Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 634/13

UZASADNIENIE

Powód Ł. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego G. O. kwoty 5.000 zł. tytułem wynagrodzenia za wykonaną pracę u pozwanego G. O..

W uzasadnieniu pozwu podniósł, że w dniu 26 maja 2012r., uzgodnił ustnie z pozwanym, ze zostani3e zatrudniony w jego firmie na podstawie umowy zlecenia a w późniejszym terminie na podstawie umowy o pracę. Z wynagrodzeniem miesięcznym 2000 zł. Podniósł, że pracę u pozwanego wykonywał od 28 maja 2011r., do 10.08.2011r., zaś wynagrodzenie otrzymał tylko raz w lipcu 2011r., w wysokości 1000 zł.

Na rozprawie w dniu 13 stycznia 2014r powód podniósł, ze na żądaną kwotę składają się też koszty dojazdów do pracy , szkody moralne i zdrowotne.

Pozwany G. O. wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 maja 2011r., powód Ł. K. skontaktował się z pozwanym G. O. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Usług (...) w Z..

Powód został polecony pozwanemu przez znajomą R. A..

Pozwany szukał osoby umiejącej wykonywać rysunki techniczne przyłączy elektroenergetycznych.

Strony uzgodniły ustnie, że powód wykona na rzecz pozwanego próbne prace polegające na wykonaniu kilku rysunków technicznych dotyczących planowania przyłączy energetycznych.

Strony nie wykluczały w przyszłości podjęcia stałej współpracy. Warunkiem było wykazanie się przez powoda umiejętnościami w zakresie wykonywania rysunków przyłączy elektroenergetycznych.

( dowód; - akta Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śl. sygn. akt IVP 16/13 k. 7;

- zeznania świadka T. S. k. 49;

- zeznania powoda Ł. K. k. 56;

- zeznania pozwanego G. O. k. 56-57).

Strony nie uzgodniły jak często powód ma przyjeżdżać do firmy, ani godzin pracy. Powód Ł. K. sporadycznie przyjeżdżał do firmy pozwanego; bywał w różnych godzinach i o różnych godzinach wychodził.

( dowód; - zeznania świadka W. Z. 49-50;

- zeznania pozwanego G. O. k. 56-57).

W okresie 28 maja 2011r., do 10.08.2011r., powód Ł. K. wykonał na rzecz pozwanego trzy rysunki techniczne. Otrzymał wynagrodzenie w wysokości 1.000 zł.

( dowód; - zeznania pozwanego G. O. k. 56-57).

Powyższe rysunki powód wykonał wadliwie i nie zostały one zaakceptowane przez Zespół (...).

( dowód; - zeznania świadka W. Z. 49-50;

- zeznania pozwanego G. O. k. 56-57).

Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione.

Zgodnie z zasadami rozkładu ciężaru dowodu wyrażonymi w art. 6 k.c. to na powodzie ciążył wykazania zasadności żądania kwoty dochodzonej pozwem.

Obecnie bowiem zgodnie z art. 3 k.p.c., ciężar instruowania a więc dostarczania w postępowaniu materiału procesowego spoczywa obecnie na stronach i uczestnikach postępowania. To strony mają dążyć do wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, nie mogą być bierne i liczyć na skorzystanie w dalszym toku postępowania ze środka odwoławczego, w którym mogłyby zarzucić sądowi nie wyjaśnienie rzeczywistej treści stosunków faktycznych i prawnych. Ciężar instruowania spoczywający na stronach w razie nieuzasadnionej bierności strony będzie prowadził do sankcji w postaci przegrania przez nią procesu. ( orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1997r., IIUKN 406/97 OSNP 1998/21/643, orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 7. maja 2008r., IIPK 307/07 LEX numer 490351, orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 26 września 2000r. IIICKN 17/00 LEX numer 515413).

Przedstawienie przez stronę dowodu w celu wykazania określonych twierdzeń o faktach, z których wywodzi ona korzystne dla siebie skutki, nie jest jej prawem czy obowiązkiem procesowym, ale ciężarem procesowym, wynikającym i zagwarantowanym przepisami prawa, przede wszystkim we własnym interesie . To interes strony, jakim jest wygranie procesu, nakazuje jej podjąć wszelkie możliwe czynności procesowe w celu udowodnienia przedstawionych twierdzeń o faktach. Sąd nie jest władny tego obowiązku wymuszać ani też poza wyjątkowymi sytuacjami – zastępować stron w jego wypełnianiu (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2009r., IVCSK 71/09 LEX nr 737288, orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2007r., IICSK 293/07 LEX numer 487510).

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

W ramach więc rozkładu ciężaru dowodu powód winien udowodnić fakty pozytywne, które stanowią podstawę jego powództwa tj., okoliczności tworzące prawo, a pozwany jeżeli faktów tych nie przyznaje ma obowiązek udowodnienia okoliczności niweczących prawo powoda (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2007r., IICSK 332/07 LEX numer 623796).

Opierając się na tej regule doktryna i judykatura przyjmują, że powód winien udowodnić fakty, z których wywodzi dochodzone roszczenie, a pozwany – fakty uzasadniające jego zarzuty przeciwko roszczeniu powoda.

W niniejszej sprawie powód dochodzi roszczenia z tytułu wynagrodzenia za prace świadczoną na rzecz pozwanego.

Winien więc wykazać zasadność żądanego wynagrodzenia, w szczególności zaś fakt łączącej go z pozwanym umowy, jej rodzaju i warunków tej umowy.

W ocenie Sądu- biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy powód tego nie wykazał.

W sprawie bezspornym było, że pozwany G. O. (...) Zakład Usług (...) w Z. poszukiwał osoby do wykonywania rysunków technicznych instalacji elektrycznych zaś powód został mu polecony przez wspólną znajomą R. A..

Sąd dal wiarę twierdzeniom pozwanego G. O. , że nie doszło do zawarcia pomiędzy nim a powodem do zawarcia umowy zlecenia na którą powód się powołuje.

Z zeznań pozwanego wynika, że wprawdzie nie wykluczał zawarcia w przyszłości z powodem stałej umowy o świadczenie usług, jednakże na razie chciał tylko sprawdzić kwalifikacje powoda, w związku z czym zlecił mu wykonanie trzech rysunków.

Są dał wiarę zeznaniom pozwanego w tej części ponieważ zeznania te znajdują potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, w szczególności w zeznaniach samego powoda.

Słuchany przed sądem powód Ł. K. zeznał, że kiedy spotkał się z pozwanym miał obiecane zatrudnienie bez względu na rodzaj umowy, nie zawarli jednak pisemnej umowy i powód jak zeznał: „ nie domagałem się pisemnej umowy”. Nie ustalili też godzin pracy powoda; powód zeznał, że : nie ustaliliśmy do której mama pracować”.

Na uwagę zasługuje również fakt, że jak wynika z zeznań powoda nie zostało ustalone wynagrodzenie.

Powód zeznał, że ustalona została stawka 2000 zł. Nie potrafił jednak powiedzieć czy brutto czy netto ani czy miała to być stawka miesięczna czy jednorazowa. ; jak zeznał powód, nie zapytał o to. Zeznał, że nie ustalili jak wynagrodzenie ma został wypłacone w szczególności do jakiego dnia.

W ocenie Sądu potwierdza to zeznania pozwanego, że zamiarem stron na tym etapie nie było zawarcie umowy o stałej współpracy a jedynie swoją wolą obejmowali oni sprawdzenie kwalifikacji powoda. Jak zeznał bowiem pozwany z powodem była taka rozmowa, „ że najpierw coś zrobi a potem będzie mowa o wynagrodzeniu”

Stanowisko sądu jest tym bardziej uzasadnione, gdy weźmie się pod uwagę, że jak zeznał powód podczas rozmowy z pozwanym poinformował ,go , ze nie wie czy będzie w stanie sporządzać projekty instalacji elektrycznych, gdyż jest po instalacji sanitarnej.

Na wiarę zasługują wiec twierdzenia pozwanego, że zlecenie powodowi wykonania trzech rysunków technicznych miało na celu sprawdzenie faktycznych umiejętności powoda w tym zakresie a dopiero później zawarcie ewentualnej umowy o świadczenie usług.

Z zeznań pozwanego, które potwierdził świadek W. Z. wynika, ze rysunki sporządzone przez powoda nie były prawidłowe- zostały odrzucone przez Zespół (...) Dokumentacji Projektowej.

Biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że powód nie wykazał aby zamiarem stron było zawarcie umowy o świadczenie usług.

W ocenie Sądu z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że zawarcie ostatecznej umowy o świadczenie usług w ramach umowy zlecenia zostało poprzedzone zawarciem umowy która miała na celu sprawdzenie umiejętności powoda i jego kwalifikacji na podstawie realnie wykonanej usługi, za wykonanie której otrzymał wynagrodzenie w wysokości 1.000 zł.

Strony umówiły się, ze powód wykonana dla pozwanego rysunki przyłączy energetycznych celem sprawdzenia umiejętności powoda jednakże bez gwarancji zawarcia umowy zlecenia.

Zgodnie zaś z art. 353(1) k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania byleby jego treść i cel nie sprzeciwiały się właściwości ( naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

O wyborze rodzaju podstawy prawnej zatrudnienia decydują zainteresowane strony, kierując się przesłanką sposobu jego realizacji . Decydujące znaczenie należy przypisać woli stron i zamiarowi ukształtowania w określony sposób łączącego ich stosunku prawnego , zamiarowi towarzyszącemu zawarciu i kontynuowaniu stosunku pracy (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 13.04.2000r. I PKN 594/99, orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 6.02.2013r., III AUa 533/12) .

Zasada swobody umów polega w pierwszej kolejności na możliwości wyboru przez strony rodzaju stosunku prawnego, który je łączy.

Przenosząc to na grunt niniejszej sprawy uznać należy, że brak jest dowodów świadczących o istnieniu przesłanek do uznania, że zamiarem stron było zawarcie umowy zlecenia.

Biorąc to pod uwagę sad uznał, że brak jest podstaw do uwzględnienia roszczenia powoda.

Z tych też powodów sąd powództwo oddalił jako nieudowodnione.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.c.

Z:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)