Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 157/04
POSTANOWIENIE
Dnia 8 grudnia 2004 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Domińczyk (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSA Wojciech Kościołek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Syndyka Masy Upadłości E. S.A.
przeciwko E.M.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej – W.M.
o uznanie czynności za bezskuteczną,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 8 grudnia 2004 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 maja 2004 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił apelację pozwanej
E.M. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 23 kwietnia 2003 r. uznając, że
przywrócenie terminu dla pozwanej do złożenia wniosku o sporządzenie
uzasadnienia nie było trafne, co w konsekwencji nakazuje uznać apelację za
wniesioną po upływie ustawowego terminu.
Sąd Apelacyjny stwierdził, że żaden z dokumentów nie stanowi
dostatecznego usprawiedliwienia nieobecności pozwanej w terminie publikacji
wyroku oraz nie daje podstaw do przyjęcia, że pozwana nie mogła ze względu na
stan zdrowia złożyć wniosku o uzasadnienie wyroku, albo w terminie złożyć
apelacji.
Zażalenie na postanowienie złożyła pozwana i wniosła o uchylenie
zaskarżonego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Skorzystanie z możliwości przywrócenia terminu do dokonania czynności
procesowej w trybie art. 168 i 169 k.p.c. zależne jest od braku winy w uchybieniu
terminu, a osoba ubiegająca się o przywrócenie terminu powinna co najmniej tę
okoliczność uprawdopodobnić. Pomimo tej powinności pozwana uprawdopodobniła
co najwyżej fakt choroby, ale nie uprawdopodobniła przed sądem I instancji, że z tej
przyczyny nie mogła bez swej winy dokonać w terminie czynności procesowej.
Samo leczenie osoby w przychodni o określonej specjalizacji, nie może być
traktowane jako nie zawiniona przyczyna usprawiedliwiająca jej bezczynność. Co
prawda zaświadczenie lekarskie z dnia 10 czerwca 2003 r. (k. 147 akt) stwierdza
stan zaburzeń osobowościowych pozwanej, w okresie przypadającym na datę
celowych czynności, lecz w żaden sposób nie wskazuje czy i na ile zaburzenia te
kolidowały ze zdolnością pozwanej do prowadzenia własnych spraw.
3
Tylko choroba, która rzeczywiście uniemożliwia stronie dokonanie w terminie
czynności procesowej uprawnia do uchylenia, w trybie art. 168 § 1 k.p.c., ujemnych
skutków procesowych, jakie wiążą się z jego przekroczeniem.
Okoliczności te, i to także w sposób generalny, wskazała (lecz nie
uprawdopodobniła wobec własnej osoby) pozwana w zażaleniu, poprzez
wyjaśnienie charakteru schorzenia (jako jednostki chorobowej) i jego objawów.
Argumentacja ta nie stwarza podstaw dla odmiennej od dotychczasowej
oceny wniosku pozwanej, zwłaszcza w konfrontacji z treścią wskazanego wyżej
zaświadczenia.
W świetle dotychczasowego postępowania w sprawie, a nadto wobec faktu,
że w toku postępowania o przywrócenie terminu pozwana korzystała z procesowej
reprezentacji uznać należy, że ujawnione schorzenie pozwanej nie stanowiło
dostatecznej przyczyny dla uznania braku winy pozwanej w uchybieniu terminu do
złożenia wniosku procesowego o sporządzenie i doręczenie uzasadnionego
orzeczenia sądu pierwszej instancji.
Z tych przyczyn zażalenie podlega oddaleniu, a to na podstawie art. 39318
§ 3 w zw. z art. 385 k.p.c.