II CK 162/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-01-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CK 162/04
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 grudnia 2004 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
Protokolant Anna Banasiuk
w sprawie z powództwa B. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko G.B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 9 grudnia 2004 r.,
kasacji strony powodowej od wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 2 grudnia 2003 r., sygn. akt [...],
oddala kasację.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w S. oddalił apelację powodowego B. od wyroku Sądu
Rejonowego w S., którym ten Sąd oddalił żądanie powoda skierowane przeciwko
G.B. o zapłatę 17.447,30 zł z odsetkami z tytułu wynagrodzenia za bezumowne
korzystanie z bliżej określonego lokalu mieszkalnego gminy. U podłoża tego
wyroku legł pogląd, że powód, jako zarządca nieruchomości gminnej, nie może
skutecznie dochodzić tej należności.
Kasacja powoda – oparta na podstawie pierwszej z art. 3931
k.p.c. -
zawierała zarzut naruszenia art. 25 ust. 3 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce gruntami i zmierzała do zmiany zaskarżonego
wyroku przez uwzględnienie powództwa, bądź jego uchylenia oraz przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ustawa o gospodarce nieruchomościami stanowi w art. 25 ust. 1, że gminnym
zasobem nieruchomości gospodaruje zarząd gminy. W art. 25 ust. 2 w związku
z art. 23 ust. 2 ustawy zdefiniowane zostały najważniejsze czynności, składające
się na to gospodarowanie. Stosownie do art. 25 ust. 3, wykonywanie tych
czynności, z wyłączeniem wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 7 i 8, może być
powierzone zarządcom nieruchomości. Przewidziane w pkt 8 wyłączenie
uprawnienia zarządcy dotyczy m. in. podejmowania czynności w postępowaniu
sądowym w sprawach o zapłatę należności za korzystanie z nieruchomości,
o roszczenia ze stosunku najmu, dzierżawy lub użyczenia. Kategoryczność tego
wyłączenia sprawia, że omawiany przepis nie pozwala występować zarządcy m.in.
o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z lokalu.
Wbrew stanowisku skarżącego, stwierdzić należy, że rację ma Sąd drugiej
instancji, iż postanowienie umowne o przelewie wierzytelności przewidzianych
w powołanym pkt 8 art. 23 ustawy o gospodarce nieruchomościami pozostawałaby
w sprzeczności z art. 25 ust. 3 tej ustawy, co czyniłoby takie postanowienie
3
nieważnym (art. 58 § 1 k.c.). Prowadzi to do wniosku, że w obecnym stanie
prawnym zarządca nieruchomości należącej do zasobu gminnego nie może
występować z powództwem o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z lokalu.
Poza osądem Sądu Najwyższego pozostaje okoliczność, czy stan taki
odpowiada zasadom pragmatyzmu w zarządzaniu zasobem gminnym, zwłaszcza
w dużych aglomeracjach miejskich, gdyż regulacja tej kwestii należy do
kompetencji ustawodawcy.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w wyroku.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 grudnia 2004 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
Protokolant Anna Banasiuk
w sprawie z powództwa B. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko G.B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 9 grudnia 2004 r.,
kasacji strony powodowej od wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 2 grudnia 2003 r., sygn. akt [...],
oddala kasację.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w S. oddalił apelację powodowego B. od wyroku Sądu
Rejonowego w S., którym ten Sąd oddalił żądanie powoda skierowane przeciwko
G.B. o zapłatę 17.447,30 zł z odsetkami z tytułu wynagrodzenia za bezumowne
korzystanie z bliżej określonego lokalu mieszkalnego gminy. U podłoża tego
wyroku legł pogląd, że powód, jako zarządca nieruchomości gminnej, nie może
skutecznie dochodzić tej należności.
Kasacja powoda – oparta na podstawie pierwszej z art. 3931
k.p.c. -
zawierała zarzut naruszenia art. 25 ust. 3 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce gruntami i zmierzała do zmiany zaskarżonego
wyroku przez uwzględnienie powództwa, bądź jego uchylenia oraz przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ustawa o gospodarce nieruchomościami stanowi w art. 25 ust. 1, że gminnym
zasobem nieruchomości gospodaruje zarząd gminy. W art. 25 ust. 2 w związku
z art. 23 ust. 2 ustawy zdefiniowane zostały najważniejsze czynności, składające
się na to gospodarowanie. Stosownie do art. 25 ust. 3, wykonywanie tych
czynności, z wyłączeniem wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 7 i 8, może być
powierzone zarządcom nieruchomości. Przewidziane w pkt 8 wyłączenie
uprawnienia zarządcy dotyczy m. in. podejmowania czynności w postępowaniu
sądowym w sprawach o zapłatę należności za korzystanie z nieruchomości,
o roszczenia ze stosunku najmu, dzierżawy lub użyczenia. Kategoryczność tego
wyłączenia sprawia, że omawiany przepis nie pozwala występować zarządcy m.in.
o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z lokalu.
Wbrew stanowisku skarżącego, stwierdzić należy, że rację ma Sąd drugiej
instancji, iż postanowienie umowne o przelewie wierzytelności przewidzianych
w powołanym pkt 8 art. 23 ustawy o gospodarce nieruchomościami pozostawałaby
w sprzeczności z art. 25 ust. 3 tej ustawy, co czyniłoby takie postanowienie
3
nieważnym (art. 58 § 1 k.c.). Prowadzi to do wniosku, że w obecnym stanie
prawnym zarządca nieruchomości należącej do zasobu gminnego nie może
występować z powództwem o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z lokalu.
Poza osądem Sądu Najwyższego pozostaje okoliczność, czy stan taki
odpowiada zasadom pragmatyzmu w zarządzaniu zasobem gminnym, zwłaszcza
w dużych aglomeracjach miejskich, gdyż regulacja tej kwestii należy do
kompetencji ustawodawcy.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w wyroku.