Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący:	SSA Krystyna Mielczarek
Sędziowie:	SSA Marian Baliński SSO del. Sławomir Wlazło.
Protokolant:	st.sekr.sądowy Kamila Jarosińska

przy udziale K. G., Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Łodzi

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2014 r.

sprawy

M. T.

oskarżonego z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dn. 29.07.2005 r. w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 §1 kk; art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dn. 29.07.2005 r. w zw. z art. 12 kk; art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dn. 29.07.2005 r. w zw. z art. 64 §1 kk; art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dn. 29.07.2005 r.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi

z dnia 30 grudnia 2013 r., sygn. akt IV K 186/11

na podstawie art. 437 kpk, art. 438 pkt 1 kpk

1.  uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Łodzi;

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. M. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt II Aka 75/14

UZASADNIENIE

M. T. oskarżony został o to, że :

I.  w okresie czasu od marca 2009 roku do września 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny A. P. w ilości nie mniejszej niż 48 gram za kwotę nie mniejszą niż 9.600 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ,

II.  w miesiącu czerwcu 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny M. P. w ilości nie mniejszej niż 25 gram za kwotę nie mniejszą niż 5.000 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ,

III.  w okresie czasu od czerwca 2009 roku do 18 lipca 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny M. J. w ilości nie mniejszej niż 48 gram za kwotę nie mniejszą niż 9.600 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ,

IV.  w okresie czasu od czerwca 2009 roku do 9 sierpnia 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny M. W. w ilości nie mniejszej niż 12,5 grama za kwotę nie mniejszą niż 2.500 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ,

V.  w miesiącu lipcu 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny M. C. w ilości nie mniejszej niż 5 gram za kwotę nie mniejszą niż 1.000 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ,

VI.  w okresie czasu od lipca 2009 roku do 9 sierpnia 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny M. L. w ilości nie mniejszej niż 40 gram za kwotę nie mniejszą niż 8.000 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ,

VII.  w okresie czasu od lipca 2009 roku do sierpnia 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny D. W. w ilości nie mniejszej niż 5 gram za kwotę nie mniejszą niż 1.000 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ,

VIII.  w okresie czasu od lipca 2009 roku do września 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny J. W. w ilości nie mniejszej niż 15 gram za kwotę nie mniejszą niż 3.000 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ,

IX.  w okresie czasu od sierpnia 2009 roku do września 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny A. F. w ilości nie mniejszej niż 7,5 grama za kwotę nie mniejszą niż 1.500 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ,

X.  w okresie czasu od sierpnia 2009 roku do września 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny M. K. w ilości nie mniejszej niż 15 gram za kwotę nie mniejszą niż 3.000 zł to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. ,

XI.  w okresie czasu od 20 sierpnia 2009 roku do 3 września 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny R. S. w ilości nie mniejszej niż 3 gramy za kwotę nie mniejszą niż 600 zł to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. ,

XII.  w okresie czasu od 20 sierpnia 2009 roku do 21 września 2009 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny Ł. C. w ilości nie mniejszej niż 12,5 grama za kwotę nie mniejszą niż 2.500 zł to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. ,

XIII.  w dniu 21 września 2009 roku w Ł. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił środka odurzającego w postaci heroiny R. S. w ilości 0,25 grama za kwotę 46 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 64 § 1 k.k. ,

XIV.  w dniu 21 września 2009 roku w Ł. działając wbrew przepisom ustawy posiadał środek odurzający w postaci metadonu w ilości 60 ml to jest o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku .

Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2013 roku Sąd Okręgowy w Łodzi uznał M. T. w miejsce zarzucanych mu czynów opisanych w punktach od I do XIII, za winnego tego, że : w okresie czasu od marca 2009 roku do września 2009 roku w Ł., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił różnym osobom środka odurzającego w postaci heroiny o łącznej ilości nie mniejszej niż 226 gram i o łącznej wartości nie mniejszej niż 45.246 złotych przyjmując , że czynu tego dopuścił się on w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, w tym:

1. A. P. w okresie czasu od marca 2009 roku do września 2009 roku w ilości nie mniejszej niż 45 gram za kwotę nie mniejszą niż 9.000 zł,

2. M. P. w lipcu 2009 roku w ilości nie mniejszej niż 25 gram za kwotę nie mniejszą niż 5.000 zł,

3. M. J. w okresie od czerwca 2009 roku do lipca 2009 roku w ilości nie mniejszej niż 48 gram za kwotę nie mniejszą niż 9.600 zł,

4. M. W. i M. L. od lipca 2009 roku do 9 sierpnia 2009 roku w ilości nie mniejszej niż 40 gram za kwotę nie mniejszą niż 8.000 zł,

5. M. C. w lipcu 2009 roku w ilości nie mniejszej niż 5 gram za kwotę nie mniejszą niż 1.000 zł,

6.J. W. od lipca 2009 roku do września 2009 roku w ilości nie mniejszej niż 15 gram za kwotę nie mniejszą niż 3.000 zł

7. A. F. od lipca 2009 roku do września 2009 roku w ilości nie mniejszej niż 7,5 grama za kwotę nie mniejszą niż 1.500 zł,

8. M. K. od sierpnia 2009 roku do września 2009 roku w ilości nie mniejszej niż 15 gram za kwotę nie mniejszą niż 3.000 zł,

9. R. S. od 20 sierpnia 2009 roku do 3 września 2009 roku w ilości nie mniejszej niż 3 gramy za kwotę nie mniejszą niż 600 zł oraz w dniu 21 września 2009 roku w ilości 0,25 grama za kwotę 46 zł,

10. Ł. C. od 20 sierpnia 2009 roku do 21 września 2009 roku w ilości nie mniejszej niż 12,5 grama za kwotę nie mniejszą niż 2.500 zł

11. M. D. od maja 2009 roku do sierpnia 2009 roku w ilości nie mniejszej niż 10 gram za kwotę nie mniejszą niż 2.000 zł to jest

Popełnienia czynu wypełniającego dyspozycję art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Za tak przypisany czyn na postawie art. art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku Sąd I instancji wymierzył M. T. karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności.

Jednocześnie sąd uznał , że oskarżony M. T. popełnił zarzucany mu w punkcie XI czyn, wyczerpujący dyspozycję art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku i za ten czyn na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Sąd orzekł karę łączną pozbawienia wolności i wymierzył oskarżonemu karę w wymiarze 3 (trzech) lat.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonego M. T. okres zatrzymania od dnia 21 września 2009 roku do dnia 22 września 2009 roku.

Na podstawie art. 45 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego M. T. przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa w kwocie 45.246 (czterdzieści pięć tysięcy dwieście czterdzieści sześć) złotych, a na podstawie art. 70 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku przepadek dowodów rzeczowych w postaci 3 (trzech) butelek z zawartością metadonu zatrzymanych w wyniku przeszukania pomieszczeń M. T. .

Sąd zasądził również od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. M. kwotę 4.546,08 (cztery tysiące pięćset czterdzieści sześć 8/100) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. T. z urzędu.

Z tym orzeczeniem Sądu Okręgowego w Łodzi nie zgodziła się obrońca oskarżonego T. zaskarżając wyrok w całości na korzyść oskarżonego.

Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt. 1,2,3 i 4 k.p.k. ,art. 439 k.p.k. zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła w zakresie czynu przypisanego:

a) w punkcie 1 naruszenie prawa procesowego , które miało wpływ na treść wyroku :

- art. 14 k.p.k. poprzez przekroczenie granic aktu oskarżenia i objęcie czynem zdarzenia w podpunkcie 11 wyroku które nie było zarzucone oskarżonemu w akcie oskarżenia ,

- art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. poprzez dowolne przyjęcie , że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwala na przyjęcie sprawstwa oskarżonego ,

b) w punkcie 2 obrazę art. 424 § 2 k.p.k. poprzez brak wskazania w treści zaskarżonego wyroku na jaki podstawie sąd doszedł do przekonania , że nie ma w zakresie tego czynu wypadku mniejszej wagi , co w konsekwencji narusza prawo oskarżonego do obrony gdyż uniemożliwia mu odniesienie się do tej kwestii .

Nadto na podstawie art. 5 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. obrońca zakwestionowała zasadność orzeczenia przepadku korzyści majątkowej pochodzącej z przestępstwa z uwagi na to , że brak jest materiału dowodowego pozwalającego na poczynienie ustaleń , że taką korzyść oskarżony T. osiągnął .

W konkluzji obrońca wniosła o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania , ewentualnie o uniewinnienie M. T. od czynu przypisanego w punkcie 1 , uznanie, że czyn przypisany w punkcie 2 stanowi wypadek mniejszej wagi i orzeczenie za ten czyn kary 12 miesięcy ograniczenia wolności , względnie wyeliminowanie z punktu 1 zachowania z podpunktu 11 i umorzenie postępowania w tym zakresie .

Z ostrożności procesowej obrońca zarzuciła rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego za przypisane mu czyny.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Apelacja obrońcy oskarżonego nie jest zasadna w zakresie podniesionych w niej zarzutów . Z uwagi jednak na uchybienia Sądu I instancji w zakresie naruszenia prawa materialnego spowodowała przez fakt jej wniesienia konieczność wydania przez sąd odwoławczy orzeczenia kasatoryjnego.

Przechodząc do oceny zarzutów apelacyjnych w pierwszej kolejności zajmując się zarzutem błędu w ustaleniach faktycznych i dokonania przez Sąd dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów stwierdzić trzeba , że analiza zarówno akt sprawy, jak i uzasadnienia wyroku Sądu I instancji, prowadzi do wniosku, że Sąd ten nie tylko w sposób rzetelny i kompletny zebrał materiał dowodowy, ale także wnikliwie go rozważył stosując zarówno obowiązujące przepisy prawa, jak i zasady logiki . Swoje stanowisko w sposób szczegółowy i przejrzysty uzasadnił. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku jest słuszny tylko wówczas, gdy skarżący przytoczy okoliczności wskazujące, że Sąd I instancji dokonał tych ustaleń pomijając istotne dowody, ignorując powszechnie akceptowaną wiedzę, czy doświadczenie życiowe, a zasadność dokonanych ocen i wniosków nie odpowiada zasadom logicznego rozumowania.

Autor apelacji takich okoliczności nie przedstawił.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, dokonana w niniejszej sprawie ocena dowodów została przeprowadzona w sposób szczegółowy, a Sąd Okręgowy precyzyjnie wskazał jakie okoliczności uznał za udowodnione, a także które ze zgromadzonych dowodów i z jakiego powodu uznał za wiarygodne, a którym tej wiarygodności odmówił. Tok rozumowania Sądu Okręgowego przedstawiony w pisemnych motywach wyroku jest czytelny i poprawny logicznie, zaś wywiedzione ostatecznie wnioski oparte zostały w całości na wynikających z materiału dowodowego przesłankach.

Odnosząc powyższe uwagi do zarzutu sformułowanego w apelacji, dotyczącego oceny dowodów w szczególności zeznań świadków którym oskarżony miał sprzedawać narkotyki to stwierdzić trzeba , że Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia na kartach 5-11 zeznania tych świadków ocenił przytaczając treść tych zeznań oraz wskazując rozbieżności między zeznaniami złożonymi przez tych świadków w postępowaniu przygotowawczym i sądowym. Sąd wskazał w oparciu, o które zeznania poczynił ustalenia faktyczne i jakie były tego powody. Stanowisko swoje Sąd prawidłowo uzasadnił i rozumowaniu temu nie można zarzucić dowolności. Zauważyć należy przy tym , iż Sąd nie wszystkim zeznaniom dał przymiot wiarygodności i skutkiem tego nie przypisał oskarżonemu zachowań zarzuconych w punkcie VII i VIII aktu oskarżenia, przypisując natomiast udzielenie środków odurzających M. D., co do którego zarzutu takiego nie postawił prokurator.

Takie zachowanie Sądu wskazuje na to , że materiał dowodowy ocenił całościowo, nie opierając się wyłącznie i bezkrytycznie na ustaleniach postępowania przygotowawczego .

Sąd I instancji określił czasokres popełnienia czynu ciągłego „od marca do września 2009 roku” . Zgodnie zatem z zawartym w wyroku określeniem „do września 2009 roku” przyjąć należy za datę końcową czynu 31 sierpnia 2009 roku. Określenie „do września” nie obejmuje okresu który po tej dacie następuje gdyż gdyby zamiarem Sądu było zawarcie jakiejkolwiek daty czynu po 31 sierpnia 2009 roku należałoby wskazać tę datę in concreto ewentualnie określić , że czyn ciągły został popełniony do października 2009 roku.

Tak określając ramy czynu ciągłego nie wychodząc poza jego granice Sąd mógł przypisać M. T. wszystkie zachowania polegające na udzielaniu środków odurzających różnym osobom ( o których posiadał wiedzę ) od 1 marca 2009 roku do 1 września 2009 roku, a więc przez cały miesiąc marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień .

W związku z powyższym nie trafiony jest zarzut postawiony w apelacji w zakresie wyjścia przez Sąd poza granice zarzutu w zakresie podpunktu 11 wyroku w jego punkcie 1 polegający na objęciu skazaniem zachowania w stosunku do M. D. polegającego na udzieleniu mu środków odurzających od maja 2009 roku do sierpnia 2009 roku . Skoro bowiem o takim przestępczym zachowaniu Sąd miał wiedzę to zachowanie to winien przypisać oskarżonemu aby oddać całe kryminalne jego zachowanie w okresie objętym przypisanym mu czynem . Nie objęcie tego zachowania w ramach czynu ciągłego i prawomocne skazanie bez tego zachowania, uniemożliwiałoby w przyszłości skazanie za to zachowanie ; wtedy to zachodziłaby powaga rzeczy osądzonej , a nie jak wywodzi to skarżący obecnie.

Ramy czynu, czego nie podniósł skarżący, a co skutkować musiało uchyleniem orzeczenia Sądu I instancji do ponownego rozpoznania, przekroczone zostały w zakresie zachowań z podpunktu 9 i 10 – punktu 1 zaskarżonego orzeczenia Sądu Okręgowego w Łodzi. W zakresie tych zachowań Sąd skazał M. T. za udzielanie środków odurzających R. S. od 20 sierpnia 2009 roku do 3 września 2009 roku i w dniu 21 września 2009 roku ( w ppkt.9 ) i Ł. C. od 20 sierpnia 2009 roku do 21 września 2009 roku ( w ppkt.10 ) .

Jak wskazano powyżej czasokres popełnienia czynu ciągłego został określony przez Sąd konkretnymi datami – początek na 1 marca 2009 roku , a jego koniec na 31 sierpnia 2009 roku .

Zatem wszystkie zachowania po tej dacie nie powinny zostać objęte skazaniem zawartym w zaskarżonym orzeczeniu tak jak to uczyniono; to jest czasokres 1 września -3 września 2009 , 21 września 2009 roku - odnośnie R. S. i 1 września -21 września 2009 roku – odnośnie Ł. C. .

W związku z tym okresy wskazane powyżej oraz udzielone w tym okresie R. S. i Ł. C. środki odurzające winny być wyeliminowane z czynu przypisanego oskarżonemu T. .

Ilości narkotyków zakupionych przez tych świadków w tych okresach nie zostały jednak przez Sąd I instancji szczegółowo ustalona . Sąd poprzestał na poczynieniu ustaleń odnośnie ilości udzielonych środków odurzających w okresach przypisanych M. T. , a ilości te ustalił sumarycznie nie wskazując dni , w których doszło do ich nabycia.

Takie procedowanie Sądu uniemożliwiło Sądowi II instancji wydanie orzeczenia reformatoryjnego w myśl art. 437 § 2 k.p.k. gdyż zebrane dowody na to nie pozwalały .

Podnieść z urzędu należy jeszcze to , że wydając wyrok Sąd Okręgowy w Łodzi w punkcie 2 skazał M. T. za popełnienie czynu z punktu XI wypełniającego dyspozycję art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku gdy w części wstępnej wyroku czyn ten określony został na XIV.

Z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia wynika , że czyn z punktu XI-przypisany to czyn zarzucony w punkcie XIV –części wstępnej wyroku. Prowadzi to wobec tego do wniosku , iż doszło w tym wypadku do oczywistej omyłki pisarskiej .

Odnośnie pozostałych zarzutów zawartych w apelacji, a dotyczących nie przyjęcia przez Sąd wypadku mniejszej wagi odnośnie czynu z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku oraz wysokości korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego z popełnienia przestępstwa Sąd Apelacyjny wydaje się być zwolnionym z odnoszenia się do nich z uwagi na podniesione z urzędu uchybienia , które skutkować musiały orzeczeniem kasatoryjnym , a które to i tak będą musiały zostać zweryfikowane przez sąd ponownie rozpoznający sprawę .

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżone orzeczenie i przekazał sprawę Sądowi okręgowemu w Łodzi do ponownego rozpoznania .

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd ustali :

- ilość narkotyków udzielonych przez oskarżonego po 31 sierpnia 2009 roku i w tym zakresie wyeliminuje tę ilość z opisu czynu pomniejszając tym samym ogólną liczbę narkotyków udzielonych w ramach czynu ciągłego ,

- ponownie przeanalizuje łączną wartość narkotyków i orzeknie o ewentualnym środku karnym z art. 45 k.k.,

- w zakresie czynu zarzuconego w punkcie XIV dokona jego prawidłowego określenia w części dyspozytywnej wyroku,

- rozpozna sprawę w składzie jednoosobowym, gdyż z uwagi na zakaz reformationis in peius ( apelacja obrońcy) nie będzie można przypisać M. T. popełnienia zbrodni,

- rozważy czy nie ograniczyć postępowania dowodowego do przesłuchania oskarżonego i świadków : R. S. i Ł. C. .

Na podstawie § 14 ust.1 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1348 ze zm.) sąd apelacyjny zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu adw. E. M. 738 zł tytułem nieopłaconych kosztów związanych z obroną z urzędu w postępowaniu przed Sądem II instancji.