Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 1071/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSR del. B. K.

Protokolant:

st. sekr. sądowy B. K. (1)

po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2013r. w Olsztynie

sprawy A. J. i I. J. działających w ramach spółki cywilnej (...), Z. Ś. oraz B. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

przy udziale zainteresowanych (...). I (...) + (...) + (...) + (...) Spółki z o.o. w (...) Spółki z o.o. we W.

o ustalenie płatnika składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i FGŚP

na skutek odwołania A. J. i I. J. działających w ramach spółki cywilnej (...), Z. Ś. oraz B. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 12 lutego 2013 r.

(...)- (...) RWA: (...)450- (...)

oraz

z dnia 12 lutego 2013 r.

(...)- (...) RWA: (...)450- (...)

o d d a l a o d w o ł a n i a

/-/ del. SSR B. K.

IV U 1071/13

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 12 lutego 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., na podstawie art. 83 ust. 1 i art. 4 pkt 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.), art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ( Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.), art. 104 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), art. 9 ustawy z 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. Nr 158, poz. 1121 ze zm.), stwierdził, że płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych B. Z. i Z. Ś. w okresie od 1 lutego 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. jest (...) s.c. A. J., I. J..

Od powyższych decyzji odwołanie złożyli płatnik składek – (...) s.c. A. J., I. J. oraz ubezpieczone B. Z. i Z. Ś.. Odwołujący wnieśli o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, że płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych B. Z. i Z. Ś. w okresie od 1 lutego 2012 r. do 31 października 2012 r. jest (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W., a od 1 listopada 2012 r. do 1 stycznia 2013 r. jest(...). (...) + (...) + (...) + (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O..

W odpowiedzi na odwołania Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji wskazując, iż przeprowadzone przez ZUS postępowanie w pełni potwierdziło fakt, że odwołujące B. Z. i Z. Ś. w okresie objętym decyzją świadczyły pracę na rzecz (...) s.c. A. J., I. J., co w ocenie ZUS daje podstawę do przyjęcia, że to właśnie ten podmiot winien opłacić składki na ubezpieczenia.

Postanowieniami z dnia 30.04.2013r. i z dnia 24.06.2013r. Sąd zarządził połączenie spraw IV U 1072/13 (z odwołania B. Z.) i IV U 1071/13 (z odwołania (...) s.c. A. J., I. J.) oraz (...) ( z odwołania Z. Ś. ) i IV U 1073/13 ( z odwołania (...) s.c. A. J., I. J. ) do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod numerem IV U 1071/13.

Wezwani do udziału w sprawie w trybie art. 477 ( 11) k.p.c. (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W., (...) (...) + (...) + (...) + (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., nie zajęły żadnego stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 18 marca 1999r. A. J. i I. J. zawarły umowę spółki cywilnej, której przedmiotem działalności jest działalność gastronomiczna, usługi gastronomiczne, handel artykułami spożywczymi i przemysłowymi, produkcja żywności – z wyjątkiem towarów, którymi obrót wymaga uzyskania koncesji lub szczególnych zezwoleń. Wymienione działają pod firmą (...) s.c. A. J. I. J.. B. Z. i Z. Ś. były zatrudnione przez (...) s.c. A. J., I. J.: Z. Ś. od dnia 01.11.1996r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, natomiast B. Z. na czas określony do 2014r. Odwołujące pracowały na stanowisku sprzedawczyń w barze (dowód: umowa spółki cywilnej k. 39-42, zeznania Z. Ś. k. 190v-191, B. Z. k.191-191v, A. J. k.191v-192 umowa o pracę k. 6 akt sprawy IV P 29/13).

Na przełomie roku 2011 i 2012 odwołujące A. J. i I. J. prowadziły rozmowy z przedstawicielami (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będącą agencją pracy tymczasowej, która złożyła wymienionym ofertę na świadczenia usług.

W dniu 2 stycznia 2012 r. strony (...) s.c. A. J., I. J.i (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. zawarły umowę - porozumienie, na podstawie której zgodnie z art. 23 ( 1 )Kodeksu pracy dotychczasowy pracodawca (...) s.c. A. J., I. J. przekazuje, a nowy pracodawca (...) sp. z o.o. przyjmuje z dniem 1 lutego 2012r. wszystkich pracowników w/g załączonego wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do umowy na identycznych warunkach, jakie pracownicy mieli do 31 stycznia 2012 r., bez szkody dla pracowników (dowód:umowa – porozumienie k. 14).

Pismem z dnia 1 lutego 2012r. (...) s.c. A. J., I. J. zawiadomiła pracowników o przejściu pracowników na nowego pracodawcę, którym będzie (...) sp. z o.o. we W. (dowód informacja o przejściu pracowników na nowego pracodawcę k. 14 akt IV P 1073/13).

W dniu 1 lutego 2012r. (...) s.c. A. J., I. J. zwana usługobiorcą, i (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. zwana usługodawcą, zawarły umowę o świadczenie usług, w ramach której usługodawca do realizacji usług oddeleguje osoby, zwane „wykonawcami”. Paragraf 1 umowy stanowił, że przez wykonawcę rozumie się osobę zatrudnioną u usługodawcy na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Wykonawcami będą wyłącznie osoby przejęte przez usługodawcę od usługobiorcy na podstawie umowy – porozumienia, których lista stanowi załącznik do tej umowy – porozumienia. Zgodnie z postanowieniami § 3 ust. 4 i 5 umowy o świadczenie usług, wykonawcy usługodawcy oddelegowani do usługobiorcy zobowiązani są do wykonywania obowiązków odpowiednich do stanowiska i działu oddelegowania. Szczegółowy zakres obowiązków wykonawców biorących udział w realizacji niniejszej umowy będą określały osoby wskazane przez usługobiorcę. Osoba wskazana przez usługobiorcę zobowiązana jest w dniu rozpoczęcia wykonania usług dostarczyć wykonawcy szczegółowy zakres obowiązków oraz ramowy czas wykonania usług do podpisania oraz przekazać w/w dokument tego samego lub następnego dnia do usługodawcy. Wykonawcy oddelegowani przez usługodawcę zobowiązani są do stosowania się do merytorycznych wskazówek osób wyznaczonych przez usługobiorcę, które określają w szczególności zakres obowiązków wykonawców jednakże nie podlegają im służbowo. W § 5 ust. 1 strony ustaliły, że podstawą wystawienia faktury będzie rozliczenie realizacji usług sporządzone wg zasad określonych w ust. 3, a ponadto usługodawca przyznaje rabat w wysokości 40 % kosztów (na które składają się ZUS oraz podatek od wynagrodzeń) w okresie pierwszych 3 lat. W dalszych postanowieniach umowy zaznaczono, że umowa została zawarta na czas określony 3 lat, zaznaczając jednocześnie, że cesja wierzytelności wynikających z umowy może nastąpić wyłącznie za uprzednią zgodą usługobiorcy wyrażoną w formie pisemnej pod rygorem nieważności, z tym, że to ograniczenie cesji nie dotyczy cesji na rzecz (...). (...) + (...), H.. 3, (...) B., jako 100 % udziałowca (...) Sp. z o.o. we W. (dowód: umowa o świadczenie usług k. 14).

Od 1 lutego 2012r. zarówno B. Z. jak i Z. Ś. w dalszym ciągu wykonywały taką samą pracę, za takie samo wynagrodzenie i w tym samym miejscu na rzecz (...) s.c. A. J. i I. J.. W żadnym stopniu nie zmienił się sposób świadczenia pracy. Od tego też czasu nikt z pracowników spółki (...) nie kontaktował się z pracownikami s.c. (...). (...) spółka z o.o. nie zapewniała środków ochrony, ani środków czystości. Rzeczy te, podobnie, jak całe zaopatrzenie potrzebne do funkcjonowania s.c. (...) były finansowane ze środków spółki cywilnej. Pracownicy nie występowali do spółki (...) z wnioskami o udzielenie urlopów wypoczynkowych. Ustalali między sobą, w jakim terminie będą korzystać z urlopu wypoczynkowego, a następnie datę planowanego urlopu ustalali z J. G. pełniącym funkcję kierownika, lub z samymi właścicielkami. Zarówno przed 1 lutego 2012r. , jak i po tej dacie J. G. oraz obie wspólniczki nadzorowali pracę wszystkich pracowników świadczących pracę w punktach gastronomicznych należących do s.c. (...). (...) s.c. co miesiąc przygotowywała zestawienie godzin pracy poszczególnych pracowników i drogą elektroniczną dane te były wysyłane do W.. W każdym miesiącu s.c. (...) wysyłała spółce (...) równowartość wynagrodzeń netto pracowników oraz równowartość 60% kosztów związanych ze składką na ubezpieczenie społeczne oraz zaliczką na podatek dochodowy. Następnie (...) wystawiał s.c. (...) fakturę za świadczenie usług, która obejmowała wynagrodzenia netto pracowników oraz 60% należności publicznoprawnych oraz podatek VAT. Listy wynagrodzeń dla pracowników sporządzała spółka (...), a następnie przesyłała ją do s.c. (...), która dokonywała jej sprawdzenia pod względem matematycznym i formalnoprawnym. Listy płac zawierały pełne wyliczenie wynagrodzenia brutto, wysokość naliczonych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz wysokość zaliczki na podatek dochodowy. Faktycznie spółka (...) nie odprowadzała składek na ubezpieczenia. Wynagrodzenie za pracę wpływało na konto każdego z pracowników. Do listopada 2012r. wynagrodzenie za pracę było wypłacane terminowo. Z dniem 01 listopada 2012r. B. Z. i Z. Ś. zostały przejęte przez nowego pracodawcę tj. (...). (...) (...) + (...) +(...)+ (...) sp. z o.o. w O.. Również i tym przypadku, ani przedstawiciele spółki z o.o. (...), ani (...) (...) (...)+(...)+(...)+ (...) sp. z o.o. nie spotkali się z pracownikami świadczącymi pracę na rzecz s.c. (...) ( dowód: zeznania A. J. k.191v-192, przykładowa lista płac oraz potwierdzenia wpływu wynagrodzenia na konto, informacja o przejściu k.14 akt IV U 1073/13,k. 9 akt IVP 29/13, faktury VAT k.96-105)

W dniu 25 października 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. złożył w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia Fabrycznej w VIII Wydziale Gospodarczym wniosek o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika (...) sp. z o.o. we W.. Organ rentowy wskazał we wniosku, że spółka nie dopełniła obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i jej zadłużenie z tego tytułu na dzień 18 października 2012r. wynosiło ogółem 24.574.109,70 zł. Postanowieniem z dnia 16 listopada 2012r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu VIII Wydział Gospodarczy ds. upadłościowych i naprawczych zabezpieczył majątek dłużnika (...) sp. z o.o. we W. przez ustanowienie tymczasowego nadzorcy sądowego w osobie A. Ł., a następnie postanowieniem z dnia 26 listopada 2012r. zabezpieczył majątek w sposób dalej idący przez ustanowienie nad majątkiem zarządu przymusowego, wyznaczając zarządcę przymusowego w osobie A. Ł.. Postanowieniem z dnia 23 stycznia 2013r. Sąd Rejonowy we Wrocławiu na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości sp. (...), gdyż majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarczał na zaspokojenie kosztów postępowania. Wynik finansowy za pierwsze 8 miesięcy działalności spółki, tj. od daty jej zawiązania do końca 2011r. zamknął się stratą w wysokości 405.868.56 zł. Na podstawie analizy rachunku zysków i strat można stwierdzić, że koszty znacznie przewyższały osiągane przychody. Suma bilansowa wynikająca z bilansu na dzień 31 grudnia 2011r. to 2.876.753,72 zł, z czego 100 ℅ stanowiły aktywa obrotowe. W pasywach spółka wykazała zobowiązania na kwotę 3.085.622,29 zł. Na podstawie analizy tego bilansu można stwierdzić, że sytuacja spółki na koniec roku 2011 była bardzo zła (dowód: sprawozdanie finansowe (...) spółki z o.o. k. 72B).

Zarówno B. Z. jak i Z. Ś. nie otrzymały wynagrodzenia za pracę za miesiąc grudzień 2012r. Jednocześnie powzięły wiadomość, że od dłuższego czasu nie były odprowadzane za nie składki na ubezpieczenia społeczne. Wyrokami z dnia 25 czerwca 2013r. Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie zasądził od pozwanego (...). –(...) (...) (...) (...)+(...)+ (...) sp. z o.o. w O. na rzecz odwołujących wynagrodzenie za pracę za miesiąc grudzień 2012r. oraz ekwiwalent za urlop wypoczynkowy i zobowiązał pozwanego do wydania świadectwa pracy . Od stycznia 2013r. obie odwołujące świadczą pracę na rzecz s.c. (...) na postawie umów o pracę. (dowód: k.41 akt sprawy IV P 29/13, kopia wyroku k. 106, zeznania Z. Ś. k.190v i B. Z. k.191 191v)).

Decyzją z dnia 16 września 2013r. Marszałek Województwa (...) orzekł o wykreśleniu z Krajowego Rejestru Agencji (...) podmiotu (...) (...) (...) +(...) +(...) + (...) sp. z o.o. w O. (dowód: decyzja k. 186-187).

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, że odwołania nie zasługują na uwzględnienie.

Co do zasady, należy podzielić pogląd odwołującej s.c. (...), że dla przyjęcia przejścia, o którym mowa w art. 23 ( 1 )k.p. bez znaczenia może pozostawać kwestia tego, czy została przeniesiona na nowego pracodawcę własność składników majątkowych. Z przejściem mamy bowiem do czynienia również w przypadku przejęcia zadań. Mając jednak na uwadze poczynione w sprawie ustalenia, należy stwierdzić, że zawarte przez s.c. (...), ze spółką z o.o. (...) porozumienie o przejęciu pracowników w żadnym stopniu nie miało na celu faktycznego przejęcia, o którym mowa w art. 23 ( 1 )k.p. Pracownicy, w tym B. Z. i Z. Ś. otrzymali wprawdzie informację, iż od 1 lutego 2012 roku ich pracodawcą jest (...) sp. z o.o., jednakże nigdy nie doszło do spotkania z nowym pracodawcą i nie on też decydował o sposobie i warunkach świadczenia pracy przez pracowników. Jedyną zmianą, jaka zaszła w stosunku do pracowników po dniu 1 lutego 2012r. był fakt wypłacania pracownikom wynagrodzenia przez nowy podmiot. Wszystkie inne warunki ich pracy i płacy pozostały takie same, jak przed datą 1 lutego 2012 r. Należy bowiem zauważyć, że zarówno B. Z. jak i Z. Ś. nadal pracowały w tym samym miejscu i według tych samych zasad, pod faktycznym kierownictwem i nadzorem dotychczasowego płatnika składek, czyli s.c. (...)”. Wszelkie bieżące czynności związane z procesem pracy podejmowała nadal wobec odwołującej s.c. (...) i ona też wyłącznie korzystała z efektów jej pracy. Jedynie wynagrodzenie za pracę było fizycznie wypłacane przez sp. z o.o. (...), a następnie przez spółkę z o.o.(...)jednakże z pieniędzy faktycznie przekazanych na ten cel przez odwołującą s.c. (...). Jak wynika bowiem z zawartej przez s. c. (...) ze sp. z o.o. (...) umowy o świadczenie usług, sp. (...) od dnia 1 lutego 2012r. występowała w roli usługodawcy, który zobowiązał się do realizacji usług na rzecz s.c. (...). Co istotne, treść postanowień § 5 wymienionej umowy, w zestawieniu z relacjami A. J. jednoznacznie wskazuje, że sp. (...) nie miała osiągać żadnego zysku z tytułu zawartej umowy, gdyż za wykonaną usługę pobierała równowartość wynagrodzeń netto pracowników powiększonych o 60% należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i zaliczki na podatek dochodowy. Pojawia się zatem pytanie, kto i z jakich środków miał finansować pozostałe koszty należności publicznoprawnych za zatrudnionych pracowników, zwłaszcza, że (...) przyznawała usługobiorcy rabat w wysokości 40 % kosztów, na które składały się koszty ZUS oraz podatek od wynagrodzeń. Gdyby przyjąć, jak twierdzi odwołująca s.c. (...), że doszło do przejęcia pracowników, to w jakim celu korzystać miała z tego rabatu, skoro to nie ona była pracodawcą, a co za tym idzie płatnikiem składek. W efekcie zawartych umów doszło do sytuacji, w której sp. z o.o. (...) na podstawie przekazanych przez s.c. (...) kwot płaciła pracownikom wynagrodzenie netto, nie odprowadzając za pracowników należności publicznoprawnych, do których, zgodnie z zawartą umową o świadczenie usług, musiałaby jeszcze „dokładać”.

Mając powyższe na uwadze, należy zgodzić się ze stanowiskiem organu rentowego, że nie doszło do przejęcia pracowników s.c. (...) a wszystkie czynności z tym związane, a więc podpisanie umowy porozumienia o przejęciu pracowników, przekazanie akt osobowych, a następnie podpisanie umowy o świadczeniu usług, były zdaniem Sądu, czynnościami pozornymi, mającymi na celu obejście przepisów prawa (art. 58 § 1 k.c.).

Sąd dał wiarę zeznaniom B. Z., Z. Ś. i A. J. , w tym zakresie w jakim uzupełniają się one co do zakresu obowiązków obu pracownic, sposobu wykonywania pracy, tożsamości wykonywanych zadań, miejsca pracy i sprawowanego nadzoru gdyż są one jednoznaczne i konsekwentne. Za niewiarygodne natomiast Sąd uznał te twierdzenia A. J., iż miała pełne podstawy uważać, że (...) spółka z o.o. jest przedsiębiorcą mającym środki finansowe (dotacje) i będącym należycie realizować zobowiązania publicznoprawne. Przeczą temu wskazane wyżej postanowienia umowy o świadczenie usług, nieprawdopodobne w relacjach między podmiotami gospodarczymi oraz sytuacja finansowa spółki. Odwołująca nie przedstawiła żadnych wiarygodnych dowodów, które mogłyby uzasadniać przyjęcie takich rozwiązań. Zupełnie niezrozumiałe jest powoływanie się przez nią na zapewnienia spółki z o.o.. (...) o otrzymaniu dużej dotacji unijnej na terenie Niemiec, zwłaszcza że przedstawione na tę okoliczność rzekome dokumenty były w języku niemieckim i tak naprawdę odwołująca nie wiedziała, czego dotyczą. Twierdzenia odwołującej, co do rzeczywistych i zgodnych z prawem działań firmy są absolutnie nieprzekonywujące i niewiarygodne. Na podkreślenie zasługuje fakt, że (...) spółka z o.o. powstała 25 maja 2011r. ( data rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym ). Nie mogła więc być przedsiębiorcą znanym na rynku, posiadającym renomę, budzącym zaufanie, szczególnie jeżeli wezmie się pod uwagę, że jej jedynym wspólnikiem była spółka prawa niemieckiego, co do której A. J. nie posiadała jakiejkolwiek wiedzy.

Trudno też w warunkach opisanych wyżej mówić o pracowniku tymczasowym, czy też pracy tymczasowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz.U. nr 166 poz. 1608 ze zm.). Interpretacja prezentowana przez s.c. (...) jest sprzeczna z regulacją zawartą w powołanej wyżej ustawie.

Należy również podkreślić, że dla oceny zasadności spornej decyzji bez wpływu pozostaje fakt, że wyrokami z dnia 06 maja 2013r. i 25 czerwca 2013r. Sąd Rejonowy w Olsztynie w sprawie IV P 29/13 i IV P 23/13 zasądził od sp. z o.o.(...) w O. na rzecz Z. Ś. i B. Z. wynagrodzenie za pracę za miesiąc grudzień 2012r. i ekwiwalent za urlop wypoczynkowy oraz zobowiązał tę spółkę do wydania świadectwa pracy. Przede wszystkim należy podnieść, że ani organ rentowy, ani (...) s.c. nie byli stronami wymienionego postępowania, postępowanie to dotyczyło roszczenia o wynagrodzenie za pracę. Podstawą zaś rozstrzygnięcia niniejszego sporu są przepisy prawa ubezpieczeń społecznych. Dodać jednocześnie trzeba, że zasadą wynikającą z art. 365 k.p.c. jest, że prawomocne orzeczenie nie ma mocy wiążącej wobec wszystkich. Wiąże, po pierwsze, strony. Z kolei wobec innych osób niż strony procesu, orzeczenie jest skuteczne jeżeli mamy do czynienia z tzw. rozszerzoną prawomocnością materialną orzeczenia, co w zasadzie ma miejsce ,,w wypadkach wskazanych w ustawie". Związanie prejudycjalne innego sądu w innej sprawie treścią wydanego uprzednio orzeczenia oznacza natomiast, że sąd ten nie może dokonać odmiennej oceny prawnej roszczenia, wówczas gdy w tej innej sprawie występują te same strony albo osoby objęte rozszerzoną prawomocnością, a ponadto pomiędzy prawomocnym orzeczeniem oraz toczącą się sprawą zachodzi szczególny związek polegający na tym, że prawomocne orzeczenie oddziałuje na rozstrzygnięcie w toczącej się sprawie ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2012r., V CSK 305/11). Na uwagę zasługuje również stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale SN z dnia 21 września 2004r., II UZP 8/04, w którym Sąd ten stwierdził, że żaden z wymienionych w art. 365 § 1 k.p.c. podmiotów nie może negować faktu istnienia prawomocnego orzeczenia i jego treści, niezależnie od tego, czy był, czy nie był stroną tego postępowania. Moc wiążąca (...) nie oznacza jednak związania tym wyrokiem Sądu orzekającego w innej sprawie". Należy tu podkreślić, że mocy wiążącej prawomocnego orzeczenia z art. 365 § 1 k.p.c. nie można rozpatrywać w oderwaniu od art. 366 k.p.c., stosownie do którego przymiot powagi rzeczy osądzonej odnosi się tylko "do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a ponadto tylko między tymi samymi stronami." Granice przedmiotowe powagi rzeczy osądzonej określa przedmiot rozstrzygnięcia i jego podstawa faktyczna, natomiast jej granice podmiotowe obejmują tożsamość obydwu stron procesu, a więc powoda i pozwanego, a także ich następców prawnych. Sprawa o sprostowanie protokołu powypadkowego jest przedmiotowo inna, niż sprawa z zakresu ubezpieczeń społecznych o świadczenie rentowe ( patrz też wyrok SN z dnia 18 października 2011r., I PK 54/11).

Stosownie do przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych płatnikiem składek jest jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna pozostająca z inną osobą fizyczną w stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tej osoby ubezpieczeniami społecznymi (art. 4 pkt 2a). Płatnikiem składek w stosunku do pracownika jest jego pracodawca, a tym jak wynika z poczynionych ustaleń była cały czas s.c. (...). W konsekwencji to ta spółka jest zobowiązana do uiszczenia składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych B. Z. i Z. Ś. w okresie od 1 lutego 2012 r. do 31 grudnia 2012r.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych za osobę pozostającą w stosunku pracy, w stosunku służbowym albo odbywającą służbę zastępczą składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca.

Stosownie do art. 104 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, opłacają pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym.

Zgodnie z art. 9 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, przedsiębiorca o którym mowa w art. 2 ust. 1, prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą również na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy w Europejskim Obszarze Gospodarczym w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oddział banku zagranicznego, oddział instytucji kredytowej lub oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń, a także oddział lub przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego, zwany dalej pracodawcą jest obowiązany opłacać składki za pracowników na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Na marginesie należy zaznaczyć, że sąd pominął wniosek o dołączenia do akt załącznika do protokołu, jako wniosek spóźniony, bowiem 08.11.2013r. przewodniczący zamknął rozprawę a brak było podstaw do jej otwarcia bowiem sprawa została dostatecznie wyjaśniona.

Mając zatem powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c. oddalił odwołania, jako bezzasadne.

del. SSR B. K.