Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2015 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Krzysztof Gąsior

Sędziowie SA w SO Stanisław Tomasik

SO Tomasz Ignaczak (spr.)

Protokolant sekr. sądowy Agnieszka Olczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Izabeli Stachowiak

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2015 roku

sprawy M. S.

oskarżonego z art. 177 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 14 stycznia 2015 roku sygn. akt VII K 564/14

na podstawie art. 437 § 1 i 2 kpk, art. 438 pkt 4 kpk, art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 629 kpk

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

-

ogranicza orzeczony w pkt 3 środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych jedynie do tych pojazdów, do których prowadzenia wymagane jest prawo jazdy kategorii A;

2.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zasądza od oskarżonego M. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 20 (dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt: IV Ka 132/15

UZASADNIENIE

M. S. został oskarżony o to, że:

w dniu 16 lipca 2014 roku w miejscowości B. kierując motocyklem K. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez to, że nie dostosował prędkości do panujących warunków w wyniku czego doprowadził do przewrócenia się motocykla, czym nieumyślnie spowodował obrażenia ciała naruszające czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni u swojej małoletniej pasażerki M. D., tj. o czyn z art. 177 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem z dnia 14 stycznia 2015 roku w sprawie VII K 564/14:

1.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne warunkowo umorzył na okres próby 2 lat;

2.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 500 zł. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

3.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 ( jednego) roku;

4.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 146,84 zł. tytułem zwrotu wydatków oraz 60 zł. tytułem opłaty.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez obrońcę oskarżonego.

Obrońca oskarżonego zaskarżył wyrok w części dotyczącej środka karnego na jego korzyść zarzucając w apelacji wyrokowi: rażącą niewspółmierność zastosowanego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 ( jednego) roku, podczas gdy oskarżony jest uczniem ostatniej klasy szkoły ponadgimnazjalnej o profilu mechanik, w której obowiązkowe są zajęcia nauki jazdy samochodem, zaś ich niezaliczenie spowoduje nieukończenie szkoły.

W konkluzji obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie orzeczenia o zakazie prowadzenia pojazdów mechanicznych. Wnosił o dopuszczenie dowodu z zaświadczenia ze szkoły oskarżonego na potwierdzenie informacji zawartych w apelacji.

Na rozprawie apelacyjnej Sąd Okręgowy na podstawie art. 452 § 2 KPK dopuścił dowód z dokumentu w postaci zaświadczenia z Zespołu Szkół (...) w P., z którego wynika, że oskarżony jest uczniem klasy III w zawodzie mechanik samochodowy, w której w II półroczu przewidziane są zajęcia obowiązkowe w postaci 30 godzin nauki jazdy samochodem. Ukończenie tych zajęć ma wpływ na klasyfikowanie ucznia i ukończenie przez niego szkoły.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego była w dużej mierze zasadna i doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku na korzyść oskarżonego.

Istotnie okazało się, że utrzymanie w mocy środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym doprowadzi do dalekosiężnych skutków, zwiększając represję przewidzianą w tym środku ponad miarę i czyniąc go rażąco niewspółmiernym do stopnia zawinienia oskarżonego.

Okazało się bowiem, że oskarżony jest uczniem klasy III w zawodzie mechanik samochodowy, w której w II półroczu przewidziane są zajęcia obowiązkowe w postaci 30 godzin nauki jazdy samochodem. Ukończenie tych zajęć ma wpływ na klasyfikowanie ucznia i ukończenie przez niego szkoły ( vide zaświadczenie z Zespołu Szkół (...) w P. k. 71, ujawnione dopiero na rozprawie apelacyjnej). Zatem zastosowanie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w konsekwencji doprowadziłoby do tego, że oskarżony nie ukończyłby szkoły i nie uzyskał zawodu, do którego przygotowuje się od 3 lat.

Tymczasem naruszenie przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym miało charakter nieumyślny – oskarżony nie potrafiąc jeździć motorem nie opanował go i doprowadził do jego przewrócenia, co pociągnęło za sobą konsekwencje w postaci obrażeń ciała pasażerki.

Zdaniem Sądu Okręgowego w tej sytuacji wystarczające będzie orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, co do których prowadzenia wymagane jest prawo jazdy kategorii A, czyli motocykli. Oskarżony wykazał się brakiem umiejętności w prowadzeniu takiego pojazdu, poruszając się tym pojazdem naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym – uzasadnia to orzekanie wobec niego zakazu prowadzenia takich właśnie pojazdów. Dlatego wniosek obrońcy o całkowite wyeliminowanie orzeczenia o zakazie prowadzenia pojazdów mechanicznych był zbyt daleko idący.

Z tych powodów Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że ograniczył orzeczony w pkt 3 środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych jedynie do tych pojazdów, do których prowadzenia wymagane jest prawo jazdy kategorii A.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok, jako słuszny i sprawiedliwy, zgodny z prawem karnym materialnym i wydany bez obrazy prawa karnego procesowego należało utrzymać w mocy.

Na marginesie Sąd Okręgowy wyraża przekonanie, że gdyby Sąd Rejonowy miał wiedzę wynikającą z zaświadczenia ze szkoły oskarżonego, nie orzekałby zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Przecież taki był – bardzo trafny i sprawiedliwy – koncept Sądu meriti, aby przez orzeczenie o warunkowym umorzeniu postępowania nie podcinać młodemu człowiekowi, jakim jest oskarżony, skrzydeł i umożliwić mu start w dorosłe życie. Niestety, ale prawdopodobnie na skutek niefrasobliwości samego oskarżonego wiedza o tym, jakie konsekwencje przyniesie orzeczony zakaz, ujawniła się dopiero po ogłoszeniu wyroku. Dlatego w/w zmiana zaskarżonego wyroku nie obciąża Sądu Rejonowego.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim na podstawie art. 634 KPK w zw. z art. 627 KPK i art. 629 KPK zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 20 zł. tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym, na które złożył się ryczałt za doręczanie pism i zawiadomień. Oskarżony nie ma nikogo na utrzymaniu, jest młodym, zdrowym mężczyzną, niedługo ukończy szkołę uzyskując intratny zawód mechanika i nic nie przemawia za tym, aby w jego przypadku odstępować od zasady ponoszenia przez skazanego kosztów postępowania karnego.

Z powyższych względów orzeczono jak w wyroku.