Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 2790/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia I Wydział Cywilny

W składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Ogińska - Łągiewka

Protokolant: Joanna Bobińska

Po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2014 roku w Warszawie

sprawy z powództwa: (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K.

przeciwko: C. A. M.

o zapłatę

1. Zasądza od pozwanego C. A. M. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 12.259,70 (dwanaście tysięcy dwieście pięćdziesiąt dziewięć 70/00) złotych z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 10.000,00 zł od dnia 27.11.2012r. do dnia zapłaty;

2. Zasądza od pozwanego C. A. M. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 1.813,00 (jeden tysiąc osiemset trzynaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postepowania.

Sygn. akt I C 2790/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 grudnia 2012 roku powód (...) Bank (...) S.A. w K. wniósł przeciwko pozwanemu C. A. M. o zasądzenie kwoty 12.259,70 zł. wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 10.000 zł. od dnia 27 listopada 2012 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu powód wyjaśnił, iż pozwany posiada w stosunku do powoda zobowiązanie z tytułu umowy o limit zadłużenia w koncie. Pozwany nie wywiązał się z warunków spłaty zadłużenia określonych w umowie, co spowodowało powstanie zadłużenia, które na dzień 27 listopada 2012 roku wyniosło 12.259,70 zł. Wezwanie do zapłaty nie przyniosło oczekiwanych rezultatów / k. 1-1v./.

Na rozprawie w dniu 12 lutego 2014 roku kurator procesowy pozwanego wniósł o oddalenie powództwa / k. 59/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na dzień 27 listopada 2012 roku w księgach (...) Banku (...) S.A. figurowało wymagalne zadłużenie C. A. M. z tytułu umowy o limit zadłużenia w koncie nr (...) z dnia 8 lutego 2010 roku. Na płatne i wymagalne zadłużenie w kwocie 12.259,70 zł. złożyły się: kwota pieniężna z tytułu niespłaconego kapitału – 10.000 zł., kwota pieniężna z tytułu niespłaconych odsetek umownych, naliczonych od dnia 8 lutego 2010 roku do dnia wymagalności umowy 18 lutego 2012 roku – 737,71 zł., kwota pieniężna z tytułu niespłaconych odsetek za zwłokę, naliczonych od dnia niespłacenia przez kredytobiorcę należności w terminie ustalonym w umowie od dnia 26 listopada 2012 roku – 1.359,99 zł., kwota pieniężna z tytułu niespłaconych opłat i prowizji – 162 zł. / wyciąg z ksiąg banku nr (...) z dnia 27 listopada 2012 roku – k. 2/.

Pismem z dnia 5 października 2012 roku (...) Bank (...) S.A. w K. wezwał C. A. M. do dobrowolnego i natychmiastowego uregulowania zobowiązania wynikającego z umowy o limit zadłużenia, które na dzień 5 października 2012 roku wyniosło 12.074,58 zł. / k. 3/.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż zgodnie z treścią art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Stosownie do treści art. 232 kpc strony są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zgodnie zaś z art. 233 § 1 kpc sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Stąd też należy stwierdzić, iż jedną z podstawowych zasad procesu cywilnego jest zasada kontradyktoryjności. Oznacza to, iż sąd orzekający nie jest obciążony odpowiedzialnością za rezultat postępowania dowodowego, którego dysponentem są strony. Rola sądu nie polega bowiem na wykonywaniu obowiązków procesowych ciążących na stronach (por. wyrok s. apel. w Lublinie z dnia 27 listopada 1996 r., III Aua 26/96, OSNC 1997/1/4). W szczególności rzeczą sądu nie jest zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do prowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76).

Zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić ( 353 § 1 k.c.).

Przedłożony przez stronę powodową wyciąg z ksiąg banku stanowił potwierdzenie istniejącego zadłużenia pozwanego, którego strona pozwana nie zakwestionowała ani co do zasady, ani co do wysokości.

W tym stanie rzeczy, z uwagi na wykazanie należności, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzone roszczenie w całości.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 k.p.c.

z./ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć powodowi.

I C 2790/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE