Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2014 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Daria Ratymirska

Protokolant Daria Paliwoda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2014 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko J. S.

o zapłatę kwoty 3.826,40 zł

I  zasądza od pozwanej J. S. na rzecz strony powodowej (...) w W. kwotę 3.826,40 zł (trzy tysiące osiemset dwadzieścia sześć złotych 40/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 26 października 2013 roku do dnia zapłaty;

II  nie obciąża pozwanej kosztami procesu.

Sygn. akt I C 42/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) w W. wniosła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko J. S. o zasądzenie kwoty 3.826,40 zł wraz odsetkami ustawowymi od dnia 26 października 2013 r. i kosztami postępowania.

Postanowieniem Referendarza Sądowego przy Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie z dnia 31 grudnia 2013 r., wydanym w sprawie o sygn. akt (...), sprawa została przekazana do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kłodzku.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwaną łączyła z Bankiem (...) S.A. w W. umowa bankowa, zawarta w dniu 10 lipca 2008 r., o numerze (...), na podstawie której Bank oddał do dyspozycji pozwanej środki pieniężne w ustalonej w umowie wysokości, natomiast pozwana zobowiązała się do zwrotu udzielonej jej kwoty pieniężnej wraz z odsetkami, w ustalonych terminach spłat. Pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, nie regulując na rzecz Banku płatności w sposób przewidziany w umowie. Bank wypowiedział pozwanej umowę i w związku z rozwiązaniem umowy i wymagalnością wystawił bankowy tytuł egzekucyjny. Termin wymagalności roszczenia strona powodowa wskazała na dzień 3 stycznia 2011 r. Następnie, wobec bezskuteczności działań Banku, w celu wyegzekwowania wymagalnych należności, w dniu 15 kwietnia 2013 r. Bank zawarł z (...) w W. umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków, wynikających z umowy, zawartej pomiędzy wierzycielem pierwotnym, a pozwaną. Strona powodowa podniosła, że dochodzi od pozwanej kwoty niespłaconej należności głównej, w wysokości 2.034,31 zł, wraz z kwotą odsetek karnych (umownych) w kwocie 1.661,81 zł, oraz kwoty 130,28 zł, tytułem opłat manipulacyjnych, naliczonych przez Bank.

W odpowiedzi na pozew, pozwana zarzuciła, że z uwagi na jej trudną sytuację materialną, osobistą i rodzinną nie jest w stanie spłacić zobowiązania, samotnie wychowuje trójkę małoletnich dzieci, z czego jedno ma dychawicę płucną, a drugie nowotwór, ponosi wysokie koszty leczenia i dojazdów do specjalistycznych klinik. Sama pozwana leczy się na niedokrwistość i anemię. Wskazała ponadto, że pobiera wynagrodzenie w wysokości 1240 zł netto i alimenty na dzieci w wysokości 600 zł miesięcznie, nie ma żadnego majątku, oszczędności, które pozwoliłyby na spłatę długów. Pozwana wniosła o odroczenie terminu zapłaty.

Sąd ustalił:

Pozwana utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w wysokości 1240 zł miesięcznie. Sama wychowuje i utrzymuje troje małoletnich dzieci, w tym jedno choruje na dychawicę płucną, drugie na nowotwór. Sama pozwana leczy się na niedokrwistość i anemię. Ponosi wysokie koszty leczenia i dojazdów do specjalistycznych klinik. Otrzymuje alimenty na dzieci w wysokości 600 zł.

Dowód: zeznania pozwanej (k-57)

Sąd zważył:

Wobec przyznania okoliczności faktycznych, zawartych w pozwie, oraz uznania długu co do zasady i wysokości, orzeczono jak w pkt I wyroku, na podstawie przepisów art. 471 kc, art. 509§1 i 2 kc w zw. z art. 229 kpc.

Trudna sytuacja majątkowa, rodzinna i osobista pozwanej nie zwalnia od odpowiedzialności na zobowiązanie, nie jest też wystarczającą podstawą do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty, skoro pozwana nie daje rękojmi wywiązania się z obowiązku ratalnej spłaty (art. 320 kpc). Sytuacja majątkowa pozwanej nie rokuje poprawy. Brak było także podstaw do odroczenia terminu płatności.

Sytuacja majątkowa, rodzinna i osobista pozwanej uzasadniała natomiast zastosowanie przepisu art. 102 kpc przy rozstrzyganiu o kosztach procesu. Ustalone w sprawie okoliczności, jak również charakter sprawy i postawa pozwanej wpłynęły na decyzję Sądu o nieobciążaniu jej kosztami procesu, należnymi stronie powodowej, jako wygrywającej sprawę.