Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2013r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Jan Krośnicki (spr.)

Sędziowie: SA – Mirosława Strzelecka

SO del. – Małgorzata Janicz

Protokolant: – st. sekr. sąd. Anna Grajber

przy udziale Prokuratora Elżbiety Kozakiewicz - Jackowskiej

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2013 r.

sprawy A. T. (1) i R. W. (1)

oskarżonych z art. 291 § 1 k.k.

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 13 czerwca 2013 r. sygn. akt XVIII K 224/12

w zaskarżonej części wyrok uchyla i sprawę oskarżonych A. T. (1) i R. W. (1) przekazuje Sądowi Rejonowemu w Zgierzu w celu jej ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie o sygn. akt XVIII K 224/12 zostali skazani oskarżeni:

I. A. T. (1) za to, że:

- w miesiącu listopadzie 2004 r. w miejscowości B. pomógł do ukrycia, uzyskanego w wyniku rozboju dokonanego w dniu 9 listopada 2004 roku w miejscowości P. gm. R. (...), na osobie M. C. na szkodę (...). H. (...) z siedzibą w R. oraz (...) S.A. ładunku w postaci kaloryferów (...) o wartości 15.000 zł i przesyłek z towarem o wartości 38.340 zł będąc świadomym pochodzenia wskazanego towaru w ten sposób, że wskazał sprawcom napadu posesję, na której towar może zostać ukryty, z mocy art. 291 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz w oparciu o art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wysokości 100 stawek po
20 zł każda;

- w dniu 17 listopada 2004 r. w miejscowości B. przyjął i pomógł do ukrycia, uzyskanego w wyniku rozboju dokonanego w dniu 17 listopada 2004 r. w miejscowości L. gm. Z. woj. (...) na osobie K. N., na szkodę (...) S.A. ładunku w postaci krzeseł i taboretów o wartości 11.162 funtów szterlingów, stanowiącej równowartość około 67.907,79 zł, będąc świadomy pochodzenia wskazanego towaru w ten sposób, że wskazał sprawcom napadu posesję, na której towar może być ukryty, z mocy art. 291 § 1 k.k. i art.
33 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 100 stawek po 20 zł każda;

- w dniu 24 listopada 2004 r. w miejscowości B. przyjął i pomógł do ukrycia, uzyskanego w wyniku rozboju dokonanego w dniu 26 listopada 2004 r. w miejscowości E. gm. G. woj. (...), na osobie W. W. (1), na szkodę (...) sp. z o.o. ładunku w postaci odzieży tj. piżam i bluzek nocnych o wartości 1700 USD stanowiącej równowartość 54.250,40 zł będąc świadomy pochodzenia wskazanego towaru, przewożąc go na wskazaną sprawcom napadu posesję, na którą towar może zostać ukryty, z mocy art. 291 § 1 k.k. i art. 33 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych po 20 zł każda.

Z mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu A. T. (1) łączne kary 1 roku pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 250 stawek dziennych po 20 zł każda.

Z mocy art. 69 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zostało warunkowo zawieszone na okres prób wynoszący 3 lata.

II. R. W. (1) za to, że:

- w miesiącu maju 2003 r. w miejscowości B., pomógł do zbycia, uzyskanego w wyniku rozboju dokonanego w dnu
12 maja 2003 r. w R. ; na osobie M. H. na szkodę Usług (...), ładunku w postaci 25 palet z puszkami zawierającymi (...) o wartości około 115 000 złotych, będąc świadomy pochodzenia wskazanego towaru w ten sposób, że około ¼ jego ilości o wartości 2.800 zabrał z miejsca jego przechowywania - z mocy art. 291 § 1 k.k. i art. 33 § 2 k.k. na kary: 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 100 stawek po 20 zł każda przy czym na podstawie art. 69 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawieszono na okres 3 lat.

Od powyższego wyroku apelacje złożyli obrońcy oskarżonych.

Obrońca oskarżonego A. T. (1) zarzucił wyrokowi:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a polegający na uznaniu, że oskarżony wiedział, iż przedmioty składowane u oskarżonego B. pochodzą z czynu zabronionego,

- obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 5, art. 7, art. 410 i art. 424 § 1 k.p.k. a wynikającą z oparcia orzeczenia li tylko na dowodach obciążających, z pominięciem dowodów korzystnych dla oskarżonego, bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska,

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 291 § 1 k.k. przez jego błędne zastosowanie.

Mając powyższe na uwadze apelacja wnosiła o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji lub jego zmianę przez uniewinnienie oskarżonego.

Obrońca oskarżonego R. W. (1) w swojej apelacji zarzucił w wyrokowi naruszenie przepisów prawa procesowego mające wpływ na jego treść tj.

- art. 6 k.p.k. i art. 6 ust. 1 i ust. 3 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności przez niewskazanie w opisie zarzuconego mu czynu sposobu w jaki oskarżony miał go dokonać przez co jego prawo do obrony zostało ograniczone,

- art. 399 par. 1 k.p.k. przez nie uprzedzenie oskarżonego przed jakim sposobem pomocy w zbyciu towaru ma się bronić,

- art.410 k.p.k. przez pominięcie przy analizie dowodów, dowodów z zeznań świadka K. oraz wyjaśnień współoskarżonych: P., B. i P. (1),

- art. 7 k.p.k. przez danie wiary zeznaniom św. C. co do obecności R. W. przy zabieraniu (...) z „dziupli” w B. bez uwzględnienia zeznań tego świadka z k. 123 w których świadek zeznaje odmiennie,

- art. 424 par. 1 pkt. 1 k.p.k. przez nieustosunkowanie się do sprzeczności pomiędzy dowodem z zeznań św. C. a dowodem z zeznań św. W.,

- art. 413 § 2 pkt. 1 w zw. z art. 424 1 pkt. 1 k.p.k. przez przypisanie oskarżonemu paserstwa co do 25 palet (...) wartości 115 tysięcy złotych przy ustaleniu w uzasadnieniu wyroku, iż oskarżony pomógł do zbycia tylko ¼ część towaru wartości około 28 tysięcy złotych.

W konkluzji apelacja wnosiła o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego a w każdym razie o zmianę opisu czynu przypisanego oskarżonemu przez wyeliminowanie z niego sformułowań „25 palet” i „wartości 115.000 zł”.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacje są zasadne.

Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe w sposób prawidłowy, nie popełniając błędów procesowych oraz w sposób wyczerpujący zwracając w jego trakcie uwagę na rozbieżności w zeznaniach świadków oraz w tzw. niedopowiedzeniach oskarżonych oraz świadków, odpowiednio ujawniając pojawiające się rozbieżności w porównaniu z relacjami składanymi w postępowaniu przygotowawczym. Tym niemniej część motywacyjna zaskarżonego orzeczenia nie spełniła wymogów przewidzianych w art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., wskutek czego została uniemożliwiona kontrola apelacyjna wyroku.

Przede wszystkim w zakresie przypisanych obu oskarżonym czynów przestępnych Sąd nie dokonał oceny dowodów wskazujących na ich sprawstwo. Sąd Okręgowy przyjął w sposób wadliwy metodę sporządzenia uzasadnienia wyroku przytaczając jedynie i to w sposób ogólnikowy wyjaśnienia oskarżonych czy też zeznań świadków bez próby jakiejkolwiek ich oceny mimo ich wzajemnych sprzeczności. I tak oceniając zawinienie oskarżonego R. W. (1) Sąd powołał się na zeznania świadka R. C. (1) wskazującego na oskarżonego jako sprawcę przypisanego przestępstwa. Wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania świadków A. W., S. P., M. B. czy też właściciela „dziupli”, z której miano zabierać (...), A. K., którzy zaprzeczali zeznaniom R. C., poza ich ogólnikowym przytoczeniem nie omówił. Przeto z rażącym naruszeniem przepisu art. 7 k.p.k. ustalenia faktyczne poczynione co do zarzutu przypisanego oskarżonemu R. W. uznać należy za dowolne. Na marginesie zauważyć trzeba, że Sąd ujawniając zeznania R. C. z k. 123, nie zwrócił uwagi , że w tych zeznaniach świadek relacjonując kwestię związaną z wywożeniem (...) z meliny w B., w ogóle nie wspomniał o oskarżonym.

Poza tym racje ma obrońca oskarżonego R. W., iż przypisany temu oskarżonemu czyn przestępczy jest zredagowany w sposób mało czytelny. Sąd winien w razie uznania winy oskarżonego przypisać mu paserstwo co do części uprzednio skradzionych puszek (...) bez odniesienia do całości zabranego przez innych sprawców towaru.

Natomiast co do oskarżonego A. T. (1) również nie wiadomo w oparciu o jakie , dokładnie zanalizowane dowody Sąd dokonał ustaleń faktycznych wskazujących na jego winę w zakresie popełnionych czynów z art. 291 § 1 k.k. W tym zakresie Sąd posłużył się w sposób ogólnikowy wyjaśnieniami oskarżonego D. B. (1) oraz zeznaniami R. C.. Sąd nie wykazał na jakiej podstawie uznał powyższe dowody za wiarygodne, natomiast wyjaśnienia oskarżonego nie przyznającego się do winy za nie posiadające tego przymiotu. Zwrócić należy uwagę, że świadek R. C. powoływał się na zeznania świadka W. G., który miał rzekomo znać szczegóły postępowania oskarżonego A. T. wobec skradzionych towarów. Tymczasem Sąd dowód z zeznań tego świadka zignorował, stwierdzając, że nie wyjawił on żadnych istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii.

Ponadto Sąd nie rozstrzygnął czy w każdym przypadku przypisanych oskarżonemu przestępstw A. T. (1) wskazywał sprawcom kradzieży posesję współoskarżonego D. B., na której towar może być ukryty, czy okoliczność powyższa zaistniała tylko jeden raz przy lokowaniu skradzionych krzeseł i taboretów.

Tak więc mając na względzie brak oceny przeprowadzonych dowodów, oparcie się na ich części z pominięciem innych dowodów Sąd Apelacyjny uznał, że zaskarżony wyrok nie mógł się ostać.

Przekazując sprawę do ponownego rozpoznania Sąd miał na względzie, że wszystkie zarzucane oskarżonym czyny są występkami podlegającymi rozstrzygnięciu przez Sąd Rejonowy. Miejscem większości ich popełnienia był B., przeto wedle Sądu odwoławczego właściwym do rozpoznania będzie Sąd Rejonowy w Zgierzu.