Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Dariusz Prażmowski

Sędziowie SSO Agata Gawron-Sambura (spr.)

SSO Kazimierz Cieślikowski

Protokolant Sylwia Sitarz

przy udziale Elżbiety Ziębińskiej

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2015 r.

sprawy K. M. ur. (...) w W.

syna S. i J.

oskarżonego z art. 190§1 kk, art. 226§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 12 listopada 2014 r. sygnatura akt III K 224/14

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk

1.  zmienia zaskarżony wyrok przyjmując, iż:

- czynów opisanych w punkcie I i III części wstępnej wyroku oskarżony dopuścił się działając w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu, z których każdy wyczerpał znamiona występku z art. 190 § 1 kk i za to na mocy art. 190 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierza mu karę 4 (cztery) miesięcy pozbawienia wolności,

- czynów opisanych w punkcie II i IV części wstępnej wyroku oskarżony dopuścił się działając w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu, z których każdy wyczerpał znamiona występku z art. 226 § 1 kk i za to na mocy art. 226 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierza mu karę 4 (cztery) miesięcy pozbawienia wolności,

- na mocy art. 91§ 2 kk w zw. z art. 85 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone powyżej i wymierza oskarżonemu karę łączną 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

- ustala, że rozstrzygnięcie z punktu 6 odnosi się do kary łącznej orzeczonej powyżej;

2. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3. zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego w tym od opłaty za obie instancje, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 72/15

UZASADNIENIE

Od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 12 listopada 2014r., sygn. akt III K 224/ 14 apelację na niekorzyść oskarżonego K. M. wywiódł Prokurator, który zaskarżył wyrok w całości i zarzucił obrazę prawa materialnego, a to art. 91§ 1 i 2 k.k. poprzez jego niezastosowanie w pkt 5 wyroku w odniesieniu do kary łącznej i wymierzenie w punkcie 1,2,3 i 4 kary za poszczególne czyny.

Podnosząc ten zarzut apelujący domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Na rozprawie odwoławczej skarżący zmodyfikował swój wniosek o tyle, że domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, iż oskarżony działał w warunkach ciągu przestępstw w zakresie czynów z pkt I i III oraz w pkt II i IV opisanych w części wstępnej wyroku i wymierzenie za każdy z tych ciągów kary po 4 miesiące pozbawienia wolności oraz orzeczenie na mocy art. 85 k.k. i 91 § 2 k.k. kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wniesiona apelacja okazała się zasadna, albowiem wywołana nią kontrola instancyjna doprowadziła do rozstrzygnięcia w postulowanym przez skarżącego na rozprawie odwoławczej kierunku.

Już analiza treści zaskarżonego wyroku ujawnia, że Sąd Rejonowy przy wydaniu wyroku na etapie orzekania kary dopuścił się rażącej obrazy prawa materialnego, a mianowicie art. 91 § 1 i 2 k.k., mającej wpływ na treść rozstrzygnięcia.

Przypomnieć należy, iż w przedmiotowej sprawie żadna ze stron nie kwestionowała poczynionych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych, ani też przyjętej w wyroku kwalifikacji prawnej czynów.

K. M. został uznany za winnego popełnienia 4 przestępstw, w tym dwóch kwalifikowanych identycznie z art. 190 § 1 k.k. ( czyn I i III wskazany w części wstępnej wyroku) oraz dwóch o tożsamej kwalifikacji z art. 226 § 1 k.k. ( czyn II i IV wskazany w części wstępnej wyroku). Z prawidłowych ustaleń Sądu orzekającego wynika, iż te wszystkie inkryminowane oskarżonemu czyny zostały popełnione w dniu 13 stycznia 2014r., a więc przesłanka krótkiego odstępu czasu została spełniona. Analiza okoliczności poszczególnych przestępstw dokonana przez Sąd I instancji wskazuje również, iż zostały one popełnione w podobny sposób.

Powyższe wskazuje, iż skoro oskarżony popełnił czyny wyczerpujące znamiona tego samego przepisu, popełnione w podobny sposób i w krótkim odstępie czasowym, to nie przyjęcie przez Sąd I instancji konstrukcji ciągu przestępstw odpowiednio do czynów opisanych w części wstępnej w pkt I i III oraz II i IV, mimo że spełnione zostały w odniesieniu do nich wszelkie przesłanki wymienione w przepisie art. 91 §1 k.k., doprowadziło do rażącego naruszenia cytowanego przepisu i spowodowało konieczność zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez skarżącego.

Wobec powyższego Sąd II instancji podzielając zapatrywania prawne skarżącego zaprezentowane na rozprawie odwoławczej zmienił zaskarżony wyrok stosownie do treści art. 437 k.p.k. i art. 438 k.p.k. przyjmując, iż czynów opisanych w punkcie I i III części wstępnej wyroku oskarżony dopuścił sie działając w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu, z których każdy wyczerpał znamiona występku z art. 190 § 1 k.k. i za to na mocy art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz że czynów opisanych w punkcie II i IV części wstępnej wyroku oskarżony dopuścił się działając w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu, z których każdy wyczerpał znamiona występku z art. 226 § 1 k.k. i za to na mocy art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 91§ 2 k.k. w zw. z art. 85 k.k. Sąd II instancji połączył powyższe kary pozbawienia wolności i wymierzył oskarżonemu jedną karę łączną w rozmiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności, ustalając że rozstrzygniecie z punktu 6 zaskarżonego wyroku odnosi się do kary łącznej orzeczonej przez Sąd II instancji niniejszym wyrokiem. W pozostałej zaś części wyrok ten jako niewadliwy utrzymał w mocy.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze rozstrzygnięto w oparciu o art. 624 § 1 k.p.k., ponieważ za zwolnieniem oskarżonego od uiszczenia tych kosztów, w tym od opłaty za obie instancje przemawiają względy słuszności.