z art. 28 § 1 k.p.k. w brzmieniu z przed nowelizacji z dnia 15 marca 2007 r. (Dz.U. Nr 112, poz. 766) zmieniającej ustawę Kodeks postępowania karnego z dniem 26 lipca 2007 r. polegał, zdaniem obrońcy, na naruszeniu niezmienności składu sądu orzekającego na skutek nieobecności na jednej z rozpraw ławnika E. K. (2). Został on podniesiony również w kasacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego J. G. (1) od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. akt: II AKa 338/11 (T. 246, k. 5493-5996) oraz w kasacji wniesionej od tego wyroku przez obrońcę oskarżonego J. J. (1) (T. 247, k. 5585-5588).

Wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt: V KK 409/12, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego L. S. ze względu na naruszenie jego prawa do obrony, natomiast kasację obrońców oskarżonych J. G. (1) i J. J. (1) uznał za oczywiście bezzasadne (T. 247, k. 5620-5624).

Zdaniem Sądu Apelacyjnego podniesiony przez obrońcę oskarżonego L. S. zarzut z art. 239 § 1 pkt 2 k.p.k. nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy rozpoznawał niniejszą sprawę w składzie trzyosobowym – zgodnie z ówczesnym brzmieniem art. 28 § 1 kpk - w osobie SSO (...) oraz dwóch ławników: T. M. i E. K. (3), przy udziale ławnika dodatkowego – M. M.. Na dzień 23 lutego 2009r. została wyznaczona kolejna rozprawa, na którą ławnik E. K. (3) nie stawiła się. Obecni byli natomiast pozostali członkowie składu orzekającego. Tak też sporządzony został protokół rozprawy głównej (k. 2998-2999, tom 234 akt sprawy). Z protokołu tego w dalszej kolejności wynika, że Przewodniczący poinformował obecnych na sali o nieobecności ławnika E. K. (3) z powodu złamania nogi. Następnie zaprotokołowane zostało postanowienie o treści: „zwrócić się do (...) o podanie aktualnych adresów zamieszkania świadków A. M. (1) i L. L.”, po czym zaprotokołowane zostało zarządzenie: „celem ustalenia czy przyczyna niestawiennictwa ławnika jest krótkotrwała czy długotrwała oraz celem wezwania kolejnych świadków Przewodniczący zarządził przerwę w rozprawie do dnia 02.03.2009r. godz. 9:00 sala 101 ponadto przypomniał o terminach kolejnych rozpraw wyznaczonych na dni 09.03.2009r., 16.03.2009r., 23.03.2009r., 30.03.2009r. godz. 9:00 sala 101 a nadto wyznaczył kolejne terminy rozpraw na dni 20.04.2009., 27.04.2009., 25.05.2009r., 15.06.2009r., 29.06.2009r. godz. 9:00 sala 101 co obecnym ogłoszono zobowiązując do stawiennictwa bez odrębnych wezwań i zawiadomień pouczając o skutkach niestawiennictwa, w tym o treści 376 kpk.”

Zgodzić się należy z autorem apelacji podnoszącym omawiany zarzut, iż sąd odwoławczy, stosownie do treści art. 439 § 1 pkt 2 in fine kpk uchyla zaskarżony wyrok, jeżeli którykolwiek z członków składu orzekającego nie był obecny na całej rozprawie, bez względu na wpływ tego uchybienia na treść orzeczenia. Rzeczywiście nieobecność na rozprawie o jakiej mowa w powołanym przepisie należy odnosić do każdej jej części, tzn. dla zaistnienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej wystarczy chwilowa nieobecność członka składu orzekającego w toku rozprawy, choćby nie miało to znaczenia dla wyrokowania i nie było objęte granicami apelacji. Rzecz jednak w tym, że w dniu 23 lutego 2009r. Sąd Okręgowy rozprawy nie prowadził, zaś wykonane w tym dniu czynności procesowe należy postrzegać przez pryzmat treści całego protokołu a nie tylko jego nazwy. Przewodniczący składu orzekającego zadecydował, aby rozprawa w tym dniu się nie odbyła – właśnie z powodu nieobecności ławnika – na co wskazuje jednoznacznie zacytowane wyżej zarządzenie o przerwie w rozprawie, z powołaniem się na potrzebę ustalenia przyczyny i przewidywanego czasu nieobecności ławnika. Świadczy to z kolei o tym, że ławnik dodatkowy M. M. nie wstąpił w miejsce dotychczasowego ławnika E. K. (3), ponieważ zależne to było od wyniku zarządzonego ustalenia. Problem nieobecności jednego z członków składu orzekającego został jako pierwszy zaakcentowany po sprawdzeniu obecności wezwanych i zawiadomionych uczestników postępowania. Nie zostały też przeprowadzone w tym dniu jakiekolwiek dowody. Zwrócić też należy uwagę na to, że w analizowanym protokole M. M. określony jest nadal jako ławnik dodatkowy i nie odnotowano zarządzenia Przewodniczącego o tym, by zastąpił on nieobecną E. K. (3) (wręcz przeciwnie jak wynika z cytowanego zarządzenia z k. 2999). Przyznać trzeba, że nie obyło się bez naruszenia procedury. Jeżeli bowiem na rozprawę w określonym terminie nie stawił się choć jeden z członków składu orzekającego, a decyzję Przewodniczącego o wprowadzeniu w miejsce nieobecnego ławnika – ławnika dodatkowego uzależnia się od stosownych ustaleń, rozprawę należy odwołać, stosując w tej materii przepisy Regulaminu wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych (§ 60). W tej sprawie, w dniu 23 lutego 2009r. wydane zostało postanowienie z naruszeniem przepisów o składzie sądu, ponieważ orzekał w składzie jednego sędziego i jednego ławnika (ławnik M. M. jak już wyżej wspomniano był dalej ławnikiem dodatkowym).

W orzecznictwie wskazuje się zasadnie, że fakt, iż decyzja incydentalna (a taką niewątpliwie było postanowienie o zwrócenie się do (...)) podjęta została przez Sąd nienależycie obsadzony, w sytuacji gdy poza tym czynności procesowe, które prowadziły do wydania orzeczenia kończącego postępowanie, przeprowadzono przez należycie obsadzony Sąd, nie daje podstaw do uchylenia go w oparciu o art. 439 § 1 pkt 2 kpk (zob. wyrok SN z dnia 11.08.1999r., V KKN 229/99, OSNKW 1999, z 9-10, poz. 60, wyrok SN z dnia 03.03.2009r. III KK 296/08, LEX nr 503253). Podnosi się ponadto trafnie, że gdyby nawet na rozprawie przeprowadzono pod nieobecność któregoś z członków składu orzekającego określone czynności, ale następnie ponowiono je już z jego udziałem, to też brak jest podstaw do przyjęcia, że nie był on obecny na całej rozprawie (teza 1 uchwały Sądu Najwyższego z dnia 30 września 1998r., I KZP 13/98, OSNKW 1998, z 9-10, poz. 45 oraz wyrok SN z dnia 9 grudnia 2004r., IV KK 324/04, R-OSNKW 2004, poz.; zob. też P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2007, t. II, s. 686; J. Grajewski, L. Paprzycki, S. Steinborn. Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Zakamycze 2006, t. II, s. 86). Rzecz w tym, że w niniejszej sprawie potrzeba ponawiania czynności nawet nie istniała, gdyż – jak wskazano wyżej – poza podaniem przez Przewodniczącego informacji o niestawieniu się ławnika i decyzji o zwróceniu się do (...) o podanie aktualnych adresów świadków, Sąd Okręgowy nie procedował.. Nie bez znaczenia jest to, że owo zwrócenie się do (...) nie wymagało postanowienia, w takich zaś kwestiach zgodnie z treścią art. 93 § 2 kpk, przewodniczący składu orzekającego wydaje zarządzenie. Innymi słowy, w sytuacji, kiedy przeprowadzone zostały czynności procesowe nie wymagające „angażowania” całego składu orzekającego i Przewodniczący podjął decyzję o nie prowadzeniu rozprawy z uwagi na niestawiennictwo ławnika, nie mamy w istocie do czynienia z rozprawą.

Z tych względów Sąd Apelacyjny w pełni podzielił w powyższym zakresie ustalenia zawarte w uzasadnieniu skasowanego wyroku wydanego przez Sąd Apelacyjny poprzednio rozpoznający sprawę w dniu 21 lutego 2011 r., sygn. akt: II AKa 388/11 i uznał, iż w sprawie, wbrew podniesionym przez obrońcę oskarżonego zarzutom, nie występuje bezwzględna przyczyna odwoławcza, o której mowa w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.

Na uwzględnienie nie zasługuje też podniesiony w apelacji obrońcy zarzut obrazy prawa procesowego, a to art. 193 § 1 k.p.k. i art. 192 § 4 k.p.k., która miałaby polegać na oddaleniu wniosku dowodowego o zbadanie świadka W. R. przez lekarza psychiatrę, co sugerowała biegła psycholog uczestnicząca w przesłuchaniu tego świadka. Oczywiście rację ma skarżący, że przepis art. 192 § 4 k.p.k. dopuszcza możliwość poddania świadka badaniu lekarskiemu, w tym również psychiatrycznemu, przy spełnieniu określonych warunków, to jest celu dowodowego oraz zgody świadka.

W związku z tym zarzutem należy stwierdzić, iż przepis art. 192 § 2 k.p.k. daje sądowi prawo do przesłuchania świadka m.in. z udziałem psychologa i Sąd orzekający w sprawie z takiej możliwości skorzystał. Zadaniem psychologa powołanego na podstawie art. 192 § 2 k.p.k. jest jedynie po przeprowadzeniu stosownych badań, wydanie opinii co do osobowości świadka, a w szczególności co do jego rozwoju umysłowego i zdolności postrzegania lub odtwarzania postrzeżeń, natomiast ocena wiarygodności zeznań takiego świadka zależy wyłącznie do orzekającego w sprawie sądu (m.in. wyroki Sądu Najwyższego wydane w sprawach III KR 103/74, OSNKW 1974, nr 12, poz. 231 i V KK 387/05, LEX nr 186970). W realiach rozpatrywanej sprawy zbadanie świadka W. R. przez biegłego psychiatrę w celu ustalenia wpływu zdiagnozowanego u niego schorzenia na „kwestie dotyczące wiarygodności zeznań powyższego świadka” (cytat z apelacji – str. 4907) nie miał wystarczającego uzasadnienia. Jak już wyżej wskazano ocena wiarygodności zeznań świadka jest domeną Sądu orzekającego. Podstawowe znaczenie w tej kwestii miała również opinia psychologa, z udziałem którego świadek W. R. został przesłuchany (Tom 230, k. 2189). W złożonej opinii biegły wykluczył elementy, które mogłyby dyskwalifikować wiarygodność zeznań świadka z psychologicznego punktu widzenia. Drobne rozbieżności w zeznaniach świadka biegły wytłumaczył zacieraniem się w pamięci pewnych zdarzeń ze względu na upływ czasu. Wziął również pod uwagę Sąd „meriti” ustalając, iż pomimo faktu, że chociaż w trakcie przesłuchań świadek był leczony psychiatrycznie, to zażywał leki, które znosiły bądź łagodziły jego dolegliwości zdrowotne, co pozwalało wykluczyć podejrzenia, że zeznania świadka mogłyby być jedynie wytworem jego wyobraźni i dolegliwości zdrowotnych. Dysponujący wystarczającą wiedzą specjalną biegły psycholog jednoznacznie ocenił zeznania świadka W. R. jako wiarygodne z psychologicznego punktu wiedzenia. Nie dostrzegł też żadnych symptomów wskazujących na to, że procesy poznawcze świadka są zniekształcone w stopniu zakłócającym postrzeganie, zapamiętywanie i odtwarzanie zapamiętanych faktów, a to są właśnie w ocenie Sądu Apelacyjnego, w tym składzie, czynniki priorytetowe dla oceny dowodu z zeznań tego świadka, z punktu widzenia prawidłowości ustaleń faktycznych zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Dokumentacja leczenia świadka W. R. (Tom 230, k. 2190-2195) wskazuje, iż cierpi on wyłącznie na nawracające zaburzenia depresyjne, co dodatkowo podaje w wątpliwość przydatność potencjalnej opinii psychiatry dla oceny wiarygodności zeznań tego świadka.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd „meriti” poświęcił zeznaniom świadka W. R. wiele uwagi. Zaprezentowana tam ocena tych zeznań nie nasuwa zastrzeżeń Sądu Apelacyjnego. Sąd Okręgowy we Wrocławiu zachował przy dokonanej ocenie wymaganą ostrożność i ponadprzeciętną skrupulatność i miał przez cały czas na względzie, iż świadek W. R. był w tym czasie w innej sprawie oskarżony o współdziałanie w popełnionym przestępstwie z L. S.. Należy wziąć również pod uwagę, iż wbrew zarzutom obrońcy zeznania świadka zostały potwierdzone wieloma innymi dowodami przeprowadzonymi w toku rozprawy przed Sądem I instancji. Należy tu wskazać m.in. na zeznania świadków Z. D., A. M. (2), D. Ś. i K. M. oraz wyjaśnienia współoskarżonych Z. G. i J. G. (1). Nie umknęły też uwadze Sądu Okręgowego pewne rozbieżności w kolejnych zeznaniach świadka R.. Zdaniem Sądu Apelacyjnego świadczą one (chociaż są zasadniczo zbieżne i konsekwentne) tylko o tym, że świadek nie powiela bezkrytycznie swoich poprzednich relacji, a odtwarza rzeczywistość w oparciu o swoją percepcję i pamięć. Dalsze ustosunkowanie się do omawianego zarzutu jest niecelowe i zbędne zważywszy, że obrońca nie wskazuje w apelacji, jakich konkretnie błędów dopuścił się Sąd „meriti” w ocenie zeznań świadka W. R., poza tym, że są niekorzystne dla oskarżonego.

Na uwzględnienie w zdecydowanej większości nie zasługuje podniesiony w apelacji obrońcy zarzut obrazy przepisów postępowania, który mógł mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku (art. 438 pkt2 k.p.k.), a w szczególności art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k.

Zarzut ten skarżący postawił w punktach 3 do 9 apelacji podnosząc, iż obraza wyżej cytowanych przepisów kodeksu postępowania karnego miała polegać na nieuwzględnieniu przez Sąd „meriti” zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów, oraz niedostrzeżeniu przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, skutkujące szeregiem nieprawidłowych stwierdzeń oraz ocen.

Na uwzględnienie zasługuje zarzut podniesiony przez obrońcę oskarżonego w punkcie 6 apelacji. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd „meriti” ustalił, że L. S. udzielił pomocy J. G. (1) do wyłudzenia z PFRON refundacji kosztów utworzenia nowych stanowisk pracy na kwotę 404.322 zł. Bezspornym w sprawie jest, że w dniu 27 maja 1999 r. J. G. (1) złożył w starostwie Powiatowym w B. wniosek o zwrot ze środków PFRON kosztów organizacji nowych stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych i wynagrodzenia wypłacanego osobom niepełnosprawnym kierowanym na nowe stanowiska pracy, ze wskazaniem, że stanowiska te utworzone zostaną w oparciu o nowo nabytą linię do produkcji okien. J. G. (1) w związku z tym podpisał ze Starostwem Powiatowym w B. umowę o zwrot kosztów utworzenia 31 nowych stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych na co przeznaczonych miało zostać 404.322 zł. W rzeczywistości nowa linia technologiczna nie została przez J. G. (1) zakupiona. Przedstawiona Starostwu Powiatowemu w B. przez oskarżonego G. faktura VAT nr (...) poświadczała nieprawdę, bowiem dotyczyła tej samej linii technologicznej, na której przez cały czas prowadzona była produkcja okien w firmie (...). Nie budzi wątpliwości fakt, że J. G. (1) wprowadził w błąd Starostwo Powiatowe w B. co do faktu utworzenia nowych miejsc pracy w oparciu o nowo zakupioną linię technologiczną i co do zatrudnienia w związku z tym 31 nowych pracowników. Refundacja wypłacona J. G. (1) nie nastąpiłaby, gdyby nie przedstawił on dowodu na utworzenie refundowanych stanowisk pracy na bazie nowo zakupionej linii technologicznej do produkcji okien.

W związku z powyższym Sąd „meriti” prawidłowo ustalił, iż oskarżony L. S. wystawił nierzetelną fakturę VAT nr (...) w celu przedłożenia jej przez J. G. (1) w Starostwie Powiatowym w B.. Z wyjaśnień J. G. (1) wynika, że oskarżony L. S. miał świadomość ubiegania się przez firmę (...) o refundację kosztów utworzenia nowych stanowisk pracy. Implikacją ustalenia pozorności zakupu przez tą firmę linii technologicznej do produkcji okien od spółki (...) jest przyjęcie, że oskarżony L. S. wystawił wspomnianą fakturę VAT tylko po to by J. G. (1) przedstawił ją Starostwu Powiatowemu w B..

Inaczej natomiast należy ocenić świadomość oskarżonego w zakresie posłużenia się przez J. G. (1) fikcyjną fakturą VAT nr (...) przy zawarciu umowy o kredyt obrotowy w wysokości 500.000 zł. Wprawdzie wyjaśnienia J. G. (1) dawały podstawę do przyjęcia, że oskarżony S. miał świadomość wystąpienia o taki kredyt, nie ma jednakże dowodów wskazujących na wiedzę oskarżonego, że J. G. (1) dołączył do wniosku kredytowego powyższą fikcyjną fakturę. Ustalenia Sądu „meriti” w powyższym zakresie są takie, że oskarżony miał się zająć dokapitalizowaniem firmy (...), co nie daje podstaw do wyprowadzenia wniosku, że oskarżony dostarczył J. G. (1) spreparowaną fakturę VAT w celu dołączenia jej do wniosku kredytowego, tym bardziej, że owa faktura przede wszystkim miała wykazać utworzenie nowych miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych. Właśnie o refundację kosztów ich utworzenia ubiegał się właściciel firmy (...). W tym stanie rzeczy nie widząc możliwości usunięcia nasuwających się w tej kwestii wątpliwości, Sąd Apelacyjny uniewinnił oskarżonego L. S. od popełnienia czynu przypisanego mu w punkcie VI części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku, obciążając w tej części kosztami postępowania odwoławczego Skarb Państwa. Implikacją takiego rozstrzygnięcia była utrata mocy orzeczenia o karze pozbawienia wolności i grzywny zawartego w punkcie IX części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku oraz o karach łącznych pozbawienia wolności i grzywny wymierzonych oskarżonemu w punkcie XLII części rozstrzygającej.

Podobnie jak w przypadku czynu przypisanego oskarżonemu J. G. (1) (wyrok wobec niego uprawomocnił się) w punkcie XIII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku, skorygować należało ustalenie Sądu „meriti” zawarte w punkcie IX części rozstrzygającej dotyczące wysokości niekorzystnie rozporządzonej przez PFRON kwoty. W zakresie wyrządzonej szkody nie mieści się bowiem wypłacona refundacja wynagrodzeń w kwocie 585.779,50 zł. Przekazanie tej kwoty przez PFRON J. G. (1) nie było niekorzystnym rozporządzeniem mieniem. Oskarżony G. rzeczywiście zatrudnił 33 osoby do produkcji okien tyle, że nie na stanowiskach utworzonych w oparciu o nowo zakupione maszyny lecz pracowały one na maszynach, które już od początku 1999 r. były własnością J. G. (1). Przekazana kwota 585.779,50 zł była rzeczywiście wypłacona na rzecz świadczących pracę osób niepełnosprawnych. Oskarżony L. S. dopuścił się przypisanego mu w punkcie IX części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku czynu w formie pomocnictwa.

Poza dokonaniem zmiany w opisie czynu, czynu przypisanemu oskarżonemu L. S. w punkcie II części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku (o czym poniżej), Sąd Apelacyjny nie podzielił pozostałych podniesionych przez skarżącego w apelacji obrazy przepisów prawa procesowego a to art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k.

Odniesienie się do zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k. wymaga niewątpliwie poddania całościowej ocenie przebiegu postępowania w toku rozprawy głównej, w tym oceny kompletności zgromadzonego materiału dowodowego oraz prawidłowości jego analizy i wniosków formułowanych przez Sąd „meriti”. Takiej też ocenie w związku z podniesionymi w apelacji zarzutami, Sąd Apelacyjny poddał przebieg i wyniki postępowania dowodowego przeprowadzonego w toku rozprawy głównej.

W tym kontekście rozważań, poprzedzających bezpośrednią ocenę czynności poznawczych Sądu Okręgowego dotyczących metodologii i reguł postępowania kontrolnego przeprowadzonego przez Sąd drugiej instancji, warto przypomnieć od lat utrwalone i akceptowane zarówno w doktrynie jak też orzecznictwie sądowym poglądy, że ustalenia faktyczne mogą być skutecznie zakwestionowane, a ich poprawność zdyskwalifikowana, wtedy dopiero, gdyby w procedurze dochodzenia do nich sąd uchybił dyrektywom art. 7 k.p.k., pominął istotne w sprawie dowody lub oparł się na dowodach w sprawie nieujawnionych, sporządził uzasadnienie niezrozumiałe, nadmiernie lapidarne, wewnętrznie sprzeczne bądź sprzeczne z regułami logicznego rozumowania, wyłączające możliwość merytorycznej oceny kontrolno-odwoławczej.

Zarzut obrazy art. 7 k.p.k. i w związku z tym dokonania błędnych ustaleń faktycznych może być skuteczny tylko wtedy gdy skarżący wykaże, że Sąd orzekający – oceniając dowody – naruszył zasady logicznego rozumowania, nie uwzględnił przy ich ocenie wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego, a tym samym dokona oceny dowolnej, a nie oceny swobodnej, spełniającej dyrektywy wskazanej wyżej zasady procesowej. Natomiast ocena dowodów dokonana z zachowaniem powyższych kryteriów pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k., a w konsekwencji brak jest podstaw do kwestionowania dokonanych przez sąd ustaleń faktycznych i końcowego rozstrzygnięcia sądu.

W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że zarzut o tym charakterze jest słuszny tylko wówczas: „ gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania” (tak m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z 24 marca 1975 r., sygn. akt: II KR 335/74, OSNPG 9/1975, poz. 85). Nie może się on sprowadzać do samej polemiki z ustaleniami sądu.

Sąd Apelacyjny w rezultacie powyższej oceny kontrolno-odwoławczej nie ujawnił okoliczności faktycznych bądź prawnych o istotnym w tej sprawie znaczeniu, które mogłyby dawać podstawę do kwestionowania poprawności procedury poznawczej i kształtowania przez Sąd „meriti” podstaw faktycznych zaskarżonego przez obrońcę rozstrzygnięcia w zakresie winy i sprawstwa oskarżonego L. S..

Nie stwierdzono też, wbrew podniesionemu zarzutowi, obrazy art. 410 k.p.k., który jest przejawem bezpośredniości procesu karnego. Wymóg wynikający z art. 410 k.p.k. oznacza nie tylko to, że sąd nie może opierać się na materiale nieujawnionym na rozprawie, ale też, że „ wyroku nie można wydawać na podstawie części ujawnionego materiału dowodowego, a musi on być wynikiem analizy całokształtu ujawnionych okoliczności, a więc i tych, które go podważają” (tak m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z 30 lipca 1979 r., sygn. akt: III KR 196/79, OSNPG 3/1980 r., poz. 53). Pominięcie na przykład istotnych dla sprawy okoliczności, które mogą mieć wpływ na rozstrzygnięcie w kwestii winy oskarżonego, stanowiłoby na przykład oczywistą obrazę przepisu art. 410 k.p.k. (tak m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z 16 lutego 1977 r., sygn. akt: IV KR 320/76, OSNPG 7-8/1977, poz. 62). Żadna z tych dwóch wyżej cytowanych okoliczności mogących stanowić ewentualnie uchybienie z art. 438 pkt 2 k.p.k. w rozpatrywanej sprawie nie zaszła.

Nie budzi zastrzeżeń przebieg postępowania dowodowego na rozprawie głównej. Sąd Okręgowy we Wrocławiu wykorzystał w toku postępowania wszystkie istniejące możliwości dowodowej weryfikacji tez postawionych w akcie oskarżenia i twierdzeń obrony. W sprawie zostały przeprowadzone wszystkie możliwe do przeprowadzenia dowody, a kompleksowa ich ocena nie przekraczająca ram określonych w art. 7 k.p.k, dokonana została w obszernym, sporządzonym z dużym nakładem pracy i spełniającym wszelkie wymogi z art. 424 §1 i 2 k.p.k. w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Wracając do realiów rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, iż nie uchybił Sąd Okręgowy przepisom art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k. ustalając, iż faktury wystawiane przez (...), na podstawie których miały przysługiwać tej firmie wierzytelności były nierzetelne, a wykazane w nich zdarzenia gospodarcze nie miały miejsca. Wynika to m.in. jednoznacznie z dowodów powołanych przez Sąd Okręgowy na stronie 7 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, to jest zeznań W. R., A. M. (2), Z. D. oraz opinii biegłych A. R. i A. P., dotyczących dokumentacji firm (...). Pośrednio dowodzą tego faktu również wyjaśnienia oskarżonego (aktualnie prawomocnie skazanego) Z. G., który potwierdził, że otrzymane przez niego faktury z firmy (...) nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a inaczej to ujmując były fikcyjne. Wynika z tego logiczny wniosek, iż skoro te dwie firmy nie prowadziły rzeczywistej działalności gospodarczej, to nie może budzić wątpliwości, że spółka (...) nie zawierała z nimi umów na podstawie których przysługiwała jej wierzytelność w kwocie 542.300 zł. Kwota deklarowanej we wniosku kredytowym wierzytelności przysługującej spółce (...) od firm (...) znacznie przekraczała wysokość wnioskowanego kredytu. Wydaje się oczywiste, że istnienie takiej (fikcyjnej) wierzytelności miało istotny wpływ na ocenę przez Bank (...) S.A. w K. zdolności (...) spółki (...).

Z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością można, zdaniem Sądu Apelacyjnego, stwierdzić, iż Bank nie udzieliłby kredytu dysponując wiedzą, iż wierzytelność na jaką powoływała się spółka (...) kierowana przez L. S. nie istniała. Sąd Okręgowy we Wrocławiu prawidłowo ustalił, że L. S. świadomie wprowadził w błąd pracowników Banku co do zdolności kredytowej spółki, bowiem pomniejszenie jej aktywów o fikcyjne wierzytelności od spółek (...) zdecydowanie tę zdolność kredytową obniżało. Prawidłowo również Sąd „meriti” ustalił, że oskarżony L. S. wprowadził w błąd pracowników wyżej wymienionego Banku co do zamiaru zabezpieczenia kredytu hipoteką na nieruchomości położonej w R.. Przemawia za tym nie tylko fakt, że oskarżony nie dokonał takiego obciążenia hipotecznego w terminie określonym w umowie kredytowej, ale również i to, że nieruchomość w R. (numer księgi wieczystej KW (...)) miała być przedmiotem zabezpieczenia hipotecznego umowy faktoringowej zawartej 18 kwietnia 2000 r. (przed upływem terminu do wpisu hipoteki zabezpieczającej kredyt udzielony przez Bank (...) na podstawie umowy z 9 lutego 2000 r.), pomiędzy Spółdzielnią (...) i Bankiem (...) S.A. w K.. Wbrew twierdzeniom obrońcy oskarżonego udzielenie przez Bank (...) spółce (...) miało charakter niekorzystnego rozporządzenia mieniem, ponieważ fikcyjność zadeklarowanej wierzytelności w sposób istotny zwiększała ryzyko niespłacenia kredytu. Oskarżony miał pełną świadomość istnienia istotnych elementów oszustwa i nie budzi wątpliwości zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ustalenie, iż działał z zamiarem kierunkowym popełnienia tego przestępstwa, podobnie jak i innych przypisanych mu przestępstw z art. 286 § 1 k.k.

Kwestionując ustalenia Sądu Okręgowego w powyższym zakresie obrońca główny nacisk kładzie na zeznania świadka W. R. zarzucając, iż zeznania tego świadka należy traktować jako „ dowód z pomówienia, albowiem powyższy świadek jest współoskarżonym w innej sprawie wspólnie z oskarżonym L. S. (cytat z apelacji – strona 7 „in fine”). Odnośnie oceny wiarygodności zeznań tego świadka, Sąd Apelacyjny w pełni podtrzymuje powyższe rozważania dotyczące zarzutu obrazy art. 193 § 1 k.p.k. oraz art. 192 § 4 k.p.k. W związku z omawianym zarzutem należy zauważyć, iż sam skarżący na tej samej stronie apelacji nie kwestionuje faktu, iż Sąd „meriti” oceniał powyższe zeznania „ ze szczególną ostrożnością” (cytat), przytacza natomiast dwa judykaty Sądu Najwyższego na temat oceny wiarygodności dowodu z pomówienia. Przytacza też wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 7 października 1998 r., sygn. akt: II AKa 187/98, z którego wynika, iż kontrola dowodu wyjaśnień współoskarżonego (w praktyce zwanych „pomówieniem”) polega m.in. na sprawdzeniu czy są one potwierdzone innymi dowodami chociażby w części. Jak już ustalił Sąd Apelacyjny zeznania świadka W. R. są potwierdzone nie tylko zeznaniami wyżej wymienionych świadków, ale też częściowo wyjaśnieniami oskarżonych (aktualnie prawomocnie skazanych) Z. G. i J. G. (1), nadto korespondują one z zebranymi w sprawie dowodami w postaci dokumentacji.

W związku z omawianym zarzutem Sąd Apelacyjny zauważa, iż pomówienie, czyli obciążanie w złożonych wyjaśnieniach (w tym przypadku zeznaniach) innej osoby odpowiedzialnością za przestępstwo, jest w ujęciu prawa karnego procesowego dowodem podlegającym swobodnej ocenie na równi z innymi dowodami (tak m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z 16 stycznia 2006 r., sygn. akt: II KK 29/05, OSNK 2006, nr 4, poz. 41). W postanowieniu z 8 stycznia 2003 r., sygn. akt: III KK 261/02 (LEX nr 75274). Sąd Najwyższy stwierdził m.in., iż „ Konieczność szczególnie ostrożnego (tak jak w tym przypadku) podejścia do pomówienia nie oznacza, że należy je z góry kwestionować jako dowód <<niepełnowartościowy>> czy <<drugiej kategorii>>”. Sąd Apelacyjny w pełni podziela ocenę wiarygodności zeznań świadka W. R. zawartą na stronach 7-9 uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Zeznania te zostały ocenione z należytą starannością, a ich ocena mieści się w ramach reguł określonych w art. 7 k.p.k.

Nie budzą również zastrzeżeń ustalenia Sądu Okręgowego w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie II części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku. Wbrew zarzutom podniesionym przez obrońcę w apelacji, że umowa faktoringowa zawarta przez oskarżonego L. S. z (...) S.A. w K. została przekształcona w kredyt obrotowy, który w późniejszym czasie został spłacony przez Spółdzielnię (...) w R., nie oznacza jeszcze, że oskarżony nie dopuścił się oszustwa. Poza sporem jest, że oskarżony L. S. w dniu 18 kwietnia 2000 r. zawarł w imieniu SI (...) z (...) S.A. w K. umowę o świadczeniu usług faktoringowych, której przedmiotem była zapłata za faktury wystawione przez SI (...) na rzecz F. w R. do łącznej wysokości 300.000 zł. W dacie zawarcia tej umowy faktury opisane w punkcie II części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku były już wystawione, na co wskazują wyszczególnione w nich daty od 22 lutego 2000 r. do 18 kwietnia 2000 r. Nie zawierały one klauzul faktoringowych, które zobowiązywały (...) F. w R. do zapłaty na rzecz (...) S.A. w K. zamiast na rzecz SI (...). Określały one 30-dniowy termin płatności. W tej sytuacji przedmiotowe faktury w momencie zawierania umowy faktoringowej nie mogły być nią objęte. Skarżący w apelacji w istocie nie podważa zeznań św3iadków K. M. i D. Ś.. Wynika z nich, iż w tym samym czasie oskarżony wydał polecenie przepisania faktur wystawionych wcześniej dla (...) F. w R., ze zmianą terminu płatności przez określenie go na 90 dni i dopisanie tzw. klauzuli faktoringowej zobowiązującej odbiorcę to jest (...) F. do zapłaty na rzecz (...) S.A. zamiast na rzecz SI (...). Przedkładając tak zmodyfikowane faktury w Banku oskarżony wprowadził go w błąd, że zapłata za faktury nastąpi na rzecz Banku, a nie na rzecz SI (...). F. tych faktur przez (...) było niekorzystnym rozporządzeniem, ponieważ Bank płacąc za faktury spodziewał się uwzględnienia przez (...) F. w R. klauzuli faktoringowej i zapłaty na jego rzecz, a nie na rachunek SI (...). Tymczasem (...) F. zgodnie z otrzymanymi od SI (...) fakturami zobowiązany był zapłacić za nie spółdzielni. W tej sytuacji Bank faktorując te faktury pozbawiony był zabezpieczenia w postaci wierzytelności wobec (...) F., gdyż spółka ta nie mając wiedzy o zawartej umowie faktoringowej była wyłącznie wierzycielem Spółdzielni (...). Z kolei środki, które (...) F. wpłacał na podstawie przedmiotowych faktur na konto (...) były natychmiast przez oskarżonego wypłacane, co zwiększało ryzyko utraty rozdysponowanych przez Bank pieniędzy.

Z tych względów Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w punkcie II części rozstrzygającej w ten sposób, że przyjął, iż pokrzywdzony Bank został wprowadzony przez oskarżonego L. S. w błąd, nie co do zdolności kredytowej, lecz co do uprzedniego przedłożenia (...) S.A. faktur sprzedaży określających 90-dniowy termin płatności, zawierających klauzulę faktoringową zobowiązującą do zapłaty za wskazany na fakturze towar, na rzecz Banku.

Dokonując tej zmiany Sąd Apelacyjny podzielił w pozostałym zakresie wszystkie ustalenia w omawianym zakresie zawarte na stronach 15-22 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, w tym co do zamiaru kierunkowego działania oskarżonego. Obrońca oskarżonego nie był w stanie w apelacji skutecznie ich zakwestionować.

Prawidłowo też Sąd Okręgowy przypisał oskarżonemu w punkcie VII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku przestępstwo z art. 271 § 3 k.k. w związku z art. 273 k.k. i art. 11 § 2 k.k., polegające na tym, że w dniu 31 stycznia 2000 r. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wystawił w imieniu firmy (...) z siedzibą we W., której był właścicielem, na rzecz Spółdzielni (...) w R., której był Prezesem Zarządu, poświadczający nieprawdę rachunek numer (...) z tytułu usług szkoleniowych w zakresie zmian w systemie podatkowym dotyczącym zakładów pracy chronionej w 2000 roku, opiewający na kwotę 6.500 zł, wiedząc, iż czynności takie nie miały w rzeczywistości miejsca, który to następnie rachunek przekazał do zaksięgowania pracownikom spółdzielni z poleceniem dokonania zapłaty kwoty wskazanej na rachunku. Dotyczyło to zarzutu XIII aktu oskarżenia.

Kwestionując ustalenia Sądu Okręgowego w powyższym przedmiocie obrońca oskarżonego zarzuca w apelacji, iż L. S. udzielał usług szkoleniowych w zakresie zmian w systemie podatkowym, a więc na rachunku (...) nie poświadczył nieprawdy. Obrońca zarzuca również, iż w sprawie brak jest „ jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, że oskarżony takich szkoleń nie przeprowadzał” (cytat z apelacji – strona 12).

Powyższy zarzut nie jest zasadny, nadto nie polega na prawdzie. Obrońca oskarżonego zupełnie pomija złożone w tej kwestii zeznania przez świadka D. Ś., pełniącej funkcję głównej księgowej. Świadek ten zaprzeczył aby oskarżony L. S. miał udzielać usług szkoleniowych w zakresie zmian w systemie podatkowym na rzecz SI (...) w R.. Świadek D. Ś. wyjaśniła m.in.: „ I tak rachunek (...) wystawca Profesor L. S. – usługi szkoleniowe – wartości 6.500 zł (...) ... nie było żadnych usług i towarów wyszczególnionych na wymienionych fakturach w SI (...)” (T. 24, k. 19-24). Skarżący nie odnosi się w ogóle do zeznań tego świadka, a Sąd Apelacyjny nie znajduje żadnych racjonalnych podstaw aby zakwestionować ich wiarygodność.

Kwestionując ustalenia przyjęte za podstawę skazania L. S. za czyn przypisany mu w punkcie VIII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku, obrońca podnosi, iż P. Bank nie został ostatecznie pokrzywdzony, ponieważ R. P. zapłacił na jego rzecz należność wynikającą z umowy faktoringowej, to też, zdaniem skarżącego, ma dowodzić, że oskarżony nie miał zamiaru doprowadzić Banku do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

W związku z tym zarzutem, Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił, iż R. P. (prawomocnie skazany za ten czyn) przedkładając w (...) Banku S.A. Oddział w K., wykazy odbiorców Centrum (...) Sp. z o.o. w K., podał nieprawdziwe dane dotyczące wartości dostaw towarów firmom PPHU (...), (...) oraz SI (...). Nie kwestionowane jest również ustalenie, że (...) Bank S.A. zgodnie z umową faktoringową wypłacił wymienionym wyżej dłużnikom Centrum (...) 222.257,42 zł, na podstawie fikcyjnych faktur dokumentujących pozorne transakcje sprzedaży towarów. Słusznie Sąd Okręgowy stwierdził, że Bank zgodnie z umowa faktoringową nie rozporządziłby taką kwotą, gdyby miał wiedzę o fikcyjności faktur. To rozporządzenie było w sposób oczywisty dla banku niekorzystne nawet pomimo tego, że mógł dochodzić zwrotu wypłaconej kwoty na zasadach określonych w § 7 umowy faktoringowej. Centrum (...) z powodu fikcyjności przedłożonych faktur nie miało wierzytelności względem swoich rzekomych dłużników. Wypłata wspomnianej kwoty wiązała się więc z większym ryzykiem jej odzyskania wraz z należnymi odsetkami. Słusznie zatem Sąd Okręgowy we Wrocławiu ocenił, iż zaspokojenie roszczeń banku przez Centrum (...) postrzegać można wyłącznie w kategoriach naprawienia wyrządzonej szkody, co stanowi istotną okoliczność przy wymiarze kary.

Prawidłowo ustalił też Sąd Okręgowy, iż oskarżony L. S. działał wspólnie i w porozumieniu z R. P.. Oskarżony wiedząc, że Centrum (...) nie dokonała sprzedaży towarów na rzecz PPHU (...), (...) i SI (...), przedstawił faktury dokumentujące fikcyjną sprzedaż do wykupu w P. Banku. W tej kwestii szczególnego znaczenia nabierają zeznania świadka A. M. (2), który zeznał m.in., iż w sierpniu i wrześniu 2000 r. wystawił łącznie 6 faktur, po dwie na każdą z wyżej wymienionych trzech firm na łączną kwotę kilkuset tysięcy złotych. „ Było to związane z uzyskaniem przez prezesa S. faktoringu Centrum (...) w K. i jego planami wykorzystania tego faktoringu. Żadna z tych usług, na które wystawiłem faktury nie była w rzeczywistości zrealizowana, ale polecenie wystawienia takich faktur otrzymałem od S. (T. 45, k. 35-37). Jak już wyżej wspomniano bank został zatem wprowadzony w błąd co do rzetelności wystawionych faktur i płacąc za nie na rzecz Centrum (...) niekorzystnie rozporządził swoim mieniem. Sąd Apelacyjny w pełni podzielił również pozostałe ustalenia w przedmiotowym zakresie zawarte na stronach 153-160 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, w tym w działanie oskarżonego L. S. z zamiarem kierunkowym popełnienia oszustwa. Stawiając powyższy zarzut obrońca nie przedstawił w apelacji żadnych konkretnych argumentów, które mogłyby mieć na zmianę dokonanych przez Sąd Okręgowy ustaleń.

Pismo oskarżonego L. S. z 27 lipca 2011 r. (T. 244, k. 4924-4959) zatytułowane „apelacja”, stanowi jedynie polemikę z ustaleniami zawartymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i w swej treści nie zawiera zarzutów, które mogłyby być wzięte pod uwagę przez Sąd Apelacyjny z urzędu. Stawia w tym piśmie oskarżony zarzuty praktycznie tożsame z zarzutami podniesionymi w apelacji jego ówczesnego obrońcy adwokata B. G., których Sąd Apelacyjny nie uwzględnił.

Podobnie polemiczny charakter mają pisma procesowe obrońców oskarżonego adw. R. B. z 27 sierpnia 2013 r. (T. 247, k. 5637-5650) i adw. M. Z. z 29 sierpnia 2013 r. (T. 247, k. 5637-5650). W istocie pisma te stanowią uzupełnienia argumentacji podniesionej w apelacji adwokata B. G. z 26 lipca 2011 r. (T.244, k. 4906-4919) ale, z jednym wyjątkiem, nie wychodzą poza zakres tej apelacji i nie stawiają żadnych nowych zarzutów, co do których Sąd Apelacyjny musiałby się ustosunkować poza powyższymi rozważaniami. Podobnie jak w „osobistej apelacji” oskarżonego zawarta w tych pismach procesowych argumentacja ogranicza się do polemiki z prawidłowymi ustaleniami zawartymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, ale też nie przedstawia żadnych racjonalnych argumentów, które mogłyby mieć wpływ na zmianę bądź obalenie dokonanych przez Sąd Okręgowy ustaleń.

Omówienia wymaga jedynie podniesiony w piśmie procesowym adwokata R. B. zarzut naruszenia przez Sąd Okręgowy „fundamentalnych” (cytat) norm prawa materialnego, a to art. 1 k.k. i prawa procesowego, a to art. 7, 8 § 1 i 5 § 2 k.p.k. W związku z tym zarzutem obrońca podnosi, iż Sąd Okręgowy umorzył wobec oskarżonego L. S. ze względu na przedawnienie postępowania odnośnie czynów: III, IV, V, VII, VIII, X, XI, XII, XIV, XV i XVIII, opisanych w części wstępnej zaskarżonego wyroku, gdy prawidłowo powinien był oskarżonego od popełnienia tych czynów uniewinnić, co w konsekwencji, zdaniem obrońcy, implikowałoby uniewinnienie oskarżonego również od czynów przypisanych mu w zaskarżonym wyroku. W uzasadnieniu tego zarzutu obrońca powołuje się na wykładnię prawa dokonaną w przedłożonych do przedmiotowego pisma procesowego dwóch opiniach prywatnych.

Pomimo, iż zarzut ten zasadniczo wykracza poza granice środka odwoławczego wniesionego przez adwokata B. G., Sąd Apelacyjny uznał za celowe ustosunkowanie się również do niego.

Powyższy zarzut nie jest zasadny. W obszernym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił, iż oskarżony L. S. faktycznie był sprawcą czynów, co do których postępowanie zostało umorzone ze względu na przedawnienie, i wskazał dowody, na których oparł swoje rozstrzygnięcie w tym zakresie. Zdaniem Sądu Apelacyjnego brak jest podstaw również do kwestionowania i tej części ustaleń tego Sądu. Obrońca oskarżonego w przedmiotowym piśmie procesowym w ogóle nie uzasadnia na czym miało by polegać naruszenie przez Sąd Okręgowy zasady wyrażonej w art. 5 § 2 k.p.k. Sąd Apelacyjny nie dopatrzył się naruszenia tego przepisu i zauważa, w związku z tym, że w przepisie art. 5 § 2 k.p.k. nie chodzi o wątpliwości podjęte przez stronę (czy też jej obrońcę), ale wątpliwości powzięte (lub które powinny być powzięte) przez Sąd, które następnie zostałyby rozstrzygnięte na niekorzyść tej strony. Skoro jednak Sąd Okręgowy nie podjął żadnych wątpliwości w stosunku do oskarżonego, ani też nie ujawniły się okoliczności uzasadniające ich powzięcie, to tym samym w sprawie nie mogło dojść do naruszenia art. 5 § 2 k.p.k. Reasumując Sąd Apelacyjny uznał, iż nie budzi wątpliwości przypisanie oskarżonemu przez Sąd Okręgowy sprawstwa co do czynów, wobec których umorzone zostało w zaskarżonym wyroku postępowanie ze względu na przedawnienie.

Nawiązując do omawianego zarzutu Sąd Apelacyjny zauważa, iż wyrok uniewinniający co do tych czynów mógłby zapaść jedynie wtedy gdyby zebrane w sprawie dowody nie pozwalały na przypisanie oskarżonemu sprawstwa. W postanowieniu z 29 września 2012 r., sygn. akt: SD1 27/12 (Lex nr 1226774) Sąd Najwyższy wyraził nie budzący wątpliwości pogląd, iż Sąd odwoławczy uprawniony jest w razie stwierdzenia konkurencji negatywnych przesłanek procesowych, określonych w art. 17 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k. oraz art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. wydać orzeczenie uniewinniające, ale takie rozstrzygnięcie może zapaść jedynie wówczas gdy pozwalają na to zebrane dowody. Należy uznać za trafny następujący pogląd wyrażony przez J. Grajewskiego (J. Grajewski. Komentarz. LEX/el. 2012 r.), iż: „ Jeżeli Sąd w toku postępowania stwierdza, że nastąpiło przedawnienie ścigania oskarżonego, to nie wolno mu wydać ani wyroku skazującego, ani też wyroku uniewinniającego. Przedawnienie ścigania jest bowiem przesłanką procesową bezwzględnie ujemną i wystąpienie takiej przesłanki powoduje konieczność wydania orzeczenia umarzającego postępowanie”.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy ustalając sprawstwo oskarżonego L. S. odnośnie przedmiotowych 11 czynów, postąpił prawidłowo umarzając postępowanie w tej części.

Na stronie 4 i 5 uzasadnienia pisma procesowego (k. 5640-5641, T. 247) jego autor powołując się na uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 30 września 2003 r., sygn. akt: I KZP 22/03 (OSNKW 2003, nr 9-10, poz. 75), stwierdza m.in., iż w przypadkach, gdy zachowanie sprawcy polega na wystawieniu faktury fikcyjnej lub faktury nierzetelnej, przyjmuje się, iż zbieg tych przepisów ma charakter pozorny (to jest art. 271 § 1 k.k. i art. 62 § 2 lub 5 k.k.s.), z uwagi na fakt, że art. 62 § 2 lub 5 k.k.s. jako „Lex specialis” wypiera normę ogólną, czyli art. 271 § 1 k.k. Przepis art. 62 § 2 lub 5 k.k.s. w zakresie penalizacji wystawienia faktur nierzetelnych, zawiera bowiem w takim wypadku znamiona wskazane w art. 271 § 1 k.k., a znamieniem specjalizującym się jest rodzaj wystawionego dokumentu (faktura) oraz ograniczenie kręgu podmiotów tego czynu do wystawcy faktury. Powołując się na powyższe obrońca oskarżonego twierdzi, że w takich przypadkach jak w przedmiotowej sprawie „ nie może więc być przyjętej wobec oskarżonego kwalifikacji z art. 271 lub 286 k.k.(cytat – strona 5 „in principio” – k. 5641).

Sąd Apelacyjny z takim poglądem się nie zgadza. W kwestii dopuszczalności stosowania reguł wyłączania wielości ocen w ramach przewidzianych w art. 8 k.k.s. konstrukcji idealnego zbiegu czynów karalnych, pojawiły się w judykaturze dwa przeciwstawne stanowiska. Jedno sprowadzało się do poglądu, że wymienionych reguł nie można stosować przy rozstrzyganiu istnienia lub nieistnienia idealnego zbiegu przestępstw, drugie natomiast opowiada się za taką możliwością (taki pogląd wyrażała m.in. powołana wyżej przez obrońcę uchwała Sądu Najwyższego z 30 września 2003 r.). O rozstrzygnięcie rozbieżności występujących w wykładni prawa zwrócił się Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego w zakresie dotyczącym następującego zagadnienia prawnego:

1.  „ Czy reguły wyłączania wielości ocen mają zastosowanie do regulacji zawartej w art. 8 k.k.s. ?”;

2.  „O ile zasadne jest stosowanie reguł wyłączenia wielości ocen, czy art. 76 § 1 k.k.s. stanowi <<Lex specialis>> w stosunku do art. 286 § 1 k.k.”.

Odpowiadając na to pytanie prawne, Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów 24 stycznia 2013 r., sygn. akt: I KZP 19/12, podjął następująca uchwałę:

Reguły wyłączenia wielości ocen mają zastosowanie jedynie w wypadku zbiegu przepisów ustawy, natomiast nie stosuje się ich w razie idealnego zbiegu czynów zabronionych, o którym mowa w art. 8 § 1 k.k.s.”.

Sąd Apelacyjny w składzie rozpatrującym apelację obrońcy oskarżonego L. S. w pełni podziela powyższy pogląd Sądu Najwyższego, z którego wynika, iż w przypadku stosowania konstrukcji tzw. idealnego zbiegu czynów zabronionych, o którym mowa w art. 8 § 1 k.k.s., reguły wyłączania wielości ocen mogą służyć do redukcji kwalifikacji prawnej w ramach normatywnej analizy przeprowadzonej odrębnie dla poszczególnych deliktów (skarbowego i powszechnego) objętych tym zbiegiem, natomiast nie mają już zastosowania do obu kwalifikacji prawnych jako całości. Inaczej rzecz ujmując: reguły wyłączenia wielości ocen mają zastosowanie jedynie w wypadku zbiegu przepisów ustawy, natomiast nie stosuje się ich w razie idealnego zbiegu czynów zabronionych, o którym mowa w art. 8 § 1 k.k.s.

Mając na względzie całokształt powyższych rozważań, Sąd Apelacyjny (poza dokonanymi w sentencji wyroku zmianami), nie dopatrzył się aby Sąd Okręgowy we Wrocławiu dopuścił się obrazy przepisów prawa procesowego w rozumieniu art. 438 pkt 2 k.p.k., i nie uwzględnił zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy w tym zakresie.

Na częściowe uwzględnienie zasługuje natomiast podniesiony przez obrońcę zarzut dotyczący wymierzenia L. S. rażąco niewspółmiernych kar pozbawienia wolności. Zdaniem skarżącego taki walor mają kary jednostkowe wymierzone oskarżonemu w punktach: I, II, VI, VII i IX części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku oraz kara łączna pozbawienia wolności orzeczona w punkcie XLII, które nie uwzględniają należycie okoliczności łagodzących takich jak wiek oskarżonego, stan jego zdrowia oraz upływu czasu jaki upłynął od chwili popełnienia przypisanych mu w zaskarżonym wyroku czynów.

Sąd Apelacyjny w znacznej części podzielił podniesiony zarzut z art. 438 pkt 4 k.p.k. i uznał, iż cechę rażącej niewspółmierności w rozumieniu tego przepisu, noszą jednostkowe kary pozbawienia wolności, wymierzone L. S. w punktach VIII i IX części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku, kara grzywny wymierzona w punkcie IX, oraz kara łączna pozbawienia wolności orzeczona w punkcie XLII (od czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie VI, Sąd Apelacyjny uniewinnił oskarżonego).

Po uniewinnieniu oskarżonego od popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie VI części rozstrzygającej i wyeliminowaniu w punkcie IX z opisu czynu ustalenia o niekorzystnym rozporządzeniu kwotą 585.779,50 zł przez Państwowy Fundusz Rehabilitacyjny Osób Niepełnosprawnych na refundację wynagrodzeń, Sąd Apelacyjny uznał, iż w sposób istotny uległa zmniejszeniu zawartość materialno-kryminalna przypisanego L. S. w punkcie IX części rozstrzygającej czynu (odpadł też przy wymiarze kary art. 91 § 1 k.k.) i na podstawie art. 19 § 1 k.k. w związku z art. 294 § 1 k.k. oraz art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierzył oskarżonemu za ten czyn karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu równowartości jednej stawki dziennej na 20 zł.

Wymierzona oskarżonemu w punkcie VIII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku kara pozbawienia wolności została obniżona do 1 (jednego) roku. Obniżając wymiar tej kary, Sąd Apelacyjny miał na względzie, iż Centrum (...) zwróciło pokrzywdzonemu Bankowi kwotę 227.225 zł. Wypłaconą uprzednio na podstawie faktur wystawionych na PPHU (...), (...) i Spółdzielnię (...), co nie pozostaje bez wpływu na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu i w konsekwencji na wysokość wymierzonej kary pozbawienia wolności. Podobnie należy zwrócić uwagę na fakt, że umowa faktoringowa zawarta przez oskarżonego z (...) S.A. w K. została zamieniona na kredyt obrotowy, który w późniejszym okresie został spłacony przez SI (...) w R..

W ocenie Sądu Apelacyjnego kara 3 lat pozbawienia wolności orzeczona za ciąg przestępstw przypisanych oskarżonemu w punkcie VIII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku, nie uwzględniała tych istotnych okoliczności i raziła surowością i z tych powodów została obniżona. Brak natomiast było podstaw aby ingerować w wysokość orzeczonej kary grzywny.

Przy określaniu wysokości powyższych kar pozbawienia wolności, Sąd Apelacyjny miał ponadto na względzie prawidłowo ustalone przez Sąd Okręgowy okoliczności leżące po stronie oskarżonego L. S. takie jak jego wiek, stan zdrowia, upływ czasu od chwili popełnienia przypisanych mu czynów oraz postawę po ich popełnieniu.

Kara pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu w punkcie I części rozstrzygającej tylko nieznacznie przekracza dolną granicę ustawowego zagrożenia z art. 294 § 1 k.k., a kara wymierzona w punkcie VII jest równa dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego w art. 271 § 3 k.k. i nie można im przypisać cech rażącej surowości. Z tych względów wymiar tych kar Sąd Apelacyjny utrzymał w mocy.

Utrata mocy orzeczenia o karach łącznych pozbawienia wolności i grzywny wymierzonych w punkcie XLII zaskarżonego wyroku uzasadniała konieczność wymierzenia takich kar na nowo. Uwzględniając związek czasowy zachodzący pomiędzy przypisanymi oskarżonemu czynami, ich podobieństwo rodzajowe, a także leżące po stronie oskarżonego wyżej wymienione okoliczności łagodzące, Sąd Apelacyjny zastosował w przypadku kary łącznej pozbawienia wolności zasadę pełnej absorpcji, natomiast karę łączną grzywny orzekł w wymiarze 500 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 200 zł. Przy ustalaniu wysokości kary łącznej grzywny Sąd Apelacyjny wziął pod uwagę, iż oskarżony utrzymuje się ze stosunkowo niewysokiej renty, ale również z drugiej strony wysokość korzyści majątkowej jaką oskarżony odniósł i zmierzał odnieść z przypisanych mu przestępstw.

Kierując się przede wszystkim względami humanitarnymi i pozytywną prognozą społeczną, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności na okres lat 5 (pięciu).

Po dokonaniu powyższych zmian w pozostałej części Sąd Apelacyjny utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w związku z art. 634 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 1, art. 3 i art. 10 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223, z późniejszymi zmianami), uznając, iż ich uiszczenie nie będzie stanowiło dla oskarżonego zbytniej uciążliwości.