Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKz 35/14

POSTANOWIENIE

Dnia 18 marca 2014 r.

Sąd Apelacyjny II Wydział Karny w R.

na posiedzeniu w składzie :

Przewodniczący:

SSA Stanisław Urban

Sędziowie:

SSA Stanisław Sielski

SSA Zbigniew Różański (spr.)

Protokolant:

st. sekr. sądowy Anna Łuksik

po rozpoznaniu w sprawie B. M.

zażalenia lustrowanego

na zarządzenie sędziego Sądu Okręgowego w R.

z dnia 18 lutego 2014 r., sygn. akt II K 69/13

o odmowie przyjęcia apelacji

na podstawie art. 437 § 2 k.p.k.

p o s t a n a w i a:

uchylić zaskarżone zarządzenie i przekazać sprawę Przewodniczącemu Wydziału Karego Sądu Okręgowego w R. celem podjęcia dalszych czynności w związku z wniesionym środkiem odwoławczym.

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z dnia 18 lutego 2014 r. sędzia Sądu Okręgowego w R. odmówił przyjęcia apelacji lustrowanego B. M. złożonej od orzeczenia Sądu Okręgowego w R. z dnia 13 grudnia 2013 r., gdyż została złożona po upływnie terminu do złożenia wnioski o sporządzenie uzasadniania i w związku z tym nie mogła wywrzeć skutków wskazanych w art. 422 k.p.k. i zostać rozpoznana.

Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył lustrowany nie wskazując żadnych konkretnych zarzutów ponownie zakwestionował orzeczenie Sądu Okręgowego w R., na mocy którego uznano, że złożył niezgodne z prawdą oświadczenie lustracyjne.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie lustrowanego zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie niniejszych rozważań zauważyć należy, że przepis art. 19 ustawy z dnia z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2013 r., poz.1388 j.t.) w art. 19 obligują w zakresie nieuregulowanym przepisami tej ustawy, nakazuje do postępowania lustracyjnego, w tym odwoławczego oraz kasacyjnego, stosować odpowiednio przepisy kodeksu postępowania karnego (dalej k.p.k.).

Oznacza to, że odpowiednie stosowanie przepisów k.p.k. będzie one mieć zastosowanie w sytuacji, gdy danej kwestii nie regulują przepisy ustawy lustracyjnej.

Zgodnie zaś z treścią art. 21a ust.1 omawianej ustawy, postępowanie lustracyjne w pierwszej instancji kończy się wydaniem orzeczenia na piśmie. Do orzeczenia stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wyroku. Regulacja ust. 2c tego samego artykułu przewiduje zaś sporządzenie z urzędu uzasadnienia orzeczenia wydanego przez Sąd I instancji.

Wedle art. 21b ust. 1 i 2 ustawy, orzeczenie sądu wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie stronie, zaś od momentu otrzymania uzasadnienia orzeczenia rozpoczyna bieg 14-dniowy termin do złożenia apelacji.

Przedstawiony powyżej trybu postępowania sądu po wydaniu orzeczenia lustracyjnego w I instancji świadczy o tym, iż kwestia ta została w sposób całościowy uregulowana przepisami ustawy lustracyjnej i brak konieczności odwoływania się w tym zakresie do odpowiedniego stosowania przepisów kodeksu postępowania karnego.

W ocenie Sądu Apelacyjnego z regulacji ustawy lustracyjnej nie wynika wcale konieczność złożenia przez stronę wniosku o doręczenie orzeczenia wraz z uzasadnieniem i odpowiedniego stosowania w tym zakresie art. 422 § 1 k.p.k. Tym samym więc niezłożenie przez lustrowanego wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenia uzasadnienia orzeczenia lustracyjnego wydanego przez Sąd I instancji, nie powoduje utraty uprawnienia do złożenia apelacji, a tym samym zainicjowania kontroli odwoławczej.

Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy zasygnalizować należy, iż w dniu 13 grudnia 2013 r. Sąd Okręgowy w R. wydał orzeczenie stwierdzające, iż B. M. złożył niezgodne z prawdą oświadczenie lustracyjne. Sąd ten z urzędu sporządził uzasadnienie w niniejszej sprawie, które doręczono lustrowanemu w dniu 30 grudnia 2013 r. (zwrotne poświadczenie odbioru k. 57). Następnie w dniu 9 stycznia 2014 r. (data nadania 8 stycznia 2014 r.) wpłynęło do Sądu Okręgowego w R. pismo lustrowanego, z którego wynika iż nie zgadza się on z zapadłym orzeczeniem.

Zestawienie powyższych dat wskazuje, iż pismo lustrowanego, stanowiące w istocie osobistą apelację, zostało złożone w terminie. W związku z tym przedwcześnie odmówiono przyjęcia tego środka odwoławczego, co skutkować musiało uchyleniem zaskarżonego zarządzenia.

W niniejszej sprawie konieczne jest jednak podjęcie dalszych czynności, w tym wezwanie lustrowanego do uzupełnienia braków formalnych apelacji w postaci sporządzenia jej i podpisania przez adwokata stosowanie do regulacji zawartej w art. 446 § 1 k.p.k. Ewentualne dalsze czynności w sprawie warunkowane będą czynnościami (lub ich brakiem) lustrowanego.

W oparciu o wskazane wyżej okoliczności Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżone zarządzenie i przekazaniem sprawę celem podjęcia dalszych czynności w związku z wniesionym środkiem odwoławczym.

II AKz 35/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE