Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 118/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2015r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Hanna Wnękowska (spr.)

Sędziowie: SA – Krzysztof Karpiński

SO (del.) – Ewa Gregajtys

Protokolant: – sekr. sąd. Łukasz Jachowicz

przy udziale Prokuratora Hanny Gorajskiej-Majewskiej

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2015 r.

sprawy A. A. (1)

oskarżonego o przestępstwo z art. 189a § 1 k.k.

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie

z dnia 13 stycznia 2015 r. sygn. akt V K 195/12

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu Warszawa – Praga w Warszawie do ponownego rozpoznania;

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Z. P. Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 738 zł (w tym 23% VAT), tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu przed Sądem Apelacyjnym.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 13 stycznia 2015r. sygn. V K 195/12 oskarżony A. A. (2) został uznany za winnego tego, że w okresie od 1 do 25 kwietnia 2008 r. w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, dopuścił się handlu ludźmi – M. B. w ten sposób, że w bliżej nieustalonym dniu nakłonił pokrzywdzoną do przybycia z Dworca Centralnego do nieustalonego lokalu w W., a następnie kolejnego dnia w nieustalonym miejscu w W. przekazał M. B. za kwotę nie mniej niż 800 euro A. M. A. w celu wykorzystania do uprawiania prostytucji i czerpania z tego korzyści majątkowych, tj. uznano oskarżonego za winnego dokonania czynu z art. 189a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 189a § 1 k.k. wymierzono mu karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Od wyroku tego apelację wniósł obrońca oskarżonego.

Apelacja zaskarżała wyrok w całości zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych, a mających wpływ na treść wyroku przez ustalenie na podstawie nieprawidłowej oceny dowodów, że oskarżony A. A. (2) dokonał zarzuconego mu czynu, wyczerpującego dyspozycją art. 189a § 1 k.k.

Podnosząc ten zarzut obrońca wniósł o:

1)  na mocy art. 452 § 2 k.p.k. przeprowadzenia na rozprawie apelacyjnej dowodu z akt sprawy Sądu Okręgowego w Warszawie sygn. akt
XVIII K 289/13 w sprawie oskarżonego A. M. A. (A. A. (4)),

2)  uchylenie wyroku z dnia 13 stycznia 2015 r. sygn. akt 195/12 i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Warszawa-Praga w Warszawie.

W wywodach apelacji skarżący podniósł, że pokrzywdzona M. B. została bezpośrednio przesłuchana przez Sąd w sprawie XVIIIK 289/13, w której wyrok zapadł w dniu 23 lutego 2015roku , zatem jest możliwe przesłuchanie jej także w niniejszej sprawie i zweryfikowanie zeznań jakie złożyła w postępowaniu przygotowawczym.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Wniosek apelacji jest zasadny.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika ,że dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się m.in. na zeznaniach pokrzywdzonej M. B., które - jak ocenił – posiadają istotne znaczenie w sprawie (str. 8 uzasadnienia). Sąd dysponował jednak jedynie niekonsekwentnymi zeznaniami pokrzywdzonej złożonymi w toku śledztwa albowiem z uwagi na brak stałego miejsca pobytu M. B. nie można było jej doręczyć wezwania. Przypomnieć w tym miejscu należy, że Sąd ujawnił jej zeznania, na podstawie art. 391 § 1 k.p.k., wbrew stanowisku oskarżonego i jego obrońcy, już na jednej z pierwszych rozpraw , w dniu 17 stycznia
2014 roku, bez uprzedniego podjęcia czynności zmierzających do ustalenia adresu świadka. Po blisko rocznych poszukiwaniach , w dniu 9 stycznia 2015 roku ( k. 1317) oddalono wniosek oskarżonego i jego obrońcy o kontynuowanie poszukiwań M. B. gdyż nie zdołano ustalić jej miejsca pobytu ani doręczyć wezwania. Pomijając przedwczesne ujawnienie, w trybie art. 391 § 1 k.p.k., zeznań M. B. oraz nieprawidłowe przywołanie art. 170 § 1 pkt. 4 i 5 k.p.k. jako podstawy oddalenia wniosku o kontynuowanie poszukiwań świadka - zwrócić należy uwagę na nieskuteczność działań podejmowanych w tym zakresie przez Sąd Okręgowy. Świadek M. B. została bowiem w lutym 2015 roku przesłuchana na rozprawie w sprawie XVIII K 289/13 zawisłej w Sądzie Okręgowym w Warszawie. W aktach tej sprawy na k. 1762 znajduje się jej pismo z dnia 19 stycznia 2015r. , w którym podała numer swojego telefonu komórkowego zaś na k. 1783 znajduje się pismo z dnia 9 lutego 2015r., w którym M. B. poinformowała, że podjęła współpracę z organami ścigania i wskazała adres na który należy wysyłać kierowane do niej wezwania.

W tej sytuacji , skoro możliwe jest wezwanie M. B. na rozprawę i przesłuchanie jej przed Sądem a co za tym idzie skoro nie występują przeszkody o których mowa w art. 391 § 1 k.p.k. upoważniające, do odstąpienia, wbrew woli stron, od zasady bezpośredniości - Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania . Przy ponownym rozpoznaniu Sąd Okręgowy wezwie pokrzywdzoną M. B. korzystając z informacji zawartych w aktach sprawy XVIII K 289/13, przesłucha ją, w obecności psychologa, wyjaśniając zawarte w jej dotychczasowych zeznaniach rozbieżności, przeprowadzi pozostałe dowody niezbędne dla dokonania prawidłowych ustaleń, oceni je zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i logiki a uzasadnienie wyroku sporządzi zgodnie z wymogami art. 424 k.p.k.

Wobec powyższego rozpoznanie zarzutu podniesionego w petitum apelacji należało uznać za przedwczesne.

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.