Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędzia SO Barbara Braziewicz

Sędzia SR (del.) Żaneta Bloma – Wojciechowska

Protokolant Justyna Chojecka

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2014 r. w Gliwicach

na rozprawie sprawy

z powództwa K. K. (1)

przeciwko K. K. (2) i T. K.

o alimenty

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu-Zdroju

z dnia 8 kwietnia 2014 r., sygn. akt III RC 538/13

oddala apelację.

SSR (del). Żaneta Bloma – Wojciechowska SSO Leszek Dąbek SSO Barbara Braziewicz

Sygn. akt III Ca 1004/14

UZASADNIENIE

Powód K. K. (1) żądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanych T. K. i K. K. (2) solidarnie alimentów w kwotach po 600zł miesięcznie, z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia termonowi płatności

oraz zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie twierdził, że pozwani są jego dziadkami ojczystymi. Nie jest

w stanie samodzielne się utrzymać, gdyż jego ojciec S. K. nie realizuje nałożonego na niego w wyroku Sadu Okręgowego w Gliwicach z dnia 23 10 2012r.

w sprawie o sygn. akt II RC 445/12 obowiązku płacenia na rzecz powoda alimentów

w kwotach po 600zł miesięcznie.

Pozwani T. K. wnieśli o oddalenie powództwa, zarzucając,

że pomimo przejściowych problemów z zatrudnieniem ojciec powoda dostarcza mu środki utrzymania oraz że jego matka K. K. (3) jest w stanie zaspokoić jego potrzeby, gdyby w pełni wykorzystywała posiadane możliwości zarobkowe powoda (pracuje ona tylko na 3/8 etatu).

Sąd Rejonowy w Jastrzębiu Zdroju w wyroku z dnia 8 04 2014 2012r. oddalił powództwo oraz orzekł o kosztach procesu

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulacje: art. 129

§ 1 k.r.o, art. 132 k.r.o. oraz 135 k.r.o. Dokonał oceny ustalonego stanu faktycznego

i w konkluzji cenił, że w sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności przewidzianych w art. 132 k.r.o. co czyni powództwo bezzasadnym.

Orzeczenie zaskarżył powód K. K. (1) , który wnosił o jego zmianę przez zasądzenie na jego rzecz solidarnie od pozwanych alimentów kwotach po 300zł miesięcznie, począwszy od dnia 1 04 2014r. oraz „obciążenie pozwanych kosztami postępowania”.

Zarzucał, że przy ferowaniu wyroku naruszono prawo materialne, regulację art. 132 k.r.o poprzez jej błędna wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, poprzez przyjęcie,

iż przedmiotowej sprawie nie zachodzi przesłanka określona w tym przepisie, polegająca na niemożności lub nadmiernej trudności uzyskania środków potrzebnych na utrzymanie małoletniego od osoby zobowiązanej w pierwszej kolejności, tj. ojca małoletniego powoda, kiedy z niebudzących wątpliwości dowodów jednoznacznie wynika,

iż na dzień złożenia pozwu zaległość alimentacyjna wynosiła 1.857,03zł plus odsetki,

a możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego nie gwarantowały egzekucji alimentów, zważywszy na to, że S. K. został ze swojej winy zwolniony dyscyplinarnie z (...) Spółki (...) w kwietniu 2013r., natomiast obecnie pomimo uregulowania zaległości alimentacyjnych na dzień wydania wyroku, trwa nadal zadłużenie S. K. w kwocie po 300zł miesięcznie”.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenia powoda przyjmując, że mają one źródło w regulacji art. 132 k.r.o, a następnie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia nie były kwestionowane w apelacji, w znacznej części dotyczą okoliczności bezspornych pomiędzy stronami, a w pozostałym zakresie mają podstawę zgromadzonym w sprawie materiale dowodowy, który w zakresie dokonanych ustaleń jest logiczny i wzajemnie spójny, zaś informacje zawarte w poszczególnych źródłach dowodowych nawzajem się uzupełniają i potwierdzają i jako takie są w pełni wiarygodne.

Z tych też względów Sąd odwoławczy z powyższymi modyfikacjami przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest również prawidłowa, ma odniesienie we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia regulacjach prawnych i Sąd odwoławczy w całości ją podziela i przyjmuje za własną (orzecz. SN z dn. 26 04 1935r. C III 473/34, Zb. U. z 1935r. poz. 496).

Powód nie posiada znaczącego majątku, kontynuuje naukę i nie jest

w stanie samodzielnie się utrzymać, stąd też na jego krewnych - z mocy regulacji

art. 133 § 1 k.r.o. - ciąży obowiązek jego alimentacji.

Stosownie do regulacji art. 132 k.r.o. w związku z art. 129 § 1 k.r.o. powstanie tego obowiązku po stronie pozwanego jest uzależnione od braku osób zobowiązanych do alimentowania powoda w bliższej kolejności lub gdy uzyskanie przez niego od nich środków utrzymania jest co najmniej połączone z nadmiernymi trudnościami i zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury, powstaje on dopiero wtedy, gdy żadne z jego rodziców nie jest w stanie wypełnić swego obowiązku alimentacyjnego (wyrok SN

z dn 16 03 1967r. II CR 88/87, OSNC 1967r. nr 9, poz. 168) art. 132 i 129 § 1 k.r.o.).

Z taką sytuacją nie mamy jednak do czynienia w sprawie.

Powód pozostaje na utrzymaniu rodziców: ojca S. K.

i matki K. K. (3).

Obecnie mieszka wspólnie z matką, która zapewnia mu mieszkanie, realizując a ten sposób w części ciążący na niej obowiązek jego alimentacji.

Z informacji uzyskanych w toku postępowania odwoławczego od Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Jastrzębiu Zdroju A. M. wynika, że od sierpnia br. ojciec powoda sukcesywnie uiszcza zasądzone od niego na rzecz powoda alimenty w kwotach po 600zł miesięcznie oraz uregulował w całości powstałe wcześniej zaległości (k 212-213 akt).

Matka powoda zarabia obecnie około 1000 netto miesięcznie i oprócz powoda nie ma ona innych osób na swoim utrzymaniu.

Wraz z otrzymywanymi od dłuższego czasu alimentami jest ona zatem w stanie w pełni zaspokoić jego wszystkie niezbędne potrzeby powoda, co już tylko z tego powodu czyni powództwo bezzasadnym,

Niezależnie od tego matka powoda pracuje obecnie tylko w wymiarze 13/26 etatu i gdyby w pełni wykorzystywała ona swe możliwości zarobkowe mogłaby samodzielnie w pełni zaspokoić potrzeby powoda.

Czyni to dodatkowo powództwo bezzasadnym, co znalazło prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym orzeczeniu i apelacja jest nieuzasadniona.

Reasumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację powoda jako bezzasadną oddalono na mocy regulacji art. 385 k.p.c.

SSR (del). Żaneta Bloma – Wojciechowska SSO Leszek Dąbek SSO Barbara Braziewicz