Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku E. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o wypłatę wstrzymanej emerytury

na skutek apelacji E. M.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

z dnia 13 stycznia 2012 r. sygn. Akt VIII U 2273/11

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od wnioskodawczyni na rzecz strony pozwanej kwotę 120,- zł tytułem zwrotu kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13.I.2012 r. Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu oddalił odwołanie E. M. od decyzji ZUS z dnia 27.IX. 2011 r. na podstawie, której wstrzymano jej od 1.X.2011 r. wypłatę świadczenia emerytalnego.

Sąd ustalił, że ur. (...) wnioskodawczyni nabyła prawo do emerytury wcześniejszej od 27.V.2009 r. Do dnia nabycia prawa do świadczenia wnioskodawczyni kontynuowała zatrudnienie w Urzędzie Miejskim W.. Zaskarżoną decyzją ZUS wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę emerytury od 1.X.2011 r. z uwagi na to, że z dniem 1.I.2011 r. wszedł w życie przepis art. 103a ustawy z dnia 17.XII.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, na mocy którego prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Powyższe uregulowania dotyczą także emerytów, którzy ukończyli wiek 60 lat kobiety i 65 lat mężczyźni.

O powyższym wnioskodawczyni została poinformowana.

W oparciu o dokonane ustalenia Sąd uznał odwołanie za niezasadne. Powołał się na art. 103a, który został - w myśl art. 6 ustawy z dnia 21.XI.2008 r. o emeryturach kapitałowych (Dz.U. Nr 228, poz. 1507 ze zmian.) - wprowadzony do ustawy z dnia 17.XII.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (tekst jednolity: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zmian.).

Z art. 103a wynika, że prawo do emerytury lega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Dotyczy to emerytów, którzy ukończyli wiek wynoszący 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Osoba zatem, która na dzień wejścia w życie ustawy pobiera emeryturę i nadal pracuje, a chce pobierać świadczenie, musi rozwiązać stosunek pracy.

Sąd powołał się też na wyroki Sądu Najwyższego dotyczące tego problemu oraz na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 7.II.2006 r., w których wyrażono pogląd, że umożliwienie pobierania świadczeń emerytalnych bez przerwania działalności zarobkowej u dotychczasowego pracodawcy wykracza poza konstytucyjny zakres prawa do zabezpieczenia społecznego po osiągnięciu wieku emerytalnego (art. 67 ust. 1 Konstytucji). Jest to przywilej, który może podlegać ograniczeniom ze względu na prowadzenie przez państwo określonej polityki społecznej (np. w zakresie zatrudnienia). W sytuacji kontynuowania zatrudnienia następuje wstrzymanie wypłaty świadczenia. Po ustaniu przyczyny zawieszenia wypłaty emerytury, prawo do niej jest realizowane.

Świadczenie wnioskodawczyni przysługuje od 27.V.2009 r. – prawo do emerytury wcześniejszej powstało zatem przed dniem wejścia w życie znowelizowanego przepisu ustawy o FUS. Pobierała ona świadczenie kontynuując jednocześnie zatrudnienie u dotychczasowego pracodawcy, na rzecz którego wykonywała pracę bezpośrednio przed nabyciem prawa do emerytury.

Apelacją powyższy wyrok zaskarżyła wnioskodawczyni wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Domagała się ewentualnie zawieszenia postępowania do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Trybunał Konstytucyjny.

Powołała się na swoją pracę w Urzędzie Miejskim W., którą kontynuuje od 1985 r. (27 lat). Jest pracownikiem z dużym doświadczeniem zawodowym. Nabór na stanowiska urzędnicze jest otwarty i konkurencyjny. W przypadku rozwiązania stosunku pracy nie miałaby możliwości ubiegania się o ponowne zatrudnienie. Uważa, że art. 6 ustawy z 16.XII.2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, który wprowadził zmiany w ustawie o FUS jest niezgodny z Konstytucją. „Prawo nie powinno działać wstecz”. W przypadku zwolnienia się z pracy traci przysługującą jej za 2 lata nagrodę jubileuszową za 40 lat pracy. Zaciągnęła też pożyczkę z Zakładowego Funduszu Socjalnego i kredyt w Banku na remont mieszkania.

Sąd Apelacyjny zważył:

Apelacja wnioskodawczyni nie jest zasadna.

Sąd prawidłowo, zgodnie z obowiązującymi przepisami, rozstrzygnął, że wnioskodawczyni nie ma prawa do wypłaty świadczenia emerytalnego po 1.X.2011 r. z uwagi na to, że kontynuuje zatrudnienie.

W sprawie wnioskodawczyni ma zastosowanie przepis art. 103a ustawy z dnia 17.XII.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, z którego wynika, że prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał pracę bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Taka sytuacja przewidziana w/w przepisem dotyczy wnioskodawczyni. Uregulowania w/w odnoszą się do emerytów, którzy ukończyli wiek wynoszący 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Przepis wszedł w życie od 1.I.2011 r., a wstrzymanie wypłaty nastąpiło od 1.X.2011 r. i było poprzedzone pouczeniem – informacją o skutkach kontynuowania zatrudnienia bez rozwiązania stosunku pracy po nabyciu prawa do emerytury – jak tego wymaga art. 103a ustawy.

Podnoszone przez wnioskodawczynię zarzuty formułowane w apelacji, co do zaciągniętych kredytów i pożyczek, utratę pracy po rozwiązaniu stosunku pracy z uwagi na tryb zatrudnienia na zajmowane stanowisko, nie mają wpływu na ocenę podstaw prawnych zawieszenia wypłaty świadczenia wnioskodawczyni.

W sprawie nie zachodzą też przesłanki z art. 174 i art. 177 kpc dające podstawy do zawieszenia postępowania z uwagi na badanie sprawy przez Trybunał Konstytucyjny zgodności art. 103a ustawy o FUS z Konstytucją. Powołany przepis stanowi obowiązujące prawo i musi być stosowany zgodnie z nadaną mu treścią w trybie ustawodawczym.

Z tych względów orzeczono, jak w sentencji, na mocy art. 385 kpc.

KN