Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 98/15

1 Ds. 216/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział II Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale prokuratora Tomasza Błaszczyka z Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 19 maja 2015 r.

sprawy Ł. G. (G.)

syna M. i E. z d. G.

ur. (...) w Ś.

oskarżonego to, że:

w dniu 07 lutego 2015r. na drodze publicznej w miejscowości Ś. na ul. (...) kierował samochodem marki O. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości – to jest mając 1,01 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego Ł. G. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 2 (dwóch) lat próby;

III.  na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

IV.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat;

V.  na podstawie art. 63 § 2 k.k zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania jego prawa jazdy od dnia 07 lutego 2015r. do dnia uprawomocnienia się wyroku;

VI.  na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 300 zł (trzystu złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

VII.  na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego kosztami procesu, a w tym zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 70 zł i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych, wymierza mu opłatę w wysokości 220 zł.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony Ł. G., w godzinach nocnych w dniu 06 lutego 2015r. spożywał w swoim miejscu zamieszkania w Ś. alkohol postaci czterech piw oraz drinka z wódką, a następnie przed godz. 24.00 udał się na spoczynek nocny. Oskarżony przebudził się około godz. 3.00 w dniu 07 lutego 2015r. i stwierdził, że skończyły mu się papierosy. W związku z tym pojechał on swoim samochodem m-ki O. o nr. rej. (...) do sklepu na ul. (...) w Ś..

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego Ł. G., k. 14 – 15.

W drodze powrotnej ze sklepu, na ulicy (...) w Ś., pojazd prowadzony przez oskarżonego został zatrzymany do kontroli drogowej przez patrol Policji. Z uwagi na wyczuwalną woń alkoholu Ł. G. został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu elektronicznym urządzeniem kontrolno – pomiarowym. Badanie wykazało u oskarżonego wynik wynoszący: 1,01 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu - o godz. 03:23 i 1,02 mg/l - o godz. 03:42.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego Ł. G., k. 14 – 15,

zeznania świadka R. N., k. 7,

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, k. 2.

Oskarżony Ł. G. ma 34 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Oskarżony pracuje w firmie (...) w S. jako operator pras i uzyskuje z tego tytułu miesięcznie 2580 zł. Nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 9,

dane osobo-poznawcze, k. 23.

Oskarżony Ł. G. przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, w których opisał okoliczności jego popełnienia.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie Sąd Rejonowy oparł się na wiarygodnych wyjaśnieniach oskarżonego Ł. G., zeznaniach świadka R. N. oraz wskazanych na wstępie dowodach o charakterze materialnym, co do których prawidłowości nie ma jakichkolwiek zastrzeżeń.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia występku z art. 178a § 1 k.k. Ł. G. prowadził bowiem pojazd mechaniczny – samochód osobowy m-ki O. o nr. rej. (...), w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości, co potwierdziły wyniki badania urządzeniem kontrolno – pomiarowym.

Czyn oskarżonego był zawiniony, nie zachodziły okoliczności wyłączające winę oskarżonego ani bezprawność jego czynu.

Wydając rozstrzygnięcie w przedmiocie kary w stosunku do Ł. G., sąd uwzględnił w całości wniosek prokuratora w trybie art. 335 k.p.k.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwo, baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego. W ocenie sądu wskazana kara pozostaje adekwatna do opisanych okoliczności, a w szczególności koresponduje ze znacznym stopniem zawinienia oskarżonego, który prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, będąc w znacznym stopniu nietrzeźwy.

Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres dwóch lat próby, uznając, iż zastosowanie środka probacyjnego spełni wobec jego osoby wychowawczo – prewencyjne cele.

Na podstawie art. 71 § 1 k.k. sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. Orzekając grzywnę obok kary pozbawienia z warunkowym zawieszeniem jej wykonania Sąd Rejonowy miał na uwadze to, że będzie ona stanowiła realną dolegliwość dla oskarżonego a przez to wpłynie na przestrzeganie przez niego porządku prawnego. Wymierzając oskarżonemu karę grzywny na podstawie art. 71 § 1 k.k. wskazać należy, że nie sprzeciwia się temu fakt, że kara grzywy stanowi jedną z alternatywnych sankcji, jakie można orzec za występek z art. 178a § 1 k.k. W przypadku oskarżonego wymierzono bowiem karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, co w takiej sytuacji powoduje, że orzeczenie kary grzywny na innej podstawie niż art. 71 § 1 k.k. nie było możliwe. (tak m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2008 r. sygn. II KK 42/08 oraz wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 30 stycznia 2013 r. IV Ka 1292/12, publ. LEX)

W punkcie IV wyroku Sąd Rejonowy na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec Ł. G. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres dwóch lat. Dokonując powyższego rozstrzygnięcia sąd miał na uwadze treść przepisu art. 42 § 2 k.k., zgodnie z którym w razie skazania sprawcy za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, popełnione w stanie nietrzeźwości, orzeka się zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju oraz treść art. 43 § 1 k.k., zgodnie z którym zakaz prowadzenia pojazdów orzeka się w wymiarze od roku do 10 lat. Ustalając okres stosowania wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na dwa lata, Sąd Rejonowy uwzględnił szereg okoliczności. Kierując się wskazaniami art. 56 k.k., sąd wziął pod uwagę wyartykułowane w art. 53 k.k. dyrektywy wymiaru kary, a w szczególności cele zapobiegawcze i wychowawcze, które stosowanie środka karnego ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wyznaczając okres stosowania środka karnego na 2 lata sąd miał na uwadze przede wszystkim to, że Ł. G. kierował pojazdem będąc w znacznym stopniu nietrzeźwości - 1,01 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czyli takim, który czterokrotnie przekroczył określoną w art. 115 § 16 k.k. granicę tego stanu (0,25 mg/l). Zdaniem sądu zastosowanie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres dwóch lat uwzględnia dyrektywy wymiaru środków karnych określone w art. 53 k.k., a w szczególności ich cele w zakresie prewencji indywidualnej, jak i prewencji ogólnej, powodując, że zakaz w powyższym wymiarze stanowi dolegliwość adekwatną i sprawiedliwą. Wydając rozstrzygnięcie we wskazanym zakresie, sąd zgodnie z art. 4 § 1 k.k. zastosował wobec oskarżonego przepis art. 43 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień popełnienia przestępstwa, jako że jest on względniejszy dla oskarżonego niż ustawa obowiązująca w czasie wyrokowania.

W punkcie V wyroku Sąd Rejonowy zgodnie z art. 63 § 2 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, okres zatrzymania jego prawa jazdy od dnia 07 lutego 2015r. do dnia uprawomocnienia się wyroku.

W oparciu o art. 49 § 2 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 300 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Wydając rozstrzygnięcie we wskazanym zakresie, sąd zgodnie z art. 4 § 1 k.k. zastosował wobec oskarżonego przepis art. 49 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień popełnienia przestępstwa, jako że jest on względniejszy dla oskarżonego niż ustawa obowiązująca w czasie wyrokowania.

Na podstawie art. 627 k.p.k. sąd obciążył oskarżonego kosztami procesu, a w tym zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa, uzasadnione wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 70 zł (zapytanie do K. – 30 zł, ryczałt za doręczenia pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym – 40 zł). Ponadto sąd wymierzył oskarżonemu opłatę sądową w wysokości przewidzianej ustawą z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

SSR Radosław Gluza