Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

dnia 27 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny – Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Janusz Kasnowski (spr.)

Sędziowie: SO Wojciech Borodziuk

SO Aurelia Pietrzak

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2015 r. w Bydgoszczy na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku

(...) Spółki Akcyjnej w W. (wierzyciela)

z udziałem

W. B. (dłużniczki)

o egzekucję świadczenia pieniężnego

w przedmiocie skargi dłużniczki na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy J. G. w zakresie ustalenia wysokości opłaty egzekucyjnej w sprawie KM3102/14

na skutek zażalenia dłużniczki na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 12 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. akt: XII Co 10345/14

postanawia:

1.  sprostować oczywistą omyłkę pisarską zawartą w rubrum postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 12 stycznia 2015 r. w ten sposób, że po wyrażeniu (...) wpisać: „Spółka Akcyjna w W.” zamiast „sp. z o.o. w W.”,

2.  oddalić zażalenie.

Sygn. akt: 267/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 12 stycznia 2015 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy, po rozpoznaniu sprawy z wniosku wierzyciela (...) S.A. w W. z udziałem dłużniczki W. B. o egzekucję świadczenia pieniężnego, odrzucił skargę dłużniczki na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy J. G. w zakresie ustalenia wysokości opłaty egzekucyjnej w sprawie KM 3102/14

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zgodnie z wezwaniem doręczonym skarżącej ze skutkiem prawnym na dzień 27 grudnia 2014 r., została ona zobowiązana do uzupełnienia braków formalnych skargi oraz do uiszczenia opłaty od niej – w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Termin ten upłynął bezskutecznie z dniem 3 grudnia 2015 r. W konsekwencji tego Sąd odrzucił skargę w myśl art. 767[3] k.p.c.

Zażalenie na postanowienie złożyła dłużniczka wskazując, że nie otrzymała wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest uzasadnione. Z akt sprawy wynika, że faktycznie skarżąca nie zapoznała się z treścią skierowanego do niej wezwania do usunięcia braków formalnych skargi, jednakże bezwątpienia o istnieniu tego pisma sądowego wiedziała i tylko na skutek własnego zaniechania nie odebrała tej przesyłki we właściwej palcówce operatora pocztowego, czego ostateczną konsekwencją w okolicznościach tej konkretnej sprawy mogło być tylko i wyłącznie wydanie postanowienia o odrzuceniu złożonej skargi.

Stosownie do art. 139 § 1 k.p.c. w razie niemożności doręczenia pisma przesłanego za pośrednictwem operatora pocztowego bezpośrednio adresatowi lub dorosłemu domownikowi (art. 138 k.p.c.), pismo to należy złożyć w placówce pocztowej tego operatora, a doręczane w inny sposób – w urzędzie właściwej gminy, a zawiadomienie o tym należy umieścić na drzwiach mieszkania adresata lub w oddawczej skrzynce pocztowej ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo pozostawiono oraz z pouczeniem, że należy je odebrać w terminie siedmiu dni od dnia umieszczenia zawiadomienia. Bezskuteczny upływ tego terminu skutkuje koniecznością powtórzenia czynności zawiadomienia. Podstawowym warunkiem skuteczności takiego zastępczego doręczenia jest, aby adresat mieszkał pod wskazanym adresem. W sprawie nie ma wątpliwości, że dłużniczka mieszka pod adresem, na który zostało nadane wezwanie (ul. (...), (...)-(...) B.), co wynika chociażby z tego, że skarżąca wskazała ten adres również w zażaleniu. Jednocześnie podkreślić należy, że omawiany przepis zawiera także obowiązek adresata zaznajamiania się z treścią pism sądowych kierowanych do niego, opatrzony sankcją obciążenia go procesowymi skutkami doręczenia. Dłużniczka uchybiła temu obowiązkowi pomimo wiedzy o nadanej przesyłce, co wynika z adnotacji zawartych na kopercie /k.4 akt/.

Wobec tego, z racji doręczenia pisma w trybie art. 139 § 1 k.p.c., Sąd Rejonowy słusznie wskazał, że bieg tygodniowego terminu do usunięcia braków formalnych skargi rozpoczął się 27 grudnia 2014 r., czyli po ostatnim dniu, do którego zgodnie z zawiadomieniem doręczyciela przesyłka miała być odebrana, upływając bezskutecznie 3 stycznia 2015 r., czego słuszną konsekwencją musiało być odrzucenie skargi na podstawie art. 767[3] k.p.c.

Jednocześnie na mocy art. 351 § 1 k.p.c. należało sprostować oczywistą omyłkę zawartą w rubrum postanowienia Sądu pierwszej instancji poprzez wpisanie po oznaczeniu nazwy wierzyciela (...) słów „Spółka Akcyjna w W.” zamiast „sp. z o.o. w W.” (punkt 1).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy oddalił zażalenie jako niezasadne (na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. – punkt 2).