Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 1749/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Magdalena Piątkowska

Protokolant : Anna Włodarczak

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2014 roku w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o.

przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście (...)

o ustalenie

I powództwo oddala;

II zasądza od strony powodowej Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. na rzecz strony pozwanej Skarbu Państwa - Starosty (...) kwotę 1200 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Strona powodowa Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. z/s w Ś. wniosła sprzeciw od orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. oddalającego wniosek skierowany przeciwko Staroście (...) , który odmówił zmiany dotychczasowej wysokości stawki procentowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w Ś. obręb Z., oznaczonej jako działka nr (...). W sprzeciwie zarzucono naruszenie art. 6 ust.1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami poprzez jego niezastosowanie, co skutkowało przyjęciem założenia, ze nieruchomość strony powodowej oddana w użytkowanie wieczyste nie realizuje celu publicznego wymienionego w powołanym przepisie, oraz naruszenie art. 72 ust.3 pkt 4 powołanej ustawy poprzez błędne jej zastosowanie skutkujące obciążeniem nieruchomości strony powodowej 3% stawką opłaty za wieczyste użytkowanie , mimo, ze z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że nieruchomości gruntowe, które wykorzystywane są na cele związane z realizacja zadań publicznych obciążone winny być stawką 1%. W ustosunkowaniu się do argumentacji, która legła u podstaw orzeczenia podniesiono, iż zarówno treść decyzji Wojewody (...) nr RR. (...).VI. (...) z dnia 26 sierpnia 2001 roku oraz przepis art. 72 ust. 3 powołanej ustawy nie stanowią przeszkód w dokonaniu zmiany w razie zaistnienia trwałej zmiany sposobu korzystania, to tym bardziej można to uczynić w sytuacji konieczności zastosowania prawidłowej stawki procentowej opłaty rocznej jaką ustawa przewiduje dla celu publicznego. Strona powodowa prowadzi publiczny przewóz osób autobusami, którego wykonywanie wymaga posiadania zaplecza w postaci bazy transportowej wraz z infrastrukturą towarzyszącą: warsztatami , zajezdnią z miejscami postojowymi dla autobusów i stacji paliw, a to wypełnia przesłanki zakwalifikowania do celów publicznych. Wskazano, iż strona powodowa prowadzi publiczny przewóz osób autobusami, stacja paliw jest wykorzystywana wyłącznie przez stronę powodową, ponadto nie wynajmuje on czy nie wydzierżawia żadnych pomieszczeń ani gruntów. Przedmiotowe obiekty służą wyłącznie transportowi publicznemu oraz warunkują i zabezpieczają jego prawidłowa realizację.

W odpowiedzi na pozew pozwany Skarb Państwa- Starosta (...) wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Powołano art. 72 ust. 1 pkt 1 -5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami jako podstawę wymiaru opłaty rocznej w niniejszej sprawie. Wskazano, iż w at. 73 ust.1 ustawy przewidziano wprawdzie możliwość zmiany ustalonej dla danej nieruchomości stawki procentowej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, ale co do nieruchomości strony powodowej nie zachodziły ustawowe przesłanki zmiany stawki. Przywołano okoliczności oddania przedmiotowej działki stronie powodowej w użytkowanie wieczyste, a to decyzją Wojewody (...) z dnia 5 grudnia 1990 roku określając jednocześnie wysokość stawki procentowej na 3% a także cel oddania w użytkowanie wieczyste. Nadto brak dowodów aby uznać, iż nastąpiła trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości. Nieruchomość strony powodowej jest wykorzystywana nieprzerwanie do obsługi transportu publicznego , zgodnie z ustawą z dnia 16 grudnia 2010 roku o publicznym transporcie zbiorowym. Nie jest możliwe, jak podniosła strona pozwana, zakwalifikowanie działalności przewozowej , którą świadczy strona powodowa, jako realizacji celu publicznego mieszczącą się w pojęciu „ celu publicznego ” , o którym mowa w art. 6 pkt 1 w zw. z art. 72 ust. 3 pkt 4 powołanej ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zaznaczono, iż charakter celu publicznego w rozumieniu ustawy nie zależy od przekonania powoda o jego użyteczności dla ogółu społeczeństwa, lecz od normatywnie przyznanej cechy publiczności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strona powodowa jest użytkownikiem wieczystym działki położonej w Ś., oznaczonej geodezyjnie jako dz. (...) obręb (...) Z.. /bezsporne/

Decyzją Wojewody (...) nr RR. (...).VI. (...) z dnia 26 sierpnia 2002 roku oddającą stronie powodowej przedmiotową działkę w użytkowanie wieczyste określono jako cel utrzymanie obiektów i urządzeń technicznych niezbędnych do prowadzenia obsługi komunikacji kołowej i działalności usługowej. Opłata za użytkowanie wieczyste została ustalona w wysokości 3% ceny gruntu.

W dacie składania wniosku o zmianę stawki strona powodowa prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu pasażerskiego krajowego i międzynarodowego , sprzedaży paliwa , usługi stacji diagnostycznej jako usługi pomocniczej dla transportu. Sprzedaż paliw i wykonywanie przeglądów technicznych odbywało się w minimalnym stopniu także na rzecz odbiorców zewnętrznych.

/Bezsporne/

Obecnie działka wykorzystywana jest głównie na cele związane z przewozami osób, na terenie zajezdni są miejsca do garażowania i naprawy pojazdów, dyspozytornia, pomieszczenia biurowe, stacja paliw. Wykorzystanie tej działki wyglądało nieprzerwanie tak samo od kiedy (...) był jeszcze przedsiębiorstwem państwowym.

Strona powodowa zajmuje się głównie przewożeniem osób, komunikacją na terenie powiatu i województwa (...), przewozem dzieci i młodzieży do szkół, pracowników do zakładów pracy. Spółka nie prowadzi napraw dla podmiotów zewnętrznych , nie dzierżawi gruntu, nie wynajmuje pomieszczeń. Co do sprzedaży paliw, nie jest prowadzona sprzedaż detaliczna. W roku 2013 ok. 1% paliwa został sprzedany kontrahentowi, a to (...) J.. W roku 2014 do dnia wyrokowania nie prowadzono sprzedaży dla kontrahentów , a stacja paliw spełnia potrzeby przewozowe spółki.

Dowód: zeznania świadka M. K. (1) k. 38

Ustalając stan faktyczny sąd oparł się w znacznej mierze na niespornych twierdzeniach stron oraz na wiedzy świadka M. K. co do wskazanych przez niego okoliczności faktycznych.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu zarówno z uwagi na brak spełnienia przesłanek z art. 73 ust.1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz.U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) jak i braku podstaw do uznania, iż w niniejszej sprawie zachodzą podstawy do zastosowania art. 72 ust.3 pkt4 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 73 ust.1 powołanej ustawy jeżeli po oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nastąpi trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości, powodująca zmianę celu, na który nieruchomość została oddana, stawkę procentową opłaty rocznej zmienia się stosownie do tego celu. Przy dokonywaniu zmiany stawki procentowej stosuje się tryb postępowania określony w art. 78-81.

W niniejszej sprawie sytuacja taka nie zachodzi albowiem jak wynika z materiału dowodowego korzystanie z nieruchomości odbywa się nieprzerwanie w sposób jednakowy a określony w decyzji Wojewody (...) jako utrzymanie obiektów i urządzeń technicznych niezbędnych do prowadzenia obsługi komunikacji kołowej i działalności usługowej. Fakt zaprzestania w ostatnim okresie diagnostyki i sprzedaży paliw podmiotom zewnętrznym nie wpływa na zmianę tego celu i z uwagi na okres zaniechania nie może być uznany za zmianę trwałą. Nie sprawia również, iż tym samym stronie powodowej można przypisać cel publiczny działalności w sytuacji gdy prowadzi ona działalność usługową a przedmiotowa nieruchomość zabezpiecza prawidłowe prowadzenie tej działalności.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 powołanej ustawy celem publicznym jest wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji, natomiast strona powodowa prowadzi komercyjną działalność usługową i nie ma podstaw do normatywnego jej uprzywilejowania względem wielu tego typu podmiotów. Istotę w sposób zasługujący na aprobatę przedstawił M. W. w glosie do wyroku Naczelnego Sadu Apelacyjnego z dnia 15 lutego 2000 roku (sygn. (...)). Zdaniem tego autora: „ nie każdy ustawowy obowiązek zasługuje na miano celu publicznego , lecz tylko niektóre z nich, bądź inne zadania ustawowo określone , które ustawodawca przez wyraźne przypisanie im cech celu publicznego uznaje za niezbędne w celu prawidłowego funkcjonowania państwa, ochrony życia i zdrowia, kultywowania tradycji i ochrony dóbr kultury, ochrony przyrody i środowiska itp.” A zatem definicję z art. 6 ust. 1 należy , zdaniem sądu , rozpatrywać w kontekście doniosłości realizowanego celu , który w niniejszej sprawie zabezpiecza przede wszystkim interes prywatne spółki świadczącej komercyjne usługi przewozowe dla określonej grupy ludności, jak wiele podobnych podmiotów i dla prawidłowego funkcjonowania potrzebuje zaplecza , które stanowi przedmiotowa działka.

Zdaniem zatem sądu podstawą wymiaru opłaty dla strony powodowej był i pozostaje art.72 ust.3 powołanej ustawy , który stanowi, że wysokość stawek procentowych opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego jest uzależniona od określonego w umowie celu, na jaki nieruchomość gruntowa została oddana, i wynosi: - za nieruchomości gruntowe oddane na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, w tym ochrony przeciwpożarowej - 0,3 % ceny;- za nieruchomości gruntowe pod budowę obiektów sakralnych wraz z budynkami towarzyszącymi, plebani w parafiach diecezjalnych i zakonnych, archiwów i muzeów diecezjalnych, seminariów duchownych, domów zakonnych oraz siedzib naczelnych władz kościołów i związków wyznaniowych - 0,3 % ceny; - za nieruchomości gruntowe na działalność charytatywną oraz na niezarobkową działalność: opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, wychowawczą, naukową lub badawczo-rozwojową - 0,3 % ceny; - za nieruchomości gruntowe oddane na cele mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej i innych celów publicznych oraz działalność sportową - 1 % ceny; - za nieruchomości gruntowe na działalność turystyczną - 2 % ceny; - za pozostałe nieruchomości gruntowe - 3 % ceny.

Mając na względzie powyższe, powództwo oddalono. O kosztach należnych stronie pozwanej orzeczono na zasadzie przepisu art. 98 kpc .