Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka

Protokolant: Kalina Pawełko

Bez udziału oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2015 r.

sprawy J. L.

s. H. i R. z domu N. ur. (...) w R.

obwinionego o to, że: w dniu 11 grudnia 2014r. około godziny 9: 23 na drodze (...) gm. O. kierując pojazdem marki P. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do ograniczenia prędkości określoną ustawą i przekroczył prędkość o 74 km/h jadąc z prędkością 194km/h

- tj. za wykroczenie z art. 92a kw

ORZEKA:

I obwinionego J. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92 a kw skazuje go na karę 1000 (jeden tysiąc) złotych grzywny;

II na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 100 (sto) złotych.

Sygn. akt IX W 1188/15

UZASADNIENIE

Obwiniony J. L. mieszka w Ż. , posiada gospodarstwo rolne 300 ha , deklaruje osiąganie dochodu miesięcznego około(...), jest żonaty.

W dniu 11 grudnia 2014r r. funkcjonariusze Policji R. P. i H. A. pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym na terenie O. i N. w godzinach 6.00-14.00. Poruszali się w pojazdem nieoznakowanym marki O. (...) . Pojazd wyposażony był w wideorejestrator V. (...) nr fabryczny (...) , którego wytwórcą jest firma (...), posiadający aktualne świadectwo legalizacji ważne do 31 sierpnia 2015 r. Radiowóz około godziny dziewiątej poruszał się drogą (...) gmina O.. Jechał za samochodem marki P. (...) o nr rej. (...). Pojazdem tym kierował obwiniony J. L. . Obwiniony jechał z żoną do O.. Około godz. 9.23 funkcjonariusze dokonali pomiaru prędkości jadącego przed nimi pojazdu obwinionego. Pomiar wykazał, iż prędkość pojazdu obwinionego wynosiła 194 km/h. Obwiniony przekroczył dopuszczalną prędkość o 74 km/h. Na tym odcinku obowiązuje ograniczenie prędkości do 120 km/h .

Po zatrzymaniu i wylegitymowaniu obwiniony odmówił przyjęcia mandatu karnego w kwocie 500zł za przekroczenie dozwolonej prędkości o 74km/h, co związane jest z naliczeniem 10 punktów karnych. Obwiniony przyznał się do popełnionego wykroczenia lecz zaproponował naliczenie maksymalnie 6pkt karnych, oświadczając, iż kwota mandatu nie ma znaczenia.

(dowód: notatka urzędowa k. 3, wydruk K. k 11-15, świadectwo legalizacji wideorejestatora k20, nagranie z wideorejestratora k. 22 , wyjaśnienia obwinionego k 31-31v, zeznania R. P. k 31-31v, H. A. k 30v-31 )

Obwiniony J. L. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Wyjaśnił, iż tego dnia około 9.23 jechał z żoną do O.. Został zatrzymany do kontroli. Nie czuje się winny, uważa że jechał prawidłowo. Nie pamięta czy okazywano mu wynik pomiaru. Nie jest w stanie określić z jaką prędkością się poruszał, jechał normalnie.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego jedynie w części , w której przyznał się do kierowania opisanym pojazdem w dniu zdarzenia o godzinie 9.23 . W ocenie Sądu nie sposób podzielić wyjaśnień obwinionego w pozostałym zakresie ponieważ są niespójne , pozostają w sprzeczności z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Zwrócić należy uwagę na fakt, iż obwiniony nie był w stanie określić prędkości z jaką się poruszał, przy jednoczesnym zapewnieniu , iż jechał prawidłowo. Natomiast bezpośrednio po zatrzymaniu go przez funkcjonariuszy policji , jak wynika z notatki k 3, nie kwestionował przekroczenia dozwolonej prędkości przyznając tym samym, iż dopuścił się wykroczenia. Prosił jedynie o naliczenie mniejszej ilości punktów karnych twierdząc, iż kwota grzywny nie ma znaczenia.

Z zeznań H. A. wynika, iż kontrolę przeprowadzał jej kolega z patrolu, on też rozmawiał z obwinionym i obsługiwał wideorejestrator. Potwierdziła, iż wynik pomiaru prędkości pojazdu obwinionego to 194km/h. Obwiniony jechał drogą (...) w pobliżu zjazdu do miejscowości O..

R. P. zeznał, iż był kierowcą radiowozu i obsługiwał umieszczone w pojeździe urządzenie do pomiaru prędkości. Dokonał pomiaru prędkości pojazdu obwinionego. Wynosił on 194km/h na odcinku gdzie obowiązuje ograniczenie do 120km/h. Podał ten wynik obwinionemu, który nie kwestionował go. Obwiniony twierdził, że przyjąłby mandat gdyby naliczono mniej punktów karnych. Świadek oświadczył, iż zdarzenie miało miejsce o godzinie 9.23 . Obwiniony nie negował, że przekroczył prędkość, mówił tylko , że 10 punktów to zbyt dużo. Zeznał, iż pomiaru prędkości pojazdu obwinionego dokonał przy zachowaniu stałej odległości od jego pojazdu, Zdaniem świadka dokonany pomiar prędkości był miarodajny.

Sąd w pełni podzielił zeznania świadków ponieważ są logiczne , spójne oraz korespondują ze sobą. Zeznawali oni jedynie na okoliczności bezpośrednio związane w wykonywaną przez nich służbą, nie wykazywali subiektywnego nastawienia do obwinionego, które mogłoby podważać wiarygodność ich relacji. Są oni dla obwinionego osobami obcymi, nie znali go wcześniej co dodatkowo świadczy o ich bezstronności.

Prędkościomierz wideorapid (...) jest mobilnym urządzeniem wideo służącym do rejestracji zdarzeń w ruchu drogowym z pojazdu patrolowego , w szczególności do rejestracji przekroczeń prędkości . Kierowany jest impulsami z przetwornika prędkości pojazdu. Wylicza średnią prędkość na podstawie pomiaru drogi i czasu. Jak wynika z zeznań funkcjonariuszy policji urządzenie jakim posługiwali się w dniu zdarzenia wskazuje prędkość poprzedzającego pojazdu na podstawie pomiaru prędkości pojazdu w którym jest ono zamontowane czyli radiowozu policyjnego. Pomiar dokonywany jest przy zachowaniu stałej odległości od poprzedzającego pojazdu. Pomiar prędkości pojazdu P. (...) był dokonywany na odcinku 100 m, w tym czasie samochód policyjny oraz pojazd sprawdzany jechały w stałej odległości od siebie.

Sąd uznał dowód w postaci nagrania z wideorejestatora zamontowanego w nieoznakowanym radiowozie policyjnym za w pełni obiektywny i wiarygodny. Nagranie to wskazuje prędkość z jaką poruszał się obwiniony oraz odległość na jakiej dokonywano pomiaru. Ze wskazanym powyżej dowodem w postaci nagrania z wideorejestatora w pełni korespondują zeznania funkcjonariuszy Policji . Sposób dokonania pomiaru nie budzi zastrzeżeń , nie był on kwestionowany także przez obwinionego po zatrzymaniu go do kontroli.

Z zeznań świadków, nagrania z wideorejestatora wynika bezspornie, iż przedmiotowe zdarzenie miało miejsce około godziny 9.23.

Urządzenie, którym dokonano kontroli prędkości pojazdu obwinionego posiadało świadectwo legalizacji -ważne w dniu kontroli. W ocenie Sądu brak jest przesłanek powalających na przyjęcie, iż wynik pomiaru przeprowadzony przy jego pomocy w dniu zdarzenia obarczony był błędem czy wykonany był nieprawidłowo. Podkreślić należy, iż bezpośrednio po zatrzymaniu obwiniony z żaden sposób nie kwestionował także wyniku pomiaru, o którym został poinformowany. Nie kwestionował , iż poruszał się z prędkością 194km/h.

Na rozprawie obwiniony także nie wskazał jak była prędkość jego pojazdu. Twierdzenie , iż jechał normalnie nie pozwala na czynienie miarodajnych ustaleń w tym zakresie, a tym bardziej na podważenie wyniku pomiaru dokonanego przez funkcjonariuszy policji.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. Swoim zachowaniem obwiniony wypełnił znamiona wykroczenia z art. 92a kw .

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, znaczące przekroczenie przez obwinionego dozwolonej prędkości na danym odcinku drogi, oraz dane o uprzedniej karalności obwinionego za wykroczenia ( k 14).

Mając na uwadze powyższe nie można uznać wymierzonej obwinionemu kary grzywny w wysokości 1000 złotych za rażąco surową. Odpowiada ona stopniowi społecznej szkodliwości czynu, zawinieniu obwinionego i spełnia swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej. Dostosowana jest także do możliwości majątkowych obwinionego.

Na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych, opłatą w kwocie 100 złotych uznając, iż osiągane przez obwinionego dochody pozwalają mu na ich uiszczenie.