Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 86/15

POSTANOWIENIE

Dnia 26 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ireneusz Płowaś

Sędziowie: SO Aurelia Pietrzak (spr.)

SO Tomasz Adamski

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2015 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Powiatowego Rzecznika Konsumentów w I. działającego na rzecz R. W.

przeciwko W. K.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 22 października 2014 roku, sygn. akt I C 1066/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

Sygn. akt II Cz 86/15

UZASADNIENIE

Pozwany W. K. w sprawie z powództwa Powiatowego Rzecznika Konsumentów w I. działającego na rzecz R. W. o zapłatę, wniósł o wyłączenie od jej rozpoznania Sędziego Sądu Rejonowego w Inowrocławiu K. M.. Zdaniem pozwanego, Sędzia referent jest stronnicza i w sposób nieprawidłowy prowadzi postępowanie w sprawie.

Postanowieniem z dnia 22 października 2014 r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu oddalił wniosek na podstawie art. 49 k.p.c. a contrario (sygn. akt I C 1066/13).

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd Rejonowy powołał się na przepisy art. 48-49 k.p.c. i wskazał, że Sędzia referent złożyła oświadczenie, z którego wynika, że nie zna osobiście żadnej ze stron toczącego się postępowania i w związku z powyższym nie istnieją żadne przesłanki, które mogłyby budzić wątpliwości co do jej bezstronności w sprawie. Ponadto Sąd podniósł, że przeświadczenie pozwanego co do tego, że Sędzia prowadzi proces stronniczo, nieobiektywnie, wadliwie, z naruszeniem przepisów prawa procesowego regulujących dopuszczenie przez Sąd dowodu z opinii biegłego, nie jest przesłanką do żądania wyłączenia. Pozwany może bowiem zwalczać potencjalne niekorzystne dla siebie orzeczenie wydane przez Sąd przy pomocy apelacji, nie może natomiast poprzez składanie nieuzasadnionego wniosku o wyłączenie sędziego wpływać na skład sądu rozpoznającego sprawę, w której jest stroną.

Zażalenie na postanowienie złożył pozwany i w istocie domagał się jego zmiany poprzez uwzględnienie wniosku. Zdaniem skarżącego, Sąd Rejonowy nie odniósł się do podnoszonych przez niego zarzutów dotyczących negatywnego nastawienia Sędziego do jego osoby i faworyzowania drugiej strony procesu. Wskazał także, że Sąd nie ustosunkował się do zarzutu przedawnienia dochodzonego roszczenia, a także bezzasadnie dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne, a zarzuty w nim podniesione stanowią jedynie polemikę z prawidłowym rozstrzygnięciem Sądu Rejonowego. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd I instancji w należyty sposób ustosunkował się do sformułowanych przez niego zarzutów.

W ocenie Sądu Okręgowego, nie ulega wątpliwości, że w rozpoznawanej sprawie nie ma podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanego o wyłączenie Sędziego K. M.od rozpoznania sprawy I C 1066/13 skoro wniosek ten, jak trafnie wskazał Sąd I instancji nie został oparty na przesłankach ustawowych.

Przyczyny, na które powołuje się skarżący dotyczące ewentualnych uchybień w toku prowadzonego przez Sędziego postępowania w sprawie nie uzasadniają jego wniosku. Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 1972 r. (I PZ 9/72), podstawą wyłączenia sędziego nie może być powołana przez stronę wadliwość oceny prawnej sprawy, bowiem kwestia ta może być badana jedynie w drodze zaskarżenia ewentualnego niekorzystnego rozstrzygnięcia. Co więcej, nawet wadliwości o charakterze proceduralno-porządkowym nie stanowią podstawy wyłączenia, jeżeli nie są wyrazem stronniczości ze strony sędziego. Zarzut strony, że sędzia prowadzi postępowanie z naruszeniem przepisów procesowych, nie może być skuteczną podstawą wniosku o wyłączenie sędziego przewidzianego w art. 49 k.p.c. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 maja 1974 r., I CZ 48/74). Oznacza to, że takie zarzuty, jak nieuwzględnienie kwestii przedawnienia roszczenia, czy dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, skarżący będzie mógł podnieść w przypadku zaskarżenia orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie. Jednocześnie na tej tylko podstawie nie można skutecznie domagać się wyłączenia Sędziego od rozpoznania sprawy.

Wskazać również należy, na co trafnie zwrócił uwagę Sąd Rejonowy, że do wyłączenia sędziego na podstawie art. 49 k.p.c. istotne są nie subiektywne wrażenia strony o konieczności wyłączenia sędziego, lecz konkretne fakty, świadczące o różnym traktowaniu stron, nieprzychylności wobec jednej ze stron, co uzasadniać mogłoby subiektywne wątpienie o bezstronności sędziego. Tylko takie traktowanie może u strony wywoływać wątpliwości co do bezstronności sędziego i stać się przyczynkiem do wyłączenia sędziego. Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji słusznie ocenił, że pozwany nie przedstawił takich konkretnych okoliczności, które świadczyłyby o stronniczości Sędziego i faworyzowaniu drugiej strony procesu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy oddalił zażalenie jako bezzasadne na mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

II Cz 86/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE