Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Kow.603/15el

POSTANOWIENIE

Dnia 21.05.2015r.

Sąd Okręgowy w Słupsku Wydział III Penitencjarny w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO w Słupsku Tadeusz Stodoła

Protokolant sekretarz sądowy Wojciech Kazaniecki

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Słupsku K. M. oraz Zastępcy Kierownika Działu Penitencjarnego Aresztu Śledczego w S. P. G.

po rozpoznaniu na posiedzeniu w Areszcie Śledczym w S. Oddział Zewnętrzny w U. wniosku skazanego A. K. s. L. o udzielenie mu zezwolenia na odbycie kary poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego

na podstawie art.6 ust.1 pkt 2 i art.6 ust.3 ustawy z dnia 7 września 2007r. o wykonaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego (Dz. U. z 2010r. Nr 142 poz.960)

postanawia:

odmówić skaz. A. K. s. L. i M., ur. dnia (...) w B., nr PESEL (...) zezwolenia na odbycie poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego kary roku pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 09.05.2013r., sygn. akt II K 80/13 za czyn z art.279§1kk, art.278§1kk,

UZASADNIENIE

Skazany A. K. wystąpił do Sądu z wnioskiem o udzielenie mu zezwolenia na odbywanie kary w systemie dozoru elektronicznego wskazując, iż posiada stałe miejsce zamieszkania, a domownicy wspólnie z nim mieszkający wyrażają zgodę na odbywanie przez niego kary w tym systemie.

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Z opinii Dyrektora Aresztu Śledczego w S. z dnia 22.04.2015r. wynika, że skaz. A. K. od dnia 03.02.2015r. odbywa karę roku pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 09.05.2013r., w sprawie IIK 80/13, za czyn z art.279§1kk, art.278§1kk.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 ustawy z dnia 7 września 2007r. o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego, zezwolenia na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego można udzielić skazanemu, wobec którego orzeczono karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą jednego roku, a nie zachodzą warunki przewidziane w art.64§2 kk, jest to wystarczające dla osiągnięcia celów kary, skazany posiada określone miejsce stałego pobytu, osoby pełnoletnie zamieszkujące wspólnie ze skazanym wyraziły zgodę na odbywanie kary we wskazanym miejscu, a odbywaniu kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie stoją na przeszkodzie możliwości techniczno-organizacyjne związane z wykonywaniem dozoru przez podmiot prowadzący centralę monitorowania i upoważniony podmiot dozorujący oraz warunki mieszkaniowe skazanego.

Z informacji K. z dnia 17.04.2015r. wynika, że skazany jest sprawcą wyjątkowo niepoprawnym, a naruszanie przez niego porządku prawnego nie było zdarzeniem incydentalnym. Skazany bowiem wielokrotnie dopuszczał się przestępstw, również podobnych z art.278§1kk w sprawach: VII K 109/13 SR B. Wydział Zamiejscowy w Ś., II K 163/13 SR B., II K 824/12 SR K., z art.278§3kk w sprawie X K 535/13 SR K. (...)

Ponadto należy zauważyć, że obecnie skazany odbywa karę pozbawienia wolności w wymiarze roku, orzeczoną w sprawie II K 80/13, którą Sąd Rejonowy w B. orzekł wobec niego z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Ten zastosowany wobec skazanego środek probacyjny okazał się bezskuteczny, bowiem postanowieniem z dnia 27.06.2014r. Sąd zarządził w stosunku do niego wykonanie tej kary.

Ustalenia kuratora wynikające z wywiadu środowiskowego z dnia 23.03.2015r. także przemawiają przeciwko uwzględnieniu wniosku. Skazany na wolności, przed osadzeniem był postrzegany jako osoba podatna na negatywny wpływy otoczenia. Przebywał w towarzystwie osób zdemoralizowanych, zażywających środki odurzające. Taka, zdaniem Sądu postawa skazanego nie daje gwarancji poprawnego zachowania na wolności oraz przestrzegania przez niego obowiązków nałożonych przez Sąd związanych z wykonywaniem kary poza zakładem karnym, w systemie dozoru elektronicznego.

Zatem, w ocenie Sądu, tryb życia skazanego na wolności, w tym popełnianie licznych czynów karalnych tego samego rodzaju oraz nieskuteczność stosowanego wobec niego środka związanego z poddaniem sprawcy próbie pozwalają stwierdzić, że odbywanie przez skazanego kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie byłoby wystarczające do osiągnięcia celów kary. Niewątpliwie, względy bezpieczeństwa oraz stopień demoralizacji skazanego nie przemawiają za celowością odbywania przez niego kary w systemie dozoru elektronicznego.

Z tego też względu, uznając wniosek skazanego za bezzasadny, postanowiono jak wyżej.