Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 283/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Grażyna Tokarczyk (spr.)

Sędziowie SSO Bożena Żywioł

SSR del. Małgorzata Peteja-Żak

Protokolant Agata Lipke

przy udziale Marka Dutkowskiego

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2015 r.

sprawy K. M. ur. (...) w B.,

syna J. i K.

oskarżonego z art. 297§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 14 stycznia 2015 r. sygnatura akt VII K 958/14

na mocy art.437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 w ten sposób, że jako podstawę wymiaru kary grzywny wskazuje art. 33 § 2 kk

2.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

sygn. akt VI Ka 283/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Zabrzu wyrokiem z dnia 14 stycznia 2015 r. sygn. akt VII K 958/14 uznał K. M. za winnego tego, że w dniu 24 lipca 2014 r. w Z. w celu uzyskania od (...) kredytu w kwocie 80,000,00 zł przedłożył poświadczające nieprawdę zeznanie o wysokości osiągniętego przez niego dochodu (poniesionej stracie) w roku podatkowym 2013, PIT- 36L, dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego tj. o czyn z art. 297 § l k.k. i za to „na mocy art. 297 § 1 k.k. i art. 36 § 2 k.k.” skazał go na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 20 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 złotych, warunkowo zawieszając wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności ustalając okres próby na 3 lat, zobowiązując oskarżonego w okresie próby do wykonywania pracy zarobkowej oraz na mocy art. 44 § 2 k.k. orzekając przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2013 r. PIT 36L przez K. M., wraz z potwierdzeniem złożenia zeznania podatkowego w US w Z., poprzez pozostawienie w aktach spawy; Z., dnia 20 lutego 2015 r.

Prokurator zaskarżył wyrok na niekorzyść oskarżonego zarzucając obrazę przepisu prawa materialnego, a to art. 36 § 2 kk. poprzez wymierzenie na jego podstawie kary grzywny, podczas gdy z uwagi na to, że sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, grzywna winna zostać wymierzona na mocy art. 33 § 2 kk.

Apelujący wniósł o zmianę orzeczenia wobec oskarżonego poprzez wskazanie art. 33 § 2 kk, jako przepisu na mocy którego została wymierzona kara grzywny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja Prokuratora jest w pełni uzasadniona. Do aktu oskarżenia przeciwko K. M. dołączono wniosek o ich skazanie zgodnie ze złożonym w trybie art. 335 kpk wnioskiem.

Sąd I instancji podzielił wnioski Prokuratora, co do braku wątpliwości dotyczących okoliczności popełnienia czynu oraz pozytywnej prognozy dotyczącej spełnienia celów postępowania i na posiedzeniu dnia 14 stycznia 2015 roku wydał wyrok skazujący bez przeprowadzania rozprawy.

Sposób procedowania Sądu I instancji, ocena zgromadzonych dowodów, poczynione w oparciu o nie ustalenia faktyczne, a także ocena zachowania oskarżonego w zakresie wyczerpania przez niego znamion zarzucanego czynu, nie budzą zastrzeżeń. Stanowisko wyrażone w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, w tym w zakresie zastosowanych kar, środka probacyjnego i karnego, również należy zaakceptować.

Rację ma jednak apelujący, że powołanie w orzeczeniu artykułu 36 § 2 kk zamiast art. 33 § 2 kk, jako podstawy orzeczenia grzywny jest błędne i stanowi obrazę prawa materialnego, aczkolwiek jasnym jest, że było to wynikiem błędu redakcyjnego o czym przekonuje prawidłowo wymierzona opłata.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1 wskazując art. 33 § 2 kk, jako podstawę wymiaru grzywny, w pozostałym zakresie utrzymując wyrok w mocy, zwalniając oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, albowiem wymagają tego względy słuszności.