Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Adam Zarzycki (spr.)

Sędziowie: SSO Anna Szeliga

SSO Ewa Opozda-Kałka

Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Misztal

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Andrzeja Hojnowskiego

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2015 roku

sprawy J. M.

oskarżonego o przestępstwo z art. 245 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 35 ust. 2 Ustawy z 21.08.1997r o ochronie zwierząt

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Końskich

z dnia 5 grudnia 2014 roku sygn. akt II K 292/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  orzeczoną wobec oskarżonego za przypisane mu przestępstwa karę łączną łagodzi do kary 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia opłaty za obie instancje;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat I. P. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu świadczoną w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zwalnia oskarżonego od wydatków należnych za postępowanie odwoławcze.

IX Ka 421/15 Uzasadnienie

J. M. oskarżony był o to , że :

I . w październiku 2013 r. , daty bliżej nieustalonej , w F. gm. R. , pow. (...) , woj. (...) , będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Końskich sygn. akt II K 1163/11 z dnia 12 stycznia 2012 r. za umyślne przestępstwo podobne , w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności , którą odbywał w okresie od 6 września 2011 r. do 5 stycznia 2013 r. groził I. M. pozbawieniem życia w celu wywarcia wpływu na zeznania świadka w toczącej się sprawie karnej o sygn. akt II K 720/13 ,

tj. o przestępstwo z art. 245 kk w zw. z art. 64 § 1 kk ,

II . w marcu 2014 r. , daty bliżej nieustalonej , w F. gm. R. , pow. (...) , woj. (...) , będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Końskich sygn. akt II K 1163/11 z dnia 12 stycznia 2012 r. za umyślne przestępstwo podobne , w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności , którą odbywał w okresie od 6 września 2011 r. do 5 stycznia 2013 r. groził I. M. pozbawieniem życia , a z uwagi na sposób i okoliczności w jakich groźba ta była wypowiedziana , wzbudziła w zagrożonej uzasadnioną obawę , że zostanie spełniona ,

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk ,

III . 7 kwietnia 2014 r. , daty bliżej nieustalonej , w F. gm. R. , pow. (...) , woj. (...) , będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Końskich sygn. akt II K 1163/11 z dnia 12 stycznia 2012 r. za umyślne przestępstwo podobne , w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności , którą odbywał w okresie w okresie od 6 września 2011 r. do 5 stycznia 2013 r. groził I. M. pozbawieniem życia , a z uwagi na sposób i okoliczności w jakich groźba ta była wypowiedziana , wzbudziła w zagrożonej uzasadnioną obawę , że zostanie spełniona ,

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk ,

IV . w październiku 2013 r. , daty bliżej nieustalonej , w F. gm. R. , pow. (...) , woj. (...) , dokonał umyślnego i niehumanitarnego zabicia własnego psa , kundla maści czarnej , w ten sposób , że przy użyciu szpadla zadawał mu uderzenia po całym ciele powodując jego śmierć , przy czym czynu tego dopuścił się ze szczególnym okrucieństwem ,

tj. o przestępstwo z art. 35 ust. 2 Ustawy z dnia 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt .

Sąd Rejonowy w Końskich wyrokiem z dnia 5 grudnia 2014 r. w sprawie II K 292/14 orzekł co następuje :

I . oskarżonego J. M. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia czynu , stanowiącego występek z art. 245 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 245 kk wymierzył mu karę w rozmiarze 5 miesięcy pozbawienia wolności ;

II . oskarżonego J. M. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu w pkt II i III aktu oskarżenia czynów , przy czym ustalił , że czyny te popełnił w podobny sposób , w krótkich odstępach czasu i kwalifikując je jako ciąg przestępstw z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu karę w rozmiarze 5 miesięcy pozbawienia wolności ;

III . oskarżonego J. M. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt IV aktu oskarżenia czynu , stanowiącego występek z art. 35 ust. 2 Ustawy z dnia 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt i za to na podstawie art. 35 ust. 2 cytowanej wyżej ustawy wymierzył mu karę w rozmiarze 5 miesięcy pozbawienia wolności ;

IV . na podstawie art. 85 kk , art. 86 § 1 kk i art. 91 § 2 kk orzeczone w pkt I , II i III wyroku kary jednostkowe pozbawienia wolności połączył i wymierzył oskarżonemu karę łączną w rozmiarze 1 roku pozbawienia wolności ;

V . na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w okresie od dnia 7 kwietnia 2014 r. do 25 lipca 2014 r.;

VI . zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. P. kwotę 841, 32 złotych tytułem zwrotu kosztów obrony oskarżonego z urzędu ;

VII . na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych .

Powyższy wyrok zaskarżony został przez oskarżonego i jego obrońcę z urzędu . Oskarżony we własnoręcznie sporządzonej apelacji wskazał jedynie , iż nie zgadza się z rozstrzygnięciem Sądu I instancji , nie sformułował natomiast żadnych konkretnych zarzutów . Na rozprawie apelacyjnej podniósł , iż Sąd niesłusznie skazał go za groźby pod adresem siostry , przyznał natomiast , że zabił psa , który był chory .

Obrońca oskarżonego zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na jego korzyść . Na podstawie art. 438 pkt 4 kpk zarzucił on rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu , a wyrażającą się orzeczeniem wobec niego kary 1 roku pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania , choć sposób zachowania się sprawcy po popełnieniu przestępstwa - jego częściowe przyznanie się do winy , wyrażona skrucha i pojednanie się z pokrzywdzoną I. M. - przemawiają właśnie za zastosowaniem wobec niego dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności , podczas gdy wymierzenie oskarżonemu takiej kary w formie bezwzględnej byłoby rażąco surowe wobec oskarżonego .

Podnosząc ten zarzut obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania bądź kary w zmniejszonym wymiarze 5 miesięcy .

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

I . Odnośnie apelacji oskarżonego :

Apelacja oskarżonego jest oczywiście bezzasadna . Oskarżony nie podniósł w niej żadnych konkretnych zarzutów skierowanych przeciwko rozstrzygnięciu Sądu , poza ogólnym stwierdzeniem , że nie zgadza się z tym rozstrzygnięciem . Oznacza to , że kwestionuje całość orzeczenia Sądu . Brak sprecyzowanych zarzutów nie pozwala jednak Sądowi odwoławczemu szczegółowo odnieść się do zasadności tak sformułowanej apelacji . Wypada więc jedynie stwierdzić , że Sąd I instancji prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe , zgromadził dowody niezbędne do rozstrzygnięcia sprawy , poddał je właściwej ocenie zgodnie z wymogami określonymi w art. 4 i 7 kpk , zaś swoje stanowisko w tym zakresie należycie uzasadnił zgodnie z wymogami określonymi w art. 424 kpk . Wnioski Sądu co do winy oskarżonego w zakresie wszystkich przypisanych mu czynów są trafne i znajdują oparcie w należycie ocenionym materiale dowodowym . W szczególności Sąd I instancji słusznie oparł się na zeznaniach świadka I. M. , siostry oskarżonego . Z tych zeznań , trafnie ocenionych jako wiarygodne , bezspornie wynika , iż oskarżony groził jej pozbawieniem życia w opisanych przypadkach , w tym także w celu wywarcia wpływu na jej zeznania w innym toczącym się postępowaniu . Nie ma żadnych podstaw , aby podważać wiarygodność tych zeznań , a Sąd wskazał dlaczego uznał je za wiarygodne . Ocenę tą Sąd odwoławczy całkowicie podziela .

Żadnych wątpliwości nie budzą ustalenia Sądu co do czynu oskarżonego polegającego na zabiciu własnego psa w wyjątkowo okrutny sposób . Okoliczności tego czynu jednoznacznie wynikają z zeznań świadka K. L. , w której obecności oskarżony tego czynu dokonał . Podkreślić należy , że z tych zeznań nie wynika , aby pies był chory , jak twierdził oskarżony . Nawet gdyby tak było , to fakt ten nie miałby dla oceny tego czynu żadnego znaczenia .

Kwalifikacja prawna przypisanych oskarżonemu czynów nie budzi wątpliwości , a kwestia wymiaru kary zostanie omówiona przy apelacji obrońcy oskarżonego .

II . Odnośnie apelacji obrońcy oskarżonego :

Apelacja ta o ile doprowadziła do zmiany zaskarżonego orzeczenia okazała się skuteczna . Sąd odwoławczy złagodził bowiem orzeczoną wobec oskarżonego karę łączną do wysokości 8 miesięcy pozbawienia wolności . Odnosząc się do apelacji oskarżonego i jego obrońcy należy przede wszystkim podnieść , iż brak jest podstaw do warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności . Sąd I instancji trafnie uznał , iż oskarżonemu należy wymierzyć kary po 5 miesięcy pozbawienia wolności za poszczególne przypisane mu przestępstwa . Słusznie podkreślił , iż kary te są adekwatne do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości , a także spełnią cele zapobiegawcze i wychowawcze , które mają osiągnąć wobec oskarżonego . Również zasadnie Sąd powołał się na znaczną demoralizację sprawcy , uprzednią karalność oskarżonego , brak pozytywnej prognozy oraz wzgląd na społeczne oddziaływanie kary . Słusznie w rezultacie uznał , iż kara o charakterze wolnościowym nie będzie wystarczająca dla osiągnięcia jej celów , a zwłaszcza dla zapobieżenia przestępstwu . Podzielić natomiast należy wywody apelacji co do bezpodstawnego uznania nagminności przestępstw jako okoliczności obciążającej oskarżonego . Okoliczność ta nie wpływa bowiem na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynów oskarżonego . Sąd odwoławczy uznał natomiast , iż orzeczona wobec oskarżonego kara łączna 1 roku pozbawienia wolności jest zbyt surowa . Wprawdzie Sąd podkreślił , iż miał wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary w znaczeniu prewencji ogólnej i indywidualnej , ale nie dostrzegł stanowiska pokrzywdzonej , deklarującej chęć pogodzenia się z bratem . Sąd nie mógł tej okoliczności pominąć . Również nie wziął pod uwagę związku przedmiotowego między czynami przypisanymi oskarżonemu w pkt I i II wyroku , ani też że wszystkie przypisane mu czyny zostały popełnione stosunkowo w krótkim czasie . Okoliczności te należało uwzględnić przy wymiarze kary łącznej . Natomiast ilość tych czynów oraz fakt , iż czyn przypisany oskarżonemu w pkt III wyroku jest rodzajowo inny od pozostałych , nie uzasadnia zastosowania zasady pełnej absorpcji , co postulował apelujący . Mając te okoliczności na uwadze Sąd odwoławczy uznał , iż kara łączna w rozmiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą dla niego odpowiednią .

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok ( art. 437 § 1 kpk ) . O kosztach wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze ( Dz. U. z 2014 r. , poz. 635 t. j. z późn. zm. ) . Oskarżonego zwolniono od opłaty za obie instancje oraz wydatków za postępowanie odwoławcze , gdyż nie posiada on żadnego majątku i źródeł stałego dochodu ( art. 634 , 624 § 1 kpk ) .