Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk

Sędzia SO Gabriela Sobczyk (spr.)

Sędzia SR del. Maryla Majewska – Lewandowska

Protokolant Iwona Reterska

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2014 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa G. K. (1)

przeciwko S. K. (1)

o obniżenie alimentów

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 20 marca 2014 r., sygn. akt IV RC 826/12

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 i 3 w ten sposób, że:

a)  zasądza od powoda na rzecz pozwanej alimenty w kwocie po 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie, płatne do dnia 10-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności, począwszy od dnia 1 maja 2014r., w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 10 listopada 2011r. sygn. I RC 837/11;

b)  oddala powództwo w pozostałej części;

c)  znosi między stronami koszty procesu;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  znosi między stronami koszty postępowania odwoławczego.

SSR del. Maryla Majewska – Lewandowska SSO Magdalena Balion - Hajduk SSO Gabriela Sobczyk

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Gliwicach oddalił powództwo G. K. (2) przeciwko S. K. (2) o obniżenie alimentów oraz powództwo wzajemne S. K. (2) przeciwko G. K. (2) o podwyższenie alimentów.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że G. K. (1) wniósł do Sądu Rejonowego w Gliwicach Wydział IV Rodzinny i Nieletnich pozew, w którym zażądał obniżenia alimentów zasądzonych od powoda na rzecz pozwanej S. K. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 10 listopada 2011 roku w sprawie I RC 837/11 z kwoty 800 złotych do kwoty po 200 złotych miesięcznie począwszy od września 2012 roku.

Swe żądanie uzasadnił zmianą swych stosunków majątkowych a także faktem, iż pozwana nie dokłada starań w celu uzyskania możliwość samodzielnego utrzymania się. Ponadto powód wskazał, że zawarł związek małżeński. Podniósł nadto iż pozwana nie pracuje, utrzymuje się z alimentów zasądzonych na syna i nią samą.

Pozwana S. K. (1) w odpowiedzi na pozew z dnia 12 kwietnia 2013 roku wniosła o oddalenie powództwa w całości. Jednocześnie wniosła powództwo wzajemne o podwyższenie alimentów ustalonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 10 listopada 2011 roku w sprawie IV RC 837/11 od pozwanego wzajemnego G. K. (1) na rzecz powódki wzajemnej S. K. (1) z kwoty 800 złotych do kwoty 1.100 złotych miesięcznie. W uzasadnieniu podniosła, iż na skutek rozwodu nastąpiło pogorszenie jej sytuacji materialnej i ponadto powódka nie zaspakaja swoich potrzeb w takim stopniu w jakim robi to pozwany. Pozostaje na urlopie wychowawczym, opiekuje się synem stron małoletnim M. K.. Ponadto powódka ma zawartą umowę o pracę na czas określony do dnia 31 maja 2015 roku. Brak świadczenia pracy przez powódkę wzajemną nie uprawnia jej do otrzymywania wynagrodzenia, wobec czego zmuszona jest do utrzymywania się wyłącznie z otrzymywanych przez pozwanego wzajemnego alimentów, w łącznej kwocie 1.300 złotych. Obecna sytuacja powódki wzajemnej jest trudna, w związku z czym pomagają jej finansowo rodzice, co stanowi dla nich znaczne obciążenie z uwagi na skromne dochody. Podniosła również, iż powódka wzajemna leczy się urologicznie i znajduje się pod stałą opieką lekarską (...) z uwagi na uporczywe zaburzenia nastroju.

Sąd Rejonowy ustalił, że strony zawarły związek małżeński w dniu 31 sierpnia 2002 roku w K.. Z małżeństwa strony mają małoletniego ponad 2 – letniego syna M. K.. Wyrokiem z dnia 10 listopada 2011 roku w sprawie o sygnaturze akt I RC 837/11 Sąd Okręgowy w Gliwicach rozwiązał przez rozwód małżeństwo G. K. (1) z S. K. (1) z winy pozwanego. Pozwanej powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem stron M. K.. Kosztami utrzymania małoletniego dziecka stron obciążył oboje rodziców z tym, że zobowiązał G. K. (1) do łożenia na rzecz małoletniego M. K. alimentów w wysokości po 500 złotych miesięcznie. Jednocześnie zasądził od G. K. (1) na rzecz S. K. (1) alimenty w wysokości po 800 złotych miesięcznie. W 2012 roku powód złożył do Sądu sprawę o podział majątku wspólnego, sprawa jest w toku.

Sąd Rejonowy ustalił, że w chwili zasądzenia alimentów strony nie mieszkały i nie prowadziły wspólnego gospodarstwa domowego. Powód nie kontaktował się z małoletnim synem, nie przychodził odwiedzić syna. Łożył na jego utrzymywanie kwotę w wysokości po 400 złotych miesięcznie. W wychowaniu małoletniego pozwanej pomagali jej rodzice.

Powód zamieszkiwał wówczas z konkubiną M. S. oraz jej małoletnim synem. Zatrudniony był w firmie S.I.A.P.” Sp. z o.o., jako paściarz z tego tytułu otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 3.376 złotych netto miesięcznie (średni dochód z sześciu miesięcy). Konkubina powoda osiągała dochód w wysokości 600/700 złotych miesięcznie.

Pozwana wówczas zatrudniona była w firmie (...), z tego tytułu otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 1.290 złotych netto miesięcznie. Po urlopie macierzyńskim nie powróciła do pracy, lecz przeszła na urlop wychowawczy. Leczyła się u endokrynologa oraz psychiatryczne ze względu na zdiagnozowaną depresję oraz u urologa na przetokę moczowo – pochwową. Pozwana zamieszkiwała wspólnie z małoletnim synem w socjalnym mieszkaniu, którego miesięczny koszt utrzymania wynosił 600 złotych. Rodzice pozwanej partycypowali w kosztach utrzymywania córki oraz jej syna. W ocenie pozwanej jej miesięczny koszt utrzymania opiewał wówczas na kwotę 600 – 800 złotych.

Odnośnie powoda i pozwanego wzajemnego G. K. (1) Sąd Rejonowy ustalił, że ma on 34 lata, z zawodu jest piekarzem. W dniu 10 sierpnia 2012 roku zawarł związek małżeński z M. S.. Zatrudniony jest w firmie S.I.A.P.” Sp. z o.o., jako paściarz z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 3.729 złotych netto miesięcznie (średni dochód z sześciu miesięcy). Ponadto dwa razy w roku pracuje jako ochroniarz podczas (...), z tego tytułu otrzymuje łącznie 400 złotych. Żona powoda i pozwanego wzajemnego pracuje i zarabia 1.300 złotych netto miesięcznie. Ma na utrzymaniu 3 – letniego syna, które pochodzi z poprzedniego związku. Żona powoda i pozwanego wzajemnego otrzymuje alimenty od ojca dziecka w kwocie 400 złotych miesięcznie. Rodzina zamieszkuje w mieszkaniu, którego właścicielem jest żona powoda i pozwanego wzajemnego, na zakup którego w 2008 roku zaciągnęła na okres 40 lat kredyt hipoteczny w wysokości 118.000 złotych, a którego miesięczna rata wynosi 700 złotych. Na koszt utrzymania mieszkania składają się następujące opłaty: opłata z tytułu czynszu w wysokości 470 złotych miesięcznie, opłata z tytułu energii elektrycznej w wysokości 90 złotych miesięcznie, opłata za gaz w wysokości 50 złotych miesięcznie, opłata za telefon komórkowy w wysokości 100 złotych miesięcznie. Rodzina posiadała wobec Spółdzielni Mieszkaniowej w K. zadłużenie czynszowe w wysokości 3.163,90 złotych, do spłaty pozostało 600 złotych. Powód i pozwany wzajemny w 2012 roku zaciągnął w banku kredyt na kwotę 36.000 złotych, w celu spłaty poprzednich wierzytelności oraz na rozpoczęcie nowego życia. Miesięczna rata kredytu opiewa na kwotę 645 złotych. Ponadto powód i pozwany wzajemny spłaca zadłużenie swojej obecnej żony oraz jej ojca, którzy prowadzili własną działalność gospodarczą w postaci firmy budowlanej. Zadłużenie wobec Urzędu Skarbowego wynosi 28.000 złotych oraz wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych 2.000 złotych. Powód i pozwany wzajemny zakupił używany samochód, który obecnie zajął komornik z tytułu zadłużenia z działalności gospodarczej żony. W ocenie powoda i pozwanego wzajemnego jego miesięczny koszt utrzymania opiewa na kwotę 1500 złotych. Rodzina jest w posiadaniu samochodu, który użytkuje żona powoda i pozwanego wzajemnego. Miesięczny koszt zakupu benzyny wynosi 500 złotych. Powód i pozwany wzajemny nie utrzymuje żadnego kontaktu z małoletnim synem M..

Odnośnie pozwanej i powódki wzajemnej Sąd Rejonowy ustalił, że ma ona 32 lata, z zawodu technikiem budowlanym. Pozostaje na urlopie wychowawczym, opiekuje się synem stron M. K., który ma ponad dwa lata. Pozwana i powódka wzajemna jest pracownikiem zakładu (...) Sp. z o.o. na stanowisku operatora maszyn, a umowa o pracę zawarta jest na czas określony tj. do dnia 31 maja 2015 roku. Jedynym źródłem dochodu pozwanej i powódki wzajemnej są alimenty od pozwanego w wysokości 800 złotych, które płaci regularnie. Pozwana i powódka wzajemna zamieszkuje z małoletnim synem. Jej rodzice partycypują w kosztach utrzymania córki oraz wnuka, przekazując miesięcznie kwotę 500 złotych. Na koszt utrzymania mieszkania składają się następujące opłaty: opłata z tytułu czynszu w wysokości 371 złotych miesięcznie, opłata za energię elektryczną w wysokości 170 złotych co drugi miesiąc, opłata za gaz w wysokości 90 złotych co drugi miesiąc, opłata z telefon komórkowy w wysokości 50 złotych miesięcznie, opłata za internet w wysokości 160,00 złotych miesięcznie, opłata za cyfrowy P. w wysokości 89,90 złotych, opłata za zakup benzyny w wysokości 100 złotych miesięcznie, opłata za wizyty lekarskie w wysokości 100 złotych miesięcznie, opłata za środki czystości w wysokości 100 złotych miesięcznie. Pozwana i powódka wzajemna leczy się u endokrynologa, urologa na przetokę moczowo – pochwową oraz w (...), co wiąże się z ponoszeniem dodatkowych kosztów w wysokości 200 złotych miesięcznie. W ocenie pozwanej i powódki wzajemnej miesięczny koszt zakupu wyżywienia oraz odzieży opiewa na kwotę od 100 – 400 złotych. W wychowaniu małoletniego syna M. pozwanej i powódce wzajemnej pomagają jej rodzice. Matka pozwanej i powódki wzajemnej pracuje na trzy zmiany, z tytułu wykonywanej pracy zarobkowej osiąga dochód w wysokości 1.800 złotych miesięcznie, choruje na zapalanie wątroby typu C. Ojciec pozwanej i powódki wzajemnej pobiera świadczenie emerytalne w wysokości 2.000 złotych miesięcznie.

W ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że powództwo oraz powództwo wzajemne nie zasługują na uwzględnienie.

Wskazał, że cel i społeczne znaczenie związku małżeńskiego wymagają, by niektóre konsekwencje jego zawarcia trwały nawet po rozwiązaniu małżeństwa. Jednym z takich skutków jest istniejący w przypadkach określonych w ustawie obowiązek alimentacyjny miedzy małżonkami uregulowany w art. 60 i 61 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Badając zasadność roszczenia powódki S. K. (1) Sąd Rejonowy wziął pod rozwagę brzmienie art. 60 § 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z treścią wskazanego artykułu jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspakajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Małżonek niewinny nie musi znajdować się przy tym w niedostatku. Użyte w art. 60 § 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego określenie jest szersze od sformułowania „niedostatek” zawartego w § 1 tego przepisu. Obowiązek alimentacyjny wyłącznie winnego małżonka nie sięga również z zasady tak daleko, ażeby miał zapewnić małżonkowi niewinnemu równą stopę życiową. Zakres przyczynienia się małżonka wyłącznie winnego do utrzymania małżonka niewinnego lokuje się pomiędzy granicą, poniżej której istnieje już niedostatek, a granicą której przekroczenie byłoby zrównaniem stopy życiowej obojga małżonków.

W niniejszej sprawie, badając zasadność obu roszczeń tj. żądania obniżenia alimentów i podwyższenia alimentów Sąd Rejonowy wziął pod uwagę brzmienie art. 138 i art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

W ocenie Sądu Rejonowego w sprawie nie zaistniała zmiana okoliczności w rozumieniu art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego uzasadniająca zmianę orzeczenia o alimentach.

Wskazał, iż ostatnio obowiązek pozwanego w stosunku do powódki był przedmiotem rozstrzygnięcia sądu około dziesięć miesięcy temu. W ocenie Sądu Rejonowego od chwili orzeczenia rozwodu oraz zasądzenia alimentów sytuacja materialna żadnej ze stron nie uległa zasadniczej zmianie. Pozwana i powódka wzajemna nie wykazała, aby w tym czasie nastąpiło pogorszenie jej sytuacji lub polepszenie sytuacji powoda i pozwanego wzajemnej uzasadniającej podwyższenie obowiązku alimentacyjnego. Powód i pozwany wzajemny przed orzeczeniem rozwodu osiągał dochód z tytułu wykonywanej pracy zarobkowej w wysokości 3.376 złotych netto miesięcznie, obecnie w wysokości 3.729 złotych netto miesięcznie. Główną okolicznością podnoszoną przez powoda jest to, iż w sierpniu 2012 roku zawarł nowy związek małżeński oraz, iż ma do spłaty wierzytelności które zaciągnął sam oraz jego obecna żona. W ocenie Sądu Rejonowego powoływanie się przez powoda i pozwanego wzajemnego na okoliczność, iż ma do spłaty kredyty jest bezzasadne, gdyż osoba decydująca się na zaciągnięcie takich zobowiązań, powinna przede wszystkim przy podjęciu takiej decyzji oraz przy planowaniu swoich późniejszych wydatków uwzględnić konieczność realizacji swojego zobowiązania wobec wierzyciela, przy tym obowiązek spłaty kredytu jest konsekwencją wcześniejszego wzbogacenia kredytobiorcy o uzyskaną w ramach kredytu umowy. Sąd Rejonowy wskazał, że kredyt hipoteczny na zakup mieszkania zaciągnęła obecna żona powoda i pozwanego wzajemnego w 2008 roku, ona jest właścicielem zakupionego mieszkania i na niej ciąży obowiązek spłaty tego kredytu. Ponadto żona powoda i pozwanego wzajemnego ze swoim ojcem prowadziła własną działalność gospodarczą, która doprowadziła do powstałego zadłużenia wobec Urzędu Skarbowego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W ocenie Sądu Rejonowego okoliczność, że jest ona zmuszona przeznaczać na spłatę kredytu całość swoich dochodów jest wynikiem podjętej przez nią decyzji dotyczącej wysokości zaciągniętego zobowiązania i nie ma wpływu na obowiązek alimentacyjny powoda i pozwanego wzajemnego wobec pozwanej i powódki wzajemnej. Ponadto wskazał, że powód i pozwany wzajemny decydując się na założenie nowej rodziny musiał mieć pełną świadomość, iż ciąży na nim obowiązek alimentacyjny wobec małoletniego syna M. oraz byłej żony.

Sąd Rejonowy uznał, iż sytuacja materialna i życiowa powoda i pozwanego wzajemnego nie wyklucza możliwości alimentowania byłej żony w dotychczasowym zakresie.

Sąd Rejonowy ocenił, że sytuacja materialna pozwanej i powódki wzajemnej jest porównywalna. Pozwana i powódka wzajemna nadal przebywa na urlopie wychowawczym, zajmuje się wychowywaniem i opieką nad synem. Obecnie jedynym jej źródłem dochodu są alimenty w wysokości 800 złotych miesięcznie oraz pomoc finansowa jej rodziców w wysokości 500 złotych miesięcznie, za taką kwotę będzie w stanie się utrzymać na bardzo skromnym poziomie. Niemniej Sąd uznał, iż nie ma przeciwwskazań, aby pozwana i powódka wzajemna powróciła do pracy. Wskazał, iż małoletni syna stron od września 2014 roku może pójść do przedszkola, co niewątpliwe umożliwi pozwanej i powódce wzajemnej powrót do pracy. Sąd Rejonowy ocenił, że jej twierdzenia co do stanu zdrowia uniemożliwiającego jej powrót do pracy jest całkowite bezzasadne. Przede wszystkim ze względu na okoliczność, iż nie przedstawiła żadnych dokumentów oraz decyzji ZUS o niezdolności do pracy, w związku z powyższym pozwana i powódka wzajemna może podjąć zatrudnienie i uzyskać w ten sposób część środków potrzebnych do utrzymania sąd Rejonowy ocenił, że zaniechanie przez pozwaną i powódkę wzajemną jakiejkolwiek aktywności w tym zakresie, czyni ją co najmniej współodpowiedzialną za zaistniały stan rzeczy i warunki w jakiej przyszło jej egzystować. Ponadto pozwana i powódka wzajemna nie wykazała aby zakres jej usprawiedliwionych potrzeb uległ zwiększeniu.

Z tych powodów Sąd Rejonowy na zasadzie art. 138 kro oddalił powództwo o obniżenie alimentów i na tej samej podstawie prawnej oddalił powództwo o podwyższenie alimentów.

O kosztach orzekł po myśli art. 100 kodeksu postępowania cywilnego.

Apelację od tego rozstrzygnięcia wniósł powód G. K. (1). Zarzucił mu niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy istotnych dla jej rozstrzygnięcia, niepełną ocenę materiału zgromadzonego w sprawie. Zarzucił też naruszenie art. 138 krio twierdząc, że nastąpiła zmiana stosunków uzasadniająca zmianę orzeczenia co do wysokości alimentów na rzecz pozwanej.

Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku I instancji poprzez obniżenie należnych pozwanej alimentów od powoda z wysokości 800zł do wysokości 200 zł wraz z zasądzeniem kosztów postępowania odwoławczego. Ewentualnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji wskazał w uzasadnieniu, że w kwietniu 2014r. doszło do istotnej zmiany stosunków, bowiem pozwana po zakończeniu urlopu wychowawczego podjęła pracę zarobkową. Jej dochody miesięczne to 1500-1600 zł miesięcznie netto. W ocenie skarżącego w związku z tym, że Sądowi Rejonowemu znana była ta okoliczność mógł orzec o obniżeniu obowiązku alimentacyjnego począwszy od 1 maja 2014r. Nadto skarżący wskazał, że urlop wychowawczy nie jest obowiązkiem, lecz prawem rodzica.

Podniósł, że jego syn przez wiele godzin przebywa u dziadków, zatem powódka jedynie w ograniczonym zakresie wykonuje opiekę nad nim. Zarzucił, że pozwana jest osobą rozrzutną. Argumentował, że obecne dochody w jej gospodarstwie domowym to ok. 2900 zł na dwie osoby.

Pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania odwoławczego.

W uzasadnieniu wskazała, że małżeństwo rozwiązano z wyłącznej winy powoda. W. też na wysokość aktualnych dochodów powoda (3790zł) oraz wysokość dochodów jego obecnej żony( 1300 zł). Te dochody zdaniem pozwanej nie świadczą o pogorszeniu się sytuacji powoda. Pozwana podniosła, że w przypadku obniżenia alimentów powstanie znaczna dysproporcja pomiędzy sytuacją finansową stron.

W związku z zarzutem apelacji dotyczącym podjęcia pracy przez pozwaną w odpowiedzi na apelację wskazano, że obecnie nie będzie już korzystała z pomocy finansowej rodziców, a nadto będzie musiała podjąć kroki celem zapewnienia synowi opieki na czas jej pracy, co będzie łączyło się z dodatkowymi kosztami.

Wskazała, że korzystała z urlopu wychowawczego w związku z tym, że nie mogła liczyć na wsparcie i pomoc powoda.

Na rozprawie apelacyjnej pełnomocnik powoda sprecyzował swe żądanie, że wnosi o zmianę wyroku i obniżenie alimentów z kwoty po 800 zł do kwoty po 200 zł miesięcznie począwszy od 1 maja 2014r.

Pełnomocnik pozwanej potwierdziła okoliczność podjęcia pracy przez pozwaną, lecz nie przyznała wskazanej w apelacji wysokości jej miesięcznych dochodów z tytułu zatrudnienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na częściowe uwzględnienie, a to na skutek zmiany okoliczności zaistniałych po wydaniu zaskarżonego wyroku.

Wyrok Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie wydany bowiem był w dniu 20 marca 2014r. a zatem w okresie kiedy pozwana przebywała jeszcze na urlopie wychowawczym. Zgodnie zatem z regułą z art.316§1kpc Sąd I instancji rozstrzygając w niniejszej sprawie nie mógł wziąć pod uwagę przyszłego stanu rzeczy. Tym samym niezasadny jest zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów postępowania w zakresie oceny materiału dowodowego oraz niewyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy.

Sąd Okręgowy z powołanych przyczyn w pełni podziela ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy i przyjmuje je za własne.

Ustalenia te należało uzupełnić w związku z nowymi okolicznościami o tyle, że od kwietnia 2014r. pozwana podjęła po urlopie wychowawczym, wysokość jej dochodu nie jest niższa niż 1400 zł, co Sąd Okręgowy ustalił w drodze domniemania faktycznego zważywszy na wysokość dochodów uzyskiwaną przez pozwaną w tym samym zakładzie pracy przed urlopem wychowawczym (k.43 akt rozwodowych I RC 837/11 Sądu Rejonowego w Gliwicach).

W tak zmienionym stanie faktycznym Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że zaistniały w sprawie podstawy do zmiany wysokości alimentów, jednak nie w zakresie wskazanym przez powoda w apelacji.

Podnieść należy, że na zaistniałą zmianę składa się kilka elementów. Z podjęciem przez matkę pracy łączą się jej wyższe wydatki, jak chociażby na dojazdy do pracy (z K. do G.) czy koszty odzieży, które w związku z zatrudnieniem są w naturalny sposób wyższe. Ponadto podnieść należy, że pozwana w związku z podjęciem zatrudnienia w większym niż dotychczas zakresie winna realizować swój obowiązek alimentacyjny wobec syna poprzez łożenie środków pieniężnych, gdyż sprawowanie przez nią osobistej pieczy nad synem będzie w związku z podjęciem zatrudnienia ograniczone (art.135§2 krio). Zamykając rozprawę i orzekając w dniu 3 grudnia 2014r. Sąd Okręgowy miał też na uwadze zmianę wysokości cen, jaka zaistniała od wydania orzeczenia przez Sąd Okręgowy w Gliwicach w sprawie I RC 837/11.

Jakkolwiek zasadnie powołuje się pozwana w odpowiedzi na apelację na konieczność zapewnienia synowi dodatkowej opieki w związku z podjęciem przez nią zatrudnienia, to jednak należy zgodzić się ze stanowiskiem powoda wyrażonym na rozprawie apelacyjnej, że ewentualna kwota wydatkowana z tytułu dodatkowej opieki zwiększy koszty utrzymania syna stron, a nie pozwanej. Zatem okoliczność ta nie może być uwzględniana w niniejszej sprawie.

Zważywszy na wskazane argumenty oraz ustalenia faktyczne dokonane w sprawie Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że zasadnym będzie obniżenie alimentów od powoda na rzecz pozwanej do kwoty po 600 zł miesięcznie począwszy od 1 maja 2014r. Taka kwota jest w ocenie Sądu Okręgowego odpowiednia, zważywszy na potrzeby pozwanej i jej obecną sytuację materialną (wysokość jej zarobków), możliwości zarobkowe powoda i jego sytuację.

Wziął przy tym pod uwagę, że podstawą tego obowiązku jest art. 60§2krio. Zatem nie chodzi w sprawie jedynie o to, by alimenty płacone przez powoda zaspokajały potrzeby pozwanej w granicach likwidacji niedostatku, lecz o zapewnienie pozwanej zaspokajania potrzeb w zakresie pogorszenia jej sytuacji wskutek orzeczenia rozwodu.

Nadto Sąd Okręgowy wziął pod uwagę brzmienie art. 130 krio, zgodnie z którym obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi po rozwiązaniu lub unieważnieniu małżeństwa albo po orzeczeniu separacji wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka. Tym samym od momentu kiedy pozwana rozpoczęła ponownie zarobkowanie, a powód ma wobec niej obowiązek alimentowania na podstawie art. 60§2krio, nie może on powoływać się na pomoc udzielaną pozwanej przez rodziców, bowiem obowiązek alimentacyjny powoda wobec pozwanej wyprzedza obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dorosłej samodzielnej córki.

Podzielić przy tym należało stanowisko i argumenty Sądu Rejonowego, że ciążące na żonie powoda i na samym powodzie zobowiązania kredytowe i zadłużenie nie mogą wpływać na obowiązek alimentacyjny powoda wobec pozwanej.

Uznając zatem, że w okolicznościach sprawy istnieją podstawy do zmiany obowiązku alimentacyjnego powoda wobec pozwanej poprzez jego obniżenie z kwoty 800 zł miesięcznie do kwoty po 600 zł miesięcznie Sąd Okręgowy na podstawie art. 386§1kpc zmienił zaskarżone postanowienie. Jednocześnie dalej idącą apelację jako nieuzasadnioną Sąd Okręgowy oddalił na podstawie art. 385kpc. o kosztach postępowania zarówno przed Sądem I jak i drugiej instancji Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 100 kpc, znosząc je wzajemnie pomiędzy stronami. Podstawą takiego rozstrzygnięcia stało się jedynie częściowe uwzględnienie roszczeń powoda.

Z tych powodów orzeczono jak w sentencji.

SSR(del.) Maryla Majewska-Lewandowska SSO Magdalena Balion- Hajduk SSO Gabriela Sobczyk