Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Mirosława Molenda-Migdalewicz

Protokolant: star. sekr. sądowy Katarzyna Awsiukiewicz

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2015 r. w Legnicy

sprawy z wniosku E. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 8 września 2014 r.

znak (...)

oddala odwołanie

sygn. akt VU 2946/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 września 2014 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy E. M. prawa do emerytury, gdyż wnioskodawca nie osiągnął 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego, ani nie udowodnił wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze oraz jako członek OFE nie złożył wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na jego rachunku na dochody budżetu Państwa.

Wnioskodawca dnia 29 września 2014 r. wniósł od powyższej decyzji odwołanie, domagając się zaliczenia jako pracy w warunkach szczególnych jego zatrudnienia w okresie od 7 lutego 1975 r. do 30 marca 1984 r. oraz od 13 listopada 1984 r. do 31 maja 1988 r. Do wniosku dołączył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na jego rachunku w OFE na dochody budżetu Państwa. Wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do emerytury.

W odpowiedzi na powyższe odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, argumentując, jak w zaskarżonej decyzji. Organ wskazał nadto, że w związku z dołączeniem przez wnioskodawcę do odwołania wniosku, o jakim mowa w art. 184 ust. 2 ustawy emerytalnej, dnia 2 października 2014 r. została wydana kolejna decyzja odmawiająca wnioskodawcy prawa do emerytury, z powodu niespełnienia przesłanki wymaganego stażu ogólnego pracy i stażu pracy w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił:

Wnioskodawca E. M. urodził się dnia (...) 60 lat ukończył z dniem (...). Na dzień 1 stycznia 1999 r. udowodnił 23 lata, 9 miesięcy i 27 dni stażu pracy, w tym: 23 lata, 4 miesiące i 12 dni okresów składkowych – z czego 6 lat, 6 miesięcy i 15 dni pracy w warunkach szczególnych.

W wypełnionym kwestionariuszu dotyczącym okresów składkowych i nieskładkowych ubezpieczony wymienił następujące okresy w przebiegu swojej kariery zawodowej:

- od 18 stycznia 1973 r. do 11 stycznia 1975 r. w (...) Fabryce (...),

- od 7 lutego 1975 r. do 30 marca 1984 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w P.,

- od 9 kwietnia 1984 r. do 30 czerwca 184 r. w Przedsiębiorstwie (...) Oddział w G.,

-od 2 lipca 1984 r. do 30 września 1984 r. w (...) Spółdzielni (...) w K.,

- od 13 listopada 1984 r. do 31 maja 1988 r. w Przedsiębiorstwie Produkcji i (...) we W.,

- od 27 marca 1990 r. do 31 grudnia 1991 r. – zasiłek dla bezrobotnych,

- od 6 stycznia 1992 r. do 31 grudnia 1998 r. w (...) Sp. z o.o.

W okresie od 25 kwietnia 1977 r. do 9 kwietnia 1979 r. wnioskodawca odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Wszystkie wskazane przez wnioskodawcę okresy składkowe i nieskładkowe – w tym okres służby wojskowej - zostały uwzględnione przez organ rentowy przy ustalaniu ogólnego stażu pracy w zaskarżonej decyzji.

Wnioskodawca był członkiem OFE. Wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na jego rachunku w OFE na dochody budżetu Państwa złożył do organu rentowego dnia 25 września 2014 r.

/bezsporne, nadto akta emerytalne ZUS/

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Wnioskodawca domagał się w niniejszym postępowaniu przyznania mu emerytury w obniżonym wieku emerytalnym na podstawie art. 184 w zw. z art. 39 ustawy emerytalnej.

Zgodnie z treścią przepisu art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40 wskazanej ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 tj. 25 lat dla mężczyzn. Emerytura, o której mowa, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - ubezpieczonym urodzonym przed 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. Wiek emerytalny, o którym mowa we wskazanym artykule, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W realiach rozpoznanej sprawy ponad wszelką wątpliwość wnioskodawca nie wykazał na dzień wejścia w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., tj. 01 stycznia 1999 r. (art. 196 ustawy emerytalnej) wymaganych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Wskazane przez wnioskodawcę okresy jego zatrudnienia i okresy nieskładkowe oraz okres służby wojskowej, a uwzględnione w pełnym wskazywanym wymiarze przez organ rentowy, dawały jedynie 23 lata, 9 miesięcy i 27 dni ogólnego stażu pracy, przy wymaganych co najmniej 25 latach okresów składkowych i nieskładkowych. Wnioskodawca w toku postępowania nie potrafił wskazać żadnego dodatkowego okresu pracy lub innego okresu składkowego lub nieskładkowego, czy ewentualnie uzupełniającego. Podawane przez niego okresy pracy w warunkach szczególnych zostały uwzględnione przez organ rentowy do jego ogólnego stażu pracy, sporny pozostawał jedynie rzeczywisty charakter jego pracy. Za brakujący okres badanego stażu ubezpieczeniowego od 1 czerwca 1988 r. do 26 marca 1990 r. wnioskodawca przede wszystkim nie wskazał żadnych dokumentów, z których wynikałby rzeczywisty przebieg jego zatrudnienia w tym czasie. Nie zaoferował także innych środków dowodowych, które wykazywały by, iż na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymował się co najmniej 25 latami okresów składkowych i nieskładkowych. Zeznając na rozprawie dnia 25 marca 2015 r. stwierdził ostatecznie, że nie pamięta, czy w tamtym okresie pobierał zasiłek dla bezrobotnych. Z przesłuchania wnioskodawcy nie wynikało też, że obejmowały go wtedy inne okresy wymienione w art. 6 lub 7 ustawy emerytalnej.

Godzi się w tym miejscu podkreślić, że ciężar dowodu spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek do nabycia spornego świadczenia spoczywał na wnioskodawcy. Mając na względzie całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, Sąd nie miał wątpliwości, iż wnioskodawca ciężarowi temu nie podołał w zakresie wykazania przesłanki co najmniej 25-letniego ogólnego stażu pracy.

Wobec tego, że przyznanie prawa do emerytury możliwe jest tylko po spełnieniu wszystkich przesłanek ustawowych, dalsze rozważania odnośnie kolejnej przesłanki, dotyczącej legitymowania się co najmniej 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych, stało się w niniejszej sprawie bezprzedmiotowe, gdyż nawet uwzględnienie okresów wskazywanych przez wnioskodawcę jako praca w warunkach szczególnych, nie byłoby niewystarczające do przyznania wnioskodawcy spornego świadczenia, wobec nielegitymowania się wymaganym ogólnym stażem pracy. Należy też przypomnieć, że w postępowaniu odrębnym w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych, toczącym się z odwołania od decyzji organu rentowego wydanej na wniosek o przyznanie emerytury lub renty, niedopuszczalne jest przedmiotowe przekształcenie roszczenia (art. 193 k.p.c.) przez żądanie ustalenia tylko niektórych przesłanek warunkujących prawo do świadczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2005 r., I UK 160/04, Lex nr 153639).

Wobec powyższego Sąd pominął rozważania w powyższym zakresie.

Z powyższych względów Sąd konsekwentnie pominął też środki dowodowe wskazywane przez wnioskodawcę, na okoliczność zatrudnienia w podawanych spornych okresach w warunkach szczególnych.

Podsumowując powyższe, Sąd uznał, że zaskarżona decyzja organu rentowego z dnia 8 września 2014 r. była prawidłowa i ze względu na brak wymaganych na dzień 1 stycznia 1999 r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, brak było podstaw do przyznania spornego świadczenia na podstawie art. 184 ustawy emerytalnej.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, Sąd na podstawie art. 47714 § 1 k.p.c., pozbawione uzasadnionych podstaw odwołanie oddalił.