Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Radzyńska-Głowacka

Protokolant Agata Koczorowska

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2014 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta (...)

przeciwko J. C. i A. C.

o zapłatę

I.  zasądza od J. C.i A. C.solidarnie na rzecz Miasta (...)kwotę 19.043,19 zł (dziewiętnaście tysięcy czterdzieści trzy złote 19/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 lutego 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  nie obciąża pozwanych kosztami procesu;

III.  zasądza na rzecz radcy prawnego Ł. R. od Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia kwotę 2.400,00 zł (dwa tysiące czterysta złotych) nakazuje ją wypłacić na jego rzecz Skarbowi Państwa – Kasie Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia z tytułu reprezentowania z urzędu pozwanych J. C. i A. C..

Sygn. akt IC 998/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 lutego 2013 roku miasto (...)wniosło o zasądzenie od pozwanych J. C.i A. C.solidarnie kwoty 19.043,19 zł (słownie: dziewiętnaście tysięcy czterdzieści trzy zł 19/100) tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu nr (...)w budynku przy ul. (...)w W., należącego do zasobu lokalowego m.(...)wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania.

W uzasadnieniu powód podniósł, że pozwane do dnia wskazanego w wypowiedzeniu umowy najmu bezumownie zajmowały przedmiotowy lokal i w związku z powyższym, obowiązane były do uiszczania odszkodowania. Zgodnie z twierdzeniem powoda pozwane nie regulowały swoich zobowiązań w odpowiednim terminie i wysokości. Powód wskazał, że na żądaną kwotę 19.043,19 zł składa się należność główna w kwocie 16.167,02 zł z tytułu odszkodowania za okres bezumownego korzystania oraz odsetki w kwocie 2.876,17 zł. Odszkodowanie zdaniem powoda należne jest za okres od 1 czerwca 2010 roku do 30 listopada 2012 roku przy czym odsetki zostały naliczone od nieterminowych płatności za okres od listopada 2009 roku na dzień 30 listopada 2012 roku. [ k. 1-3].

W dniu 28 lutego 2013 roku. Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda w całości dochodzone w niniejszej sprawie roszczenie – sygn. I NC 1355/13 [k. 22].

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wniesionym w terminie w dniu 29 marca 2012 roku pozwane wniosły o oddalenie powództwa podnosząc brak materialno prawnych podstaw do wniesienia powództwa. Pozwane wnosiły o zawieszenie fakultatywne sprawy o syg. I NC 1355/13 ze względu na nieprawidłową reprezentację powoda oraz rozbieżności we wskazywanych roszczeniem kwotach. W uzasadnieniu pozwane wskazywały na okoliczność przedawnienia roszczenia. [sprzeciw k. 27-28].

W dniu 2 grudnia 2013 roku do Sądu Rejonowego wpłynęło pismo procesowe ustanowionego z urzędu pełnomocnika Pozwanych - r.pr. Ł. R. wnoszące o oddalenie powództwa w całości kwestionujące zasadność przedmiotowego roszczenia a także o zasądzenie od strony powodowej kosztów postępowania. [ k. 85-90]. Strona pozwana zarzuciła Powodowi brak wykazania w trakcie postępowania faktycznego istnienia roszczeń, a co za tym idzie brak zasadności ich dochodzenia. Strona pozwana uznała, że wysokość odszkodowania została przez Powoda ustalona w sposób arbitralny. Strona pozwana zakwestionowała rozbieżności w zakresie okresu a także wysokości dochodzonych roszczeń, ujawnione w toku dochodzenia przedmiotowego roszczenia tj. – wskazanie w pozwie jako terminu początkowego dochodzonego odszkodowani na czerwiec 2010 r., w piśmie procesowym z dn. 25 maja 2013 r. natomiast jako termin początkowy wskazano sierpień 2010 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Najemcą lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...) w W. była J. C. wraz z A. C., której umowa najmu została wypowiedziana z dniem 18 września 1999 roku.

J. C. zajmuje nieprzerwanie lokal wraz z córką A. C. od 30 sierpnia 1983 roku (bezsporne).

W dniu 29 grudnia 2003 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia wydał wyrok nakazujący pozwanym opróżnienie lokalu mieszkalnego i wydanie lokalu powodowi – sygn. akt VI C 423/03.

Pismem z dnia 5 lutego 2010 roku J. C.zwróciła się do Miasta (...)o umorzenie odsetek od zaległości czynszowych w kwocie 20.000,00 zł. W odpowiedzi na pismo w dniu 5 lipca 2010 roku Skarbnik m.(...)odmówił wyrażenia zgody na umorzenie należności z tytułu opłat za korzystanie z przedmiotowego lokalu.

W dniu 23 stycznia 2013 roku doszło do dokonania czynności egzekucyjnych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w celu dokonania eksmisji dłużników. Dokonano dobrowolnego otwarcia przedmiotowego lokalu przez A. C., na co pozwana wyraziła zgodę. Komornik odstąpił od dalszych czynności ze względu na zły stan zdrowia pozwanej [ k 18].

Strona pozwana w okresie od 1.06.2010 roku do 30.11.2012 roku nie wnosiły żadnych opłat za zajmowany lokal ze względu na zły stan materialny. Zaległości z tego tytułu na dzień 30 listopada 2012 roku stanowiły kwotę 19.043,19 wraz z ustawowymi odstekami.

Mimo wezwań do zapłaty pozwane nie uiściły żadnej kwoty.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy dokumentów, które były bezsporne między stronami. Dowody w ocenie Sądu w pełni zasługują na walor wiarygodności, albowiem strony nie kwestionowały prawdziwości złożonych dokumentów. Sąd nie znalazł też żadnych powodów, ażeby z urzędu podważać moc dowodową załączonych przez obie strony postępowania kserokopii dokumentów. Wobec powyższego stwierdzić należy, że w/w dowody przedstawiają wystarczający materiał do rozstrzygnięcia sporu zwłaszcza, że okoliczności stanowiące kanwę zapadłego orzeczenia okazały się niesporne.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w całości.

Postadwę rozstrzygnięcia stanowił art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jednolity -Dz.U.2005.31.266), zgodnie z którym osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Natomiast ustęp 2 cyt. artykułu stanowi, iż to odszkodowanie odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. W ocenie Sądu wysokość dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia została wykazana w sposób należyty przez powoda, a nadto nie była zasadnie kwestionowana przez pozwane (należy przy tym wskazać, iż wysokość czynszu wskazanego przez powoda, nie jest wysokością zbyt wygórowaną biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego oraz powszechnie znane ceny wynajmu mieszkań na wolnym rynku w W.). Zaległości finansowe pozwanych Sąd ustalił na podstawie kartoteki konta, który to dowód został uznany za wiarygodny i posiadający moc dowodową [ k. 38-45].

Pozwane bez wątpienia zamieszkiwały w lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...) w W. bez tytułu prawnego, co zostało wykazane załączonymi do pozwu dokumentami.

Dlatego też na podstawie powołanych wyżej przepisów obowiązane były do uiszczania stosownego odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu wraz z ustawowymi odsetkami należnymi od dnia wnisienia pozwu do dnia zapłaty.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 102 kpc nie obciążając pozwanych kosztami procesu ze względu na ich trudną sytuację materialną, uwzględniając sytuację pozostawania na bezrobociu oraz niepełnosprawność pozwanych.

Wynagrodzenie pełnomocnika ustanowionego dla pozwanych zostało obliczone zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002r. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).

Z: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć peł. pozwanych.