Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 209/15

UZASADNIENIE

R. G. został oskarżony o to, że :

w dniu 18 września 2014 roku około godziny 17:20 na ulicy (...) w P., kierował samochodem osobowym marki C. (...) nr rej. (...) pomimo orzeczonego wyrokiem Sądu rejonowego w Katowicach-Wschód K. sygn. akt III K 563/12 z dnia 23 listopada 2012 roku zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 2 (dwóch) lat;

tj. o czyn z art.244 kk.

Wyrokiem zaocznym z dnia 23 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie sygn. akt II K 799/14 uznał oskarżonego R. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 244 kk. wymierzył mu karę 6 m-cy pozbawienia wolności oraz zwolnił oskarżonego od kosztów procesu przejmuje je na rachunek Skarbu Państwa.

Powyższy wyrok zaoczny został zaskarżony apelacją przez samego oskarżonego na swoją korzyść w części dotyczącej orzeczenia o karze, stawiając zarzut surowości kary.

Na rozprawie apelacyjnej oskarżony precyzując treść apelacji podniósł, iż kara wg. niego jest za surowa. Wniósł o wymierzenie mu kary o charakterze wolnościowym tak, aby nie musiał iść do zakładu karnego. Wskazał, iż nie jeździł dla przyjemności tylko dla pracy.

Natomiast Prokurator Okręgowy wniósł o nie uwzględnienie skargi apelacyjnej oskarżonego i utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja oskarżonego jest zasadna w takim stopniu, że w wyniku jej częściowego uwzględnienia należało zmienić zaskarżony wyrok w części dotyczącym rozstrzygnięcia o karze.

Z uwagi na nowe okoliczności zaistniałe juz po wydaniu zaskarżonego wyroku zaocznego, podlegał uwzględnieniu zarzut apelacyjny rażącej niewspółmierności kary. Bowiem jak wynikało z oświadczenia złożonego przez oskarżonego jak i złożonych przez niego do akt dokumentów sytuacja osobista, rodzinna i zdrowotna oskarżonego zmusiła go do dodatkowego zarobkowania jako wynajętego kierowcy. Bowiem niewątpliwym jest to, iż oskarżony ma orzeczony stopień niepełnosprawności i pobiera stąd rentę socjalna w kwocie 529 złotych, a jego żona jako salowa zarabia około1.200 złotych. Oskarżony ma na utrzymaniu dwoje dzieci, jedno studenta i w wieku 9 lat. Dlatego w dniu zdarzenia pracował dorywczo jadąc cudzym autem, przewożąc towar z Ł. do K..

Sąd Odwoławczy mając na uwadze przytoczone okoliczności uznał, iż należy zmienić zaskarżony wyrok poprzez obniżenie wymiaru kary pozbawienia wolności z 6 m-cy do 3 m-cy. Tak wymierzona oskarżonemu w przedmiotowej sprawie kara pozbawienia wolności, będzie trafną reakcją karną na jego czyn, współmierną zarówno do stopnia winy oskarżonego, jak i do stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił. Bowiem kara w orzeczonym wymiarze winna spełniać w sposób właściwy cel zapobiegawczy oraz wychowawczy, jak również cele kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Natomiast nie zasługiwał na uwzględnienie wniosek oskarżonego o warunkowe zawieszenie wymierzonej mu kary pozbawienia wolności, albowiem jak wynika z akt sprawy oraz oświadczenia samego oskarżonego już trzykrotnie oskarżony został złapany na prowadzeniu pojazdów mechanicznych wbrew orzeczonemu sądowemu zakazowi prowadzenia pojazdów. To wskazuje, iż oskarżony jest niepoprawny i nie można wobec jego osoby postawić pozytywnej prognozy kryminologicznej, a w konsekwencjo zastosować instytucji warunkowego zawieszenia kary. Dlatego Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok co do kary pozbawienia wolności, zaś w pozostałej części wyrok utrzymał w mocy.

O kosztach sądowych w postępowaniu odwoławczym Sąd Okręgowy orzekł na podstawie przepisów wskazanych w części dyspozytywnej wyroku.

IV Ka 209/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE