Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędzia SO Andrzej Dyrda

Sędzia SR (del.) Ewa Buczek-Fidyka

Protokolant Iwona Reterska

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2014 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa G. B. (B.)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 4 marca 2014 r., sygn. akt I C 391/12

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.200zł (tysiąc dwieście złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSR del. Ewa Buczek-Fidyka SSO Leszek Dąbek SSO Andrzej Dyrda

Sygn. akt III Ca 827/14

UZASADNIENIE

Powód G. B. żądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 20.100 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 11 2011r. oraz zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie twierdził, że w wyniku kolizji drogowej z dnia 19 09 2011r. został uszkodzony stanowiący jego własność samochód marki M. (...). Sprawca wypadku był ubezpieczony w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. W postępowaniu likwidacyjnym pozwana ustaliła wysokość szkody na kwotę 20.100 zł., jednak odmówiła zapłaty odszkodowania, kwestionując okoliczności zdarzenia podane przez powoda. W niniejszej sprawie powód dochodzi odszkodowania w kwocie ustalonej przez pozwaną.

Pozwana (...) Spółka Akcyjna

w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jej rzecz

od powoda zwrotu kosztów procesu. Podnosiła, że w wyniku przeprowadzonych przez nią oględzin miejsca zdarzenia, analizy sytuacyjnej zdarzenia oraz zakresu uszkodzeń pojazdu jednoznacznie wykluczono, aby uszkodzenia te powstały

w wyniku kolizji drogowej w dniu 19 09 2011r.

Sąd Rejonowy w Gliwicach w wyroku z dnia 4 03 2014r. zasądził

od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda G. B. kwotę 20.100 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 11 2011r. oraz orzekł o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia jako podstawę prawną rozstrzygnięcia przytoczył regulację prawną art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 05 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. nr 124, poz. 1152), art. 822 § 1 k.c., art. 361 § 1 i 2 k.c. Sąd Rejonowy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego ustalił, że w dniu 19 09 2011r. miała miejsce kolizja drogowa spowodowana przez A. B. ubezpieczonego w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, w wyniku której uległ uszkodzeniu samochód powoda. Ustalając ten stan faktyczny Sąd Rejonowy oparł się na dowodach zaoferowanych przez strony w postaci zeznań świadka A. B., zeznań powoda, notatki Policji i opinii biegłego sądowego. Z opinii biegłego sądowego wynika bezsprzecznie, że uszkodzenia w pojeździe mogły powstać w okolicznościach wskazywanych przez powoda. W oparciu o opinię biegłego sądowego Sąd Rejonowy ustalił, że koszty naprawy uszkodzonego pojazdu są wyższe od jego wartości rynkowej sprzed wypadku, zatem rozliczenie szkody winno nastąpić tzw. metodą szkody całkowitej (wyliczenie należnego odszkodowania jako różnicy pomiędzy wartością rynkową samochodu nieuszkodzonego tj. sprzed wypadku a jego wartością po zdarzeniu). Wartość szkody w pojeździe biegły sądowy oszacował na kwotę 20.200 zł brutto, zatem powództwo o zapłatę z tego tytułu kwoty 20.100 zł zasługiwało na uwzględnienie w całości. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Mając na uwadze datę zgłoszenia szkody (przed dniem 4 10 2011r.) Sąd pierwszej instancji uznał, że od dnia 1 11 2011r. pozwana pozostawała w opóźnieniu z zapłatę. O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyła w pozwana (...) Spółka Akcyjna w W., która wnosiła o jego zmianę przez oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu, bądź jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu za obie instancje. Zarzucała, że przy ferowaniu orzeczenia:

- nie rozpoznano istoty sprawy poprzez pominięcie merytorycznych zarzutów pozwanej zawartych w odpowiedzi na pozew oraz dalszych pismach procesowych, w tym w zarzutach do opinii biegłego, które miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy,

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na dokonaniu dowolnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego (z naruszeniem art. 233 § 1 k.p.c.), a to wobec nieprawidłowego przyjęcia przez Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku, iż doszło do zaistnienia zdarzenia ubezpieczeniowego z obowiązkowej umowy ubezpieczenia, podczas gdy brak jest podstaw do uznania zaistnienia takiego zdarzenia oraz brak jest przesłanek do uznania odpowiedzialności pozwanej,

- naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 361 k.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, co skutkowało przyjęciem, że zasadne jest zasądzenie na rzecz powoda kwoty 20.100 zł, podczas

gdy roszczenie nie było zasadne co do zasady, a w konsekwencji także co do wysokości,

- naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 224 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez zamknięcie rozprawy bez przeprowadzenia prawidłowego rozstrzygnięcia co do zgłoszonych przez pozwaną wniosków dowodowych oraz poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych do wyjaśnienia sprawy, art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak rozważenia w sposób bezstronny

i wszechstronny materiału dowodowego, w tym także oparcie się przez Sąd pierwszej instancji na opinii biegłego, która nie zawiera fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, co uniemożliwiło fachową ocenę jej mocy dowodowej, art. 227 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c., art. 230 k.p.c. poprzez całkowite pominięcie przez Sąd pierwszej instancji, iż strona pozwana od początku konsekwentnie kwestionowała powództwo co do zasady, co oznacza, że kwestionowała zasadność roszczeń co do wysokości.

(...) na rozprawie apelacyjnej w dniu 16 10 2014r. wniósł o oddalenie apelacji oraz zasądzenie na jego rzecz od pozwanej zwrotu kosztów postępowania na odwoławczego.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenie powoda przyjmując, że ma ono źródło w łączących pozwaną ze sprawcą wypadku drogowego umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów

oraz w reżimie odpowiedzialności deliktowej za szkodę, a następnie - wbrew zarzutom apelacji – prawidłowo rozpoznał sprawę

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną zaskarżonego orzeczenia mają podstawę w zebranym w sprawie wiarygodnym materiale dowodowym, którego ocena, wbrew zarzutom apelacji, mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów.

Na kwestionowane w apelacji okoliczności Sąd pierwszej instancji przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego M. B..

Biegły sądowy w sporządzonej przez siebie opinii, w tym opinii uzupełniającej oraz ustnych wyjaśnieniach do opinii, stwierdził, że możliwy jest przebieg wypadku w okolicznościach wskazanych w pozwie i uszkodzenia w pojeździe powoda mogły powstać w okolicznościach przedstawionych przez powoda (k. 77-100, 117-120, 150-151).

Równocześnie biegły w opinii w sposób logiczny wyjaśnił, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala mu na przeprowadzenie analizy czasowo-przestrzennej przebiegu zdarzenia, co jednak nie niweczyło możliwości poczynienia na te okoliczności ustaleń faktycznych.

W zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym Sąd pierwszej instancji - oprócz wskazanej opinii - dysponowała bowiem zeznaniami sprawcy wypadku świadka A. B. oraz notatką policji, które potwierdzały przedstawioną przez powoda wersję przebiegu przedmiotowych zdarzeń.

Zawarte w tych źródłach dowodowych informacje korelują z sobą, nawzajem się potwierdzają i uzupełniają oraz odpowiadają topografii miejsca wypadku, przez co są w pełni wiarygodne.

Na ich podstawie można było zatem było odtworzyć przebieg przedmiotowego wypadku drogowego i czyniąc to Sąd Rejonowy nie naruszył wskazanych w apelacji przepisów prawa procesowego.

Wskazane w opinii biegłego wartości są zbieżne z wartościami podanymi w przedłożonym przez pozwana operacie szacunkowym i co należy podkreślić nie zostały zakwestionowane przez skarżącą , stąd też należy je również uznać za w pełni wiarygodne

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest prawidłowa i Sąd odwoławczy ja podziela.

Odpowiedzialność pozwanej za skutki przedmiotowego wypadku drogowego ma źródło w regulacji art. 415 k.c. w związku z art. 436 § 1 k.c. i postanowieniach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, zawartych przez pozwaną ze sprawcą wypadku drogowego oraz w regulacji art. 822 § 4 k.c., uprawniającej poszkodowanego do dochodzenia roszczeń bezpośrednio od pozwanego zakładu ubezpieczeń.

Na zasadach ogólnych rodziła ona po stronie pozwanej obowiązek zapłaty poszkodowanemu odszkodowania za wynikłe w ich następstwie szkody.

Ich zakres wyznacza regulacja art. 361 § 1 k.c., zgodnie z którą pozwana jest zobowiązana do zrekompensowania mu szkód (w rozumieniu art. 361 § 2 k.c.), będących normalnym następstwem zdarzeń, z którego one wynikły.

Z informacji zawartych w opinii biegłego (nie kwestionowanych przez pozwaną) wynika, że koszt naprawy samochodu powoda wynosił 34.036,58zł

i przewyższał jego wartość, która w chwili wypadku zamykała się kwotą 3.3700zł, a wartość samochodu po wypadku wynosiła 13.500zł.

Dlatego Sąd Rejonowy słusznie uznał, że likwidacja szkody powstałej w majątku powoda w wyniku uszkodzenia jego samochodu w przedmiotowym wypadku powinna nastąpić metodą tzw. „szkody całkowitej”.

W opinii biegłego sądowego jej wysokość została wyliczona na kwotę 20.200 zł brutto (34.036,58zł - 13.500zł), nie była kwestionowana przez pozwaną w apelacji (zarzuty podniesione w apelacji dotyczyły kwestii odpowiedzialności pozwanej co do zasady).

Do chwili obecnej nie została ona zrekompensowana przez pozwaną

i jest wyższa od dochodzonego w sprawie odszkodowania w kwocie 20.100zł.

Czyni to powództwo, co znalazło prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku i apelacja jest bezzasadna.

Reasumując zaskarżony wyrok odpowiada prawu i dlatego apelację pozwanej jako bezzasadną oddalono na mocy art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację art. 98 § 1 k.p.c. § 13 ust. 1 pkt 1 i § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 09 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z 2013, poz. 461) , biorąc pod uwagę,

iż pozwana uległa w całości w postępowaniu odwoławczym i powinna zwrócić powodowi poniesione przez niego w tym postępowaniu koszty zastępstwa przez fachowego pełnomocnika.

SSR (del.) Ewa Buczek – Fidyka SSO Leszek Dąbek SSO Andrzej Dyrda