Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 14 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Piotr Rajczakowski

SO Aleksandra Żurawska

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2015 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

zażalenia dłużnika Z. Ż. na postanowienie Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 10 lutego 2015 r., sygn. akt I Co 4389/12

w sprawie z wniosku wierzycieli Banku (...) SA w W. oraz (...) Bank (...) S.A. w W.

prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Świdnicy – J. P. / KM 3013/12 /

p o s t a n a w i a:

odrzucić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 lutego 2015 r., Sąd Rejonowy odrzucił skargę dłużnika Z. Ż.. W uzasadnieniu wskazano, że zarządzeniem doręczonym dłużnikowi w dniu 26 stycznia 2015 r., / awizowane w dniach 10 i 19 stycznia 2015 r. /, został on wezwany do uiszczenia opłaty od skargi w kwocie 100 zł oraz usunięcia jej braków formalnych poprzez złożenie 3 odpisów skargi w terminie tygodniowym pod rygorem jej odrzucenia. Termin ten bezskutecznie upłynął 2 lutego 2015r., co zgodnie z treścią art. 767 ³ kpc skutkowało jej odrzuceniem.

W zażaleniu na powyższe postanowienie, dłużnik wnosząc o jego uchylenie podniósł, że w swojej skardze wskazał on adres do korespondencji, gdyż od dłuższego czasu zamieszkuje w tejże nieruchomości wraz z matką, która jest w podeszłym wieku oraz wymaga stałej opieki. Jednakże w dniach 10 i 19 stycznia 2015 r., nie otrzymał on informacji o konieczności odbioru kierowanej do niego korespondencji, a o jej istnieniu zorientował się dopiero z treści zaskarżonego postanowienia. Ponadto, przedstawił on oświadczenie pielęgniarki opiekującej się matką dłużnika, iż w dniu 19 stycznia nie stwierdziła obecności doręczyciela jak i faktu przedstawienia przez niego awiza, zaś w soboty / co tyczy się dnia 10 stycznia / nie jest praktykowane doręczenia korespondencji urzędowej.

Sąd Okręgowy zważył:

Zażalenie podlegało odrzuceniu.

Przede wszystkim wskazać należy, że postanowieniem z dnia 27 lutego 2015 r. Komornik na wniosek wierzyciela umorzył postępowanie. Oznacza to więc, że na podstawie art. 826 kpc uchylone zostały wszystkie dokonane czynności egzekucyjne w tym i czynność komornika w postaci opisu i oszacowania, na którą skargę złożył dłużnik. W takiej sytuacji trzeba uznać, iż dłużnik utracił interes prawny do zaskarżenia orzeczenia o odrzuceniu skargi na czynność komornika, która na skutek umorzenia egzekucji uległa uchyleniu. Brak zaś istnienia tegoż interesu sprawia, że należało uznać środek zaskarżenia, tj. zażalenie za niedopuszczalne, co z kolei na podstawie art. 373 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc, skutkowało odrzuceniem go.

Niezależnie od powyższego, trzeba zauważyć, że datą doręczenia korespondencji nie podjętej w terminie jest data, w której bezskutecznie upłynął termin do odbioru złożonego pisma. Jest to wprawdzie tylko fikcja doręczenia, ale fikcja prawnie skuteczna, tzn. pociągająca za sobą wszelkie skutki doręczenia. Pozostawienie zatem zawiadomienia o miejscu złożenia pisma w sposób przewidziany w art. 139 § 1 kpc uzasadnia przyjęcie domniemania faktycznego, że dotarło ono do adresata najpóźniej z dniem ustania przyczyny, która uniemożliwiła doręczenie zwykłe. Jak wynika z analizy akt sprawy, wezwanie do opłacenia i uzupełnienia braków formalnych skargi na czynności komornika zostało uznane za doręczone z dniem 26 stycznia 2015 r., a powodem tego było niepodjęcie dwukrotnie awizowanej przesyłki w placówce pocztowej. Sąd Rejonowy prawidłowo kierując wezwanie na adres wskazany przez dłużnika w skardze, zasadnie przyjął, że wobec powyższego, korespondencję tę należało uznać za skutecznie doręczoną, a zatem to od ww. daty rozpoczął bieg terminu do opłacenia skargi i usunięcia jej braków formalnych. Powyższej fikcji doręczenia nie podważyły skutecznie okoliczności podnoszone przez skarżącego w zażaleniu. Przede wszystkim nie polega na prawdzie jego stanowisko, że doręczenie przesyłek sądowych kierowanych do osób fizycznych, przez obecnego operatora, nie jest praktykowane w soboty. Również za nieskuteczne i sporządzone jedynie na potrzeby wniesionego zażalenia należało uznać przedłożone przez skarżącego pisemne oświadczenie opiekunki jego matki, która w dniu 19 stycznia 2015 r. / a zatem dopiero w dniu pozostawienia drugiego awizo / miała rzekomo przebywać pod wskazanym przez dłużnika adresem. Skoro zatem adresowane do dłużnika wezwanie nie zostało przez niego wykonane, Sąd Rejonowy zasadnie odrzucił wniesioną przez niego skargę.