Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Cz 1916/14

POSTANOWIENIE

Dnia 19 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Krystyna Wiśniewska-Drobny

Sędziowie SO Lucyna Morys-Magiera

SR (del.) Roman Troll (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2015 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. S., D. S. i N. S.

przeciwko P. S.

o alimenty

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 9 września 2014 r., sygn. akt III RC 361/14

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSR (del.) Roman Troll SSO Krystyna Wiśniewska-Drobny SSO Lucyna Morys-Magiera

Sygn. akt III Cz 1916/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 9 września 2014 roku Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach udzielił zabezpieczenia roszczeniu alimentacyjnemu powodów w ten sposób, że zobowiązał pozwanego do łożenia miesięcznie na małoletniego M. 450 zł, małoletniego D. 400 zł i małoletniej N. 350 zł do dziesiątego każdego miesiąca do rąk ich przedstawicielki ustawowej z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat począwszy od 9 września 2014 roku aż do prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie (pkt 1), a w pozostałej części wniosek oddalił (pkt 2). Ustalił bowiem, że matka małoletnich zarabia około 1100 zł a małoletni mają odpowiednio 11, 7 i 4 lata, przy czym miesięczne opłaty za mieszkanie wynoszą około 500 zł, a koszty utrzymania małoletnich około 1200 zł miesięcznie związane z wydatkami na ubrania, wyżywienia, opłatami szkolnymi i przedszkolnymi, w których finansowo wspiera matkę dzieci jej partner życiowy oraz rodzice, zaś ojciec małoletnich od czasu wyprowadzki w październiku 2011 roku nie łoży na ich utrzymanie, ale kontaktuje się z nimi. Swoje orzeczenie Sąd Rejonowy oparł na treści art. 730 § 1 k.p.c. w związku z art. 753 § 1 k.p.c.

Zażalenie na to postanowienie złożył pozwany zaskarżając je co do punktu 1 i wniósł o uchylenie tego postanowienia oraz przekazanie sprawy do Sądu Okręgowego w Gliwicach jako właściwego, albowiem toczy się tam sprawa o rozwód wszczęta 1 lipca 2014 roku, ewentualnie wniósł o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tarnowskich Górach. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 445 § 1 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i orzeczenie o zabezpieczeniu roszczenia przez sąd niewłaściwy oraz art. 753 § 1 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i udzielenie zabezpieczenia w sytuacji, gdy pozwany dobrowolnie łoży na utrzymanie dzieci.

W odpowiedzi na zażalenie powodowie wskazali, że pozew o rozwód wpłynął 18 września 2014 roku, zakwestionowali koszty utrzymania pozwanego i wnieśli o oddalenie zażalenia jako bezzasadnego.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Przede wszystkim należy zauważyć, że w pozew o rozwód został złożony przez pozwanego dnia 28 sierpnia 2014 roku (k. 19 – 24 akt Sądu Okręgowego w Gliwicach o sygn. XII RC 760/14), albowiem pierwotnie złożony pozew wpłynął dnia 2 lipca 2014 roku i następnie został zwrócony prawomocnym zarządzeniem z dnia 8 sierpnia 2014 roku z uwagi na braki formalne, a dnia 18 września 2014 roku został tylko ponownie zadekretowany (k. 2, 15, 25 akt Sądu Okręgowego w Gliwicach o sygn. XII RC 760/14).

W rozpoznawanej sprawie pozew o alimenty został złożony 29 lipca 2014 roku.

Z chwilą wytoczenia powództwa o rozwód nie może toczyć się sprawa o alimenty pomiędzy małżonkami a ich wspólnymi małoletnimi dziećmi co do świadczeń za okres od wytoczenia powództwa o rozwód, a pozew w takiej sprawie przekazuje się sądowi, w którym toczy się sprawa o rozwód w celu rozstrzygnięcia wg przepisów o postępowaniu zabezpieczającym (art. 445 § 1 k.p.c.). Uregulowanie to prowadzi do wniosku, że tylko sprawę, która została wszczęta w trakcie trwania procesu o rozwód przekazuje się celem rozstrzygnięcia.

W rozpoznawanej sprawie powództwo o rozwód zostało wytoczone skutecznie 28 sierpnia 2014 roku, natomiast pozew o alimenty został złożony 29 lipca 2014 roku, a postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wydano 9 września 2014 roku - z tego wniosek, że nie naruszono normę art. 445 § 1 k.p.c., a co za tym idzie Sąd Rejonowy mógł orzekać w sprawie o alimenty w przedmiocie zabezpieczenia, gdyż sprawa ta została wcześniej wszczęta.

W sprawach o alimenty podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie roszczenia (art. 753 § 1 k.p.c.). Przepis ten bowiem dotyczy udzielenia zabezpieczenia polegającego na zobowiązaniu obowiązanego do zapłaty uprawnionemu określonej sumy pieniężnej i w tego rodzaju sprawach konieczne jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia bez potrzeby uprawdopodobnienia interesu prawnego w zabezpieczeniu (por. uzasadnienie uchwały Sadu Najwyższego z dnia 23 lutego 1982 r., III CZP 3/82, opublik. w OSNC z 1982 r., nr 7, poz. 100). Dlatego też małoletni powodowie w rozpoznawanej sprawie powinni uprawdopodobnić jakie są ich usprawiedliwione potrzeby oraz jakie są możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego (por. art. 133 § 1 k.r.o., art.135 § 1 k.r.o.).

Pozwany w żaden sposób nie uprawdopodobnił ponoszenia obecnie wydatków na powodów, a samo jego stwierdzenie w tym zakresie w zażaleniu nie jest wystarczające. To samo dotyczy stwierdzeń pozwanego wskazujących, że uczestniczy czynnie w ich wychowaniu, co jego zdaniem powoduje, że czyni osobiste starania o ich utrzymanie i wychowanie, natomiast nie kwestionuje tego, że wyprowadził się od powodów. W postępowaniu o zabezpieczenie nie wymaga się udowodnienia okoliczności faktycznych, ale wystarczające jest ich uprawdopodobnienie. Uprawdopodobnienie oznacza, że należy przedstawić i należycie uzasadnić podnoszone twierdzenia, które mogą zostać uznane za uprawdopodobnione, gdy jest szansa na ich istnienie, gdyż istotą postępowania zabezpieczającego jest to, że sąd dokonuje jedynie pobieżnej analizy dostarczonego przez strony materiału dowodowego niekoniecznie odpowiadającego wymogom stawianym dowodom przeprowadzanym w toku procesu (por. art. 243 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.). Uprawdopodobnienia nie można bowiem utożsamiać z udowodnieniem roszczenia, stanowi ono bowiem niejako surogat dowodu nie dający pewności, lecz jedynie wiarygodność określonego faktu (por. K. Flaga – Gieruszyńska: [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, pod red. A. Zielińskiego, Warszawa 2008, s. 424).

Pozwany w żaden sposób nie uprawdopodobnił wydatków na swoje utrzymanie w kwocie około 2200 zł, ani tego, że dokonał jakichkolwiek zakupów na rzecz małoletnich, co więcej nie przedstawił żadnych faktur, rachunków czy umów wskazujących, czy też mogących wskazywać jakie w rzeczywistości ponosi wydatki. W tym zakresie więc pozwany nie uprawdopodobnił swoich twierdzeń podnoszonych w zażaleniu.

Jednocześnie należy zauważyć, że matka powodów czynie osobiste starania o ich utrzymanie i wychowanie, to z nią powodowie mieszkają, najstarszy z nich urodził się w (...) roku, a najmłodsza w 2010 roku. Jest to trójka dzieci, które wymagają opieki, troski i wychowania. Do pozwu zostały dołączone przelewy za przedszkole, obiady, podręczniki, okulary, leki, które pozwany przekazywał na rzecz matki powodów, przy czym w kwietniu 2013 roku przeznaczył na to - 500 zł, w maju 2013 roku - 100 zł, w sierpniu 2013 roku - 300 zł, we wrześniu 2013 roku - 770 zł, a w październiku 2013 roku - 350 zł, innych pozwanego opłat nie dołączono do pozwu ani do zażalenia, natomiast dołączono opłaty T. K. wpłacającego za matkę powodów 370 zł z tytułu raty za mieszkanie w czerwcu 2014 roku, opłaty za gaz w wysokości 52,50 zł w lipcu 2014 roku, opłaty za energię elektryczną w wysokości 74 zł w czerwcu 2014 roku, a także stawki opłat mieszkaniowych powodów w kwocie około 400 zł miesięcznie.

Oprócz opłat za mieszkanie matka powodów wskazała, że przeznacza miesięcznie na ich utrzymanie łącznie około 1200 zł biorąc pod uwagę jedzenie, ubrania, opłaty szkolne i przedszkolne oraz pozostałe potrzeby. Nie ulega wątpliwości, że przy uwzględnieniu doświadczenia życiowego, małoletni powodowie, którzy nie są w stanie sami się utrzymać, wymagają wsparcia finansowego rodziców. Kwoty wskazane w udzielaniu zabezpieczenia w wysokości 450 zł dla najstarszego z nich poprzez 400 zł i 350 zł dla najmłodszej powódki nie są wygórowane, a przy wynagrodzeniu pozwanego sięgającym 3000 zł i przy braku uprawdopodobnienia jego kosztów utrzymania są możliwe do uregulowania. Nie oznacza to jednak, że w takiej wysokości potrzeby powodów i możliwości pozwanego zostały wykazane, obecnie są one uprawdopodobnione, a ciężarem ich wykazania w toku postępowania rozpoznawczego obciążone są strony (art. 6 k.c.).

Z powyższych względów zarzuty zażalenia są bezpodstawne.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 1 i 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c., zażalenie jako bezzasadne należało oddalić.

SSR (del.) Roman Troll SSO Krystyna Wiśniewska-Drobny SSO Lucyna Morys-Magiera

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13