III CZ 72/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CZ 97/00 I CKN 120/99
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 72/05
POSTANOWIENIE
Dnia 29 września 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bronisław Czech (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku H. B.
przy uczestnictwie C. S., W. S., J. B., E. C., K. C., A. K., H. B., T. B., M. C., A. C., B. B.,
E. B. i M. B. o stwierdzenie zasiedzenia, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na
posiedzeniu niejawnym w dniu 29 września 2005 r., zażalenia wnioskodawcy na
zarządzenie Przewodniczącego Sądu Okręgowego w Z. z dnia 16 maja 2005 r., sygn.
akt I WCK (...),
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2005 r. Sąd Okręgowy w Z. odrzucił kasację
wnioskodawcy od postanowienia tego Sądu z dnia 31 grudnia 2004 r., stwierdzając, że
wnioskodawca pomimo wezwania nie uiścił opłaty należnej od kasacji (art. 16 ust. 3
ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jedn.
tekst: Dz. U. z 2002 r., Nr 9, poz. 88 ze zm. – dalej: „u.k.s.”).
Wnioskodawca złożył na powyższe postanowienie zażalenie, na którym nakleił
znaki opłaty sądowej wartości 30 zł. W związku z tym przewodniczący w dniu 16 maja
2005 r. wydał zarządzenie w przedmiocie wezwania pełnomocnika wnioskodawcy, aby
pod rygorem odrzucenia zażalenia uiścił brakującą część wpisu w kwocie 330 zł w
terminie tygodniowym od dnia doręczenia wezwania. Na zarządzenie to wnioskodawca
złożył zażalenie, zaskarżając je w części określającej należny wpis na kwotę
2
przewyższającą 28, 80 zł. Powołał się na przepis art. 23 u.k.s.c. i podniósł, że w
zażaleniu na postanowienie odrzucające kasację oznaczył wartość przedmiotu
zaskarżenia kwotą 1 800 zł, wobec czego należna opłata sądowa wynosiła 28, 80 zł, a
łącznie z wniesieniem zażalenia uiścił opłatę w wysokości 30 zł. W konkluzji żalący
wnosił o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i nadanie biegu zażaleniu na
postanowienie odrzucające kasację.
Sąd Okręgowy przedstawił akta sprawy wraz z zażaleniem Sądowi Najwyższemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności rozważenia wymaga kwestia dopuszczalności zażalenia.
Wnosząc zażalenie, pełnomocnik wnioskodawcy powołał się na art. 23 u.k.s.c.,
stanowiący, że zażalenie dotyczące wyłącznie wysokości opłaty albo wysokości
wydatków oraz podanie o zwrot opłaty lub zaliczki na pokrycie wydatków, jak również
zażalenie w tej sprawie – wolne są od opłat sądowych. Z faktu powołania się na
przytoczony przepis można wnioskować, że żalący upatrywał podstawy dopuszczalności
zażalenia w przepisach ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Uszło
jednak jego uwagi, że nie chodziło tu o zażalenie na zarządzenie przewodniczącego w
przedmiocie obowiązku uiszczenia kosztów sądowych wydane w sądzie pierwszej
instancji, lecz o zażalenie na takie zarządzenie przewodniczącego w sądzie drugiej
instancji.
Trzeba przypomnieć, że przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego była już
kwestia dopuszczalności zażalenia na zarządzenie przewodniczącego w sądzie drugiej
instancji o wezwaniu do uiszczenia wpisu od kasacji. W postanowieniu zarówno z dnia
29 kwietnia 1999 r., I CKN 120/99 (Przegląd Sądowy 1999, nr 11-12, s. 189), jak i z dnia
3 października 2000 r., I CZ 97/00 (OSNC 2001, nr 3, poz. 45) Sąd Najwyższy zajął
stanowisko o niezaskarżalności takiego zarządzenia. Uznał bowiem, że porównanie ust.
2 art. 22 u.k.s.c. z ust. 1 tego artykułu prowadzi do wniosku, że ustawa wyłącza
możliwość zaskarżenia zażaleniem zarządzenia przewodniczącego w sądzie drugiej
instancji o wezwaniu do uiszczenia wpisu od kasacji (w tym o wyznaczeniu wysokości
tego wpisu). Skład orzekający Sądu Najwyższego podziela stanowisko wyrażone w
powołanych orzeczeniach oraz argumentację przytoczoną dla jego uzasadnienia. Zatem
nie inaczej należy rozstrzygnąć kwestię dopuszczalności zażalenia na zarządzenie
przewodniczącego w sądzie drugiej instancji o wezwaniu do uiszczenia wpisu od
zażalenia.
3
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39821
w związku z art.
394 1
§ 3, art. 373 i art. 370 k.p.c. odrzucił zażalenie, jako niedopuszczalne.
POSTANOWIENIE
Dnia 29 września 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bronisław Czech (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku H. B.
przy uczestnictwie C. S., W. S., J. B., E. C., K. C., A. K., H. B., T. B., M. C., A. C., B. B.,
E. B. i M. B. o stwierdzenie zasiedzenia, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na
posiedzeniu niejawnym w dniu 29 września 2005 r., zażalenia wnioskodawcy na
zarządzenie Przewodniczącego Sądu Okręgowego w Z. z dnia 16 maja 2005 r., sygn.
akt I WCK (...),
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2005 r. Sąd Okręgowy w Z. odrzucił kasację
wnioskodawcy od postanowienia tego Sądu z dnia 31 grudnia 2004 r., stwierdzając, że
wnioskodawca pomimo wezwania nie uiścił opłaty należnej od kasacji (art. 16 ust. 3
ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jedn.
tekst: Dz. U. z 2002 r., Nr 9, poz. 88 ze zm. – dalej: „u.k.s.”).
Wnioskodawca złożył na powyższe postanowienie zażalenie, na którym nakleił
znaki opłaty sądowej wartości 30 zł. W związku z tym przewodniczący w dniu 16 maja
2005 r. wydał zarządzenie w przedmiocie wezwania pełnomocnika wnioskodawcy, aby
pod rygorem odrzucenia zażalenia uiścił brakującą część wpisu w kwocie 330 zł w
terminie tygodniowym od dnia doręczenia wezwania. Na zarządzenie to wnioskodawca
złożył zażalenie, zaskarżając je w części określającej należny wpis na kwotę
2
przewyższającą 28, 80 zł. Powołał się na przepis art. 23 u.k.s.c. i podniósł, że w
zażaleniu na postanowienie odrzucające kasację oznaczył wartość przedmiotu
zaskarżenia kwotą 1 800 zł, wobec czego należna opłata sądowa wynosiła 28, 80 zł, a
łącznie z wniesieniem zażalenia uiścił opłatę w wysokości 30 zł. W konkluzji żalący
wnosił o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i nadanie biegu zażaleniu na
postanowienie odrzucające kasację.
Sąd Okręgowy przedstawił akta sprawy wraz z zażaleniem Sądowi Najwyższemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności rozważenia wymaga kwestia dopuszczalności zażalenia.
Wnosząc zażalenie, pełnomocnik wnioskodawcy powołał się na art. 23 u.k.s.c.,
stanowiący, że zażalenie dotyczące wyłącznie wysokości opłaty albo wysokości
wydatków oraz podanie o zwrot opłaty lub zaliczki na pokrycie wydatków, jak również
zażalenie w tej sprawie – wolne są od opłat sądowych. Z faktu powołania się na
przytoczony przepis można wnioskować, że żalący upatrywał podstawy dopuszczalności
zażalenia w przepisach ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Uszło
jednak jego uwagi, że nie chodziło tu o zażalenie na zarządzenie przewodniczącego w
przedmiocie obowiązku uiszczenia kosztów sądowych wydane w sądzie pierwszej
instancji, lecz o zażalenie na takie zarządzenie przewodniczącego w sądzie drugiej
instancji.
Trzeba przypomnieć, że przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego była już
kwestia dopuszczalności zażalenia na zarządzenie przewodniczącego w sądzie drugiej
instancji o wezwaniu do uiszczenia wpisu od kasacji. W postanowieniu zarówno z dnia
29 kwietnia 1999 r., I CKN 120/99 (Przegląd Sądowy 1999, nr 11-12, s. 189), jak i z dnia
3 października 2000 r., I CZ 97/00 (OSNC 2001, nr 3, poz. 45) Sąd Najwyższy zajął
stanowisko o niezaskarżalności takiego zarządzenia. Uznał bowiem, że porównanie ust.
2 art. 22 u.k.s.c. z ust. 1 tego artykułu prowadzi do wniosku, że ustawa wyłącza
możliwość zaskarżenia zażaleniem zarządzenia przewodniczącego w sądzie drugiej
instancji o wezwaniu do uiszczenia wpisu od kasacji (w tym o wyznaczeniu wysokości
tego wpisu). Skład orzekający Sądu Najwyższego podziela stanowisko wyrażone w
powołanych orzeczeniach oraz argumentację przytoczoną dla jego uzasadnienia. Zatem
nie inaczej należy rozstrzygnąć kwestię dopuszczalności zażalenia na zarządzenie
przewodniczącego w sądzie drugiej instancji o wezwaniu do uiszczenia wpisu od
zażalenia.
3
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39821
w związku z art.
394 1
§ 3, art. 373 i art. 370 k.p.c. odrzucił zażalenie, jako niedopuszczalne.