Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 9 czerwca 2014 roku nr (...)

w sprawie M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu M. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od dnia 01 marca 2014 roku na okres lat pięciu.

Sygn. akt IVU 866/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 kwietnia 2015 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 09.06.2014 r. odmówił M. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 03.06.2014 r. został uznany za zdolnego do pracy.

M. K. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Stan zdrowia nie uległ poprawie.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. urodzony w dniu (...) r., z wykształceniem średnim technicznym mechanik, pracował jako magazynier sprzedawca. Odwołujący w okresie od 11.12.1998 r. do 31.12.2004 r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w zw. z wypadkiem przy pracy, a od 01.01.2005 r. do 28.02.2014 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w zw. z wypadkiem przy pracy.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 10.02.2014 r. wystąpił w kolejnym wnioskiem o rentę. Odwołujący od dnia 04.02.2013 r. podjął pracę jako strażnik w zakładzie pracy chronionej.

dowód: wniosek z dnia 10.02.2014 r. –k. 319 czI,

wywiad zawodowy –k. 2 ar czIII,

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u odwołującego niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 12 i art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) w związku z art. 6 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz.1673) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu kardiologii, chorób wewnętrznych, neurologii i chirurgii-ortopedii.

Biegli sądowi w zbiorczej opinii pisemnej na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej rozpoznali u odwołującego:

- przebyte wielomiejscowe komunikacyjne obrażenie ciała ze złamaniem kręgów szyjnych,

- uszkodzenia rdzenia szyjnego w odcinku szyjnym,

- przebyte złamanie trzonów kręgów szyjnych C3,

- przewlekły zespół bólowy szyjny, lędźwiowy, biodrowy, kolanowy, skokowy,

- przebyte złamanie kości łódeczkowatej prawej,

- nadciśnienie tętnicze,

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegli uznali odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od dnia 01.03.2014 r. na okres 5 lat. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący w 1997 r. doznał poważnego urazu kręgosłupa z uszkodzeniem rdzenia kręgowego. Od 17 lat pozostawał na rencie z powodu niezdolności do pracy. Posiada wyuczony zawód mechanika samochodów i ciągników lecz do wypadku pracował jako magazynier i sprzedawca części do samochodów i ciągników. Obecnie u odwołującego stwierdza się zespół częściowego uszkodzenia rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym z utrzymującym się niedowładem kończyn prawych większym w kończynie górnej, ze znaczna dysfunkcją dłoni prawej, patologicznym wygórowaniem odruchów głębokich i uporczywą spastycznością mięśni prawych kończyn i tułowia z bolesnymi i napadowymi skurczami mięśni szkieletowych po prawej stronie. Wieloletni niedowład kończyn prawych ze spastyką porażonych mięśni sprzyjał wytworzeniu się przykurczów zgięciowych we wszystkich stawach kończyn prawych. Niesprawność tych kończyn nasilają połowicze zaburzenia czucia. Złamanie kości nadgarstka prawego dodatkowo ograniczyło jego ruchomość. Przewlekłe dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego, lędźwiowego i dużych stawów kończyn posiadają niewątpliwy związek z zaburzeniami postawy, sposobu chodzenia i wykonywania ruchów, będących konsekwencją uszkodzenia rdzenia kręgowego i niedowładu kończyn. Operacja kręgosłupa szyjnego z dokonaną stabilizacją kręgów spowodowała znaczne ograniczenie jego ruchomości, zaburzenia te mają związek przyczynowy z wypadkiem przy pracy jakiemu odwołujący uległ w 1997 r. Zawodowe wykonywanie czynności wymagającej pełnej lub znacznej sprawności kończyn, chodu i kręgosłupa jest przeciwwskazane. Odwołujący nie może wykonywać prac wymagających dłuższego utrzymywania jednej pozycji, pochylenia, dźwigania, schylania, zwrotów głowy, sprawności obu dłoni, dłuższego stania i chodzenia. Odwołujący jest częściowo niedolny do pracy w wyuczonym zawodzie jak i w wykonywanych zawodach. Rokowanie co do odzyskania sprawności fizycznej lub jej istotnej poprawy jest złe ze względu na wieloletni okres od dokonania się niedowładów. Odwołujący nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

/ dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 8-12 as/.

Wydaną w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii.

Wobec powyższego Sąd uznał, iż skoro opinia biegłych lekarzy jest zgodna z rzeczywistym stanem rzeczy - nie zachodzi konieczność dalszego działania z urzędu w myśl art. 468 k.p.c.

Sąd w całości podzielił wnioski i tezy wypływające z dokumentów. Ich autentyczność i wiarygodność nie był kwestionowana przez strony. Brak więc jakichkolwiek podstaw, które należało by uwzględnić, nawet z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego znaczenia dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. K. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 09.06.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

Kwestią sporną pomiędzy stronami jest ustalenie, czy zostały przez odwołującego spełnione przesłanki w chwili orzekania do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

Zgodnie z art. 6 ust.1 pkt. 6 i 10 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz.1673) ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy oraz dodatek pielęgnacyjny. Równocześnie w myśl art. 3 ust. 1 powołanej ustawy za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą: podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy nawet bez polecenia, w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejsce wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Stosownie do dyspozycji art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ), niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 tej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy i na jak długi ewentualnie okres czy też nie jest niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy jak to wynika z zaskarżonej decyzji organu rentowego.

W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłych lekarzy chirurga ortopedę, neurologa, kardiologa i specjalistę chorób wewnętrznych. W świetle opinii biegłych odwołujący jest osobą częściowo niezdolną do pracy w związku z wypadkiem przy pracy okresowo od 01.03.2014 r. na okres 5 lat. Nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia. Częściowa niezdolność do pracy pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy jakiemu uległ odwołujący w 1997 r. Odwołujący doznał wtedy poważnego urazu kręgosłupa z uszkodzeniem rdzenia kręgowego. Od 17 lat pozostawał na rencie z powodu niezdolności do pracy. Obecnie u odwołującego stwierdza się zespół częściowego uszkodzenia rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym z utrzymującym się niedowładem kończyn prawych większym w kończynie górnej, ze znaczna dysfunkcją dłoni prawej, patologicznym wygórowaniem odruchów głębokich i uporczywą spastycznością mięśni prawych kończyn i tułowia z bolesnymi i napadowymi skurczami mięśni szkieletowych po prawej stronie. Wieloletni niedowład kończyn prawych ze spastyką porażonych mięśni sprzyjał wytworzeniu się przykurczów zgięciowych we wszystkich stawach kończyn prawych. Niesprawność tych kończyn nasilają połowicze zaburzenia czucia. Złamanie kości nadgarstka prawego dodatkowo ograniczyło jego ruchomość. Przewlekłe dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego, lędźwiowego i dużych stawów kończyn posiadają niewątpliwy związek z zaburzeniami postawy, sposobu chodzenia i wykonywania ruchów, będących konsekwencją uszkodzenia rdzenia kręgowego i niedowładu kończyn. Operacja kręgosłupa szyjnego z dokonaną stabilizacją kręgów spowodowała znaczne ograniczenie jego ruchomości, zaburzenia te mają związek przyczynowy z wypadkiem przy pracy jakiemu odwołujący uległ w 1997 r. Zawodowe wykonywanie czynności wymagającej pełnej lub znacznej sprawności kończyn, chodu i kręgosłupa jest przeciwwskazane. Odwołujący nie może wykonywać prac wymagających dłuższego utrzymywania jednej pozycji, pochylenia, dźwigania, schylania, zwrotów głowy, sprawności obu dłoni, dłuższego stania i chodzenia. Odwołujący z zawodu jest technikiem mechanikiem samochodów i ciągników lecz do wypadku pracował jako magazynier i sprzedawca części do samochodów i ciągników i jest częściowo niedolny do pracy w wyuczonym zawodzie jak i w wykonywanych zawodach. Rokowanie co do odzyskania sprawności fizycznej lub jej istotnej poprawy jest złe ze względu na wieloletni okres od dokonania się niedowładów. Odwołujący nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Odwołujący od 04.02.2013 r. pracuje zawodowo fizycznie jako strażnik, lecz jest to praca lekka w warunkach zakładu pracy chronionej.

Biorąc pod uwagę naprowadzone okoliczności Sąd zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 09.06.2014 r. w ten sposób, że przyznał odwołującemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od dnia 01.03.2014 r. na okres 5 lat. Podstawą procesową rozstrzygnięcia jest art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c.