Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUz 124/13

POSTANOWIENIE

Dnia 28 maja 2013 r.

Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący :

SSA Jolanta Ansion

Sędziowie :

SSA Ewa Piotrowska

SSA Maria Małek-Bujak

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

sprawy H. U. (H. U.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury

w związku z zażaleniem ubezpieczonej H. U.

na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Częstochowie

z dnia 8 lutego 2013r., sygn. akt IV U 547/12

postanawia: oddalić zażalenie.

/-/ SSA E. Piotrowska /-/ SSA J. Ansion /-/ SSA M. Małek-Bujak

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

Sygn. akt III AUz 124/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 8 lutego 2013r., wydanym w sprawie sygn. akt IV U 547/12, Sąd Okręgowy w Częstochowie odrzucił odwołanie ubezpieczonej H. U. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. z dnia 13 października 2010r., Nr E- (...).

Uzasadniając dokonane w sprawie rozstrzygnięcie, Sąd I instancji wskazał,
iż w odwołaniu skierowanym do Sądu Okręgowego w dniu 6 marca oraz 14 marca 2012r. pełnomocnik ubezpieczonej kwestionował decyzję organu rentowego z dnia
13 października 2010r., domagając się przyznania ubezpieczonej wcześniejszej emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach wraz z wyrównaniem
i odsetkami od dnia złożenia pierwszego odwołania od decyzji ZUS O/C..

Sąd Okręgowy wskazał zarazem, iż sprawa z odwołania ubezpieczonej
o przyznanie wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach na stanowisku „ulewacza świec”, była już przedmiotem jego rozpoznania. Sąd I instancji podkreślił przy tym, że wyrokiem z dnia 6 stycznia 2009r., sygn. akt IV U 1544/08 oddalił odwołanie ubezpieczonej w sprawie o przyznanie emerytury z tytułu pracy
w warunkach szczególnych, a postanowieniem z dnia 26 stycznia 2011r., sygn. akt
IV U 1635/10 odrzucił odwołanie ubezpieczonej od decyzji z dnia 13 października 2010r., odmawiającej przyznania ubezpieczonej wcześniejszej emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach, wobec prawomocności rozstrzygnięcia wydanego w sprawie IV U 1544/08.

Jednocześnie Sąd Okręgowy zaakcentował, iż Sąd Apelacyjny w Katowicach postanowieniem z dnia 28 marca 2011r., sygn. akt III AUz 73/11 oddalił zażalenie ubezpieczonej w przedmiocie odrzucenia odwołania przez Sąd I instancji.

Oceniając odwołanie w niniejszej sprawie (sygn. akt Sądu Okręgowego
IV U 547/12), Sąd I instancji stwierdził, iż odwołanie ubezpieczonej podlega odrzuceniu i to zarówno jeżeli traktować je jako odwołanie od wskazanej decyzji ZUS, z uwagi na prawomocność rozstrzygnięcia w sprawie, jak i wówczas, gdyby odwołanie potraktować jako pozew przeciwko ZUS, albowiem w takim przypadku podlegałoby ono odrzuceniu przez Sąd Ubezpieczeń Społecznych, rozstrzygający
o prawach emerytalnych w ramach kontroli decyzji organów rentowych.

Orzeczenie Sądu Okręgowego zaskarżył zażaleniem pełnomocnik ubezpieczonej, wskazując, iż wniesione przez niego pismo stanowiło pozew,
a nie odwołanie, a także wskazując na szereg uchybień o charakterze organizacyjno - personalnym, wskazujących na wadliwość podejmowanych w sprawie ubezpieczonej czynności procesowych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie, jako bezzasadne w stopniu oczywistym podlega oddaleniu.

Na wstępie zauważyć należy, iż wbrew temu, że pełnomocnik ubezpieczonej podkreśla, iż wnoszone przez niego w sprawie ubezpieczonej H. U. pisma stanowią pozew przeciwko ZUS, a w żadnej mierze nie są odwołaniem od jakiejkolwiek decyzji w/w organu rentowego, nie sposób uznać wywodzonych pism za nic innego jak odwołania od decyzji ZUS z dnia 13 października 2010r., wydanej
w sprawie Nr E- (...), a w szczególności nie sposób przyjąć, iż pisma te stanowią powództwa wytaczane przeciwko organowi władzy publicznej, jakim jest ZUS, w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego.

W pierwszym rzędzie zaakcentować należy, iż z całej argumentacji podnoszonej przez pełnomocnika ubezpieczonej we wszystkich pismach w sprawie,
w sposób jednoznaczny wynika, iż źródłem podnoszonych roszczeń jest kwestia świadczenia (wcześniejszej emerytury), jakiej domaga się przez swojego pełnomocnika ubezpieczona H. U.. Przypomnieć w tym miejscu wypada, pochodzącą jeszcze z prawa rzymskiego paremię falsa demostratio non nocet, zgodnie z którą fałszywe oznaczenie jakiegoś przedmiotu, w tym także pisma procesowego, nie wpływa na jego istotę. Oznacza to, iż w sytuacji, gdy pełnomocnik ubezpieczonej, wnosząc do Sądu pisma zatytułowane np. „pozew”, upiera się,
iż inkorporują one pismo procesowe o takim właśnie charakterze, a z zawartych w tym piśmie treści w jednoznaczny sposób wynika, iż pismo to stanowi odwołanie od decyzji organu rentowego w rozumieniu art. 476 § 2 i § 3 kpc, czy art. 447 9 kpc,
to pismo to stanowi odwołanie w rozumieniu powołanych przepisów prawa,
bez względu na to, jaką nadano mu nazwę.

Po wtóre, Sąd Apelacyjny pragnie przypomnieć, iż przepisy działu III tytułu VII, Księgi Pierwszej, Części Pierwszej k.p.c. (art. 459 - art. 477 16 ), statuującego postępowanie odrębne z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych,
nie wyłączają ogólnych reguł tego Kodeksu, wyrażanych min. przez art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., które podlegają jedynie stosownej adaptacji na potrzeby tego postępowania,
stosownie do których Sąd odrzuca odwołanie, jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona.

Reasumując - zaskarżone postanowienie jest prawidłowe i nie narusza przepisów prawa.

W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny orzekł, jak w sentencji po myśli
art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

/-/ SSA E. Piotrowska /-/ SSA J. Ansion /-/ SSA M. Małek-Bujak

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

JR