Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Roger Michalczyk

Sędziowie SO Danuta Flinik

SO Mariola Urbańska - Trzecka - sprawozdawca

Protokolant st.sekr.sądowy Justyna Bobak

przy udziale Jerzego Koźmińskiego Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy

po rozpoznaniu dnia 3 czerwca 2015 r.

sprawy Ł. L. s. M. i H. ur. (...) w S.

oskarżonego o przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 3 marca 2015 r. sygn. akt IV K 790/14

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że za podstawę prawną warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności przyjmuje art. 69§4 kk i art. 70§1 pkt. 1 kk; utrzymuje wyrok w mocy w pozostałej części; zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i jego wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV Ka 408/15

UZASADNIENIE

Ł. L. został oskarżony o to, że:

1) w nocy z 16 na 17 sierpnia 2014 r. w godzinach 00:00/00:40 w miejscowości Ł. przy ul. (...) dokonał uszkodzenia pojazdu marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...) poprzez zbicie w nim szyby tylnej i przedniej, wgniecenie i zarysowanie karoserii pokrywy silnika, dachu, pokrywy bagażnika oraz słupków, zarysowanie przednich lamp oraz zarysowanie szyb od strony pasażera, uszkodzenie czujnika znajdującego się na podszybiu i górnej lampy szyby tylnej, powodującym samym straty w wysokości 17.800,00 zł na szkodę M. J., przy czym czynu tego dokonał publicznie, bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego tj. o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

2) w nocy z 16 na 17 sierpnia 2014 r. w godzinach 00:00/00:40 w miejscowości Ł. przy ul. (...) dokonał uszkodzenia pojazdu marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...) poprzez zarysowanie powłoki lakieru na pokrywie silnika, dachu oraz zbicie szyby w drzwiach kierowcy oraz pasażera po lewej stronie auta, powodującym samym straty w wysokości 1.765,56 zł na szkodę W. C., przy czym czynu tego dokonał publicznie, bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego tj. o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 3 marca 2015 roku sygn. akt IV K 790/14 oskarżonego Ł. L. uznano za winnego zarzucanego mu czynu w punkcie 1 tj. przestępstwa z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk skazano go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżonego Ł. L. uznano za winnego zarzucanego mu czynu w punkcie 2 tj. przestępstwa z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk skazano go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 85 k.k. i 86 § 1 k.k. w miejsce orzeczonych wyżej kar jednostkowych wymierzono oskarżonemu łączną karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawieszono na okres próby 4 (czterech) lat. Na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierzono oskarżonemu grzywnę w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, a na jej poczet, na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonemu zatrzymanie w dniach 17.08.2014 roku i 18.08.2014 roku, uznając jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny 2 (dwóm) dziennym stawkom grzywny. Na podstawie art. 46 § 2 k.k. zobowiązano oskarżonego do zapłaty kwot po 300 (trzysta) zł na rzecz pokrzywdzonych M. J. i W. C. tytułem nawiązki.

Wyrok zawiera także rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator zaskarżając wyrok w całości zarzucając:

⚫

obrazę prawa materialnego a mianowicie art. 46 § 2 kk polegającą na błędnym przyjęciu, iż przepis ten stanowi podstawę do zobowiązania oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonych, podczas gdy właściwą

⚫

podstawą prawną jest art. 57 a §2 kk, albowiem szkoda wyrządzona przestępstwem został naprawiona,

⚫

obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 64 § 4 kk polegającą na błędnym zastosowaniu art. 70 § 1 pkt 2 kk jako podstawy zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego, podczas gdy właściwą podstawą prawną kwalifikacji czynów zarzuconych oskarżonemu jako występków chuligańskich jest art. 69 § 4 kk.

Stawiając te zarzuty prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie:

- w punkcie IV wyroku jako podstawy do zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności art. 69 § 4 kk zamiast art. 70 § 1 pkt 1 kk

- w punkcie VII wyroku jako podstawy do orzeczenia nawiązek na rzecz pokrzywdzonych art. 57a § 2 kk zamiast art. 46 § 2 kk.

Na rozprawie odwoławczej prokurator nie podtrzymał zarzutu obrazy prawa materialnego dot. art. 46 §2 kk i w konsekwencji wniosku o zmianę wyroku w punkcie VII. W pozostałym zakresie poparł apelację prokuratora rejonowego.

Sąd odwoławczy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora wywołując kontrolę instancyjną wyroku musiała prowadzić do zmiany wyroku w zakresie podstawy prawnej warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności.

Wskazać jednak należy, że apelacja tak w zakresie zarzutu obrazy art. 69 § 4 kk jak i związanego z tym zarzutem wniosku została błędnie skonstruowana i uzasadniona. Nieprawidłowo bowiem prokurator wskazał jakoby sąd z obrazą prawa materialnego, w tym wypadku art. 69 § 4 kk błędnie uznał, że podstawą warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności jest art. 70 §1 pkt 1 kk. Oczywistym jest przecież, że art. 70 § 1- 2 kk nie stanowi podstawy do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, a przepis ten jedynie wskazuje długość okresu próby w związku z warunkowym zawieszeniem wykonania tak orzeczonej kary pozbawienia wolności oraz rozpoczęcie jego biegu. Podstawą prawną orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności jest art. 69 kk, który wskazuje przesłanki i warunki dopuszczalności zastosowania tej instytucji prawa materialnego wobec skazanego.

Niewątpliwie zaś w przypadku takim z jakim mamy do czynienia w niniejszej sprawie, czyli skazaniem sprawcy występku o charakterze chuligańskim podstawą prawną orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności jest art. 64 § 4 kk, który wskazuje, że wobec sprawcy występku o charakterze chuligańskim sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Ten zatem przepis winien być przywołany w wyroku jako podstawa prawna orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec Ł. L..

Powyższa konstatacja musiała zatem prowadzić do zmiany wyroku w zakresie postawy prawnej warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Jako, że prokurator nie podtrzymał zarzutu dotyczącego obrazy art. 46 § 2 kk sąd odwoławczy jedynie na marginesie zauważy, że wprawdzie orzeczenie nawiązki na podstawie art. 46 § 2 zamiast obowiązku naprawienia szkody jest fakultatywne, a na podstawie art. 57a § 2 obligatoryjne, to jednak w kodeksie karnym przyjęto konstrukcję polegającą na tym, że obowiązek orzeczenia nawiązki w wypadku skazania za występek o charakterze chuligańskim na podstawie art. 57 a § 2 kk wchodzi w grę jedynie wówczas, gdy sąd nie zdecyduje się na (fakultatywne) skorzystanie z możliwości przewidzianej w art. 46 § 2. Obligatoryjność orzeczenia nawiązki na podstawie art. 57a § 2 jest zniesiona w wypadku, gdy sąd orzeka obowiązek naprawienia szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązkę na podstawie art. 46.

O kosztach za postępowanie odwoławcze orzeczono po myśli art. 636 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk